2008 yılı ve sonrasında tüm dünyayı etkisine alan finansal krizle birlikte bu tür bir olayın yalnızca kısa süreli bir etki yaratan geçici bir deneyim olmadığı, tersine kendi iç dinamikleri olan ve uzun dönemde büyük etkiler yaratarak bunlar doğrultusunda bir çok yeni politika adımının atılmak zorunda olduğu bir süreç olduğu görülmektedir. Bu süreç geleneksel politikaların değişen ve gelişen finansal koşullar için yetersiz kaldığı, geleneksel olmayan para politikalarının ise ön plana çıkarak uygulanmaya başlandığı bir şekilde ilerleme sağlamıştır. Ayrıca geleneksel olmayan bu politikalar gelişmiş ve gelişmekte olan ekonomilerde kullanılmaları açısından büyük önem bir önem taşımıştır.
Gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin küresel krize verdikleri tepkiler birbirinden farklı olmuştur. Bu bağlamda bu ülkelerin kullandığı ve kendi finansal koşulları doğrultusunda geliştirdikleri araçlarda da farklılıklar gözlenmiştir. Özellikle gelişmiş ülkeler küresel krizle birlikte geleneksel olmayan para politikalarını kullanarak genel olarak ekonomik canlanmayı amaçlamışlardır. Gelişmekte olan ülkeler ise politikaları kullanırken, gelişmiş ülkelerin amaçlarını gerçekleştirmesi ile birlikte ekonominin canlanmasını sağlamaları sonucunda ülkelerine yönelen sermaye akımlarının olumsuz koşullarının azaltılmasını amaçlamıştır.
Geleneksel olmayan para politikaları kendi araçlarının işlevselliği ve diğer politikalarla paralel kullanılabilmeleri adına çok yönlü politikalardır. Finans sisteminde yeni bir çağın bu politikalar aracılığı ile başladığından söz etmek olasıdır.
Önceki zamanlarda geçirilen başka krizlerden önemli oranda etkilenen ülke ekonomileri tarafından bu dönemde geleneksel olmayan para politikaları açısından daha radikal davranıldığı gözlenmektedir.
Özellikle gelişmekte olan ülke grubunda ön sıralarda yer alan Türkiye ekonomisi açısından krizle beraber atılan politika adımlarının bu bağlamda ele alınması TCMB tarafından uygulanan geleneksel olmayan para politikalarının anlaşılabilmeleri için büyük bir öneme sahiptir. Tez çalışmamız doğrultusunda GSYİH’nin geleneksel olmayan para politikaları araçlarından miktarsal genişleme, kredi genişlemesi, vade
uzatımı ve teminat çeşitlendirmesi tarafından büyük oranda etkilendiği kanısına varılmıştır. Bunun yanı sıra GSYİH düzeyleri yüksek olan ülkelerde miktarsal genişleme, kredi genişlemesi, vade uzatımı, teminat çeşitlendirmesi ile faiz taahhüdü politikaları daha yoğun kullanılmakta, GSYİH düzeyleri daha düşük olan ülkelerde ise faiz koridoru ile zorunlu karşılıklar politikalarının daha yoğun kullanıldığı sonucuna ulaşılmaktadır.
Bu dönemde TCMB tarafından tasarlanan geleneksel olmayan para politikaları, daha çok finansal duruma odaklı olarak değişiklikler göstermekte ve genellikle faiz koridoru ile zorunlu karşılıklar gibi sayılı alanlarda yoğunlaşmaktadır. Uygulamaya konulan araçlar bütüncül bazı amaçlar sergilemektedir. Örneğin zorunlu karşılıklar politikası açısından vadelere bakılarak farklılaştırılmalar sağlanmış, ayrıca rezerv opsiyonu mekanizması gibi farklı amaçlara yönelik uygulamalar gerçekleştirilmiştir.
Faiz koridoru uygulaması ile de kredi genişlemesi ile sermaye hareketlerinde yaşanan dalgalanmaların olumsuz etkilerinin azaltılması amaçlanmıştır. Bu şekilde TCMB, birbirinden ayrı makro iktisadi hedefler ile uyumlu bir şekilde tasarlanmış politika uygulamalarına başvurmuştur.
TCMB uygulamaya koyduğu politikalar nedeniyle çoğu zaman basında ve akademik alanda birçok eleştiriye maruz kalmıştır. Ancak bu eleştiriler genellikle TCMB’nin geleneksel olmayan para politikalarını uygulamada göstereceği başarı veya başarısızlık kaygısından değil, krizin yarattığı belirsizliklerden dolayı olmuştur.
Ancak, tezimiz kapsamındaki incelemeler doğrultusunda belirsizlik politikasını kullanma konusunda ve hedeflenen politika sonuçlarına ulaşılmasında politika yapıcıların başarılı olduğu söylenebilecektir.
Geleneksel olmayan para politikaları büyük ölçüde günümüze yakın bir zamanda meydana gelen küresel kriz sonrası dönemdeki uygulamaları dikkate aldığı için bunların etkinliğinin ölçülmesi, politika sonuçlarının daha geniş bir kapsamda değerlendirilmesi, daha kesin sonuçlara ve verilere ulaşılması gibi konularda gelecekte yapılabilecek ek ve tamamlayıcı nitelikli çalışmalara gereksinim duyulmaktadır. Dolayısıyla, yakın bir zaman diliminde gerçekleştirilen ve makro iktisadi kriz koşullarına yönelik kuramsal ve politika içerikli bir yaklaşım sunan Aslanov (2020) çalışması ile de uyumlu olarak tezimiz kapsamında belirtmeliyiz ki, halihazırda ülke ekonomilerindeki koşullar doğrultusunda geliştirilmekte olan
geleneksel olmayan bu politikalar ile ilgili olarak hangi politika araçlarının ön planda olması veya hangi politikaların daha etkili bir sonuç ortaya çıkaracağı konusunda iktisat yazınında belirsizlikler olduğu gözlenmektedir. Bu noktada, örneğin, Uribe (2017) ve Songur (2020) gibi çağdaş bazı çalışmalar enflasyonist yapı ile mücadele aşamasında etkin bir politika faizini yükseltme politikasının istenen ex – post sonuçlara ulaşamayabileceğini, politika faizlerindeki ya da daha geniş kapsamlı olarak nominal faizlerdeki bir artışın enflasyonist beklentiler üzerinde oluşturabileceği bir artış etkisi ile gerçekleşen enflasyon oranlarında da bir yükselme yaratabileceğini vurgulamaktadır. Ancak, bu tür olası politika sonuçlarının daha çok sıfır enflasyon ve faiz oranı sınırına yakın ülke ekonomilerinde gerçekleşmesi beklenmekte, Türkiye ekonomisi gibi çift basamaklı ya da yüksek enflasyona sahip ekonomilerde bu tür bir etkinin ortaya çıkması olası görülmemektedir. Dolayısıyla, en azından kuramsal bir düzeyde, ilgili tartışma konuları sürekli bir gelişim ve değişim eğilimi içerisinde bulunmaktadır.
Sonuç olarak, tezimiz kapsamında belirtmeliyiz ki, 2008 küresel krizi sonrası dönemin bir bütün olarak ele alınması gerektiği ve anlaşılabilirliği açısından da krizden sonraki araştırmaların büyük bir önem taşıdığı düşünülmektedir.
KAYNAKLAR
Abrahams, C., & Zhang, M. (2009). Credit Risk Assessment. New York: John Wiley And Sons.
Acharya, V., & Richardson, M. (2009). Restoring Financial Stability. New York:
John Wiley & Sons.
Akat, A. S. (2007). Maliye Politikası ve Konjonktür. Vatan Gazetesi, 18 Haziran Pazartesi.
Alantar, D. (2008). Küresel Finansal Kriz: Nedenler ve Sonuçları Üzerine Bir Değerlendirme. Maliye Finans Yazıları, 81, 1-10.
Alper, K., Kara, A., & Yörükoğlu, M. (2012). Reserve Option Mechanism. Central Bank Review, 13, 1-14.
Arabacı, H. (2017). Küresel Kriz Sonrası Türkiye'de Uygulanan Ekonomi Politikaları. Social Sciences Research Journal, 6(4), 1-10.
Arıcan, E., & Okay, G. (2014). Ekonomik İstikrarsızlık Ortamında Merkez Bankalarının Uyguladığı Para Politikaları ve Türkiye Örneği. İktisat Politikaları Araştırma Dergisi, 1(1), 1-50.
Arıkan, A. N. (2008). Amerika Birleşik Devletlerindeki Mali Kriz Ve Petrol Fiyatlarındaki Değişimler. Ankara: Ümit Ofset.
Aslanov, G. (2020). Başlıca İktisadi Kriz Yaklaşımlarının Işığı Altında 2008 Küresel Krizinin İncelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Kastamonu:
Kastamonu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Atılgan, M. H. (2016). Yeni Para Politikası Anlayışı ve Finansal İstikrar. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF dergisi, 6(2), 249-268.
Auray, S., Eyquem, A., & Ma, X. (2018). Banks, Sovereign Risk and Unconventional Monetary Policies. European Economic Review, 108(c)153-171.
Ay, H. (2011). Miktarsal Genişleme Politikası. Vergi Dünyası, 361, http://www.vergidunyasi.com.tr/Makaleler/5585 adresinden alınmıştır
Ay, H., & Uçar, Ö. (2015). Üç Küresel Ekonomik Krizin Analizi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 11-32.
Azizov, M. (2009). Küresel Krizler ve Kriz Döneminde Para Politikasının Kullanımı.
Journal of Azerbaijani Studies, 432-443.
Balmumcu, Ö. (2013). Küresel Finans Krizi Ekseninde Para Politikası Tartışmaları.
Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 4(2), 32-55.
Bank of England, Statistical Interactive Database, http://www.bankofengland.co.uk/boeapps/iadb/simplesearch.asp?Travel=NIx.
Bank of England electronic data delivery system,
https://www.bankofengland.co.uk/statistics.
Bank of Japan electronic data delivery system, https://www.stat-search.boj.or.jp/ssi/cgi-bin/famecgi2?cgi=$graphwnd_en.
Bank of Philippiness. http://www.bsp.gov.ph /downloads/publications/
FAQs/IRC.pdf. adresinden alınmıştır
Başçı, E., & Kara, H. (2011). Finansal İstikrar ve Para Politikası.İktisat, İşletme ve Finans, 27(315), 9-36.
Benford, J., Berry, S., Nikolov, K., ve Young, C. (2009). Quantitative Easing. Bank of England Quarterly Bulletin, 49(2), 90-100.
Berentsen, A., & Monnet, C. (2006). Optimal Monetary Policy in a Channel System of Interest-Rate Control. 2006 Meeting Papers, Society for Economic Dynamics, 1-29.
Berentsen, A., Marchesiani, A., & Waller, C. (2010). Channel Systems: Why is There a Positive Spread?, Zurich: Institute for Empirical Research in Economics - University of Zurich.
Bernanke, B. (2009). Federal Reserve Policies to Ease Credit and Their Implications for the Fed's Balance Sheet. Washington: Speech to the National Press Club.
Bernanke, B., Reinhart, V., & Sack, B. (2004). Monetary Policy Alternatives at the Zero Bound: An Empirical Assessment. Brookings Papers on Economic Activity, 2, 1-100.
Bernhardsen, T., & Kloster, A. (2010). Liquidity Management System: Floor or Corridor?, Norges Bank Staff Memo, No. 4.
BloombergHT (2012). BloombergHT Araştırma 2012’den 2013’e Raporu.
https://www.bloomberght.com/haberler/haber/1275955-bloomberght arastirma-2012den-2013e-raporu
Boeri, T., & Guiso, L. (2007). The First Global Financial Crisis Of The 21st Century. London: CEPR.
Borio, C., & Disyatat, P. (2010, 8 3). Unconventional Monetary Policies: An Appraisal. Manchester School, 78(1), 53-89.
Borio, C., & Nelson, W. (2008). Monetary Operations and the Financial Turmoil.
BIS Quarterly Review, March, 31-46.
Borio, C., & Zhu, H. (2012). Capital Regulation, Risk-Taking and Monetary Policy:A Missing Link in the Transmission Mechanism?, Journal of Financial Stability, 8(4), 236-251.
Bowdler, C., & Radia, A. (2012). Unconventional Monetary Policy: The Assessment.
Oxford Review of Economic Policy, 28(4), 603-621.
Ceylan, O. (2016). Finansal Kaldıraç Oranı. Piyasa Rehberi:
https://piyasarehberi.org/sozluk/finansal-kaldirac-orani adresinden alınmıştır Chung, H., Laforte, J. P., Reifschneider, D., & Williams, J. C. (2012). Have We
Underestimated the Likelihood and Severity of Zero Lower Bound Events?
Journal of Money, Credit and Banking, 44, 47-82.
Çaşkurlu, E., & Dağlaroğlu, T. (2010). Gelişmekte Olan Ülkelerin Küresel Ekonomik Krize Karşı Geliştirdikleri Ekonomi Politikaları. İstanbul: İktisadi Araştırmalar Vakfı.
Danacı, M., & Ceyhan, M. (2009). Küresel Finansal Krizin Gelişmiş ve Gelişmekte Olan Ülkelere Etkileri ve Krizden Çıkış Politikaları.
abakus.inonu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/11616/12170/80.pdf?sequence=1
&isAllowed=y adresinden alınmıştır.
Denmark Central Bank electronic data delivery system, https://www.ecb.europa.eu/stats/html/index.en.html,
Duygulu, A. A., Afşar, K., & Özyiğit, M. (2016). Merkez Bankalarının Yeni İşlevi Piyasa Yapıcılığı: Etkileri ve Sonuçları Üzerine Bir Değerlendirme. Amme İdaresi Dergisi, 49(4), 85-115.
ECLAC. (2008). The United States Subprime Mortgage Crisis And Its Implications For The Caribbean. Port Of Spain: CDCC.
Eggertsson, G. B., & Woodford, M. (2003). Optimal Monetary Policy in a Liquidity Trap. Cambridge: NBER.
Erdönmez, P. A. (2009). Küresel Kriz ve Ülkeler Tarafından Alınan Önlemler Kronolojisi. Bankacılar Dergisi, 68, 85-101.
Ersoy, H., & Işıl, G. (2016). Küresel Kriz Sonrası Merkez Bankası Para Politikaları ve Finansal Sistem Üzerine Etkileri. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15, 349-374.
European Central Bank, Statistics, Monetary Operations, Key Interest Rates, https://www.ecb.euromlpa.eu/stats/monetary/rates/html/index.en.ht.
European Central Bank electronic data delivery system, https://www.ecb.europa.eu/stats/html/index.en.html,
Farmer, R. E. (2012). The effect of conventional and unconventional monetary policy rules on inflation expectations: theory and evidence. Oxford Review of Economic Policy, 28(4), 622-639.
Federal Reserve System electronic data delivery system, https://www.federalreserve.gov/.
Frame, W. S., & Larry D. Wall. (2002). Financing Housing through Government-Sponsored Enterprises. Atlanta: Federal Reserve Bank of Atlanta.
Frenkel, R., & Rapetti, M. (2009). A developing country view of the current global crisis: what should not be forgotten and what should be done. Cambridge Journal of Economics, 33(4), 685-702.
Friedman, B. M. (2002). The Use and Meaning of Words in Central Banking:
Inflation Targeting, Credibility, and Transparency. NBER Working Paper Series, No. 8972, June.
Furceri, D., & Mourougane, A. (2009). Financial Crises: Past Lessons and Policy Implications. OECD Economics Department Working Papers 668, OECD Publishing.
Gedikli, A. (2017). Para Politikası Aracı Olarak Faiz Koridorunun Etkinliği Üzerine Bir Değerlendirme: Örnek Ülke Deneyimleri. Sosyal Bilimler Metinleri, 2017(01), 24-40.
Gertler, M., & Karadi, P. (2011). A Model of Unconventional Monetary Policy.
Journal of Monetary Policy, 58(1), 17-34.
Glocker, C., & Towbin, P. (2012). Reserve Requirements for Price and Financial Stability - When are They Effective?, France: Banque de France Working Paper.
Hevner, L. (2009). Perfect Portfolio. New York: John Wiley and Sons.
Hiç, Ö. (2010). The Present Global Crisis and Its Effect on the Turkish Economy.
Paper presented at the First International Conference on Eurasian Economies, ICEE2010, November 4-5, İstanbul, Turkey 2010.
IMF. (2012). Country Report No:12/338, Turkey: 2012 Article IV Consultation.
Washington: Washington DC.
Jaffee, D. (2008). The U.S. Subprime Mortgage Crisis. Washington: The World Bank.
Jobst, A., & Lin, H. (2016). Negative Interest Rate Policy (NIRP): Implications for Monetary Transmission and Bank Profitability in the Euro Area.
International Monetary Fund (s. 16-172). IMF Working Papers.
Joyce, M. (2011). The United Kingdom’s Quantitative Easing Policy: Design, Operation and Impact. Londra: The Bank of England.
Kalkan, S., & Cünedioğlu, H. E. (2010). İkinci çeyrekte krizden çıktık mı?Rakiplerimizi geçebildik mi?, TEPAV Politika Notu, Ankara.
Kara, H. (2012). Küresel Kriz Sonrası Para Politikası. Ankara: TCMB.
Karaca, C. (2014). Uygulanan Para ve Maliye Politikaları Açısından Geçmiş Krizler ve 2008 Küresel Ekonomik Krizinin Karşılaştırılmalı Analizi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(1) 263-286.
Kartal, F. (2013). Merkez Bankası Bilançosu ve Parasal Büyüklüklerin Gelişimi.
Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27(3), 185-204.
Kraay, A., & Serven, L. (2008). Fiscal Policy Response to the Current Financial Crisis: Issues for Developing Countries. World Bank, Development Research Group, USA: Washington, D.C.
Krishnamurthy, A., & Vissing-Jorgensen, A. (2011). The Effects of Quantitative Easing on Interest Rates:Channels and implications for policy. National Bureau of Economic Research, USA.
Krugman, P. (2005). Is Fiscal Policy Poised for a Comeback? Oxford Review of Economic Policy, 515–523.
Kutlar, A., & Gündoğan, H. (2012). Türkiye'de 2008 Finansal Kriz Sürecinde Para Politikası ve Enflasyon Hedeflemesi. Ekev Akademi Dergisi, 17, 269-283.
Leeper, E., Sims, C. A. & Zha, T., (1996). What Does Monetary Policy Do?, Brookings Papers on Economic Activity, 2, 1-78.
Leeper, E. M., Walker, T., & Yang, S.-C. (2010). Government Investment And Fiscal Stimulus. Journal of Monetary Economics, 57(8), 1000-1012.
Lindsey, D. E., & Wallich, H. C. (1996). The New Palgrave A Dictionary of Economics. USA: Machmillan.
Montoro, C., & Moreno, R. (2011). The Use of Reserve Requirements as a Policy Instrument in Latin America. BIS Quarterly Review, March, 53-65.
Nier, E.W. (2009). Financial Stability Frameworks and the Role of Central Banks;
Lessons From the Crisis. IMF Working Papers, WP/09/70.
Norges Bank, Statistics, Interest Rates, http://www.norges-bank.no/en/Statistics/Interest-rates/.
Norway Central Banl electronic data delivery system, https://www.norges-bank.no/en/topics/Statistics/Interest-rates/Key-policy-rate-annual/
NRI. (2009). Perspectives of Unconventional Monetary Policy. Japan: Tokyo.
Oduncu, D. A., Ermişoğlu, E., & Akçelik, D. (2013). Merkez Bankasının Yeni Enstrümanı Rezerv Opsiyonu Mekanizması ve Kur Oynaklığı. Bankacılar Dergisi, 24(86), 43-52.
OECD elektronik veri dağıtım sistemi, https://stats.oecd.org/.
OECD. (2012). Science, Technology and Industry Outlook. Fransa: Paris.
Öner, S., & Şarkaya İçellioğlu, C. (2018). ABD’nin Geleneksel Olmayan Para Politikası Uygulamalarının Gelişmekte Olan Ülke Tahvil Piyasaları Üzerindeki Etkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 32(4), 1171-1188.
Özatay, F. (2012). Para Politikasında Yeni Arayışlar ve TCMB. Ankara: Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı.
Pattanaik, S. (2008). Gaping Fault Lines in the Global Financial Stability Architecture: Lessons from the US Sub-Prime Crisis. Journal of International and Area Studies, 15(2), 87-114.
Paya, M. (2007). Makro İktisat. İstanbul: Filiz Kitabevi.
Perara, A. (2010). Monetary Policy in Turbulent Times: Impact of Unconventional Monetary Policies. Sri Lanka: Central Bank of Sri Lanka International Research Conference.
Quispe, Z., & Rossini, R. (2011). Monetary Policy during the Global Financial Crisis of 2007-09: The Case of Peru. BIS Papers, 54, 299-316.
Reifschneider, D., & Williams, J. C. (2000). Three Lessons for Monetary Policy in a Low-Inflation Era. Journal of Money, Credit and Banking, 32(4), 936-966.
Richards, D. (2008). The Subprime Crisis Explained.
http://www.strategicimperatives.ca/blog/wpcontent/themes/richards/files/The SubprimeCrisisExplained.pdf adresinden alınmıştır
Rogers, J. H., Scotti, C., & Wright, J. H. (2014). Evaluating asset-market effects of unconventional monetary policy: a multi-country review. Economic Policy, 29(80), 749-799.
Sarpkaya, S. S. (2009). Finansal Krizler Ve Kriz Dönemlerinde Uygulanan Para Politikası Araçları. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Serel, A., & Özkurt, İ. C. (2014). Geleneksel Olmayan Para Politikası Araçları ve Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası. Yönetim ve Ekonomileri Araştırma Dergisi, 12(22), 56-71.
Shijian, Z. (2009). When Will US Subprime Mortgage Crisis End?
http://www.antaike.com/gj/1212-english.PDF adresinden alınmıştır
Smaghi, L. B. (2009). Conventional and Unconventional Monetary Policy. Geneva:
International Center for Monetary and Banking Studies.
Songur, M. (2020). Faiz - Enflasyon İlişkisinde Neo - Fisherian Yaklaşım. Içerisinde:
Türkiye Ekonomisinde Enflasyon Dinamikleri (s. 27-47). Ankara: Gazi Kitabevi.
Soylu, H. (2009). Global Krize Karşı Politika Önlemleri. Maliye Dergisi, 157, 251-266.
Spilimbergo, A., Symansky, S., Blanchard, O., & Cottarelli, C. (2008). Fiscal Policy for the Crisis. IMF Staff Position Notes 2008/001, International Monetary Fund.
Stein, J. C. (2012). Monetary Policy As Financial Stability Regulation. The Quarterly Journal of Economics, 127(1), 57-95.
Stroebel, J., & Taylor, J. B. (2012). Estimated Impact of the Federal Reserve's Mortgage-Backed Securities Purchase Program. International Journal of Central Banking, 8(2), 1-51.
Swedish Central Bank electronic data delivery system, https://www.riksbank.se/en-gb/statistics/.
Svensson, L. E. (2006). Social Value of Public Information: Comment: Morris and Shin (2002) Is Actually Pro-Transparency, Not Con. American Economic Review, 96(1), 448-452.
Svensson, L. E. & Woodford, M., (2004). Indicator Variables for Optimal Policy Under Asymmetric Information. Journal of Economic Dynamics and Control, 28(4), 661-690.
Szczerbowicz, U. (2011). Effectiveness of Unconventional Monetary Policies and Their Impact on Long-Term Inflation Expectations. In: Monetary Policy After the Crisis (s. 103-114). Vienna: A Joint Publication with the National Bank of Poland.
Şeker, H., & Demirel, B. (2019). 2008 Finansal Krizi Sonrası Para Politikası Üzerine Teorik Bir İnceleme. Politik Ekonomik Kuram, 3(1), 1-18.
Şentürk, M., Kayhan, S., & Bayat, T. (2016). Küresel Finans Krizi Sonrasında Merkez Bankacılığı ve Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(3), 147-160.
Taşkın, C. (2016). Miktarsal Genişleme. Mahrecler:
https://www.mahrecler.com/2016/03/miktarsal-genisleme.html adresinden alınmıştır.
TCMB elektronik veri dağıtım sistemi, https://evds2.tcmb.gov.tr/.
TCMB, Para Politikası, Merkez Bankası Faiz Oranları, http://www.tcmb.gov.tr/wps/wcm/connect/TCMB+TR/TCMB+TR/Main+M enu/Para+Politikasi/Merkez+Bankasi+Faiz+Oranlari
TCMB (2006). Enflasyon Hedeflemesi Rejimi. Ankara: TCMB.
TCMB (2012). Bülten: Rezerv Opsiyonu Mekanizması. Ankara.
TCMB (2013). 2014 Yılı Para ve Kur Politikası, TCMB Yayınları, Ankara.
TCMB (2015). Ekonomik Gelişme Raporu. Ankara: TCMB.
Tokucu, E. (2013). Para Politikalarının Uygulanmasında Faiz Koridoru Sistemi ve Kanada, İngiltere ve Yeni Zelanda Deneyimleri. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar Dergisi, 50(581), 7-25.
Tunalı, H., & Yalçınkaya, Y. (2016). Geleneksel Olmayan Para Politikası Uygulamasında Enflasyon ile Döviz Kuru Arasındaki Nedensellik İlişkisinin Analizi. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 66(2), 61-111.