85 Rekabet koşullarının gün geçtikçe zorlaştığı, ekonomik durgunlukların yaşandığı ve iş gücü piyasasındaki daralmaların hız kazandığı bu dönemde, eğitimli ve nitelikli iş gücünün artış göstermesi yaşanan bir tezatlıktır. Bu sorun nitelikli iş gücünün örgüte çekilmesini kolaylaştırırken, iş görenlerin arzu ettiği pozisyon ve sektörde iş bulmasını zorlaştırmaktadır. 1970’li yıllarda ilk kez ortaya atılan ve yapılan çalışmalar sonucunda olumsuzluklara yol açabilecek bir sorun olarak görülen bu kavram aşırı niteliklilik olarak adlandırılmaktadır.
İşin gerektirdiği niteliklerden daha fazlasına sahip olan aşırı nitelikli çalışanlar, diğerlerine kıyasla daha az kişi-iş uyumu yaşamaktadır. Bu noktada yöneticiler, yaşanan bu uyumsuzluğun verimlilik ve performansı azaltabileceği, işten ayrılma niyetini artıracağını ve örgütsel bağlılığı azaltacağını düşünebilmektedir. Fakat aşırı nitelikli çalışanların diğerlerine kıyasla daha yüksek performans gösterdiğini ileri süren çalışma bulguları da vardır. Aşırı nitelikli çalışanların istihdam ettirilmesinden ziyade yönetilmesi daha önemli bir konudur. Bu yüzden, örgüt çatısı altında uygun bir pozisyon sağlanması, kariyer olanaklarının artırılması, ödül ve prim gibi ek ödemelerin sağlanması, performans artışında olumlu sonuçlar sağlayabilmektedir. Bu motivasyon faaliyetlerine ek olarak, örgütün piyasada olumlu bir imaja sahip olması da aşırı nitelikli çalışanları bu örgütte istihdam etmesini sağlayan diğer bir faktör olma niteliğindedir.
Aşırı niteliklilik ile örgütsel ve bireysel değişkenler arasındaki ilişkiler üzerine literatüre birçok bilim insanı katkılar sağlamıştır. İşten ayrılma niyeti (Harari vd., 2017; Lobene ve Meade, 2013 ), üretkenlik karşıtı iş davranışları (Luksyte vd., 2011), iş tatmini (Maynard vd., 2006; Johnson vd., 2002), aktif iş arama davranışı (Maynard ve Parfyonova, 2013), performans (Alfes, 2013), sağlık (Johnson ve Johnson, 1997), iş -aile çatışması (Culbertson vd., 2011), psikolojik iyi oluş (Johnson ve Johnson, 1996) ve duygusal bağlılık (Lobene ve Meade, 2013) bu değişkenlerden bazılarıdır.
Literatürde aşırı niteliklilik ile iş performansı arasındaki ilişkiyi inceleyen teorik ve uygulamalı çalışmalara rastlamak mümkündür. Feldman (1996) görevlerinden memnun olmayan aşırı nitelikli çalışanların, kişisel girdileri ve sonuçları arasındaki
86 eşitliği korumak adına performanslarını azaltabileceklerini ileri sürmektedir. Liu ve Wang’a (2012) göre ise, çalışanların tam olarak potansiyelini ortaya çıkarmayan işler kolay hedefler olarak kabul edilir ve buda aşırı nitelikli bireylerin yüksek performans sergilemelerinde engel teşkil edebilir (Liu ve Wang, 2012: 13). Fakat aşırı nitelikli çalışanların diğer çalışanlara kıyasla yüksek performans sergileme konusunda bir takım avantajlara sahip olduğunu vurgulayan çalışmalarda bulunmaktadır (Van Dijk, Shantz ve Alfes, 2020: 7-10).
Literatürde, teorik bilgilere ek olarak algılanan aşırı niteliklilik ile iş performansı arasındaki ilişkiyi inceleyen uygulamalı çalışmalar da bulunmaktadır. Bu çalışmaların bazıları aşırı niteliklilik ile iş performansı arasında pozitif (Maynard and Hakel 1999; Erdogan ve Bauer, 2009), bazıları negatif (Bolino ve Feldman, 2000), bazıları ise (King ve Hautaluoma, 1987) herhangi bir ilişki bulgulayamamıştır. Farklı çalışma bulguları iki değişken arasındaki ilişkinin teorik zeminde tam olarak açıklanamadığını göstermektedir (Fine ve Nevo, 2008: 347). Aktarılan çalışma bulgularının farklı olmasının sebebi Fine ve Nevo’ a (2008) göre aşırı niteliklilik algısının yalnızca çalışan odaklı açıklanmaya çalışılmasından kaynaklanmaktadır (Ünsal Akbıyık, 2016: 1712). Bu kaygı ile çalışmada aşırı niteliklilik ile iş performansı arasındaki ilişkide algılanan dışsal prestijin düzenleyici rolü incelenecektir.
Dışsal prestij algısına sahip olan çalışanlarda bir takım bireysel ve örgütsel çıktılar meydana gelmektedir. İş performansı da bu çıktılar arasında yer almaktadır. Literatürde algılanan dışsal prestijin, iş performansı üzerindeki etkisini inceleyen çalışmalara rastlamak mümkündür. Carmeli ve Freund’ un (2002) İsrail hukuk bürosu çalışanları üzerinde yaptıkları çalışmada, algılanan dışsal prestijin performansı pozitif yönde etkilediğini tespit edilmiştir. Carmeli’ nin (2005) sağlık sektöründe yaptığı çalışmada da yine benzer şekilde, algılanan dışsal prestijin, duygusal bağlılığın aracılık etkisi ile çalışanların bağlamsal performanslarını etkilediğine dair sonuçlar bulgulanmıştır. Carmeli, Gilat ve Waldman (2007) yaptıkları çalışmada ise, güçlü bir örgütsel prestije sahip örgüt çalışanlarının, örgütle özdeşleme yaşayacağını ve bu sayede performanslarında artış meydana geleceği sonucuna ulaşmışlardır.
87 Carmeli’ e (2005) göre, örgütün çıkar grupları arasında yer alan üyelerin, karar mekanizmaları ile örgütün dışsal prestiji doğru orantılıdır. Bu yüzden örgütün dışsal prestiji ne kadar olumlu ise, bireylerin örgüte bağlı olan kimlikleri ve memnuniyetleri de aynı oranda olumlu olacaktır. Dolayısıyla, örgütün üyesi olma ya da örgütle işbirliği yapma konusunda, bireylerin örgüt prestijini dikkate almaları muhtemel olacaktır (Carmeli, 2005: 447).
Dutton ve arkadaşları (1994: 250) bir örgütteki dışsal prestij güçlü olarak algılandığında, çalışanların kimlik ihtiyaçlarının ya da en azından bu ihtiyacının bir kısmının karşılandığını vurgulamışlardır. Çalışanlar mevcut işlerinden memnun olmasalar veya güçlü bir bağlılık duygusu hissetmeseler bile, örgüte ait olanların kimlik inşasında ve değerlendirilmesinde dışsal prestijin oynadığı rol, örgütten ayrılmak istemeyecekleri anlamına gelir. Bunlara ek olarak, güçlü bir dışsal prestije sahip bir örgütün üyesi olmak, çalışanların başka bir örgütte daha iyi koşullarda bir iş bulacaklarına dair belirsizlik yaşamasına neden olabilmektedir. Aksine zayıf bir dışsal prestij algısı yaratan örgütlerde ise çalışanların işten ayrılma niyeti, iş tatmini, örgütsel bağlılıkları ve iş performansları bu algıya bağlı olacaktır (Herrbach vd., 2004: 1394). Dolayısıyla, zayıf bir dışsal prestije sahip olan örgütlerde çalışan bireylerin performanslarında bir düşüş meydana gelecektir. Bu sonuç ise örgütün toplam performans derecesinin düşmesine neden olacaktır (Gaudêncio vd., 2019: 7).
Aktarılan bilgiler ışığında dışsal prestij algısı, çalışmanın düzenleyici değişkeni olarak ele alınmıştır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, algılanan aşırı niteliklilik ile iş performansı arasındaki ilişkiyi incelemek ve bu ilişkide dışsal prestij algısının düzenleyici rol oynayıp oynamadığını ortaya koymaktır. Bu amaçla, Kayseri il merkezindeki özel okullarda görev yapan öğretmen ve okul yöneticileri üzerinde bir saha araştırması gerçekleştirilmiştir.
Literatür incelendiğinde algılanan aşırı niteliklilik ile iş performansı arasındaki ilişkinin teorik zeminde tam olarak belirlenememesi ve iki değişken arasındaki ilişkide dışsal prestij algısının düzenleyici rolünü irdeleyen herhangi bir çalışmanın bulunmaması bakımından bu çalışma literatüre katkı niteliği taşımaktadır. Buna ek olarak araştırmada ortaya çıkacak bulguların özel okullarda görev yapan aşırı
88 niteliklilik algısına sahip öğretmen ve okul yöneticilerinin tespit edilmesi ve bu algının sonucunda performans çıktılarının değerlendirilmesi ve dışsal prestij algısının bu değerlendirmedeki rolü ortaya konulmaktadır. Bu bulguların ise, hem okul yöneticilerine hem de öğretmenlere katkı sağlayacağı ve öneri niteliği taşıyacağı düşünülmektedir.