Ana Baba Katılımının Öğretmene ve Okula Yönelik Olumlu Etkileri

Okullar karar verme sürecine ana babaları dahil ettiklerinde bundan yarar sağlarlar. (Davis, 2000). Öğretmenler açısından etkili ana baba katılımının; ana baba öğretmen ilişkilerini, öğretmenlerin ruhsal gücünü ve okul iklimini geliştirdiği belirtilmiştir (Hornby, 2011). Okullar ve ana babalar arasındaki ilişkiyi uyumlu hale getirmenin yolu, şu anki ve arzulanan durum arasında köprü oluşturmaktır. Bir okulda ana baba katılımına dair yeni kararlar almadan önce var olan durumda denge sağlamak önemlidir. Böylece yetersizlikler ve eksiklikler, gelişimin başlangıç noktası olabilir. Okullarda ana baba katılımının uygun hale getirilmesinde olumlu rol oynayan olası etmenler, öğretmenlerin ana babaların yardımcıları olarak hareket etmeye ve ana babaların katılımını arttırmaya gönüllülüğü ve ana babalarla iletişim kurması olarak belirtilebilir (Deslandes, 2009).

Okullar genellikle ana babalarla çocuklarının okulda neye ihtiyaç duyduğuna dair onları bilgilendirirken iletişim kurarlar. Ana babalar ise okulun onları yaklaşan sınavlarla ilgili bilgilendirmesini, çocuklarının zorluklara hazır olmaları için nasıl bir ortamın yararlı olacağını tavsiye etmelerini ya da diğer ana babalık ipuçlarını sağlamalarını isterler (Lunts, 2003). Okullar, aynı zamanda eğitimdeki ve sosyal

yaşamdaki gelişmeler doğrultusunda değişen ihtiyaç ve taleplere cevap vermek zorundadır. Okullar değişen ihtiyaçlara cevap verebildiği ölçüde etkili ve sürekli gelişen örgütler olabilir (Balkar, 2009).

Aileler ve okullar, sürekli yenilenir ve değişirler. Aileler; üyeleri olgunlaşırken yeni beceriler, bilgiler, ilişkiler ve sosyal etkileşim modelleri geliştirerek değişir. Ailenin ilişki geçmişi, çocukların okula başlamasıyla değişir ve çoğalır. Çocuğun yeni okuluna uyum sağlarken okul ile kurduğu etkileşim, ailenin bilgisini ve yaklaşımlarını etkiler. Okullar ise çocukların okula kaydolması ve mezun olması ile değişir. Yeni öğrenciler her okul yılında gelirler ve sınıflara kaydolurlar, personele yeni öğretmenler ve yöneticiler katılır. Okullar, öğrenciler eğitim sürecinde ilerlerken aileler ile değişen ve çoğalan ilişkiler geçmişi oluştururlar (Epstein, 2016).

Ana babaları eğitime katılmaya teşvik etmek için okul tarafından mümkün olan her şey yapılmalıdır. Bu, asıl olarak okul yöneticisinin görevidir. Okul yöneticisi, okulun itici gücüdür ve öğretmenlere ana baba katılımının önemini vurgulama yönünde rehberlik edecek olan onun liderliğidir (LaBahn, 1995). Yöneticiler ve öğretmenler, öğrencinin öğrenmesinin artmasında ana baba katılım çabalarını teşvik etmek için yeni yaklaşımlar oluşturabilirler. Ana babaları ve diğer toplum temsilcilerini planlamada, politika oluşturmada ve karar alımında eğitime dahil etmek için gerçekçi ve işe yarar yollar bulmak olumlu bir ortam yaratabilir ve daha yüksek akademik standartlar için değişiklikler oluşturabilir (Machen vd., 2005).

Okullar; çocukların öğrenmesinde önemli olan katılımın neden ve nasıl olması gerektiğine dair ana babalar ile iletişim kurabilirler, ana babaların çocuklarının akademik başarısında rolleri olduğu inancını destekleyen katılımı sağlamak için onlara tavsiyelerde bulunabilirler. Ana babaları, özel olarak okula davet edebilirler ve okulların bu çabaları fark yaratabilir. Ana babalar ise katılımda rolleri olduğuna, katılımlarının bir değişiklik oluşturacağına inandıkları, çocuklarının ve öğretmenlerin katılmalarını istediklerini hissettikleri sürece belirli bir dereceye kadar katılım gösterirler. Bu tarz adımlar, ana baba katılımını ortaya çıkarmakta ve geliştirmekte etkili olur (Hoover-Dempsey vd., 2001).

Öğretmenler, okul sistemi içerisinde ana babaların genellikle ilk ve bazen de tek iletişim kurdukları kişilerdir. Öğretmenlerin yaklaşımları ve davranışları, ana babalara hoş karşılanıp karşılanmayacaklarına ve çocuklarının eğitiminde yardımcı kişiler olarak görülüp görülmeyeceklerine dair mesajlar iletir. Bu yüzden öğretmenlerin ana babalara karşı küçümseyici görünmemeye dikkat etmeleri gerekir. Öğretmenler ana babaların çabalarını takdir etmeli ve öğrencilerine değer verdiklerini göstermelidirler (Smith, 1998). Öğretmenlerin aileler ve okullar için çok yönlü fırsatlar sağlayan düzenlemeleri, içinde yaşadıkları toplumun parçaları olmaları ve kendilerine güvenleri sosyal bir yapı geliştirilmesine yardımcı olur ve ailelerin sosyal sermaye kaynaklarına güç verir (Symeou, 2008).

Öğretmenler, çocuk eğitimi ve öğretim sorumlukları açısından ana babalara göre daha iyi bir kavrayışa sahip olmalıdırlar. Çocuklarının gelişimi ve iyiliği hakkında ana babalarla etkin bir şekilde iletişim kurmak için yorumlara ve sorulara uygun bir şekilde cevap verebilmelidirler. Bu, öğretmenlerin okulda çocukların gelişim seviyesi hakkında ana babalarla konuşabilmesi ve belirli zamanlarda bilgi sağlaması anlamına gelir. Dahası öğretmenler, çocukların gösterdiği belirtiler ve anlattıkları hikayelerle ana babanın verdiği bilgileri birleştirmelidir; ana babanın gözündeki rolünün öneminin farkında olmalıdır; ana babanın ilgilerini, durumunu ve sorumluluklarını hesaba katmalı ve eğitimle alakalı işlerde ana babalarla bağlı, etkin ve etkileşimli şekilde iletişim kurmalıdır. Bu bağlamda önemli iletişimsel beceriler; aktif dinleme, özetleme, ilgi gösterme, geri bildirimde bulunmadır (Oostdam ve Hooge, 2013).

Öğretmenler ve ana babalar, çocukların akademik başarısında paylaştıkları sorumlulukların ve ilgilerin farkına vardıklarında her iki çevrede de etkinlikler ve tutumlar değişmeye başlar. Öğretmenler ve yöneticiler, aile gibi olan okul ortamları oluştururlar. Aile ortamına sahip olan okul, her çocuğun bireyselliğinin ve eşsizliğinin farkındadır ve bir aile gibi her çocuğun özel ve gruba ait hissetmesini sağlar. Aileler ise tutumları ve uygulamalarıyla okul gibi olan aileler oluştururlar. Okula benzeyen yapıdaki aile, çocuğu öğrenci olarak görür ve bir okul gibi okulun, ödevin, öğrencilerin becerilerini, yeteneğini ve başarı duygularını oluşturan etkinliklerin önemini vurgular. Oluşturulan bu yapıların ve eylemlerin okuldaki ve

evdeki sonuçları, çocukların kendilerini evlat olarak görmelerinin yanısıra öğrenci olarak da görmelerine yardımcı olmasıdır (Epstein, 2016).

Öğretmenler ve yöneticilerin ana baba katılımında atacakları adımlar ana babaları da bu sorumluluğa dahil ederek öğrencinin akademik başarısını olumlu şekilde etkilemektedir. Ana babalara önem verdiklerinde oluşan olumlu sonuçlardan akademik başarı ve okul başarısı yükseltilerek yarar sağlanmaktadır. Böylelikle ana babaların katılımı, konu ile ilgili olan tüm kişilere ve gruplara olumlu katkı sağlar. Birbirlerini akademik başarı konusunda desteklemelerine yardımcı olur, gelişimin önünü açar.