Bu çalışmadan yola çıkarak araştırmacılara ve uygulayıcılara yönelik olarak şu öneriler sunulmuştur;
Evlilik biçiminin evlilik doyumunu etkilediği yönünde sonuçları olan araştırmalar olsa da literatürde bu konuda bir eksiklik olduğu görülmüştür. Araştırmada veri eksikliğinden kaynaklı olduğu düşünülen iki değişken arasında anlamlı bir ilişkinin bulunmadığı yönündeki sonuç, örneklem dağılımının önemli olduğunu göstermiştir. Evlenme biçimi değişkeninin dengeli dağılımının sağlanmasına dikkat edilmesi bu konuyla ilgili gelecekte yapılacak çalışmalardan daha sağlıklı sonuçlar elde edilmesine katkı sağlayacaktır. Aynı şekilde tartışma kısmında bahsedildiği gibi saplantılı bağlanma puanı yüksek olan kişi sayısı azdır. Bu konuyla ilgili yapılacak olan bundan sonraki araştırmalarda yetişkin bağlanma stillerinin alt boyutlarına sahip olan kişi sayısının örneklemde denk olmasına özen gösterilmesi de daha sağlıklı verilere ulaşılması açısından olumlu olacaktır.
Literatüre bakıldığında evlilik süresi ile evlilik doyumunun birbiriyle ilişkili olduğu çalışmalar bulunmuştur. Ancak sonuçlara bakıldığında, evlilikleri uzun süren bireylerin evlilikten sağladıkları doyum diğerlerine göre daha yüksek olabilirken, evliliklerinin ilk yıllarında olan kişilerin diğerlerine göre evlilikten daha çok doyum aldığı da gözlenmiştir. Bu konuda fikir birliğine ulaşmak zor olsa da daha geniş bir örneklemle çalışmanın daha doğru sonuçlar verebileceği düşünülmüştür. Ayrıca evlilik süresi ve evlilik doyumu ile ilgili yapılan çalışmalarda kişilerin çocuk sahibi olmasının evlilikten alınan doyuma etki ettiği görülmüştür.
Bu konuda gelecekte yapılacak olan çalışmalara çocuk sahibi olup olmamayı değişken olarak eklemek katkı sağlayıcı olacaktır.
61
Araştırmadan çıkan sonuca paralel olarak yakın ilişkilerin en önemlilerinden olan evlilik ilişkisinde sorun olması durumunda bireylerde psikolojik bir problem oluşabileceği varsayılmıştır. Bu görüş, depresyon düzeyinin fazla olmasının evlilikteki doyumu düşürebileceği gibi evlilikteki doyumun düşük olmasının da depresyona yol açabileceğini düşündürmüştür. Yani her iki durum da birbirinin nedeni olabilir. Depresyon düzeyi ile evlilik doyumunun neden sonuç ilişkisi içinde olduğu varsayımı her iki durumun tedavisi için de katkı sağlayıcı olabilir. Evliliklerinde sorun yaşayan depresif kişilerin evlilik terapisi süreçlerinde evlilikleri ile ilgili hedefler (kişilerin evliliklerindeki rollerinde yeniden düzenlemeye gidilmesi, evlilikleri içerisindeki rolleri ile ilgili beklentilerinin gerçekçi düzeye getirilmesi, benlik değerinin arttırılması ve eş desteğinin öneminin vurgulanması) belirlenmesi ve bu hedeflere göre hareket edilmesinin tedaviye olumlu yönde katkı sağlayacağı düşünülmüştür (Kung, 2000: 55-56).
Bağlanma kavramının insan hayatında önemli olduğu hem literatürden elde edilen bilgilerle hem de bu araştırmadan çıkan sonuçlarla desteklenmiştir. Bu kavramın önemli olma sebebi kuramsal kısımda bahsedildiği gibi, bireyin erken çocukluk dönemindeki bağlanmasının yetişkinlik dönemindeki ilişkilerine etki etmesidir. Bağlanmanın güvenli olması kişilerin hayatını olumlu olarak etkilediğinden bu kavramla ilgili anne babaların ve eğiticilerin kavram hakkında bilinçlendirilmesi önem arz eder. Ayrıca Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı kapsamında yürütülen “Evlilik Öncesi Eğitim” lerinin içerisinde bu kavramın bulundurulması ileriki dönemde çocuk sahibi olma ihtimali olan kişilerin çocuklarının güvenli bağlanma geliştirmesine olumlu katkı sağlayabilir.
62 KAYNAKÇA
Acar, H. (1998). Ankara’ da sosyal hizmetler ve çocuk esirgeme kurumu genel müdürlüğüne bağlı sosyal hizmet kuruluşlarında çalışan üniversite mezunu evli personelin evlilik doyumları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Açık, Ö. (2008). Evlilik uyumu ve bağlanma stilleri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Akbaş, M. (2008). Endüstri meslek liselerinde görev yapan öğretmenlerin evlilik uyumları ile öğretmenlik tutumları arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
Aktürk, B. E. (2006). Marital satisfaction in turkish remarried families: comparison among marital status, effect of stepchildren, and contributing factors. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Aktürk, E. G. (2010). Attachment figuretrans ference, care giving styles and marital satisfaction arranged and love marriages. Unpublished Master Thesis, Institute of Social Sciences, Middle East Technical Univesity, Ankara.
Alp, Z. (2012). Çalışanların ve emeklilerin sosyal istenirlik ve özduyarlık açısından karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
Altıparmak, S. ve Eser, E. (2007) . 15-49 yaş grubu evli kadınlarda yaşam kalitesi ve etkileyen faktörlerin incelenmesi. Aile ve Toplum Dergisi, 3(11), 28-33.
Altun, R. (2015). Dindarlık ve Depresyon İlişkisi. International Journal of Humanities and Education, 1(1), 15-42.
Amerikan Psikiyatri Birliği (2014). Dsm-5 tanı ölçütleri başvuru el kitabı. (5. Baskı). (Çev.
Ed.: E. Köroğlu), Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
Arslan, A. (1996). Evli bireylerin cinsel doyumlarının bireysel, ailesel, cinsellikle ilgili tutum ve davranışları açısından incelenmesi. Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
63
Aslan, S.H. , Aslan, R. O. , Alparslan Z. N. ve Ünal, M. (1998). Kocaeli’nde çalışan bir grup hekimde evlilik doyumu. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 23(4), 212-215.
Bacanlı, H. (2001). Eş tercihleri. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(15), 7-16.
Bahadır, Ş. (2006). Romantik ilişkilerde bağlanma stilleri, çatışma çözme stratejileri ve olumsuz duygudurumunu düzenleme arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Balcıoğlu, İ. (1999). Depresyon etyopatogenezi. Depresyon, somatizasyon ve psikiyatrik aciller sempozyumu. Sempozyum Dizisi. 17, 19-28.
Bandura, A. (1971). Social learning theory, New York: Stanford University Press.
Bartholomew, K. (1990). Avoidance of intimacy: An attachment perspective. Journal of Social and Personel Relationships, 7, 147-178.
Bartholomew, K. and Horowitz, L. (1991). Attachment styles among young adults: A test of a four category model. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 226-244.
Başat, Ç. (2004). Cinsel doyumun, evlilik doyumu, kontrol odağı ve kendilik değeri üzerinden yordanması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Bayram, V. (2016). Eğitim çalışanlarının tükenmişlik ve depresyon düzeylerinin incelenmesi.
Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, İstanbul.
Beck, A. T. and Steer, R. A. (1984). Internal consistences of the original and revised Beck depression inventory. Journal of Clinical Psychology, 40(6), 1365-1367.
Beştav, F. G. (2007). Romantik ilişki doyumu ile cinsiyet, bağlanma biçimleri, rasyonel olmayan inançlar ve aşka ilişkin tutumlar arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Boyacıoğlu, S.G. (1999). Kadın cinsel işlev bozuklukları. Psikiyatri Dünyası, 3(2), 54-59.
Bowlby, J. (1969). Attachment and Loss: Vol. 1. Attachment. New York: Basic Books.
Bowlby, J. (1973). Attachment And Loss: Vol. 2. Separation: Anxiety And Anger. New York: Basic Books.
64
Burns, D. (2006). İyi Hissetmek (H.A. Karaosmanoğlu, Çev. Ed.) (22. Basım). İstanbul:
Psikonet Yayınları.
Büyükşahin, A. (2006). Yakın ilişkilerde bağlanım: yatırım modelinin bağlanma stilleri ve bazı ilişkisel değişkenler yönünden incelenmesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Bradbury, T.N. and Fincham, F.D. (1988). Individual difference variables in close relationships: A contextual model in marriage as an integrative framework, Journal of Personality and Social Psychology, 54(4), 713- 721.
Bretherton, I. (1992). The origins of attachment theory: John Bowlby and Mary Ainsworth.
Developmental Psychology, 28(15), 759-775.
Cantürk, G. (2006). Evlilik ve boşanma ile ilgili adli psikiyatri uygulamaları. Adli Tıp Dergisi, 3(2), 58-64.
Carnelley K.B. , Pietromonaco P.R. and Jaffe K. (1994). Depression, working models of others and relationship functioning. Journual of Personality and Social Psychology 66(1), 127-140.
Cingisiz, N. (2010). Ortaöğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin duygusal zekaları ile evlilik doyumları arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Curun, F. (2006). Yüklemeler ve iletişim çatışmaları, cinsiyet ve cinsiyet rolü yönlümü ile evlilik doyumu arasındaki ilişki. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
Çağ, P. (2011). Evli bireylerde eş desteği ve evlilik doyumu. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Çakır, S. (2008). Evli bireylerin evlilik uyumlarının ana babalarına bağlanma düzeyleri ve demografik değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Çalışır, M. (2009). Yetişkin Bağlanma Kuramı ve Duygulanım Düzenleme Stratejilerinin Depresyonla İlişkisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar- Current Approaches In Psychiatry 1:240-255.
65
Çelik, Ş. (2004). Bağlanma yönelimli psikoeğitim grup programının saplantılı bağlanma biçimine sahip üniversite öğrencilerinin bağlanma biçimleri üzerindeki etkisi.
Doktora Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Çelik, M. (2006). Evlilik doyum ölçeği geliştirme çalışması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Çimen, Ş. E. (2007). Görücü usulü ve anlaşarak evlenen bireylerin çeşitli sosyal ve psikolojik faktörler yönünden karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Davison G.C. and Neale J.M. (2004).Anormal Psikolojisi (İ. Dağ, Çev.). Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Demir, E. (2014). Farklı denetim odağına sahip evli bireylerin evlilik doyumunun incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Demir, V. (2014). Bilinçli farkındalık temelli hazırlanan eğitim programının bireylerin depresyon ve stres düzeyleri üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Arel Üniversitesi. İstanbul.
Demiray, Ö. (2006). Evlilikte Uyumun Demografik Özelliklere Göre İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dicle Üniversitesi, Diyarbakır.
Dilbaz, N., Seber, G. (1993). Umutsuzluk kavramı : Depresyon ve intiharda önemi. Kriz Dergisi. 1(3), 134-138.
Doğan, M. (2001). Depresyonda bilişsel terapi yaklaşımı: Temel boyutlar ve açıklamalar.
Sosyal Bilimler Dergisi, 61-103.
Dönmez, A. (2000). Bağlanma: Yakın ilişkilerle ilgili araştırmalar için bir çerçeve. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31(1) , 1-49.
Düzgün, G. (2009). Evli kişilerde depresyon, ilişkiye ilişkin inanç, kendini ayarlama düzeyinin evlilik uyumu ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Erbek, E., Beştepe, E., Akar, H., Eradamlar, N., ve Alpkan, R. L. (2005). Evlilik uyumu.
Düşünen Adam Dergisi, 18(1), 39-47.
66
Erdoğan, S. (2007). Evlilik uyumu ile psikiyatrik rahatsızlıklar, bağlanma stilleri ve mizaç ve karakter özellikleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Ertan, Ö. (2002). Bağlanma stillerinin eş seçimi ile kritik ve kritik olmayan evlilik dönemlerindeki doyum üzerindeki rolü. Yüksek Lisans Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Feeney, J. A. (2002). Attachment, marital interaction and relationship satisfaction: A Diary study. Personal Relationships, 9 (1), 39-55.
Fışıloğlu, H. (1992). Lisans üstü öğrencilerinin evlilik uyumu. Psikoloji Dergisi, 7(28), 16-23.
Fraley, R. C., and Shaver, P. R. (200). Adult romantic attachment: Theoretical developments, emerging controversies, and unanswered questions. Review of General Psychology, 4(2), 132-154.
Göçener, D. (2010). Üniversite öğrencilerinin güvenli bağlanma düzeyleri ile kişilerarası ilişki tarzları arasındaki ilişkiler. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
Gökmen, A. (2001). Evli eşlerin birbirlerine yönelik kontrolcülük ve bağımlılık algılarının evlilik doyumu üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Gündoğan, M. (2015). Eşlerin bağlanma tarzları ile çift uyum düzeyi arasındaki ilişkinin araştırılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Gündüz, B. (2013). Bağlanma stilleri, akılcı olmayan inançlar ve psikolojik belirtilerin bilişsel esnekliği yordamadaki katkıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(4), 2071-2085.
Güngör, H. C. (2007). Evlilik doyumunu açıklamaya yönelik bir model geliştirme.
Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Gürsoy, F. Ç. (2004). Kaygı ve demografik değişkenlerin evlilik uyumu ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Mersin.
67
Güven, N. (2005). İlişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar ve evlilikte problem çözme becerilerinin evlilik doyumu ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Güven, N. , Sevim, S. A. (2007). İlişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar ve algılanan problem çözme becerilerinin evlilik doyumunu yordama gücü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28), 49-61.
Greenberger D. and Padesky C.A. (2015). Evinizdeki Terapist (E. Stroup, Ed.). İstanbul:
Altın Kitaplar Yayınevi.
Griffin, D. and Bartholomew, K. (1994). Models of the self and other: Fundamental dimensions underlying measures of adult attachment. Journal of Personality and Social Psychology, 67(3), 430-445.
Hamamcı, Z. (2005). Dysfunctional relationship beliefs in marital satisfaction and adjustment. Social Behavior and Personality, 33(4), 313-328
Hamarta, E. (2004a). Bağlanma teorisi. Anadolu University Journal of Faculty of Education, 14 (1), 53-66.
Hamarta, E. (2004b). Üniversite öğrencilerinin yakın ilişkilerdeki bazı değişkenlerin (benlik saygısı, depresyon ve saplantılı düşünme) bağlanma stilleri açısından incelenmesi.
Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
Hasta, D. (1996). Ev işi paylaşımı ve ev işi paylaşımında hakkaniyet algısı ile evlilik doyumu ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Hazan, C. and Shaver, P. R. (1987). Romantic love conceptualized as an attachment process.
Journal of Personality and Social Psychology, 52(3) , 511-524.
Hisli, N. (1988). Beck depresyon envanterinin geçerliği üzerine bir çalışma. Psikoloji Dergisi, 22, 118-126.
Hisli, N. (1989). Beck depresyon envanterinin üniversite öğrencileri için geçerliği güvenirliği.
Psikoloji Dergisi, 23, 3-13.
Houser, G. A. (2009). Evli bireylerin sahip oldukları iletişim çatışması türü, romantik kıskançlık ve duygusal zeka düzeylerinin evlilik doyumları üzerine etkisi. Doktora Tezi,
68 Ankara Üniversitesi, Ankara.
Hovardaoğlu, S. (1995). Kişilerararası ilişkiler ve davranış bozuklukları. Kriz Dergisi, 3(1-2), 7-12.
Hovardaoğlu, S. (1996). Sosyal mübadele: Evlilikle ilgili değerlendirmelere etkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 11(36), 12 -24.
Hünler, O.S. (2002). Dindarlığın evlilik doyumu üzerindeki etkileri ve algılanan evlilik sorunları çözümü becerilerinin, dindarlık ve evlilik doyumu ilişkisi üzerindeki arabulucu rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Hünler, O. S. ve Gençöz, T. (2003). Boyuneğici davranışlar ve evlilik doyumu ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 18(51), 99-108.
İmamoğlu, O. (1994). Değişim sürecinde aile; Evlilik ilişkileri bireysel gelişim ve demokratik değerler. Ankara: T.C. Başbakanlık aile araştırma kurumu başkanlığı yayınları.
Kahveci, G. A. (2016). Evli çiftlerde evlilik uyumu, evlilik çatışma biçimi ve depresyon düzeylerinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, İstanbul.
Kantarcı, D. (2009). Evli bireylerin bağlanma stillerine göre aldatma eğilimleri ve çatışma yönetim biçimlerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Kansız, M. ve Arkar, H. (2011). Mizaç ve karakter özelliklerinin evlilik doyumu üzerine etkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 12(1), 24-29.
Karakoyun, S. (2012). Major depresyonlu hasta ve eşlerinin çatışma yönetim biçimlerinin evlilik uyumu ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Kart, M. E. (2014). Yetişkin bağlanma stilleri ve çalışma davranışı: Hekimlerle yapılan bir çalışma. Mülkiye Dergisi, 28(245), 89-123.
Kılıç, E. (2017). Bağlanma biçimlerinin evlilik doyumu ile ilişkisi.Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi, İstanbul.
Kışlak, Ş. T. (1995). Cinsiyet, Evlilik Uyumu, Depresyon ile Nedensel ve Sorumluluk Yüklemeleri Arasındaki İlişkiler Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
69
Kışlak, Ş. T. ve Çavuşoğlu, Ş. (2006). Evlilik uyumu, bağlanma biçimleri, yüklemeler ve benlik saygısı arasındaki ilişkiler, Aile ve Toplum Dergisi, 3(9), 61-68.
Kışlak, Ş. T. ve Göztepe, I. (2012). Duygu dışavurumu, empati, depresyon ve evlilik uyumu arasındaki ilişkiler, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 3(2), 27-46.
Kobak, R. R. ve Hazan, C. (1991). Attachment in marriage: Effects of security and accuracy of working models. Journal of Personality and Social Psychology, 60 (6), 861–869.
Konyalıoğlu, P.A. (2002). Üniversite öğrencilerinin duygusal ilişki bağlanma tarzları ile kişilik tipleri arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Kung, W.W. (2000). The intertwined relationship between depression and marital distress:
Elements of marital therapy conducive to effective treatment outcome. Journal of Marital and Family Therapy, 26(1), 51-63.
Meyers, S. A. and Landsberger, S. A. (2002). Direct and indirect pathways between adult attachment style and marital satisfaction. Personal Relationships, 9, 159-172.
Möller, K., Hwang, C. P. and Wickberg (2006). Romantic attachment, parenthood and marital satisfaction, Journal of Reproductive and Infant Psychology, 24(3) , 233–240.
Murphy B. and Bates G. W. (1997). Adult attachment style and vulnerability to depressioun.
School of Social and Behavioural Sciences, 22(6) , 835-844.
Nolen-Hoeksema, S. (1987). Sex differences in unipolar depression: Evidence and theory.
Psychological Bulletin, 101(2), 259-282.
Otlu, B. (2008). Üniversite öğrencilerinin depresyon düzeyleri ve aile işlevleri, Dokuz Eylül Üniversitesi, Buca Eğitim Fakültesi Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. 23, 30-35.
Ovalı, H. (2010). Farklı coğrafi bölgelerde yaşayan bireylerin evlilik çatışmalarının çeşitli demografik özelliklere göre karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
70
Ödemiş, H. (2008). İlköğretim öğretmenlerinin iş tatminleri ile evlilik uyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
Öner, D. Ş. (2013). Evli bireylerin evlilik çatışması, çatışma çözüm stilleri ve evlilik uyumlarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Özsoy, V. E. (2015). Bağlanma, Anksiyete ve Bilgi İşleme. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Özenç, E. (2002). The role of attechment styles in partner pairing and satisfaction within marriage in critical and non-critical stages. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Öztürk, M. O. (2002). Ruh sağlığı ve bozuklukları. Ankara: Nobel Tıp Kitapevleri.
Polat, D. (2006). Evli bireylerin evlilik uyumları, aldatma eğilimleri ve çatışma eğilimleri arasındaki ilişkilerin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
Rıza, S. Ö. (2006). Evli bireylerin bilişsel duygu düzenleme stratejilerinin psikolojik iyi oluşları ve evlilik doyumları ile ilişkisinin incelenmesi. Işık Üniversitesi, İstanbul.
Rusbult, C. E. (1980). Commitment and satisfaction in romantic associations: A test of the investment model. Journal of Experimental Psychology, 16, 172-186.
Rusbult, C. E. (1983). A longitudinal test of the investment model: The development (and deterioration) of satisfaction and commitment i heterosexual involvements. Journal of Personality and Social Psychology, 45(1), 101-117.
Sancaktar, N. (2016). Yeni evlenen ve uzun süredir evli olan çiftlerin evlilikte problem çözme becerisi düzeylerinin öznel iyi oluş ve evlilik doyumu düzeyleri ile ilişkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, İstanbul.
Sarı, T. (2008). Üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerle ilgili akılcı olmayan inançlar, bağlanma boyutları ve ilişki doyumu arasındaki ilişkiler. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
71
Senchak, M. and Leonard, K. E. (1992). Attachment styles and marital adjustment among newlywed couples. Journal of Social and Personal Relationships, 9 (1), 51–64.
Shi, L. (2003). The association between adult attachment styles and conflict resolution in romantic relationships , The American Journal of Family Therapy, 31(3), 143-157.
Sığırcı, A. (2010). Evli bireylerde bağlanma biçimleri ve evliliğe dair inançların evlilik doyumu ile ilişkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi, Malatya.
Solmuş, T. (2008). Bağlanma ve aşkın iki yüzü. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Sümer, N. ve Güngör, D. (1999). Yetişkin bağlanma stilleri ölçeklerinin Türk örneklemi üzerinde psikometrik değerlendirmesi ve kültürlerarası bir karşılaştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 14(43), 71-106.
Sümer, N. , Sayıl, M., ve Kazak-Berument, S. (2016). Anne duyarlılığı ve çocuklarda bağlanma: Anne duyarlılığı sınıflama seti ve bağlanma davranışı seti. İstanbul: Koç Yayınları.
Scott R.L. and Cordova J. V. (2002). The influence of adult attachment styles on the association between marital adjustment and depressive symptoms. J Fam Psychol, 16(2), 199-208.
Tarhan, N. (2006). Evlilik psikolojisi. İstanbul : Timaş Yayıncılık.
Taşköprü, M. (2013). Evlilik Doyumu İle Problem Çözme Becerileri, Stresle Başa Çıkma ve Evlilik Süresi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Bilim Üniversitesi, İstanbul.
Taycan E. S., Kuruoğlu Ç. T. (2014). Evlilik uyumu ile bağlanma stilleri ve mizaç ve karakter özellikleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Türk Psikiyatri Dergisi, 25(1), 9-18.
Tezer, E. (1994). Evlilik ve iş doyumu ilişkisi: İkili çatışmalar ve bazı demografik değişkenlerin rolü. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(1), 1-12.
Tezer, E. (1996). Evlilik ilişkisinden sağlanan doyum, evlilik yaşamı ölçeği. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 1-7.
72
Thibaut, J. W. and Kelley, H. H. (1959). The social psychology of groups. New York : John Wiley.
Turanlı, P. (2010). Orta yetişkinlikte evlilik uyumu ile benlik saygısı bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin saptanması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
Yeşiltepe, S. S. (2011). Öğretmenlerin evlilik uyumlarının psikolojik iyi oluş ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Yıldırım, İ. (1992). Evli bireylerin uyum düzeylerini etkileyen bazı etmenler. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Yıldırım, İ. (1993). Farklı sosyo-ekonomik düzeydeki evli bireylerin uyum düzeyleri.
Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 1(4), 23-29.
Yıldız, M. A. ve Baytemir, K. (2016). Evli Bireylerde Evlilik Doyumu ile Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkide Benlik Saygısının Aracılığı. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 17(1), 67-80.
Üncü, S. (2007). Duygusal zeka ve evlilik doyumu ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
73 EKLER
Ek. 1. Gönüllüleri Bilgilendirme Ve Olur (Rıza) Formu Sayın katılımcı adayı,
Bu formları sizi Hasan Kalyoncu Üniversitesi Klinik Psikoloji Yüksek Lisans tezi kapsamında Deniz ÖZTAHTACI tarafından yürütülen “’Evli Kadınlarda Yetişkin Bağlanma Biçimleri, Depresyon Düzeyleri ve Evlilik Doyumu İlişkisinin İncelenmesi” başlıklı araştırmaya davet eder, araştırma hakkında size bilgi vermek ve karar vermeniz durumunda araştırmaya katılmaya dair rızanızı almak isteriz.
Bu araştırmanın amacı, bireylerin bağlanma biçimlerinin (diğer insanlarla ilişkilerinde temel olarak nasıl deneyimler yaşadıkları), evlilik doyumlarının ve depresyon düzeylerinin birbiriyle olan ilişkisini incelemektir. Araştırmada sizden tahminen 20 dakika ayırmanız istenmektedir. Araştırmaya sizin dışınızda tahminen 350 kişi katılacaktır.
Bu çalışmaya katılmak tamamen gönüllülük esasına dayanmaktadır. Çalışmanın amacına ulaşması için sizden beklenen, bütün soruları eksiksiz, kimsenin baskısı veya telkini altında olmadan, size en uygun gelen cevapları içtenlikle verecek şekilde cevaplamanızdır. Bu formu okuyup imzalamanız, araştırmaya katılmayı kabul ettiğiniz anlamına gelecektir. Ancak, çalışmaya katılmama veya katıldıktan sonra herhangi bir noktada çalışmadan çekilme hakkına sahipsiniz.
Bu çalışmadan elde edilecek bilgiler tamamen araştırma amacı ile kullanılacak olup
Bu çalışmadan elde edilecek bilgiler tamamen araştırma amacı ile kullanılacak olup