Bu bölümde araştırma sonucunda ulaşılan önemli sonuçlar verilmiş ve araştırma sonuçlarına bağlı olarak bazı önerilerde bulunulmuştur.
Sonuçlar
TBMM bünyesinde görev yapan idari personelin katıldığı hizmet içi eğitim faaliyetlerine ilişkin amaç ve kapsam, eğitim ortamı ve ulaşım, öğretim süreci, öğretim elemanları ve genel değerlendirme boyutlarında görüşlerinin incelendiği bu çalışmada ulaşılan sonuçlar şöyle özetlenebilir:
1. Araştırmanın sonuçları hizmet içi eğitim faaliyetlerinin amaç ve kapsam açısından büyük ölçüde yeterli görüldüğünü ortaya koymuştur. İdari personel eğitim içeriğinin programla uyumu, eğitim programının kapsamının uygunluğu ve eğitim programının amaca uygunluğu konusunda olumlu bir değerlendirmede bulunmuştur. Bununla birlikte, amaç ve kapsam açısından eğitim programları düzenlenmeden önce ihtiyaç saptaması yapılmasının gerekli olduğu görülmektedir.
2. TBMM idari personeli düzenlenen hizmet içi eğitim faaliyetlerini eğitim ortamı ve ulaşım açısından oldukça yeterli bulmaktadır. Eğitim ortamlarının temizliği ve düzenliliği yeterli bulunurken, sunulan ikramların kısmen yetersiz olduğu sonucuna varılmıştır.
3. TBMM idari personeli öğretim süreci açısından hizmet içi eğitim faaliyetlerinde işlenen konu ve örnekleri büyük ölçüde güncel bulmasına karşın, yeterince uygulama ve araştırmaya yer verilmesinin gerekli olduğu da görülmektedir.
4. Araştırmanın sonuçları, TBMM idari personelinin hizmet içi eğitim faaliyetlerine katılan öğretim elemanlarına ilişkin olarak büyük ölçüde olumlu bir algı içinde olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, öğrencilerin derse daha aktif katılımını sağlayacak etkileşimli tekniklerin de kullanılmasının gerekliliği hissedilmektedir.
5. Hizmet içi eğitim faaliyetlerinin genel değerlendirmesi konusunda ise idari personelin yine büyük ölçüde olumlu bir algı içinde olduğu söylenebilir. Eğitim programlarının büyük ölçüde amaca uygun şekilde tamamlandığı, personelin katıldığı için gerçekten mutlu olduğu ve böyle bir programa tekrar katılmak istediği görülmektedir.
6. TBMM idari personeli düzenlenen hizmet içi eğitim faaliyetlerine ilişkin olarak en olumlu değerlendirmeyi öğretim elemanlarına yönelik olarak yapmışlardır. Bununla birlikte, amaç ve kapsam açısından geliştirilmesi gereken hususların olduğu dikkat çekmektedir.
7. TBMM idari personelinin düzenlenen hizmet içi eğitim faaliyetlerinin amaç ve kapsam, eğitim ortamı ve ulaşım, öğretim süreci, öğretim elemanları ve genel değerlendirme boyutlarındaki görüşleri cinsiyet, mesleki kıdem, eğitim düzeyi ve görev sınıfı değişkenlerine göre değişmemiştir.
Öneriler
1. TBMM bünyesinde düzenlenen hizmet içi eğitim faaliyetlerinin amaç ve kapsam açısından daha detaylı planlamasının yapılması ve hizmet içi eğitim faaliyetleri belirlenirken personelin ilgi ve ihtiyaçlarının göz önünde bulundurulması ve birim bazında ihtiyaç saptamasının yapılması önerilebilir.
2. Eğitim faaliyetlerinin düzenlendiği ortamların temizlik, düzen ve hijyen açısından daha da iyileştirilmesi, katılımcı personel için yeterli ikramların sunulması gerekmektedir.
3. Hizmet içi eğitim faaliyetlerinin öğretim sürecinde araştırmaya, uygulamaya ve bilginin kullanılmasına ilişkin daha fazla uygulamalı çalışmaların yapılması önemlidir. Bu bağlamda, hizmet içi eğitim faaliyetlerinde daha fazla uygulama yapılarak eğitimin sadece teorik bir zemine dayalı olmaktan çıkarılması gerekmektedir. Bununla birlikte, personelin öğrenme sürecine daha aktif katılımını sağlayacak etkileşimli öğretim yöntem ve tekniklerinin benimsenmesi önerilebilir.
4. Hizmet içi eğitim faaliyetleri sonucunda genel değerlendirmeye ve hizmetlerin iyileştirilmesine dönük olarak katılımcıların görüşlerinin alınması ve bu doğrultuda hizmet içi eğitim memnuniyet araştırmaların yapılması önerilebilir.
5. Düzenlenecek hizmet içi eğitim faaliyetlerinde popüler konulardan ziyade personelin doğrudan işine yarayacak ve uygulamada kullanılabilecek şekilde kişisel ve kurumsal etkililiğe katkıda bulunacak işlevsel konuların belirlenmesi gerekmektedir.
6. Bu araştırmada ele alınan cinsiyet, mesleki kıdem, eğitim düzeyi ve görev sınıfı değişkenlerinin katılımcıların hizmet içi eğitimlere ilişkin değerlendirmeleri üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı sonucuna varılmıştır. Bu bağlamda, işgörenlerin hizmet içi eğitim faaliyetlerine ilişkin değerlendirmeleri üzerinde etkisi olabilecek kişisel ve örgütsel değişkenlerin ele alındığı araştırmalar yapılabilir.
KAYNAKÇA
Aytaç, T. (2000). Hizmet içi eğitim kavramı ve uygulamada karşılaşılan sorunlar. Milli Eğitim Dergisi, 147, 66-69.
Başaran, İ. E. (1996). Eğitime giriş. Ankara: Yargıcı Matbaası.
Bilgin, K. U. (2004). Kamu performans yönetimi, memur hak ve yükümlülüklerinin performansa etkisi. Ankara: TODAİE Yayını.
Bilgin, K. U., Akay, A., Koyuncu, H. E. ve Haşar, E. Ç. (2007). Yerel yönetimlerde hizmet içi eğitim. Ankara: Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı Yayını. Budak, Y. (1999). Eğitimde toplam kalite yönetimi ve etkili okulun
gerçekleştirilmesinde öğretmenlere yönelik hizmetiçi eğitimin önemi. Çağdaş Eğitim Dergisi, (251).
Burgess, R. G., Connor, J., Galloway, S., Morrison, M. ve Newton, M. (1993). Implementing in-service education and training. London: RoutledgeFalmer. Canman, A. D. (1995). Çağdaş personel yönetimi. Ankara: TODAİE Yayınları. Eryılmaz, B. (2008). Kamu yönetimi. İstanbul: Legal Yayıncılık.
Griffin, C. (1999). Lifelong learning and the social democracy. International Journal of Lifelong Education, 18(5), 329-342.
Gül, H. (2000). Türkiye’de kamu yönetiminde hizmet içi eğitim. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(3). İnternetten 02.02.2010 tarihinde indirilmiştir. http://www.sbe.deu.edu.tr/adergi/dergi06/gul.html
Gültekin, M. ve Çubukçu, Z. (2008). İlköğretimde öğretmenlerin hizmetiçi eğitime ilişkin görüşleri. Manas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, (19), 185-201. Hayes, D. (1997) In-service teacher development international perspectives.
Hertfordshire.
Jones, G.H. (2001). Organizational theory (3rd ed.). Pintice Hall.
Karaküçük, S. (1987). Öğretmenlerin hizmet içi eğitimlerinde, üniversitelerin fonksiyonları. Gazı Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,3(1),309-317.
Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemi (12. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kirkpatrick, D. L. (1975). Evaluating training pragrams. Madison, WI: American Society for Training and Development.
Özan, B. ve Dikici, A. (2001). Hizmetiçi eğitim programlarının etkililiğinin değerlendirilmesi (Fırat, Marmara Üniversitesi ve TÜBİTAK Örneği). Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 225-240.
Özer, B. (1988). İnsan kaynağı geliştirme uzmanı yeterlikleri ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 107.
Özer, B. (1998). İnsan kaynağı geliştirme uzmanı yeterlikleri ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 22(107), 58-64.
Öztürk, M. ve Sancak, S. (2007). Hizmet içi eğitim uygulamalarının çalışma hayatına etkileri.Journal of Yasar University, 2(7), 761-794.
Parlak, B. (2005). Eğitimde kaçıncı sınıftayız?. T.C. Hayat Dergisi, (6), 12-14.
Pehlivan, İ. (1993). Hizmet içi eğitim verimlilik ilişkisi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 25(1), 151-162.
Pehlivan, İ. (1997). Örgütsel ve bireysel gelişme aracı olarak hizmet içi eğitim. Amme İdaresi Dergisi, 30(4), 105-120.
Sakaoğulları, İ. (2008). Hizmet içi eğitimin işgören performansı üzerindeki etkisi: Ankara’daki dört ve beş yıldızlı otellerde bir uygulama. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Düzce Üniversitesi, Düzce.
Selimoğlu, E. ve Yılmaz, H. B. (2009). Hizmet içi eğitimin kurum ve çalışanlar üzerindeki etkileri. PARADOKS, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, (e- dergi), 5(1), 1-12.
Soran, H., Akkoyunlu, B. ve Kavak, Y. (2006). Yaşam boyu öğrenme becerileri ve eğiticilerin eğitimi programı: Hacettepe Üniversitesi örneği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 201-210
Taymaz, H. (1992). Hizmet içi eğitim. Ankara: Pegem Yayınları.
TBMM. (2008). Eğitim programı, eğitim programının genel esasları, TBMM Genel Sekreterliği, Ankara.
Tekin, S. ve Yaman, S. (2008). Hizmet-içi eğitim programlarını değerlendirme ölçeği: Öğretmen formunun geliştirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 9(3), 15-26.
Tortop, N. (1994). Personel yönetimi. Ankara: TODAİE Yayını.
Veenman, M., Tulder, M., & Voeten , M. (1994). The impact of inservice training on behaviour. Teaching and Teacher Education, 10(3), 303-317.
Wooden, S., & Babtiste, N. (1990). Pre/In service training requires planning. Day Care and Early Education, 18, 34-36.
Yalın, İ. H. (1997). Hizmet içi eğitim var olan ya da ileride çözülmesi gerekecek bir problemi çözmek için yapılır. Milli Eğitim Dergisi, 133.
Zoga, E. (1988). Türk sanayinde hizmet içi eğitim faaliyetleri, sorunları, beklentiler, öneriler. Ankara.
EK – 1
HİZMETİÇİ EĞİTİMİ DEĞERLENDİRME FORMU