Dil Öğreticisine Öneriler

* Türkçeye bir yabancının gözüyle bakabilmeli ve bu bakış açısıyla Türkçeyi çözümlemeyi öğretmelidir.

* Öğrettiği dilin kurallarına hâkim, yetenekli, konu ile ilgili alanda iyi yetiştirilmiş bir öğretici başarılı bir rehber olacaktır.

* Öğretici, derste işlediği konulara uygun etkinlikler bulma, geliştirme, materyallere ulaşabilme ve bunları kullanabilme - hatta kendisi de - materyal geliştirme konusunda yeterli ve yetenekli olmalıdır.

* Fiziksel araç gereçleri yeri geldikçe kullanabilmeli, jest ve mimiklerden doğru bir şekilde yararlanabilmeli, öğrencilerin beş duyu organına hitap edebilmelidir.

* Alanıyla ilgili yenilikleri takip etmelidir.

* Öğrencinin istek ve ihtiyaçlarını dikkate alarak ders programı ve ders plânları hazırlamalıdır. (Ayrıca öğrencinin ihtiyaçları ve amaçları doğrultusunda haftada kaç saat ders yapacağını belirlemelidir.)

KAYNAKÇA

Akdoğan, G. (1993). Yabancıların Türkçe öğreniminde ad durumu ve çekim açısından sık rastlanan yanlışlar ve nedenleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Anthony, E. M. (1963). Approach method and technique english language teaching.(third edition). Oxford: Oxford Universty Press.

Aydın, Ö. (1996). Yabancı dil olarak Türkçe dil bilgisi öğretimi, üretken dönüşümlü dil bilgisi kuramının kısa bir tanımı. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.

Balcı, A. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma. Ankara: Pegema Yayıncılık.

Banguoğlu, T. (1974). Türkçenin grameri. İstanbul: Baha Matbaası.

Banguoğlu, T. (1986). Türkçenin grameri. Ankara: TDK Yayınları,

Barın, E. (1994). Yabancılara Türkçenin öğretimi metodu. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 17, 53-54.

Barın, E. ve Demir, C. (2008). Türkçe dil bilgisi – 2, Biçim bilgisi. Ankara: Öncü Kitapevi.

Barın, E. (1992). Yabancılara Türkçe öğretiminde bir metot denemesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Benhür, M. H. (1993). Türkiye Tükçesinde sıfat-fiil ve zarf-fiil eklerinin fonksiyonları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Benhür, M. H. (2002). Türkçenin yabancılara öğretiminde tartışılmayan ana kavramlar, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Cem, A. (2005). Dilbilgisi öğretiminde biçim-anlam-kullanım üçlüsü: ders malzemesi hazırlama ve uygulama önerileri. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 128, 9.

Cemiloğlu, M. (1998). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. Bursa: Bursa Uludağ Üniversitesi Basımevi.

Counsil For Cultural Comission (2001). Common European Framework Of Reference For Language, Learning, Teaching, Assesment. Cambridge: Cambridge University Press.

Çotuksöken, Yusuf (1983). Yabancıların Türkçe öğrenirken karşılaştıkları güçlükler ve yaptıkları yanlışlar. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 10, 93.

Çotuksöken, Y. (2001, Mart). Avrupada yabancı dil olarak Türkçe öğretimi”. Avrupa Konseyi 2001 Avrupa Diller Yılı Avrupa’ da Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Sempozyumunda Sunuldu, Ankara.

Demircan, Ö. (1988). Dünden bugüne yabancı dil. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Demircan, Ö. (1990). Yabancı dil öğretim yöntemleri. Ankara: USEM Yayınları.

Demirel, Ö. (1990). Yabancı dil öğretiminde ilkeler, teknikler, yöntemler. Ankara: Usem Yayınları.

Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.

Dilidüzgün, Ş. (1995). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yazınsal metinler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Ediskun, H. (2004). Türk dilbilgisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Ergin, M. (1977). Türk dil bilgisi. İstanbul: Minnetoğlu Yayınevi.

Ergin, M. (1983). Türk dil bilgisi. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.

Ergin, M. (1995). Üniversiteler için Türk dili. İstanbul: Bayrak Basım Yayın.

Ergin, M. (2003). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak Basım Yayın.

Gazi Üniversitesi TÖMER. (2006). Yabancılar için Türkçe–1. Ankara: Uyum Ajans.

Gazi Üniversitesi TÖMER. (2006). Yabancılar için Türkçe–2. Ankara: Uyum Ajans.

Gencan, T. N. (1983). Dil bilgisi. Ankara: TDK Yayınları.

Gencan, T. N. (2001). Dil bilgisi. Ankara: Ayraç Yayınevi.

Hacıömeroğlu, M. S. (2007). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenler için kiplik öğretimi üzerine materyal geliştirme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Hengirmen, M. (1993). Yabancı dil öğretim yöntemleri ve TÖMER yöntemi. Ankara: Kültür Matbaacılık.

Kalfa, M. (2008, Haziran). Yabancılara Türkçe öğretiminde program(sızlık) sorunu. I. Uluslararası Türkçe Eğitimi ve Öğretimi Sempozyumunda sunuldu, K.K.T.C.

Koç, N. (1996). Yeni dilbilgisi. İstanbul: İnkılâp Yayınevi.

Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi grameri. TDK Yayınları:827

Korkmaz, Z. (2006). Anadolu’nun 60 yıllık bilim ve kültür köprüsü Ankara Üniversitesi tarihçe. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. Sayı: 226.

Koşucu, F. Z. (2007).Türkçenin yabancılara öğretiminde ulaçların düzeylere göre incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Köse, D. (2005). Avrupa Konseyi Yabancı Diller Ortak Başvuru Metni’ne uygun Türkçe öğretiminin başarıya ve tutuma etkisi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Öz N. (2002). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde ad durum ekleri ve bir izlence önerisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Özbay, M. (2008). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.

Polat, T. (2001). Avrupalılık bağlamında kültür boyutuyla yabancı dil. İstanbul: Ekin Yayınları.

Richards, J. and Thedore S. R. (1986). Approaches and medhods in language teaching: a descriction and analysis. Cambridge: Cambridge Universty Press.

Rona B. ve Dedes G. (1989). Dil öğretiminde metin-yapı, amaç beceri ilişkileri. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 31(2), 69.

Swett, H. (1899). The practical study of languages: a guide for teachers and learners.Oxford: OUP.

Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı (1998, 18–22 Temmuz). XII. Millî Eğitim Şûrası. Yabancı Dil Eğitimi ve Öğretimi Komisyon Raporu.

Türk Dil Kurumu (2005). İmlâ kılavuzu. İstanbul: Karanfil Yayınları.

Türkmen F. (2009). Okuyorum – öğreniyorum. İzmir: Ege Üniversitesi. Ege Üniversitesi Yayınları; Türk Dünyası Araştırma Enstitüsü. Yayın No: 1.

Türkmen F. (2009). Yabancılar için Türkçe dil bilgisi-1. İzmir: Ege Üniversitesi. Ege Üniversitesi Yayınları; Türk Dünyası Araştırma Enstitüsü. Yayın No: 2.

Uysal, B. (2009). Avrupa Dilleri Öğretimi Ortak Çerçeve Metni doğrultusunda Türkçe öğretimi programları ve örnek kitapların değerlendirilmesi.Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

Uzun, E. (Editör). (2008). Yeni-Hitit yabancılar için Türkçe ders kitabı. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.

Uzun, E. (Editör). (2008). Yeni-Hitit yabancılar için Türkçe ders kitabı -2. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.

Uzun, E. (Editör). (2008). Yeni-Hitit yabancılar için Türkçe dersi kitabı -3. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.

http://ttkb.meb.gov.tr/Duyurular/4sura/4surakararlari.Pdf 08.04.1988’den alınmıştır.

http://ttkb.meb.gov.tr/Duyurular/17sura/17surakararlari.Pdf 18.10.2006’ dan alınmıştır.

EK-3. EGE ÜNİVERSİTESİ TÜRK DÜNYASI ARAŞTIRMALARI ENSTİTÜSÜ İLERİ TÜRKÇE SINIFI 2009-2010 DERS PROGRAMI