Tekel’in özelleşmesinin Türkiye’nin yarı sömürgeleşmesi yönünde büyük bir adım olacağını söylemiş idik.
Ne yazık ki, öyle oldu. Sigara fabrikalarının biri hariç hepsi kapatıldı. Tekel işçileri ölümüne direniyor. Yeni yılın başlaması ile tütün fonu denilen ve şark tipi tütün üretimimizi bir parça da olsa koruyan “tütün fonu” sektörde yoğun kullanımı olan homojenize tütün, şişirilmiş tütün, şişirilmiş damar gibi yarı mamullerde ve sigara, puro gibi nihai ürünlerde kaldırıldı. Bu demektir ki, ithal etmek daha da kârlı oldu. Tütün fonu tamamen sıfırlandığında (ki gidiş bu yöndedir) belki de Çin’de veya Hindistan’da günde sadece 1–2 dolara çalışmaya razı olacak köylülere bizim tütünlere benzeyen tütünler ürettirilecek ve ülkeye ithal edilecek. Küreselleşme dedikleri Çinli ve Hintli köylüyü bizim
köylümüzle sefalette yarıştırmak. Buna da rekabet diyorlar. Ama büyük sigara şirketleri kendi aralarında pek rekabet etmiyorlar. Ülkeleri paylaşıyorlar. Ülkemizde de sadece beş yabancı sigara şirketi kaldı. İlk ikisinin pazar payı yüzde seksenden fazla. Tam bir hegemonya. Bir süre sonra köylüler için de ekmek aslanın ağzında olacak. Hatta oldu bile. Ama onlar dağınık ve örgütsüz.
Tekel işçilerine deniliyor ki “artık fabrikalarınız yok” Yani işiniz bitti. İyi de hepsinin bir işi vardı. Önce yatırım yapmayarak, sonra da özelleştirme ile işlerini yok ettiniz. Tekel işçilerini yapmayı iyi bildikleri işe döndürmek gerek. Bunun tek yolu var. O da özelleştirilen Tekel sigara fabrikalarını aynı bedelle kamulaştırmak. Kamulaştırılan
fabrikalarda yönetime katılma uygulanmalı. Devlet denilen organ eğer toplum için varsa, olaya sadece vergi olarak bakamaz. İşçinin, tütün çiftçisinin, tüketicinin de haklarını savunmalı. Kamulaştırma hem işçilere gerçek iş
yaratacaktır, hem de tütün üreten köylünün eline geçen fiyatı yükseltecektir. Tütün ithalatı azalacaktır.
İşçinin yönetime katılması ile sigara fabrikaları eskisi gibi sorumsuz devlet fabrikaları olmaktan çıkacaktır. Tütün üretiminden sigara üretimine kadar değişik alanlarda planlama çalışmalarına çiftçi temsilcileri, ilgili sivil toplum kuruluşları da katılabilir.
Cumhuriyetin başında soyguncu, zorba reji idaresini kamulaştıran devlet bunları yapamaz mı? Sadece iki sigara fabrikasının örneğin Tokat ve İstanbul Sigara fabrikalarının yeniden açılması Türkiye’de bu alanda birçok dengeyi değiştirecektir. Özelleştirme fanatikleri Tekel’in özelleştirmesinin sonuçlarını görmüşlerdir. Sonuç işçi, çiftçi ve tüketici üzerinde tam bir hegemonyadır. Fabrikaların şimdilik biri hariç hepsinin kapatılmasıdır.
Tekel işçileri devlet dairelerine bilmedikleri işleri yapmak için dağıtılmamalıdır. Onların yeri sigara fabrikalarıdır. Tekel tekrar halkın olmalı, kamulaştırılmalıdır.
