• Sonuç bulunamadı

Gök cisimlerinin parlaklıklarının belirlemesi ile uğraşan gözlemsel astronomi dalına "Fotometri (Işıkölçüm)" adı verilir. Fotometrik astronomi ile uğraşan astronomlar bu amaçla belirli parlaklık ölçekleri tanımlamışlar ve bunları

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Gök cisimlerinin parlaklıklarının belirlemesi ile uğraşan gözlemsel astronomi dalına "Fotometri (Işıkölçüm)" adı verilir. Fotometrik astronomi ile uğraşan astronomlar bu amaçla belirli parlaklık ölçekleri tanımlamışlar ve bunları "

Copied!
2
0
0

Yükleniyor.... (view fulltext now)

Tam metin

(1)

FOTOMETRİK ASTRONOMİ

1. Giriş:

Gök cisimlerinin parlaklıklarının belirlemesi ile uğraşan gözlemsel astronomi dalına "Fotometri (Işıkölçüm)" adı verilir. Fotometrik astronomi ile uğraşan astronomlar bu amaçla belirli parlaklık ölçekleri tanımlamışlar ve bunları

m

1

- m

2

= - 2.5 log

10

(

1

/

2

) (3.1)

şeklindeki "Pogson Formülü" ile, iki gökcisminin parlaklık farkı olarak ifade etmişlerdir. Burada 

1

/

2

gözlenen ışık şiddetleri oranı, m

1

ve m

2

ise kadir cinsinden bu ışınım şiddetlerine karşılık gelen parlaklıklardır. Bu sistemde sıfır noktası kabaca, gökyüzünün en parlak yıldızlarının parlaklık ortalaması olarak alınmaktadır.

Gök cisimlerinin parlaklıkları gözlem sırasında kullanılan cihaz ve algılayıcıların niteliğine göre görsel, fotografik veya fotoelektrik olarak ölçülmektedir. Bu deneyde yıldızların fotografik parlaklıklarını belirleyeceğiz.

2. Ölçümler:

Dersteki uygulama sırasında size verilecek Şekil 3.1 de, Boğa takımyıldızında yer alan Hyades açık kümesinin bir fotografı görülmektedir. B rengi parlaklıkları daha önceden bilinen ve Çizelge 3.1 de listelenen "Karşılaştırma Yıldızlarının" çizgisel çaplarını (d

i

) mm biriminde ölçünüz.

Çizelge 1. Karşılaştırma yıldızlarının parlaklıkları

Yıldız:  Tau  Tau  Tau 58 Tau 48 Tau

B Parlaklığı: +2.39 +4.56 +4.90 +5.78 +6.72

Parlaklıklarını belirleyeceğimiz  Tau, 63 Tau, 64 Tau, 68 Tau ve 71 Tau yıldızlarının da, d

i

çizgisel çap ölçümünü mm birimlerinde yapınız. Her yıldızı birkaç farklı çap boyunca ölçünüz ve ortalamasını alınız. Ölçümleriniz ±0.1 mm. duyarlıkta olmalıdır.

Elde ettiğiniz sonuçları veri çizelgesine yazınız.

DENEY - 3

(2)

3. Hesaplamalar:

Tüm çap ölçümleriniz için d

i2

değerlerini ve bunlardan log

10

(d

i2

) değerlerini hesaplayınız. Bir grafik kağıdına karşılaştırma yıldızları için elde ettiğiniz log

10

(d

i2

) değerlerini, B parlaklılarına göre noktalayınız. Elde ettiğiniz dağılımı en iyi temsil edecek şekilde bir doğru geçiriniz. Bu doğru ilgilendiğimiz yıldız alanının "Ayar Eğrisi" olarak adlandırılır. Böylece parlaklığı belirlenecek her yıldızın log

10

(d

i2

) değerine karşılık gelen B parlaklığını ayar eğrisi yardımı ile belirleyebiliriz.

Sonuçlarınızı veri tablosuna yazınız.

Veri Tablosu

Yıldız d

i

(mm) d

i2

(mm

2

) Log

10

(d

i2

) B

 Tau +2.39

 Tau +4.56

 Tau +4.90

58 Tau +5.78

48 Tau +6.72

 Tau

63 Tau

64 Tau

68 Tau

71 Tau

Referanslar

Benzer Belgeler

Klasik mekanik yasalarının gök cisimlerinin yörüngelerine nasıl uygulandığının öğrenilmesi. Korunum yasaları ve eylemsizlik momentinin gök cisimlerinin

Ders kapsamında; ‘Bilim ve bilim tarihi, bilimin doğuşu, bilimsel çalışma adımları, bilim felsefesi, Astronomi biliminin diğer temel disiplinlerle ilişkisi, Astronominin

- Gezegenlerin ayrıca, kendine özgü hareketleri ve ekliptik düzlem etrafında da sarmal hareketleri vardır.. - Gezegenler ve sabit yıldızlar, ortak

İki bölümden oluşan modele göre, cisim evrenin merkezinden ne kadar uzakta ise o kadar mükemmeldir... Ay

Bu model, Kopernik’in Güneş merkezli modeline kadar Batı ve İslâm dünyalarında geçerli model olarak kabul edilmiştir.. 13

Ortaçağ dönemi İslâm Astronomi çalışmaları; pratik astronomide gözleme daha yatkın olan bilim anlayışlarının bir sonucu olarak Antik Yunan’dan daha derin izler

Tycho Brahe, yaptığı gözlemler ve hesaplamalarla bu gökcisminin modellerde sabit yıldızlar bölgesi olarak adlandırılan yerinde yeni bir yıldız olduğunu ortaya

Galileo’ya göre hareketin hızını değiştirebilmek için bir kuvvet gerektirir (daha sonra bu, Newton mekaniğinde hareketin birinci yasası oldu: F = m.a).. Fizikteki bulguları