TEBLİGATIN İŞLEVİ
Tebligatın adil yargılama hakkının sağlanması ve adaletin gerçekleştirilmesi açılarından ÖNEMLİDİR.
Tebligatı düzenleyen hukuk kuralları bütününe tebligat hukuku adı verilir.
Tebligat hukuku usul ve yargılama hukukları ile yakından ilişkili bir hukuk dalıdır.
Bu hukuk dalı şekli hukukun içinde değerlendirilir.
Usule ilişkin bir işlem olan tebligatın
geçerliliği muhataba kanunen öngörülen şekillerde bir bildirimde bulunulması ile bu bildirimin de yine kanuna uygun şekilde belgelendirilmiş olmasına bağlıdır.
Sözlük anlamıyla mevzuat, bir ülkede bir alanda yürürlükte olan kanun, tüzük, karar, yönetmelik, tebliğ ve benzeri pozitif hukuk düzenlemelerinin bütünü anlamına
Tebligat alanındaki mevzuat çeşitli hukuki düzenlemelerden oluşur .
Bu düzenlemelerin oluşturduğu bütüne tebligat mevzuatı adı verilir.
Tebligat mevzuatı içindeki temel hukuki düzenleme 11.02.1959 tarihli 7201 sayılı Tebligat Kanunu’dur.
Bu kanun görece eski tarihli bir yasa olmasına rağmen zaman
zaman yapılan yasa değişiklikleri ile günün koşullarına uygun hale getirilmeye çalışılmaktadır
Tebligat Kanunu tebligat alanındaki temel yasal düzenleme olmakla birlikte çok sayıda başka kanunda da (Posta Kanunu, İcra ve İflas Kanunu, Hukuk Muhakemeleri Kanunu, Ceza Muhakemeleri Kanunu, Vergi Usul Kanunu, İdari Yargılama Usulü Kanunu ile Avukatlık
Kanunu, Belediyeler Kanunu, Borçlar Kanunu, İş Kanunu, Türk
Medeni Kanunu, Türk Ticaret Kanunu, Nüfus Hizmetleri Kanunu gibi) tebligata dair özel hükümler bulunmaktadır.
Ayrıca Türkiye’nin kabul ettiği bazı uluslar arası sözleşmeler de
tebligata dair hükümler içermektedir. Hukuk Usulüne Dair Sözleşme ile Hukuki veya Ticari Konularda Adli ve Gayri Adli Belgelerin
Yabancı Memleketlerde Tebliğine Dair Sözleşme bu bağlamda sayılabilir.
Tebligat mevzuatını yasaların yanında çeşitli düzenleyici idari işlemler oluşturmaktadır.
