Türk Dili 41
Maksut KOTO
üzerime davalıyım kimseler susmuyor
her bir sözcük kadar korkuyor yüzüm kanadıysam çiçekler ölüdür
duyulmuyor yaşadığım
ezelî bir kalbim koyulduğunda yola söz kalıyorum, kıyılır gömü oluyor ellerim sonu üşüyorum
titrek alevlerin dilinde yürüyor ayaklarım yağmur gemisiyim
neresinden gelir bilmem; hayat peynir ekmek misali doyulur yanı kalmadı gözlerimin
siz üzgün adamlar görmediniz zikrinde ölen çocukları bilmezsiniz büyük hanımlar büyük beyler siz kahvenizle yudum yudum neşeyi siz rakınızla yudum yudum kahkayayı siz süslü giysilerinizle…
size saygıyı sevdirmeyeceğim…
bizim davamız
tevhid bahçesinden olmaktır gülü bilir misiniz
gülmekten korkuyor artık siz yürüyen nefesler!
ölüm yakın kaçış sadece hayal
…
size mazlumu sevdireceğim.