DERLEMELER (Review Articles)
HiDATiK ANTiJENLER Hydatid Antigens
Stileyman YAZAR1, Nazmiye AL TINTA$2, izzet $AHiN3
Ozet: Karnivorlarzn ince barsagmda bulunan Echinococ '!arm ozellikle larval evreleri (metasestod) hakkzndaki ilk bilgi/er Hippocrate (MO 460-347) zamamna dayanmaktadir. Ozellikle serolojik tamda kullanmak iizere protoskoleksler, kist s1v1s1 ve kist membranlarz gibi parazitin degi$ik yapilarzmn antijenik ozellikleri iizerine kar$lfa$flrmah olarak ara$tlrmalar yapilmL$tLr. Bu r;ah$mada; tam, tedavi ve prognozun izlenmesinde ve a$Z r;ah$malarmda temel olu$turan hidatik antijenler literatiir l$zgmda gozden ger;irilmi$, soz konusu r;ah$malarda kullamlmak iizere daha fonksiyone/
antijen/erin belirlenmesi gerekliligi vurgulanml$1lr.
Anahtar Kelimeler: Antijenler, Ekinokokkozis'
Bu gline kadar taksonomik olara}< dogrulanan dort Echinococcus tlirlinlin (E. granulosus, E.
mu/tilocu/aris, E. oligarthrus, E. vogeli) oldugu kabul edilmi~, be~inci tlir olarak ileri slirtilen E.
cruzi'nin E. o/igartrus ile aym oldugu gosterilmi~tir (1 ).
insanda en sik. hastalik. yapan iki tlir E. granu/osus ve E.mu/ti/ocularis olup, E. granulosus'un olu~turdugu hastahga Cystic Echinococcosis (CE), E.mu/tilocularis'in olu~turdugu hastahga ise Alveolar Echinococcosis (AE) ad, verilmektedir.
CE, karnivorlann ince barsagmda bulunan E.
granu/osus 'un larval (metasestod) formunun neden oldugu zoonotik bir enfeksiyondur. Kamivorlarm
Erciyes Oniversitesi Tip Fakultesi 38039 KAYSEIU Parazitoloji. Ogr.Gor.Dr. 1, Prof Dr. 3•
Ege Oniversitesi Tep Fakiiltesi iZMiR Parazitoloji. ProfDr.'.
Geli$ tarihi: 3 Nisan 1999
Abstract: The first information about larval stage of Echinococcus sp. (metacestode) which lives in the small intestine of carnivorous animals dates back to Hippocrates era (BC 460-347). Comparative studies have been made on the antigenic properties of different structures of parasites including protoscolex, hydatid fluid and cyst membrane for serologic diagnosis. In this study, the hydatid antigens used for diagnosis, treatment and vaccination purposes are reviewed.
Key Words:Antigens, Echinococcosis
d1~kilanyla at1lan E. granulosus yumurtalan insanlarda ve dogal ara konak olan koyun, kei;:i, s1g1t gibi degi~ik ttirden hayvanlarda enfeksiyona sebep olmaktad1r. Hastahk ba~ta karaciger olmak iizere, akciger, bobrek, dalak, beyin, kemik, kalp gibi hemen her organa yerle~mektedir (2).
Giiniimiizde enfeksiyonun tan1smda kullamlan serolojik tam yontemlerinde parazitin degi~ik evrim
~ekillerinin farkh yapilarma ait antijenler kullan1lmaktad1t (2).
E.granulosus'un degi~ik hayat evrelerindeki antijenlerde farkhhklann oldugu bildirilmi~tir (3).
E.granulosus ve E.mu/ti/ocu/aris ekstraksiyonu ile elde edilen tlim vlicut antijenlerinin incelenmesinde, eri~kin parazit antijenlerinin ozelliklerinin kist s1v1smda, protoskolekslerde hatta kist membranlarmda bile bulunmad1g1 belirlenmi~tir (4).
Metasestod formun antijenleri lizerinde biri;:ok i;:ah~ma yap1lm1~tlf ve yapilmaktadir. Protoskoleksler, kist s1v1s1 ve kist membranlan serolojik tam yontemlerinde antijen kaynag1 olarak
Erciyes Tip Dergisi (Erciyes Medical Journal) 21 (3) 182-187, 1999 182
Yazar, Altmta~, Sahin
eskiden beri kullamlagelmi~ ve bunlann antijenik ozellikleri iizerine kar~Ila~tmnah olarak ara~t1rmalar yap1lm1~hr. Bu materyallerin hepsinin multiple antijenik bile~imler iryerdigi, antijenik bile~imlerden baz1lannm antijen kaynaklarmm hepsinde bulunmasma ragmen, baz1larmm ise bir · k1s1m yap1lara ozgiil oldugu gosterilmi~tir (5-12).
Birryok antijen Echinococcus ttirleri iryin spesifik degildir. Baz1 Echinococcus antijenlerinin sadece diger sestod enfeksiyonlarmda degil, aym zamanda trematod ve nematod enfeksiyonlannda da ryapraz reaksiyon verdikleri gosterilmi~tir(5, 13, 14). Diger paraziter hastahklarla ryapraz reaksiyon veren bu ortak antijenler, CE'in tamsmda spesifitenin dii~mesinden sorumludurlar. Spesifitenin dti~mesine neden olan laminar membran, kist s1v1s1 ve protoskoleks'lerde bulundugu belirlenen nonspesifik antijenlerden bir digeri de P 1 kan grubu aktivitesidir. Bu nedenle CE'li hastalar yiiksek P 1 aktivitesine sahiptirler. Fakat diger baz1 paraziter hastahklarda da bu aktivite oldugundan tamda ryapraz reaksiyon verebilmektedir (15). Aynca baz1 malign ttimorlerde de yiiksek anti-Pl aktivitesi yine ryapraz reaksiyon sorumlusu · olarak kabul edilmektedir (16, 17). Kagan, kist hidatik s1v1smda bulunan insan protein komponentleriyle reaksiyona giren otoantikorlann da yalanct pozitifliklere neden oldugunu bildirmi~tir (18).
CE tamsmda en ryok kullamlan antijen kist s1v1s1d1r.
Kist s1v1smm bir antijen kar1~1m1 oldugu, birden ryok protein ve karbonhidrat fraksiyonu iryerdigi, bu fraksiyonlann da protein ve karbonhidrat metabolizmas1 sonucu olu~tuklan belirlenmi~tir.
Degi~ik ara konaklardan elde edilen kist s1V1!armm antijenik ozelliklerinin de farkh oldugu, fertil olmayan kist s1v1lannda antijenik aktivitenin yetersiz kalabilecegi, kist dokulanna ait ekstrakttan elde edilen antijenin daha duyarl1 oldugu bildirilmi~tir (14). Ya~arol (18) yapt1g1 bir ryah~mada, insan, koyun ve s1gir karaciger kist sIVdarmm kimyasal, biyokimyasal ve fizyopatolojik analizlerini yapmt~
ve yogunluk ile pH degerlerinin birbirine ryok yakm oldugunu fakat ~lker ve albumin degerlerinde az da olsa farkhhklar bulundugunu belirtmi~tir.
CE'in serolojik tan1smda antijen kaynagt olarak kullamlan koyun hidatik kist s1v1s1 antijenik yonden oldukrya zengin bir yap1ya sahiptir. Immundiffiizyon ve immunelektroforez ile yaptlan ryah~malarda, hidatik s1v1 iryinde, parazitin kendisine ait antijenik komponentleri ryok az oranda iryerdigi, kistin bulundugu konak antijenlerin proteinlerinin ise daha fazla oranda bulundugu ortaya ry1kanlm1~ttr (9, 19).
Immunelektroforez ile parazit orijinli en az 10 antijen belirlenmi~tir (5,20,21,22). CE'de kist duvar yap1Jan globulinlerin geryi~ini engelleyemedigi iryin konak globulinleri kist iryine girebilmektedir. Kist s1v1s1 iryerisinde bulunan bu globulinlerin, konakta yeterli diizeyde antikor olu~masma engel olup, kistin uzun sure canh kalmasmda etkili olduklan dii~tintilmti~ttir (23-25).
Kagan ve Norman (26,27), agar-jel diffuzyon yontemiyle yapttklan ryah~malarda hidatik s1vmm antijen olarak kullamlmas1 ile 23 presipitasyon ryizgisi elde edildigini, bunlardan dordtintin parazit kaynakh, alt1smm kistin bulundugu konak kaynakh ve 13 'tintin de kaynag1 belirlenememi~ komponentler oldugunu tammlam1~lard1r. Gel-diffiizyon yontemi ile koyun hidatik s1v1 antijeninde 10 komponentten tirytintin parazit kaynakh oldugu (28); bir ba~ka ryah~mada . aym antijenin immunelektroforetik analizini yapan Chordi ve Kagan ise absorbsiyon metodu ile 19 komponentten lO'unun koyun konak serum proteinleri olduklanm bildirmi~lerdir (22).
Pozzuoli ve arkada~lan (29), koyun hidatik s1v1s1m polimerize koyun serumu ile absorbe ettikten sonra tav~anlara vererek bag1~1klam1~lar ve tav~an serumlanm kullanarak hidatik s1v1dan immunelektroforez yontemi ile be~ antijenik fraksiyon ay1rt ettiklerini bildirmi~lerdir.
Antijenlerin bir k1smmm diger helmintlerde de bulunmas1 ve kist s1v1smda konak antijenlerinin bulunmas1 nedeniyle ttim kist s1v1smm kullamld1g1 serolojik tan1 yontemlerinde spesifikligin dti~ttigti bilinmektedir. Bunun ontine geryebilmek iryin de antijeni safla~t1Td1ktan sonra kullanmak gerekmektedir. Hidatik antijenlerin i;:ogunun yap1s1 ve spesifikligi tam olarak aryiklanamam1~t1r (30,31) . .iki tanesi safla~tmlm1~ ve kimyasal ozellikleri
IR1 Erciyes Tip Dergisi (Erciyes Medical Journal) 21 (3) 182-187, 1999
tizerinde r;:ah~ilm1~t1r. Bunlardan biri 1s1ya dayamks1z bir lipoprotein olan antijen 5, digeri ise 1s1ya dayamkh, yine bir lipoprotein olan antijen B'dir (20,32).
Pozzuoli ve arkada~Jan (33), kist s1v1s1 antijenlerini kromatografi ile ay1rm1~lar ve Chordi ile Kagan gibi antijen-4 ve 5 olarak tammlad1klan iki major antijen tespit ettiklerini, bu antijenlerin Oriol ve arkada~lar1 tarafmdan bulunan antijen-A ve antijen-B ile aym kromatografik ozellikleri gosterdiklerini bildirmi~lerdir.
Antijen 5: ilk kez Capron ve arkada~lan tarafmdan immunelektroforez ile at kist s1v1smdan izole edilmi~
ve CE tamsmdaki degeri uzerinde durulmu~tur.
Antijen 5 r;:imlenme zarmda, protoskolekslerin parankiminde ve r;:ikart1 sisteminde bulunur. "Arc 5"
ad1 da verilen bu antijenin tamdaki onemi birr;:ok ara~tmc1 tarafmdan vurgulanm1~sa da E.multilocularis ve E.vogeli ile enfekte hasta serumlannda bu antijene kar~1 antikor geli~tigi, Taenia hydatigenq'nm sistiserkus s1v1lan ir;:inde de bu antijenin buluridugu saptanm1~t1r (12, 34-41).
Antijen 5'in E.granulosus'dan ba~ka E.multilocularis ve T hidatigena kist s1v1s1 ir;:inde de saptanabildigi, IE ile yap1lan r;:ah~malarda multiple miyeloma ve cysticercosis olgulannda r;:apraz reaksiyonlar elde edilebildigi de bildirilmi~tir (37).
Bout ve arkada~lan ( 42), yaptiklan r;:ah~mada Antijen 5'in 1S1ya dayamkh ve yakla~1k 60.000 dalton moleklil ag;Jrhgma sahip lipoprotein yap1da bir molektil oldugunu bildirmelerine ragmen, molektiler ag1rl1gmm kullamlan safla~t!fma yontemine bagh olarak 60.000-400.000 dalton arasmda degi~ebilecegi ve polimerik yap1ya sahip oldugu c,:e$itli ara~tmcilar tarafmdan bildirilmi$tir.
Antijen 5'in Oriol ve arkada~lanmn tammlad1g1 Antijen A ve diger baz1 ara~trrmac1lann tammlad1g1 Antijen 4 ile benzer hatta aym olabilecegi de ileri stirlilmektedir (33,43,44). '
Dottorini ve Tossi (7), yaptlklan kromatografik analizlerde: antijen 5'in molekliler aglfhgmm 100-
Hidatik Antijenler
300 kDa. oldugunu, 560C ye kadar 1s1ya dayanabildigini, pH 4-7 arasmda c,:ah~abildigini hatta IHA testinde eritrositlere tutunabildigini saptam1~lard1r.
Antijen B: ilk kez Oriol ve arkada~lan tarafmdan tan1mlanan antijen B, 100 °C de 15 dakika 1s1tmaya dayamkh bir lipoproteindir. Bu antij.en kist s1v1s1 kaynat1ld1ktan sonra antijenik ozelligini koruyan en onemli antijenik bile~imdir. Molektiler ag;Irhg1
120.000 dalton civannda oldugu tahmin edilen antijen B tir;: ayn komponentten olu~mu~tur ve kist s1v1smda r;:ok daha immunojenik ve spesifik olan antijen 5'e oranla 10 kat daha yogun olarak bulunmaktadu ( 45).
Yap1lan bir r;:ah~mada CE'li farkh konaklardan alman kist s1v1smm antijen konsantrasyonlan kar~1la~tmlm1~, insan ve koyun kistlerinde s1gir ve domuz kistlerine, karaciger kistlerinde ise akciger kistleri.ne oranla daha fazla antijenik protein oldugu, aynca en ytiksek antijen konsantrasyonuna koyun karaciger kistlerinin sahip oldugu saptanm1~tir ( 45).
Kagan ve arkada~lanmn (26) yapt1g1 bir ar~t1rmaya gore protoskoleksler, kist membranlan ve kist s1v1s1 serolojik testier ic,:in antijenik ozellikleri bak1mmdan denenmi~ ve kist s1v1smm serolojik testier ir;:in en uygun antijenik ozellige sahip oldugu belirlenmi~tir.
Verastegui ve arkada~lan (46) tarafmdan CE'li hasta serumlarmda Enzyme-Linked Immuno- electrotransfer Blot (EITB) ile 8, 16,21 kDa antijen bandlarmm tamsal deger ta~1d1g1 bildirilmi~tir. Bir veya daha fazla bandm varhgmda sensitivitenin %65 ve spesifitenin %100 oldugu, 41 (% 58) serum orneginde lir;: bandm birden gortildligti, 8 kDa bandmm pulmoner kistli hastalarda en fazla rastlanan band oldugu fakat bu bandm cysticercosisli hasta serumlan ile c,:apraz reaksiyon verdigi saptanm1~tlf. 16 kDa ve 21 kDa bandlanmn hepatik kistli hastalarda daha etkili oldugu bildirilmi~tir.
Leggatt ve arkada~larmm (47) c,:ah~masmda 38 kDa komponentin sadece diger sestod, nematod ve trematod'lara kar~1 olu~mu~ antikorlarla degil, normal kontrol serumlanyla da c,:apraz reaksiyon
Erciyes Tip Dergisi (Erciyes Medical Journal) 21 (3) 182-187, I 999 184
Yazar, Altznfa$, $ahin
verdigi bildirilmi~tir. Bu geni~ reaktivitenin Shepherd ve McManus (31) tarafindan tammland1g1 ve Lightowlers ve arkada~lan ( 48) tarafmdan da onayland1g1 gibi, antijenin fosforilkolin (PC) epitopuna bagh geli~mi~ olabilecegi du~iintilmektedir.
Kanwar ve arkada~lan (49), cerrahi olarak kamtlanm1~ 20 CE'li insan serumu ile yapt1klan Western blot analizinde 16~24, 38, 45 ve 58 k.Da polipeptidlerinin btitiin serumlarda reaksiyon verdigi gibi ba~ka enfeksiyonu olanlann serumlannm da biryogu ile reaksiyon verdiklerini bildirmi~lerdir.
Aym s;ah~mada 8 ve 116 k.Da polipeptidlerinin btittin CE'li serumlarla reaksiyon vermesine ragmen, diger parazitik enfeksiyonlularm, viral hepatitlilerin veya saghkh insanlann serumu ile reaksiyon vermedigi ve CE tamsmda 8 ve 116 kDa antijenlerine kar~1 olu~an antikorlarm belirlenmesinin tek spesifik onaylay1c1 yontem oldugu, spesifite ve sensitivitenin % l 00 oldugu belirtilmi~tir.
Shambesh ve arkada~lan (50), 1995 y!lmda Libya' da yaptiklai1 i;:ah~mada deve, at, koyun, insan hidatik kist s1v!lannda 100 kDa ve 130 kDa'luk antijenlerin varhgm1, fakat sadece deve ve at orijinli olanlann kuvvetli antijenik yap1ya sahip oldugunu gostermi~lerdir. Aynca bu molektillerin bilytik olas1hkla Shapiro ve arkada~lanmn (51) koyun hidatik kist s1v1smda tammlad1klan 110-120 kDa, 150 kDa antijenleri ile Kanwar ve arkada~lannm ( 49) koyun, ke9i, domuz ve insan kist s1vI1annda tammlad1klan 116 i<Da'luk antijenlerle aym oldugunu bildirmi~lerdir.
Yazar, Sodium dodecyl sulfate-poliacrylamide gel electroforesis (SDS-PAGE) ii~ yapm1~ oldugu bir yah~mada koyun kist s1V1smda 12, 38, 116 kDa molektil agirhgmdaki antijenleri saptam1~ ve western blot ile devam ettirdigi 9ah~mada CE oldugu operasyonla kamtlanm1~ 150 hastanm %86.0'smm
12 k.Da, %42.7'sinin 38 kDa, %96.0'mm ise 116 k.Da antijenine kar~1 reaksiyon verdigini saptam1~tlf (2).
Gerek CE gerekse AE'in serolojik tamsmm daha
spesifik ve sensitifyontemlerle yap1labilmesi, tedavi ve prognozunun daha saghkh bir ~ekilde izlenebilmesi ve bu alanda silrdilriilen a~1 9ah~malarmdan daha olumlu sonw;lann almabilmesi iyin SDS-PAGE, monoklonal antikor teknigi ve rekombinant DNA teknikleri gibi ileri tekniklerin de kullamm1 ile daha fonksiyonel antijenlerin belirlenmesi gerekliligine inanmaktay1z.
KAYNAKLAR
1. Rausch RL, D'Alessandro A, Ohbayashi M. The taxonomic status of Echinococcus cruzi Brumpt and Joyeux, 1924(Cestoda:Taenidea) from an agouti (Rodentia:Dasyproc;tidae) in Brazil. J Parasitol 1984; 70: 295-302.
2. Yazar S. Cystic Echinococcosis (CE) 'in tamsznda SDS-PAGE ve Western Blot ydnteminin diger serolojik tam ydntemleri ile kar,$ila,$llrtlmas1. (Doktora tezi), Ege Oniversitesi Tip Fakiiltesi Parazitoloji Anabilim Dali 1998, jzmir.
3. Todoroff T, Dimitroff A, Christoff L.
Immunantwort bei der kinder-echinococcose.
Medizin Monatsschrift 1976; 30: 59-63.
4. Kagan JG, Norman L, Allain DS. Studies on echinococcosis: Serology of crude and fractionated antigens prepared from
Echinococcus granulosus and Echinococcus multilocularis. Am J Trop Med Hyg 1960; 9:
248-261.
5. Biguet J, Capron A, Tran VKP, d'Haussy R.
Etude immunoelektrophoretique comparee des antigenes de divers he/mints. Comptes Rendus Hebdomadaires des Seances de I'Academie des Sciences 1962; 254: 3600-3602.
6. Dottorini S, Tossi C. E. granulosus:
Comparison between antigens in scolices and hydatidjluid. Int J Parasitol 1978; 8: 259-265.
7. Dottori~i S, Tossi C. E.
granulosus:Characterization of the main antigenic component (Arc 5) of hydatid fluid.
Exp Parasitol 1977; 43: 307-314.
8. Eckert J, Gemmell MA, Matyas Z, Soulsby EJL.
Guidelines for surveillance, prevention and control of Echinococcosis. WHO. VPH/811984;
28.
185 Erciyes Tip Dergisi (Erciyes Medical Journal) 21 (3) 182-187, 1999
9. Kagan JG. Serodiagnosis of hydatid disease.
Immunology of parasitic infections. Blackwell scientific pub!. 1976; pp 130-142.
10. Kagan JG, Agosin M Echinococcus antigens.
Bull WHO 1968; 39: 13-24.
11. Rambert PC, de Azevedo JF. Estudo comparativo de varios antigenios hidaticos.
Anios de Jnstituto de Higiene e Medicina Tropical 1975; 2: 273-279.
12. Varela-Diaz VM, Coltorti EA, Rickard MD, Torres JM Comparative antigenic characterization of E.granulosus and Taenia
hydatigena cyst fluids by
immunoelectrophoresis. Research in Veterinary Science 1977; 23: 213-216.
13. Benex J. Communautes antigeniques entre T saginata et E. granulosus. Bull Soc Path Exot 1972; 65: 563-569.
14. Vural S. Hidatik kist, T saginata ve H. nana arasmdaki antijenik munasebetler. 17. Milli Turk Tip Kongresi 1964; ss 51-59.
15. Ben Ismail R, Carme B, Niel G, Gentilini M Non-specific serological reactions with Echinococcus granulosus antigens: Role of anti-Pl antibodies. Am J Trap Med Hyg 1980;
26: 239-245.
16. Kilejian A, Sauer K, Schawe CW Host-parasite relationhips in Echinococcosis. VIII. infrared spectra _and chemical composition of the hydatid cyst. Exp Parasitol 1962; 12: 377-392.
17. Russi S, Siracusano A, Vicari G. Isolation and characterization of a blood P 1 active carbohydrate antigen of E. granulosus cyst membrane. J Immunol 1974; 112: 1061-1069. 18. Ya0arol ~ Kist hidatik s1v1sznm fiziko-,$imik
analizi. Vet Ara,$ Der 1961; 4: 1-8.
19. Kagan JG. A review of Serological tests for the Diagnosis ofHydatid Disease. Bull WHO 1968;
39: 25-37.
20. Capron A, Vernes A, Biguet J. Le diagnostic immunelectrophoretiqu e de l'hydatidose. In : Coudert J (ed) Le kyste hydatique du Joie. J Lyonnaises d'Hyddtidologie SJMEP Lyon 1967;
27-40.
21. Castagnari L, Pozzuoli R. Studio electrophoretico e immunoelectrophoretico def
\
Hidatik Antijenler
liquido idatideo. Annali Sclavo 1969; 11: 99- 107.
22. Chordi A, Kagan JG. Identification and characterization of antigenic components of sheep hy~atid fluid by immunoelectrophoresis.
J Parasitol 1965; 51: 63-71.
23. Coltorti EA, Varela-Diaz VM JgG levels and host specificity in hydatid cyst fluid. J Parasitol 1972; 58: 753-756.
24. Varela-Diaz VM, Coltorti EA. Further evidence · of the passage of host immunoglobulins into hydatid cysts. J Parasitol 1972; 58: 1 OJ 5-1016.
25. Varela-Diaz VM, Coltorti EA. The presence of host immunoglobulins in hydatid cyst membranes. J Parasitol 1973; 59.· 484-488.
26. Kagan JG, Norman L. Antigenic analysis of Echinococcus antigens by agar diffusion techniques. Am JTrop Med Hyg 1961; JO: 727- 734.
27. Kagan JG, Norman L. The isolation and charecterisation of the host antigens in hydatid fluid of Echinococcus granulosus. Am J Trap
Med Hyg 1963; 12: 346-357.
28. Norman L, Kagan JG, Chordi A. Further studies on the analysis of sheep hydatidfluid by agar-gel methots. Am J Trap Med Hyg 1964;
13: 816-821.
29. Pozzuoli R, Musiani P, Arru E, Piantelli M, Mazzarella R. Echinococcus granulosus:
Isolation and characterization of sheep hydatid fluid antigens. Exp Parasitol 1972; 32: 45-55.
30. Di Felice G, Pini C, Ajferni C, Vicari G.
Purification and partial characterization of the major antigen of Echinococcus granulos us (antigen 5) with monoclonal antibodies. Mal Biochem Parasitol 1986; 20: 133-142.
31. Shepherd JC, McManus DP. Specific and cross-reactive antigens of Echinococcus granulosus hydatid cyst fluid. Mal Biochem Parasitol 1987; 25: 143-154.
32. Oriol R, Williams JF, Perez Esandi MV, Oriol C. Purification of lipoprotein antigens of E.
granulosus from sheep hydatid fluid. Am J Trop Med Hyg 1971; 20: 569-574.
33. Pozzuoli R, Piantelli M, Perucci C, Arru E, Musiani P. Isolation of the most
Erciyes Tzp Dergisi (Erciyes Medical Journal) 21 (3) 182-187, 1999 186
Yazar, Altznt~, $ahin
immunoreactive antigens of E. granulosus from sheep hydatid fluid. J lmmuno/ 1975; 115:
1459-1463.
34. Capron A, Yarzabal LA, Vernes A, Fruit J. Le diagnostic immunologique de l'echinococcose humaine. Pathologie Biologie 1970; 18: 357-
365. ,
35. Facon B, Chamekh M, Dissous C, Capron A.
Molecular cloning of an Echinococcus granulosus protein expressing an immunogenic epitope of antigen 5 Mo! Biochem Parasitol 1991; 45: 233-240.
36. Qzl1c1 M, Assadouran Y, Ranque P. Le ,.
diagnostic immunologique de l'hydatidose.
Medicine Tropicale 1971; 31: 207-213.
37. Varela-Diaz VM, Coltorti EA, d'Alessandro A.
lmmunoelectrophoresis tests showing E.
granulosus arc 5 in human cases of E. vogeli and cysticercosis-multiple myeloma. Am J Trap Med Hyg 1978; 27: 554-557.
38. Varela-Diaz VM, Coltorti EA, Prezioso U et al.
Evalution of three immunodiagnostic tests for human hydatid disease. Am J Trap Med Hyg 1975; 24: 312-319.
39. Varela-Diaz VM, Eckert J, Rausch RL, Coltorti EA. Detection of the E. granulosus diagnostic arc 5 in sera from patients with surgically- confirmed E. multilocularis infection. Z Parasioelectrophoresis test. Am J Trap Med Hyg 1977; 23: 662-666.
40. Wattre P, Capron M, Bekhti A, Capron A.
Diagnostic immunologique de J'hydatidose, 139 observations. Nouv. Presse Med 1980; 9:
305-309,
41. Yarzabal LA, Bout DT, Naouira FR, Capron AR. Further observations on the specificity of antigen 5 of E. granulosus. J parasitol 1977;
63: 495-499.
42. Bout D, Fruit J, Capron A. Prufication d'un antigene specifique de liquide hydatique. Ann d'Immunologie 1974; 125C: 775-778.
43. Lauriola L, Piantelli M, Pozzuoli R, Arru E, Musiani P. E.granulosus: Preparation of
monospecific antisera against antigens in sheep hydatid fluid. Zentralblatt fur Bakterologie, Parasitenkunde, lnfektionskrankheiten und Hygiene, I.Abt Orig A 1978; 240: 251-257.
44. Pozzuoli R, Musiani P, Arru· E, Patrond X, Piantelli M E. granulosus: Evaluation of purified antigens immunoreactivity. Exp Parasitol 1974; 32: 45-55.
45. Musiani P, Piantelli M, Lauria/a L, Arru E, Pozzuoli R. Echinococcus granulosus: Specific quantification of the two most immunoreactive antigens in hydatidflu ids. J Clin Path 1978;
31: 475-478.
46. Verastagui M, Moro P, Guevara A et al.
Enzyme-Linked lmmunoelectrot ransfer Blot Test for Diagnosis of Human Hydatid Disease. JC/in Mier 1992; 30: 1557-1561.
47. Leggatt GR, Yang W, McManus DP.
Serological evaluation of the 12 kDa subunit of antigen Bin Echinococcus granulosus cyst fluid by immunoblot analysis. Trans Roy Soc Trap Med Hyg 1992; 86: 189-192.
48. Lightowlers MW, Liu D, Harafambous A, Rickard MD. Subunit composition and specificity of the major cyst fluid antigens of Echinococcus granulosus. Mo! Biochem P arasitol 1989; 3 7: 17 1 -182.
49. Kanwar JR, Kaushik SP, Sawhney IMS et al.
Spesific antibodies in serum of patients with hydatidosis recognised by immunoblotting. J Med Mic 1992; 36: 46-51.
50. Shambesh MK, Craig PS, Gushi AM, Echtuish EF, Wen H. Jmmunoblot evaluation of the I 00 and 130 kDa antigens in camel hydatid cyst fluid for the serodiagnosis of human cystic echinococcosis in Libya. Trans Roy Soc Trop Med Hyg 1995; 89: 276-279.
51. Shapiro SZ, Bahr GM, Hira PR. Analysis of host components in hydatid cyst fluid and immunoblot diagnosis of human Echinococcus granulosus infection. Ann Trap Med Parasitol 1992; 86: 503-509.
187 Erciyes Tip Dergisi (Erciyes Medical Journal) 21 (3) 182-187, 1999
