KOBAY
• Araştırmalarda sadece kısa ve sert kıl yapısına sahip İngiliz kobay ırkı ve bu ırka ait Duncan-Hartley, 2 ve 13 soyları kullanılmaktadır. Duncan-Hartley soyu albino ve outbred, soy 2 ve 13 ise inbredtir.
• Laboratuvar hayvanı olarak kobay kullanımı diğer kullanılan türler içinde % 2-3’lük bir orana sahiptir. Kobaylar diğer laboratuvar hayvanlarından farklı özelliklere sahip olduğu için immun cevap, serum, aşı ve diğer biyolojik maddelerin üretiminde ve genetik kontrol çalışmalarında sıklıkla kullanılır.
• Kobay hastalık yapan mikroorganizmalar için ideal bir konaktır. Tüberküloz, difteri, leptospiroz ve brusella gibi enfeksiyonlara karşı aşırı duyarlılığı nedeniyle bu hastalıkların tanısında ve bu hastalıklarla ilgili yeni yöntem geliştirilmesinde kullanılır.
• Orta kulaklarının anatomik yapısı işitme ile ilgili çalışmalar için uygundur. Folik asit, C vitamini, tiyamin, arjinin ve kalsiyum içeren diyetlerle ilgili çalışmalara uygun hayvan modelidir.
Anatomik Ve Fizyolojik Özellikleri
• Beden örtüsü az parlak ve düz kıllarla kaplıdır.
• Baş büyük kulaklar ise küçüktür.
• Kısa bacaklı ve tıknaz hayvanlardır.
• Dış kuyruk bulunmaz.
• Ön ayaklarında dört arka ayaklarında ise 3 parmak vardır.
• Baş ve vücudun toplam uzunluğu doğumda 12-14 cm, ergin çağda ise 27-33 cm’dir.
Büyüme Ve Gelişme
• Yeni doğan kobaylar yetişkin kobayların küçük halidir.
• Tam olarak kıl örtüsü oluşmuş, göz kapakları açık ve ikinci diş gelişimi tamamlanmış olarak doğarlar.
• Doğum ağırlıkları ananın yaşına, bir doğumdaki yavru sayısına ve cinsiyete göre değişmekle birlikte 70-100 g arasındadır.
• Birkaç gün içerisinde katı yem tüketebilirler. 50 g’ın altında doğan yavrular genellikle ölür.
• Yavrular 21.-28. günde veya 180-240 g ağırlığa ulaştığında sütten kesilir.
ÇEVRE KOŞULLARI
• Kobayların yetiştirilmesi için yer bölmeleri ve değişik malzemeden yapılmış farklı tipte kafesler bulunmaktadır.
• Yer bölmelerinin yüksekliği en az 30-40 cm olmalıdır.
• Kobay yetiştiriciliğinde yer bölmeleri yerine daha çok metal ya da plastikten yapılmış kafesler kullanılmaktadır.
• Kafeslerin tabanı tel tabanlı ya da sert ve düz yapıda tek parçadan yapılabilir.
• Kobaylar ayaklarının ağırlıklarına oranla çok küçük olması nedeniyle ayak sağlığı bakımından sert zeminli kafesler tel örgü tabanlı kafeslere göre daha iyidir.
• Kobaylar iyi tırmanamadığı için kafeslerin yüksekliği 25 cm’den fazla olduğunda üstlerinin kapakla kapatılması gerekmez.
• Kapaklı kafeslerin yüksekliğinin kobayların kaprofaji yapabilmelerine imkân verecek şekilde en az 23 cm olmalıdır.
• Kafeslerin, yemlik ve sulukların temizliği ve altlık değişimi kobayları strese sokmayacak ve hijyenik bir ortam sağlayacak şekilde yapılmalıdır.
• Genel olarak kafesler haftada bir temizlenmelidir.
Çevre koşulları
Kobaylar neme, sıcağa ve soğuğa karşı aşırı derecede duyarlıdırlar.
Sıcaklık: En uygun çevre sıcaklığı 20-24 °C arasındadır.
Nem: % 45-65 arasında olmalıdır. Havalandırma: Sürü yoğunluğuna bağlı olarak içerdeki hava saatte 8-10 kez yada 15-20 kez değiştirilmelidir.
Karanlık/Aydınlık süre: Günde 12 saat karanlık/12 saat aydınlık şeklinde olmalıdır.
Gürültüye karşı genelde donma reaksiyonu gösterirler. Hareketsizlik birkaç saniyeden 20 dakikaya kadar sürebilir.
Kobay için gerekli kafes koşulları
