OSMANLI TÜRKÇESİ ALFABE

(1)

OSMANLI TÜRKÇESİ

ALFABE

(2)

elif ء ا

Ba ب

Pâ پ

Tâ ت

Sa ث

Cîm ج

Çîm چ

Hâ ح

Hâ خ

Dâl د

Zâl ذ

Râ ر

Zâ ز Jâ ژ Sîn س

Şîn ش

(3)

Sâd ص

Dâd ض

Tâ ط

Zâ ظ Ayn ع Gayn غ

Fâ ف

Kâf ق

Kâf ك

Gef گ Sağır

kef

ڭ

Lâm ل

Mîm م

Nûn ن

Vâv و

Hâ ه

Yâ ى

(4)

Türkçe Kelimelerde Ünlü Sesler Hurûf-ı

Hareke

(5)

A

Türkçe kelimelerin başındaki A’lar آ şeklinde yazılır:

 تآ

 at

 دآ

 ad

 چآ

 aç

 غآ

 ağ

 قآ

 ak

 شآ

 aş

 تلآ

 alt

(6)

Türkçe kelimelerde hece ortasında gelen A’lar ا ile gösterilir:

 قادآ

 adak

 قايآ

 ayak

 راجآ

 acar

 راقآ

 akar

 شاب

 baş

 راق

 kar

 شاق

 kaş

 شاط

 taş

(7)

Türkçe kelimelerin sonundaki A’lar

genellikleا ile gösterilir; bazan hâ-i resmiyye ﻪ ile yazıldığı da olur.

 اباب

 baba

 انآ

 ana

 اغآ

 ağa

 اجاب

 baca

 اباق

 kaba

 اراق

 kara

 ﻪطآ

 ada

(8)

E

Türkçe kelimelerin başındaki E’ler ا ile gösterilir:

 تا

 et

 كا

 ek

 لا

 el

 شا

 eş

 وا

 ev

 را

 er

(9)

Türkçe kelimelerin ortasındaki E’ler için herhangi bir harf veya işaret kullanılmaz.

 كتا

 etek

 كلا

 elek

 كرگ

 gerek

 كلك

 kelek

 لگ

 gel

 وس

 sev

 كت

 tek

(10)

Aynı kelime içinde birden fazla E bulunduğunda

karışıklığı önlemek ve

okunuşu kolaylaştırmak için bazen hâ-i resmiyyenin

kullanıldığı görülür:

Kelebek ك ببببﻪبل ببك

Daha fazla örnek için bkz.:

Yılmaz, Ali; Akkuş Mehmet, Güngör, Zülfikar, İslamoğlu, Abdülmecit, Osmanlı Türkçesi, Ankara Üniversitesi Uzaktan Eğitim Yayınları, Ankara 2011.

Timurtaş, Faruk Kadri, Osmanlı Türkçesi Grameri, Alfa, İstanbul 1999.

Develi, Hayati, Osmanlı Türkçesi Kılavuzu, Kitabevi, İstanbul 2002.