Adli Tıp Dergisi 2009; 23(1): 56-58
ADLİ TIP DERGİSİ Journal of Forensic Medicine
Adli Tıp Dergisi 2009; 23(1): 56-58
ADLÎ-TIBBÎ EKSPERTİZ YIL 1955, SAYI II, SAYFA 33-34
KONUŞMA BOZUKLUKLARININ
ADLÎ TIP BAKIMINDAN TETKİKİ
Dr. Rahmi SEYİSOĞLU
Adlî Tıb, Akıl ve Sinir Hastalıkları Mütehassısı
II
Yukarıdaki verilen 4 şemadan ayrı ayrı hepsi bu gayeyi gütmektedirler. Bunlardan Collier’in şeması bize daha kabili tatbik gibi görülmektedir. Ancak tam total bir afazili (Piere Mari’nin Broca tipinde afazisi) bir hastada ruhî durum, zekâ fakültelerinin, normal olduğunu tesbit mevzuunu anlamak her halde haksız olmasa gerektir. Bu hususun nasıl yapılabileceği hususunda bir plân gözümüze ilişmedi. Belki sorulan sualler, gösterilen yazılarla değil de, şahsın günlük hareket tarzı ile bu fikre kanî olunmaktadır.
Anartride şahsın anlayışının yerinde olması ile ruhî melekeleri hakkında mimikleri ve yazı ile esaslı fikir edinmek mümkünse de, konuşmasını kaybetmiş bir kimsenin her türlü akıl melekeleri zarara uğramamış bile olsa konuşma yokluğundan mütevellit bir anguaz içinde olmaması ve bu suretle hiç olmazsa affektivitede değişiklik bulunmaması kolayca kabul edilecek hususlardan değildir.
(Rızzet) zikrettiği hastalarda pratik hayata en çok uyan afazili hastaların bile anlamada, bilhassa mücerret mefhumları anlamada bozukluk gösterdiklerini zikretmektedir.
Afazili hastalar, afazilerinin genişliğine göre daha çok akıl hastaları ile karışır. Bunlar daha çok Hebefrenik şizofrenlerle, bazı konfüzyonel hallerle Ptiatiklerle, Oligofrenlerle karıştırılabilinirler. Bu gruba bir de similatörlerin mütizmi tercih etmiş olmalarını ithâl etmek gerektir.
Şizofreni ile karışanları hemiplejisiz, jargon afazisi veya paraafazisi olanlardır. Fakat dikkat edilirse bunlarda şizofreniye has demans afektivite yerine bir sıkıntı hali kaim olmuştur. Bu bile olmazsa şizofrenlerin umumiyet itibariyle sahip oldukları diğer arazlar manierizm, sugjestibilite veya negativismus, ataksi intrapsişik gördüğü şeylerden mühim bir kısmının isimlerini bilmek, yazı yazabilmek ve bu yazdıklarını salade des moduna uydurabilmek vardır. Hafif konfuzyonel haldeki hastalardan zemine zamana uygun bir çok kelimeler veya cümleler alabilmek mümkün olup jargon afazisi olan şahısta tamamen anlama bozulmuş olduğu için bu şekilde bir tezahür görülmez. Ptiatizmde daha çok afoni sahneye hâkimdir. Ptiatik tezahüratta refakat eder. Çok kerre bunlarda müşterek hemipleji de vardır. Simülatörlerde ise, ekseriya durum hakkında malûmat vardır. Fakat yüz ifadeleri gayretsizlikleri ve hastalığın ceryanında yani devamındaki monotonluk bunları tanıtır. Rizet bir simülatör hastasında altı ay hiç konuşmadan mütizm hali görmüştür.
3) Konuşma merkezlerinde ve konuşmayı temin eden uzuvların tesbiti mümkün arızaları olmadan meydana gelen konuşma bozuklukları.
a) Ruh hastalığı: Bunlar yukarıda da bir vesile zikrettiğimiz gibi Şizofreni, ptiatizm, presenil demanslar ve paralizi jeneral. Diğerleri hakkında bir kaç kelime söylenmiş olup burada paralizi jeneral
Adli Tıp Dergisi 2009; 23(1): 56-58
hakkında da bir iki cümle ilave edelim. Paralizi generaldeki konuşma bozukluğu dizartri şeklindedir. Ambaras de la parole ismi ile paralizi generalin arazları arasına girmiştir. Bazıları bunun gelip geçici olduğunu söylerlerse de tedaviden sonra bile ambaras’ın kaldığı görülmüştür. Bir kısmı küçük paralizilere, diğer bir kısmı ise koordinasyon bozukluğuna bağlamak isterler. Söylenmesi zor olan kelimelerin tekrarı bu işi daha iyi meydana çıkartır.
b) Sağır ve dilsizler: Bunlar işitme organındaki bozukluktan dolayı meydana gelmiş olan konuşma bozukluğudur. İşitme organındaki bu bozukluk ya doğuştan yahut ta ilk yaşlarda olmalıdır. Kaideten şu söylenebilir ki 6 ncı ve 7 nci yaştan sonra husule gelen bir sağırlık hali dilsizliğin menşei olamaz. Sağır ve dilsizlik eğitimsiz yetiştikleri zaman zekâları daha geri görünür ve daha hiperemotif olurlar. Bunların psişik durumları hakkında tam bir malûmat edinmek çok güçtür. Çünkü evvelâ bir tercümana ihtiyaç vardır.
c) Kekemelik: Konuşmanın akışı kesintilidir. Bu esnada konuşma tamamen durur veya bazı ses yahut hecelerin tekrarı görülür. Bu kesinti sırasında homurtu tarzında sesler bulunabilir. Kekelemenin yanı sıra sık sık kontraksyonları, ekstremitelerde hatta bütün vücutla ilgili tikler görülebilir. Bilhassa kelimenin başında gelirlerse diş (t-d), dudak (j-b) ve gırtlak (g-k) harfleri kekemeleri en fazla rahatsız eden harflerdir. Kekemeler cümle yaparken lâkırdıyı önlemek için bazı kelimeleri kullanmazlar. Bazan bir kelimeyi telâffuz etmeden önce onu içlerinde hecelerler. Umumiyetle şarkı söyleyebilirler ve tereddütsüz bir şekilde ezber okuyabilirler.
