En eski bilimlerden biridir gökbi-lim. İçinde yaşadığı doğanın bir parça-sı olan gökyüzü, varoluşundan beri in-saoğlunun ilgisini çekmiştir hep. Tari-he baktığımızda, ilk düzenli gözlemler gökyüzü gözlemleridir. Bugün, ancak kent ışıklarından biraz uzaklaşıp da gökyüzüne baktığımızda, gökyüzünün ne kadar görkemli, ne kadar etkileyici olduğunun ayırdına varıyoruz. Geç-mişte, ışık kirliliğinin söz konusu bile olmadığı dönemlerde, insanların ne ol-duklarını anlayamadıkları, tanrılarla özdeşleştirdikleri gökcisimleri karşı-sında etkilenmelerini doğal karşıla-mak gerekir.
İlk gözlemevleri, binlerce yıl önce kurulmuş. Ancak, oldukça yakın bir döneme değin gökcisimlerinin hare-ketlerini izleme, daha doğrusu gökyü-zü gözlemleri, çıplak gözle yapılıyor-du. Binlerce yıl önce kurulan ilk gözle-mevleriyse, taştan anıtlar biçimindey-di. Bu anıtların kalıntıları ve o zaman-ki gökbilimcilerin kayıtları, gökbili-min geçmişte insan yaşamında nasıl bir yer tuttuğunu bugün bile gösteri-yor.
17. yüzyılda, Galileo’nun teleskopu gökyüzüne çevirmesiyle gökbilimde yeni bir süreç başladı. Gökyüzü göz-lemciliği, teknolojiyle buluştu. O gün-den bugüne, teknolojinin gelişmesiyle birlikte, gökbilim alanında çok büyük gelişmeler kaydedildi. Günümüzün gözlemevleri eski gözlemevleriyle
kar-şılaştırıldığında her biri, uzay çağının birer göstergesi olan görkemli anıtsal yapılardır.
Gökbilim, gözlemsel verilere daya-nan bir bilim dalıdır. Bu bağlamda, gökyüzü gözlemleri, gökbilimin teme-lini oluşturur. Bu nedenle, bilime önem veren ülkelerin kendi gözle-mevleri vardır. Pek çok gökbilimcinin yetiştiği ülkemizde gözlemler, yakın zamana değin, üniversitelerdeki daha çok eğitime yönelik gözlemevleriyle sınırlıydı. Bu gözlemevlerinin çoğu, kentleşmenin de etkisiyle artık kent merkezinde ya da merkeze yakın yer-lerde bulunuyor. Bu yüzden, ışık kirli-liğinin olumsuz etkileri altındalar. Gökbilimcilerimiz, tüm bu olumsuz koşullara karşın, gözlemevi sahibi ül-kelerin teleskoplarıyla elde edilen sı-nırlı verileri kullanarak uluslararası pek çok araştırmaya imza atıyorlar.
Türkiye’de gökbilim adına atılan en büyük adımlardan biri, Eylül 1997’de TÜBİTAK Ulusal Gözleme-vi’nin (TUG) resmen açılmasıyla atıl-dı. TUG, gökbilimcilerimizin 30 yıllık emeğinin ürünü olarak ortaya çıktı. O zamana değin, sadece üniversitelerde çalışmalarını yürüten gökbilimcileri-miz, 1979 yılında ulusal bir gözlemevi kurmak amacıyla, bir çatı altında, TÜ-BİTAK’ta buluştular. Bu tarihte, ulu-sal gözlemevinin ön çalışmalarını baş-latmak üzere, "Uzay Bilimleri Araştır-ma Ünitesi" adında bir birim kuruldu.
Daha sonra, 1983’te, TÜBİTAK’a bağ-lı bir güdümlü proje oluşturuldu. "Ulusal Gözlemevi Projesi" adlı bu projeye üniversiteler de etkin olarak katıldı. Çeşitli üniversitelerden seçi-len yedi araştırmacı, projenin yürütü-cülüğünü üstlendi ve uzun yıllar süre-cek olan yer seçimi çalışmaları başladı. Daha önce benzer bir çalışma ya-pılmadığından, yer seçimi çalışmaları zahmetli bir çalışma oldu. Projeye katı-lan gökbilimciler, gökbilim üzerine uzman olsalar da dağcılık konusunda pek de deneyimleri yoktu. Bu yüzden, yılın büyük bölümü karlarla kaplı 2000 – 2500 metre yüksekliklerdeki dağlar-da ölçümler yapmak zaman zaman zor anlar yaşatmıştı onlara.
Bir gözlemevi için yer seçimi yapı-lırken, pek çok etken göz önünde bu-lundurulur. Bir teleskopla gözlenecek gök cisimleri arasındaki en önemli en-gel yer atmosferidir. Bu sorunu aşma-nın en iyi yolu, kuşkusuz, atmosferin üzerine çıkmaktır. Hubble Uzay Te-leskopu, bunun tek örneğıdir. Hubble, sadece 2,5 metre çapında olmasına kar-şılık, yeryüzündeki en büyük teles-koplardan daha iyi "görür". Ancak, uza-ya teleskop göndermek çok zor ve pa-halıdır. Bu nedenle, şimdilik teleskop-larımızı yeryüzüne kurmak durumun-dayız. Bunun için de, gözlemevini ku-rarken atmosferin olumsuz etkilerin-den olabildiğince az etkileneceği bir yer seçmek gerekir. Peki bu yer nasıl
52 Bilim ve Teknik
Ulusal Gözlemevi
seçilir? İlk akla gelebilecek çözüm, ola-bildiğince yükseğe çıkmaktır. Dünya-nın sayılı teleskoplarına baktığımızda, hep yüksek tepelere kurulmuş olduk-larını görüyoruz. Büyük teleskopların bulunduğu gözlemevleri için en çok tercih edilen yerlerin başında Kanarya Adaları ve Hawaii Adaları geliyor. Bu adalardaki gözlemevlerinin yükseklik-leri 3000 – 4000 metreler arasında.
Bir gözlemevinin kurulacağı yük-seklik seçilirken, atmosferin "sıcaklık dönüşüm katmanı" diye adlandırılan katmanın yüksekliği de göz önünde bulundurulur. Bu tabakanın üzerine çıkıldığında, atmosfer, gökyüzü göz-lemleri için oldukça temizdir. Ne ka-dar yükseğe çıkılırsa, atmosfer o kaka-dar incelir; ancak, bu sefer de insan yaşa-mı için olumsuz etkiler başlar. Türki-ye için, bu katman 1500 – 2000 metre-ler arasında değişiyor. Bu nedenle, ku-rulacak gözlemevi, en azından 2000 metre yüksekte olmalıydı.
Güdümlü proje kapsamında yürü-tülen çalışmalarda, meteoroloji verile-rine de bakılarak, Güneybatı ve Gü-neydoğu Anadolu Bölgeleri’nin pek çok yönden gözlemevi kurulabilecek uygun koşullara sahip olduğu belirlen-di. Bu bölgelerde, dört uygun dağ se-çildi. Bunlar, Muğla’da Kudubaşı Te-pesi (1612 m), Ödemiş’te Bozdağ (2159 m), Antalya’da Bakırlıtepe (2547 m) ve Adıyaman’da Nemrut Dağı (2206 m). Seçilen bu dağlarda, gerek gözlem kalitesini, gerekse meteorolo-jik koşulları belirlemek için iki gözlem mevsimi gözlem yapıldı. Sonuç ola-rak, Bakırlıtepe’nin hemen her
yönüy-le ötekiyönüy-lerden üstün olduğu beliryönüy-len- belirlen-di. Bakırlıtepe’de yapılan çalışmalar da buranın gökbilimsel görüş, açık ve nitelikli gece sayısı gibi gözlemevi ye-rinin niteliğini belirleyen etkenler saptandı. Belirlenen bu özellikler, Ba-kırlıtepe’nin, benzerleri arasında, dün-yanın en iyi gözlemevi yerlerinden bi-ri olduğunu ortaya koydu. Üstün göz-lem ve meteoroloji koşullarına sahip olmanın yanında, Bakırlıtepe’nin fazla emek ve para harcamadan ulaşımı sağ-lanabilecek, yakınında elektrik ve su bulunan bir yer olması da büyük bir üstünlüktü.
Yer seçiminin ardından, buraya ku-rulacak gözlemevlerine yerleştirilecek teleskopların bulunması gerekiyordu. Bakırlıtepe’nin özelliklerinin Dün-ya’ya duyurulmasının ardından, yurt-dışından olumlu tepkiler gelmeye baş-ladı. Buradaki ideal koşullarda
çalış-mak isteyen ülkeler, gözlem zamanı karşılığı teleskoplarının buraya kurul-masını istediler. Gelen önerilerden ikisi kabul edildi. Bunlardan birisi, Ut-recht Üniversitesi’nin (Hollanda) %20 gözlem zamanı karşılığı teklif ettiği 40 cm çaplı; diğeriyse, Kazan Üniversite-si’nin (Rusya) %60 gözlem zamanı karşılığı teklif ettiği 150 cm çaplı te-leskop.
Gözlem zamanı karşılığı alınan te-leskoplara gösterilebilecek en iyi ör-nekse İspanya’nın Kanarya Adaları’na kurduğu teleskoplardır. Kanarya Ada-ları’nda, çeşitli Avrupa ülkelerinin 10 kadar teleskopu var. Bunlardan beşi-nin ayna çapı 2 metrebeşi-nin üzerinde. İs-panya, bu gözlemevleri sayesinde, çok iyi deneyim kazandı. Bu deneyim sa-yesinde İspanya, dünyanın en büyük teleskoplarından biri olacak 10 metre ayna çaplı bir teleskopun yapımına
Aralık 1999 53
Büyük teleskop binasının kesiti. Teleskopun Coude odağı da görülüyor.
başladı. Türkiye de, Bakırlıtepe’de kurulan ve daha sonra kurulabilecek teleskoplarla, gözlemsel gökbilim ala-nında dünyanın ileride gelen ülkeleri arasında yerini alma şansını elde etmiş oldu. Artık, her türlü gökcismine ait veriler buradan, Bakırlıtepe’den alına-bilecek.
Her iki teleskop da Türkiye’ye, Akdeniz Üniversitesi’ne getirildikten sonra, sıra teleskopların yerleştirilece-ği binaların yapımına geldi. 40 cm çap-lı teleskop, küçük gözlemevi binasının bitişinin ardından, Eylül 1996’da yeri-ne monte edildi ve ilk gözlemini 17/18 Ocak 1997 gecesi yaptı. Bu ilk gözlemin, bilimsel değeri az olmakla birlikte, TUG’da alınan ilk ışık olması bakı-mından tarihsel bir önemi vardır. Bir gözlemevi kurulduktan sonra, en önemli an kuşkusuz, teleskoptan ilk ışığın alındığı andır. Bu tarih, TUG’un ilk gözlemini yaptığı tarih olarak anıla-cak. Bu gözlem sırasında, W UMa ola-rak adlandırılan ünlü bir çift yıldızın ışık eğrisi ve ayrıca, Bakırlıtepe’nin üzerindeki atmosfer katmanının sö-nümleme katsayıları elde edildi. (Yer atmosferi, yıldızın ışığının bir bölümü-nü soğurur, yani yıldızı bir miktar sö-nükleştirir. Bunun büyüklüğü, gözlem yeri üzerindeki atmosferin kalınlığına bağlıdır. Yıldızın başucunda yani göz-lemcinin tam tepesinde ölçülen par-laklığıyla, yer atmosferinin dışına çıkı-larak ölçüldüğü varsayılan parlaklığı arasındaki oransal farka sönümleme katsayısı denir.) Işığın farklı renklerin-de yapılan ölçümlerrenklerin-de, Bakırlıtepe’nin sönümleme katsayısı çok düşük çıktı. Bu ilk gözlem, TUG’un üstün gözlem koşullarına sahip bir gözlemevi oldu-ğunu bir kez daha gösterdi.
150 cm çaplı büyük teleskop 1995’te Rusya’dan getirildi. Bu teles-kopun yerleştirildiği gözlemevi binası-nın yapımına 1996 yılında başlandı ve inşaat 1997’de tamamlandı. 5 Eylül 1997’de Cumhurbaşkanı ve Başba-kan’ın da katıldığı bir törenle gözle-mevinin açılışı resmen yapıldı. Açılış yapıldığında, aynaları dışında, telesko-pun bütün parçaları yerine takılmıştı. Teleskopun aynaları, açılıştan son-ra yerlerine yerleştirildi. Teknik gecik-meler nedeniyle, 150 cm çaplı aynanın yerine yerleştirilmesi, 1998 yılının so-nuna doğru tamamlanabildi. Aynanın yerleştirildiği sırada, birtakım kaba
ayarlar da yapıldı. Ancak, teleskopun kullanıma hazır olabilmesi için, çok daha hassas ölçüm aletleriyle çalışıl-ması gerekliydi.
Daha ince ayarları yapmak üzere, Rus ekip 20 Temmuz-4 Ağustos 1999 tarihleri arasında yeniden TUG’a gel-di. Çoğunlukla görsel yöntemler kulla-nılarak aynaların optik eksenlerinin paralelliği sağlanmaya çalışıldı. Ancak, bu yeterli olmadı; çünkü ölçümlerin, görsel yöntemler yanında, birtakım duyarlı ölçüm aletleriyle yapılması ge-rekiyordu. Büyük teleskoptan ilk ışık 30 Temmuz 1999’da, Rus ekip TUG’dayken alındı. Bakılan ilk gök-cismi Venüs oldu.
İnce ayarlar yapıldıktan ve ekip TUG’dan ayrıldıktan sonra, telesko-pun optik ayarları denendi. Telesko-pun optik ve mekanik kalitesini de-ğerlendirebilmek için, CCD kameray-la birtakım nova, yıldız kümeleri ve yıldızların görüntüleri alındı. Bu dene-melerde, optik kalitenin yeterince sağlanamamış olduğu, kutup ayarında da bir miktar kayma olduğu saptandı. Optik kaliteyi düzeltmek, kutup aya-rını yapmak için, sayısal yöntemlerin kullanılmasi gerekiyordu. Bu ölçümle-ri geciktirmemek için, optik ayarlarda-ki hataları saptayabilecek Hartmann maskesi, ODTÜ Fizik Bölümü’nde yapıldı. Hartmann maskesi, üzerinde delikler bulunan bir plakadan oluşu-yor. Bu plaka, teleskopun önüne yer-leştiriliyor ve yıldızın bu deliklerden geçen ışığından elde edilen görüntü,
aynadan kaynaklanan hataların (astig-matizm gibi) saptanabilmesine olanak tanıyor.
Hartmann maskesi, basit bir parça gibi görünmesine karşılık, yapılması büyük özen gerektiriyor. Çünkü, delik çapları ve deliklerin arasındaki uzaklı-ların çok iyi hesaplanması ve plakanın ona göre yapılması gerekiyor. Hartman maskesi kullanılarak oluşturulan gö-rüntü ve bilgisayar programları yardı-mıyla hataların nerede olduğu saptanı-yor ve ona göre tanı konulusaptanı-yor. Tanı, TUG’un teknik personelince koyula-biliyor. Ancak, gerekli düzeltmeleri te-leskopa uygulamak Rusların görevi; çünkü, teleskopun sorumluluğu onla-rın üzerinde.
İnce ayarlamalar, tayfölçer Rus-ya’dan geldiğinde yapılacak. Öncelik-le istenen, Cassegrain odağındaki so-runların giderilmesi. Bu gerçekleşti-ğinde, TUG’a ait olan CCD kameray-la gözlemlere başkameray-lanabilecek. Ayarkameray-lar bitirilirse, önümüzdeki haftalarda de-neme gözlemlerine başlanabilecek. Coude tayfölçeri, büyük olasılıkla önümüzdeki yıl içinde TUG’da ola-cak. Bu da o zamana değin, Coude odağının kullanılamayacağı anlamına geliyor. Bu nedenle, Cassegrain odağı-nın hazır olması önemli. En azından bu odakta gözlemler yapılabilir. Cas-segrain teleskoplar, temelde üç optik parçadan oluşur. Birinci ayna, objektif görevi gören (yani ışığı toplayan ve ikinci aynaya yansıtan) içbükey para-bolik bir aynadır. İkinci ayna,
genellik-54 Bilim ve Teknik
le küresel, dışbükey ve küçük bir ay-nadır. Üçüncü parçaysa, göz merceği ya da onun yerine görüntü oluşturacak CCD kamera, fotoğraf makinesi ya da ölçüm yapacak, ışıkölçer ya da tayföl-çer gibi aygıtlar olabilir. Yani, Casseg-rain odağı kullanılırken, gözlemde kullanılacak aygıtlar doğrudan teles-kopa bağlanır. Coude odağıysa, genel-likle gözlemevlerindeki büyük teles-koplarda kullanılır. Coude odaklı te-leskoplarda, görüntü, teleskoptan uzak bir yerde, örneğin, gözlemevinde bir odada odaklanır. Teleskopun ku-tup eksenine yerleştirilen bir ayna sa-yesinde, görüntü, teleskopun hareke-tinden bağımsız olarak, belirli bir yer-de odaklanabilir. Böylece, teleskop, üzerine bağlanamayacak kadar ağır, sa-bit durması gereken aygıtlarla birlikte kullanılabilir.
TUG’da gözlemler, belli bir prog-ram çerçevesinde yapılabilecek. Göz-lemevinde gözlem yapmak isteyenle-rin, bu isteklerini her bir gözlem döne-minden en az 1,5 ay önce iletmeleri ge-rekiyor. Projeler için yıl ikiye bölündü. Birinci dönem, 1 ocak - 30 haziran; ikinci dönemse 1 temmuz – 31 aralık tarihleri arasını kapsıyor. Gözlem prog-ramı henüz hazır değil. Bunun için, ön-celikle teleskopun kullanıma ne za-man hazır olacağının bilinmesi gereki-yor. Öneriler, TUG’un akademik ku-rulunda değerlendirilecek; uygun gö-rülen projeler programa yerleştirilecek.
Teleskopun %60 gözlem zamanına sahip olan Ruslar, çoğunlukla tayf öl-çümü yapmak istiyorlar. Bu nedenle,
Coude odağını kullanacaklar. Yıldız-lardaki atomların tayf çizgilerini, metal bolluğunu çalışmak istiyorlar. Türki-ye’deki gökbilimcilerse, daha çok Cas-segrain odağında çalışacaklar. Bu odak için de ayrı bir tayfölçer gerekiyor.
Teleskopa bağlanacak CCD kame-rayla, 19-20 kadir (çıplak gözün göre-bildiğinden yaklaşık 400 000 kez sö-nük) parlaklıkları görmek mümkün olacak. Böylece, gökadaların yüzey ışık ölçümü ve gökada kümelerindeki değişken yıldızların (parlaklığı periyo-dik olarak değişen yıldızlar) ışık ölçü-mü yapabilecek. Işık ölçüölçü-mü, Türki-ye’de en çok çalışılan dal. Daha önce böyle bir olanak olmadığından, tayföl-çümü Türkiye’de yapılamıyordu; veri-ler yabancı ülkeveri-lerden alınıyordu. Şimdi, gökbilimcilerimizin amaçların-dan birisi Coude odağında da tayfölçü-mü yapmak. Tayfölçütayfölçü-mü deneyimi kazandıktan sonra, kendi
tayfölçerimi-zi de yapabiliriz. Ancak, bu büyük bir yatırım gerektiriyor. Her şeyden önce bir optik laboratuvarı gerekiyor. Rus-ya’daki tayfölçerleri, 6 metre ayna çap-lı bir teleskopun bulunduğu Özel Ast-rofizik Gözlemevi’nde Azeri bir optik-çi yapıyor.
Rusya’dan gelecek Coude spektro-metresi, dört kanallı fotometre ve Tür-kiye’deki CCD kamera gözlem yapan ülkelerce ortak kullanılacak. Ayrıca, gözlemevinde calışacaklar kendi aygıt-larını getirip teleskopa bağlayabile-cekler.
30 yıl önce, 1,5 metrelik bir teles-kop pek çok gökcismini gözlemek için yeterli olmayabilirdi. Ancak son yıllar-da, geliştirilen üstün görüntü algılayı-cılar sayesinde, daha küçük teleskop-larla daha büyük işler yapılabiliyor. Daha 1920’li yıllarda, Evren’in geniş-lemekte olduğu 2,5 metrelik bir teles-kopla keşfedilmişti. O zamanlar kulla-nılan algılayıcılar, fotoğraf filmleriydi. 1,5 metrelik teleskop şimdiki alıcılarla birlikte kullanıldığında, o zamanın belki de 4-5 metrelik teleskopuna denk.
Rusların teleskopu, batı ülkelerin-de yapılan aynı çaplı teleskoplara oranla biraz hantal sayılabilir; ancak, optik niteliği bakımından çok iyi. Elektronik sistemi biraz eski teknolo-jiye dayanıyor. TUG’un bütün hazır-lıklar bittikten sonraki sonraki amacı, teleskopu tümüyle bilgisayar dona-nımlı duruma getirmek. Şu anda, te-leskopun tüm denetimleri bir kuman-da panelinden yapılabiliyor. Gelecek-te, teleskop tümüyle bilgisayar dene-timli hale getirildikten sonra, telesko-pun uzaktan, İnternet yoluyla kontro-lünün sağlanması da mümkün olacak. Bakırlıtepe’de yeni teleskoplar için de yer var. 3-4 metrelik en azından iki teleskop daha kurulabilir. Ancak, şimdilik bir düşünce ya da öneri yok. Bazı ülkeler, eski teleskoplarını devre-debiliyor. Büyük teleskop tümüyle ça-lışır hale geldikten sonra bu öneriler değerlendirilebilecek.
TUG’daki büyük teleskopun kul-lanılmaya başlamasıyla birlikte, geç-mişte de uluslararası pek çok başarıya imza atmış gökbilimcilerimiz, daha büyük başarılar elde edecekler. Üste-lik bunu, kendi gözlemevlerinden yaptıkları gözlemlerle sağlayacaklar.
Alp Akoğlu
Aralık 1999 55
TUG’daki 40 cm ayna çaplı teleskop
