ÇEVRE POLİTİKALARI 5. Hafta
Prof.Dr.Kıvılcım ERTAN
Uluslararası çevre hukukunun temel kaynakları arasında Stockholm Bildirisi, Dünya Doğa Şartı, Brundtland Raporu, Rio Bildirisi ve Gündem 21 Belgesi bulunmaktadır.
Stockholm Konferansı, çevre konusunda uluslararası düzeyde yapılan ilk büyük değerlendirme toplantısıdır. 1972’de
Stockholm’de yapılan bu toplantıya 113 ülkenin temsilcileri katılmıştır.
1982 yılında Birleşmiş Milletler Genel Kurulu
tarafından kabul edilen Dünya Doğa Şartı, giriş bölümünde bile, insanoğlunun doğanın bir
parçası olduğuna dikkat çekmekte ve enerji ve beslenme sistemlerinin, doğal sistemlerin
kesintisiz etkinlikleriyle sağlanabileceğine değinmektedir.
Brundtland Raporu diye bilinen yazanak, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun 1983
yılında kurduğu ve zamanın Norveç Başbakanı Gro Harlem Brundtland’ın başkanlığını yaptığı komisyonun hazırladığı ve 1987 yılında Ortak Geleceğimiz adıyla yayımlanmış olan
çalışmadır.
Stockholm Konferansı’ndan 20 yıl sonra, Birleşmiş Milletler Örgütü, çevre koşulları
yönünden dünyanın nereden nereye geldiğini değerlendiren yeni bir Konferans toplamayı kararlaştırmıştır. Bu konferans çalışmaları
sonucunda, 5 temel belge ortaya çıkmıştır: Rio Bildirisi, Gündem 21, Biyolojik çeşitlilik
Sözleşmesi, İklim Değişikliği Sözleşmesi ve Orman İlkeleri adlı belgeler.
Kaynakça
Ertürk Hasan (2018), Çevre Politikası, Ekin Yayınevi, Bursa.
Keleş, Ruşen, Can Hamamcı ve Aykut Çoban (2016), Çevre Politikası, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
Keleş, Ruşen (2013), 100 Soruda Çevre, Yakın Kitabevi Yayınları, İzmir.
Kraft, Michael E. (2011), Environmental Policy and Politics, Longman, Person, London
