Fransız Yeni Dalga Filmlerinin Özellikleri
• Yeni gerçekçilere hayrandırlar.
• Stüdyoda film çekmek yerine dış mekanlarda çekim yaparlar
• Mizanseni öne çıkarırlar
• Bazı filmlerde kendine özgü bir mizah dikkat çeker.
• Pek çok filmin yönetmeni kendi senaryosunu yazar.
Bu konuda en önemli istisnayı ise filmleri için
yazarlarla işbirliğine giden Alain Resnais oluşturur.
• Öykü bütünselliğine önem vermezler.
• Belirli hedeflere yönelmiş karakterlerden çok amaçsızca dolaşan karakterlere yer verirler.
• Doğrusal zamana karşı çıkarak, zamanda ileri ya da geri giderek sıçramalar yaparlar.
• Filmlerinde açık uçlu öykü anlayışını temel
alırlar.
Dönemin Diğer Önemli Yönetmenleri
• Robert Bresson: Ne yeni dalgaya ne de ana akıma bağlı bir yönetmendir. Geleneksel öykü anlayışını benimsemez. Jan Darc’ın Yargılanışı (1961),
Mouchette (1966) ve Rastgele Balhazar (1965) önemli filmleri arasında sıralanabilir.
• Costa Gavras: Farklı ülkelerde, siyasi baskı ve
yasaklarla ilgili filmler çeker. Z (1967), Sıkı Yönetim (1973) ve Kayıp (1982) önemli filmleri arasındadır.
Kayıp Cannes Film Festivali’nde Yol filmiyle (Şerif
Gören, 1982) Altın Palmiye’yi paylaşmıştır.
• Jean Piere Melville: Daha çok erkeklerin egemen olduğu, karanlık bir dünya kuran
yönetmen, polisiye filmleriyle öne çıkmaktadır.
• Jacques Tati: Güldürü sinemasının ustasıdır.
Mösyö Hulot karakteri ile uygarlık taşlaması
yapmıştır.
Mayıs 1968 Sonrası
• Mayıs 1968 olayları film içeriklerini ve üretim yapısını etkilemiştir. Avance sur recettes sübvansiyonundan yapımcıların yanı sıra yönetmenler de yararlanmaya başlamıştır
• Daha çok yönetmen bu sübvansiyondan yararlanarak ilk filmlerini çekmiştir.
• Olaylara odaklanan militan filmler çekilmiştir. Jean Luc Godard ve Jean Piere Gorin’in Tout ve bien (1971) filmi gibi.
• Siyasal ve tarihsel tabular filmlerde yer almaya başlamıştır.
Örneğin Marcel Ophuls’un Kader ve Acıma filmi (1971)savaşta Almanlarla işbirliği yapan Fransızları konu almıştır.
