104 Türk Dili
Hayrettin DURMUŞ
Bungun havalara dönünce içim Aynaları kırar suya bakarım En duru sularda yıkanır yürek Bulut olur dağ başına çıkarım Her yaylada bulamazsın izimi Nehir olur denizlere akarım
Ummanlardan daha hürdür yatağım Çöle dönüp kurumaktan korkarım Sevdamın dumanı tüter dağlarda Kara yel gelir de savurur beni Her gece bir ceylan iner pınara İçtiği sularla kavurur beni Yârin parmağında bir tutam ipim İster çözer, ister eğirir beni Aşkın tarlasına ekilen tohum Her çağda yeniden doğurur beni Taze umut türküleri söylerim Kararan gönüller bahara döner Toprağın çatlayan dudaklarına Ansızın sağanak yağmurlar iner Dağarcığın sevda dolu sarnıçsa Karşında zifirî karanlık söner Gül yetiştir, sen de gül, gül ömrünce Gittiğin her yere kokusu siner.