4.3 Kılıflı Negatif Anlamlı yada Ambisens Tek İplikli RNA
Virüsleri
1. Rhabdoviridae
2. Paramyxoviridae 3. Orthomyxoviridae 4. Filoviridae
5. Bunyaviridae 6. Arenaviridae
7. Borna disease virus
Fam: Rhabdoviridae
Geniş bir konukçu spektrumuna sahiptirler. Omurgalıları böcekleri ve bitkileri enfekte ederler. Çubuk şeklindeki nükleokapsitleri
lipitçe zengin bir kılıfla çevrilidir. Bu familya üyelerinin yapıları incelendiğinde, %20’sinin lipit, %13’ünün karbonhidrat, %3’ünün RNA ve kalan kısmınında proteinlerden oluştuğu görülmüştür.
Omurgalıları enfekte eden dört cinsi bulunmaktadır.
Genus: Vesiculovirus: Memelileri enfekte edip, kese gibi ağız iltihabına sebep olurlar.
Genus: Lyssavirus: Memelileri enfekte eden, Kuduz (Rabies) virüsü bu cinste aittir.
Genus: Ephemerovirus: Bovine ephemeral fever virus
Genus: Novirhabdovirus: Infectious haematopoetic necrosis virus
Rabies Virus
Kuduz virüsü için üç tip aşı kullanılmaktadır.
İnaktive edilen virüslerden hazırlanan aşılar Pasteur zamanından (1880) 1950’li yıllara kadar
kullanılmıştır. Ördek yumurtasında üretilen bu aşılar üçüncü dünya ülkelerinde halen kullanılmaktadır.
Canlı zayıflatılmış aşılar, insanlar için değil de evcil hayvanlar için kullanılmaktadır.
Rekombinant aşılar G proteininden üretilmektedir ve
hayvanlarda (Tilki) kullanılmaktadır.
Fam: Paramyxoviridae
Rhabdovirüslere göre daha dar bir konukçu
spektrumuna sahip olan bu virüsler insanlarda ve hayvanlarda çeşitli hastalıklara sebep olurlar. Bu familyada iki alt familya ve beş cins bulunmaktadır.
Subfam: Paramyxovirinae
Genus: Respirovirus, Sendai virus
Genus: Morbillivirus, Kızamık (Rubeola) virüsü bu cinse aittir.
Genus: Rubulavirus, Parainfluenza virüsü ve Kabakulak virüsü bu cinse aittir.
Subfam: Pneumovirinae
Genus: Pneumovirus, Solunum sinsityal virüsü bu cinse aittir. Küçük çocuklarda alt ve üst solunum yolu enfeksiyonlarına sebep olur.
Genus: Metapneumovirus
Fam: Orthomyxoviridae
Influenza A virus (Tip A),
Influenza B virus (Tip B),
Influenza C virus (Tip C)
Thogotovirus
Fam:
Orthomyxoviridae
Tip A
İnsanları da içeren memelilerin çoğunu, atları domuzları ve kuşları enfekte eder.
15 (16) hemaglutinin ve
9 nöraminidaz serotipi vardır.
H 1, 2 ve 3 ile N 1, 2 serotipleri insanlarda
sıklıkla görülür.
Fam: Orthomyxoviridae
Tip B
İnsanlarda A dan daha az görülür. Sadece insanları enfekte eder.
Sadece bir serotipi vardır.
Mutasyon oranı tip A dan daha düşük olması nedeniyle genetik çeşitliliği daha azdır.
Antijenik özelliklerindeki bu stabilite erken
yaşlarda bu virüse immünite geliştirmemizi sağlar.
Fam: Orthomyxoviridae
Tip C
Sadece bir türü vardır.
İnsanları köpekleri ve domuzlarda hastalıklara sebep olur.
İnsanlarda daha nadir görülür.
Çocuklarda orta düzeyde hastalığa sebep olur.
Fam: Orthomyxoviridae
Tip A
H1N1 serotipi ispanyol gribi (1918-19), 59 yıl sonra 1977
yılında, Rus gribi
H3N2 serotipi (1900), 68 yıl
sonra 1968 yılında, Hong Kong gribi
H2N2 serotipi (1889), 59 yıl
sonra 1957 yılında, Asya gribi
Bugüne kadar insanlardaki influenza A
enfeksiyonlarına hemagglutinin (H1, H2 and H3) üç alttipi ile iki neuraminidase alttipinin (N1 and N2) sebep olduğu gösterildi.
Yakın zamanda sadece kuşlarda enfeksiyona sebep olan H5, H7 and H9 alttiplerinin de
insanlarda enfeksiyona sebep olduğu bulundu.
Fam: Orthomyxoviridae
Kılıflarında iki glikoprotein (hemaglutinin HA ve nöraminidaz NA) serotiplerin belirlenmesinde kullanılır.
Bu glikoproteinleri kodlayan genlerdeki nokta mutasyonları sonucu oluşan küçük antijenik değişiklikler antijenik
kayma (drift) olarak adlandırılır.
İki farklı tiple enfekte olan bir konukçu hücrede genomların
yeniden düzenlenmesi ile virüsün antijenik özelliklerinde
daha büyük değişiklikler olur. Bu da antijenik sapma
(sürüklenme, shift) olarak adlandırılır.
hemaglutinin HA
75 kDa glikoprotein, 550 amino asitten
329. a.a arjininin ayrılmasıyla, HA1 ve HA2 olarak adlandırılan 50 ve 25 kDa’luk iki zincire ayrılır.
iki zincir birbirlerine disülfit bağlarıyla kovalent olarak bağlıdır.
Membran yüzeyinde trimerler oluşturur.
Bu uzantıların ucunda bulunan HA1 karbonhidrat taşır.
Proteinin %20’sini oluşturan bu oligosakkaritler,
glikozamin, mannoz, az miktarda fukoz ve galaktoz
içerir. Bu tip oligosakkaritlerde normalde sialik asitte
bulunur. Ancak grip virüsündeki oligosakkaritlerde
bulunmaz.
nöraminidaz NA
200 kDa, birbirlerine disülfit bağlarıyla bağlı 55 kDa’luk iki glikoproteinden oluşmuş bir dimerdir.
Membran yüzeyinde tetramerler oluştururlar
758 HA, 200 NA bulunur.
Hücre yüzeylerindeki çok sayıda polisakkarit
reseptörlerde bulunan sialik asiti tanıyıp parçalarlar.
Yeni sentezlenen viral glikoproteinlerdeki terminal sialik asiti uzaklaştırıp virionun hücre yüzeyinden (hem
tutunma esnasında hem de tomurcuklanma aşamasında)
ayrılmasını kolaylaştırır.
Fam: Orthomyxoviridae
Sekiz parçalı olan genomlarının (Tip C’de 7
segmentlidir) her segmenti tek tip nükleoprotein (NP) içeren helikal bir kapsitle çevrilidir.
Her segmentte üç polimeraz peptidi (PB2, PB1 ve PA) bulunur.
Genomik RNA segmentlerinin 6 tanesinden birer
adet, iki tanesinden ise ikişer protein kodlanır.
RNA segmentlerinden sentezlenen proteinler
1. Segment 2341 nükleotidlidir (PB2) ve cap bağlanmasını sağlar.
2. Segment 2341 nükleotidlidir (PB1) ve uzamayı sağlar, RNA polimeraz aktivitesine sahiptir.
3. Segment 2233 nükleotidlidir (PA) ve endonükleaz aktivitesine sahiptir
4. Segment 1778 nükleotidlidir ve Hemaglutinin (HA) sentezler 5. Segment 1565 nükleotidlidir ve polimeraz enzim kompleksinin
RNA’ya bağlanmasını sağlayıp bu kompleksi çekirdeğe taşıyan
Nükleoprotein (NP) sentezler
6. Segment 1413 nükleotidlidir ve virüsün hücreden ayrılmasını sağlayan Nöraminidaz (NA) sentezler
7. Segment 1027 nükleotidlidir. Matriks proteini (M1) ve membrana gömülü iyon kanalı olan (M 2) proteinlerini sentezler
8. Segment 890 nükleotidlidir. Yapısal olmayan protein NS1
(çekirdekte bulunup hücresel RNA transport, splicing ve
translasyonunu etkiler, Anti interferon bir proteindir) ve
hem çekirdek hem de sitoplazmada bulunan fonksiyonu
bilinmeyen NS2 proteinini sentezler
Kılıflarının içinde M1 ve M2 olmak üzere iki matriks proteini bulunur.
M2 membrana gömülüdür ve iyon
kanalı olarak görev görür.
NS1 proteini hücrede interferon sentezini önlemektedir.
Her parçayı içeren virion oluşumundaki paketlenme mekanizması tam olarak bilinmemekle birlikte kılıf ve nükleoproteinlerin bu işlemde görev aldıkları
düşünülmektedir.
Virüs hücreyi lize etmese de hücre makromolekül sentezleyemediği için ölmektedir.
Organizmada virüs enfeksiyonu 3-7 günde kendiliğinden sınırlanmaktadır.
Genellikle bu tip enfeksiyonlar sonucu ölüm konukçu
faktörlerine bağlı olarak nadir olarak görülmektedir.
Fam: Filoviridae
Marburg virüsü 1967 yılında, Almanya da Marburg şehrinde,
afrika maymunlarıyla çalışan laboratuvar personelinde
hemorajik ateşe sebep olarak bu kişilerden izole edilmiştir.
31 kişiyi enfekte ederek 7 kişinin ölmesine sebep olmuştur.
Afrika da ekvator bölgesindeki hayvanlarda özellikle
maymunlarda enfeksiyonlara sebep olurlar.
Fam: Filoviridae
Ebola virüsünün sudan ve zaire olmak üzere iki alt tipi vardır.
İlk olarak 1976 yılında Sudan’da 360 kişiyi enfekte edip 150 kişinin ölmesine; Zaire’de ise aynı yıl 318 kişiyi enfekte ederek 280 kişinin ölmesine sebep olmasıyla tanımlanmıştır.
İkinci büyük enfeksiyonu 1995 yılında Zaire’de gerçekleştirerek 315 kişiyi enfekte dip 246 kişinin ölmesine sebep olmuştur.
Bu virüsün gelişebildiği hayvan türleri tam olarak belirlenememiştir.
Ancak meyva ve böcek yiyen yarasalarda hastalığa sebep
olmaksızın çoğalıp yüksek sayılara ulaştığı belirlenmiştir.
Filoviridae
Genomları yaklaşık 18-19 kb büyüklüğünde tek
parçalı – ss RNA’dan oluşmuştur. Monosistronik
mRNA’larından 5 büyük ve 2 küçük olmak üzere
toplam 7 protein sentezlenir.
Fam: Bunyaviridae
Beş cins ve 200’den fazla türe sahip en büyük virüs familyasıdır.
Genus: Bunyavirus
Genus: Hantavirus
Genus: Phlebovirus
Genus: Nairovirus
Genus: Uukuvirus
Kırım-Kongo Kanamalı Ateşi Virüsü
Nairovirus cinsine bağlı olan insanlarda Kırım- Kongo kanamalı ateşi hastalığı’na sebep olmaktadır.
Henüz ergin olmamış Hylomma soyuna ait keneler, küçük omurgalılardan kan emerken virüsleri alır, gelişme evrelerinde muhafaza eder;
ergin kene olduğunda da hayvanlardan ve
insanlardan kan emerken bulaştırır.
Fam: Arenaviridae
İnsanlarda enfeksiyonlara sebep olan Lenfositik karyomenenjit virüsü (LCM) ve Lassa ateşi virüsü bu grupta bulunmaktadır.
LCM, genelde hafif gribal bir enfeksiyona sebep olsada bazan beyin omurilik sıvısında çok sayıda lökositin bulunmasına sebep olarak menenjite de sebep olur.