60 Türk Dili
Hasan ÖZLEN
insan önce ölür sonra doğar bunu unutma şiirler yarım ne yapsak da susmaksa çoğuldur deniz kıyıları mı altın çağdır gözden mi düşen bir rüya bana uyandı ve dedi ki ikra:
alıp kendini karşına konuşmalısın kendinle kirlettiğin sana ait olmayan topraklar arkasında durduğun yanlışlıklar ve kabala yüzüne çarpılır saatler geriye yürümez dünya üstüne dar gelen bir ceket ve uzamaz sen ona koşarken her gün yaşadığın yas ve vals aynaların gösterdiği ben değilim sen değil aldanmak ve hayat aynı renk mi bu yüzden kolundaki zamanı durduramayacağını anladığında yoruluyorsundur artık kendinle çekişmekten veya şöyle: her sabah uyandığında saçlardaki beyaz bir daha arttığında insan üzülür sebebini bulamaz nisyan iyi bildiğimiz bir şeydir kabul etmesek de yoksa neden içimizde kırılmak bilmeyen putlar durdurmuyor iç kanamaları evlere dönmek bile yaşamak tekrar edip durmayan bir intihar
