• Sonuç bulunamadı

Derivasyonlardaki Q Dalgalarının Inferior Duvar Hareket Bozukluklarını Göstermedeki Değeri

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Derivasyonlardaki Q Dalgalarının Inferior Duvar Hareket Bozukluklarını Göstermedeki Değeri "

Copied!
5
0
0

Yükleniyor.... (view fulltext now)

Tam metin

(1)

Tiirk Kordiyat Dem llrş 22:72-76, 1994

Elektrokardiyogramlarda Inferior . .

Derivasyonlardaki Q Dalgalarının Inferior Duvar Hareket Bozukluklarını Göstermedeki Değeri

Y. Doç. Dr. Ahmet ALPMAN;_PtOf. Dr. Muharrem GÜLDAL, Uz. Dr. Erdem

DİKER,

Y. Doç. Dr.

llerı<ten

BERKALP, Prof. Dr. Çetin EROL, Prof. Dr.

Derviş

ORAL, Prof. Dr. Turhan AKYOL

Ankara Üniversitesi Tıp Fakiiiresi Kardiyoloji Anabilim Dalı, Ankara

ÖZET

inferior derivasyonlardaki patolojik Q da/ga/amwı, vent-

rı:kiilograji ile helirlenen inferior duvar hareket bozukluğu

(IDHlJ)'mm varlığım ve derecesini belirlemedeki değerini

saptamak için ardışık 500 hasta incelendi. Yiizotuzbeş has- tada iDHB saptandı. Bu 135 hastanlll 52'sinde (% 38.5) inferior derivasyon/arda Q dalgası bulunmadı. inferioı·da patolojik Q dalgaları lmlwıa1ı 122 hastamn ise 83'iinde (% 68.0) i DHB vardı. inferior derivasymılardaki Q dalga- lamwı saylSiyla iDHB'nun derecesi arasmda ilişki sap-

tmımadl. / DHB'nu göstermeele tek bir inferior derivasyon- da göriilen Q dalgasi değerli bulunmadı. iDHB, en s1k olarak lter 3 deriı•asyonda da Q dalgası bulunduğunda

gözlendi(% 43.7).

Anahtar kelime/cr: Duvar hareket hozukluğu, elektrokardiyogranı, Q dalgaları

Klasik

olarak bilindiği gibi, ınİyokard

infarktüsü

(Mİ)'nün

akut

döneminde, elektrokardiyogram

(EKG)'Iarda

karakte ristik

ST segment ve T dalgası değişiklikleri ve ardından da

Q

dalgalası oluşmak­

tadır.

Daha

sonra, geçirilmiş bir Mİ'nün tanısında çoğunlukla yalnızca

patolojik Q

dalgaları yardımcı olmaktadır.

Ancak bunlar da

her zaman kalıcı

ol- mamakta

cı>, oluşan

Q

dalgaları zamanla

küçüle-

bilınekte

ve

inferior miyokard infarktüsü (İMİ)'nde

daha fazla

olmak üzere (% 28) zamanla kaybolabil-

mektedir

(2).

Geçirilmiş

miyokard infarktüsünün

dolaylı

olmakla

birlikte bir kanıtı da sol ventrikülde oluşturduğu

du-

Bu çalışma 27 EyHil-1 Ekim 1992 tarihleri arasında İstanbul'da düzenlenen VIII. Ulusal Kardiyoloji Kongresi'nde tebliğ edil-

miştir.

Alındığı tarih: 3 Aralık 1993

Yazışma adresi: Yard. Doç. Dr. Ahmet Alpman, Türkiş Blokları

138/2, Aydınlıkevler 06130-Ankara .

72

var hareket bozukluklan

(DHB)'dır.

EKG

ile

sol

ventrikül

duvar hareke

tleri arasındaki ilişkiyi

ince-

leyen

birçok

çalışma yapılmasına rağmen (3-8),

in-

ferior derivasyonlardaki Q dalgalannın

tek tek

veya

kombine olarak inf

erior DHB ile ilişkisi, bunların in- ferior DHB'nı göstermedeki sensitivite ve spesifıtesi

fazla bilinmemektedir.

Bundan

dolayı,

EKG'lerde

inferior

derivasyonlar- daki Q

dalgalarının sıklığı ve dağılımı ile bunların

inferior

duvar

hareketleriyle ilişkisi geniş

bir

hasta grubunda araştırıldı.

MA TERYEL ve METOD

Q dalgası oluşturabilen ventriklil hipertrofisi, dal bloku, WPW sendromu, pacemaker ritmi, ve iclyopatik dilate kar- diyomiyopatili hastalar çıkarıldıktan sonra, kliniğimizele çeşitli nedenlerden dolayı koroner anjiyografi ve ventri- külografi yapılmış olan ardışık 500 hasta çalışınaya alındı.

Koroner anjiyografiden önce tüm hastalarda 25 mm/sıı hızda 12 derivasyonlu EKG kaydı alındı ve iııferior (D2, 03, a VF) derivasyon lardaki patolojik Q dalgaları kay- dedildi. Genişliği 0.03 sn'den fazla, derinliği ise R clal-

gasıııııı % 25'inden büyük Q dalgaları patolojik olarak kabul edildi.

Koroner anjiyografi rutin teknikieric yapıldı. Sincanji- yogramlarda her bir koroner arter, darlık olup olmamasına

göre değerlendirildi. Koroner arterlerdeki ~ % 70 daralma önemli darlık olarak kabul edildi. Her hastada 30° sağ öıı oblik ve 600 sol ön oblik pozisyonlarda yapılan sol venı­

rikülografilerde inferior duvar (iııferior segment, poste- robazal segment ve posterolateral segment) hareket özel- likleri (normal, hipokinezi, akinezi, diskinezi) yönünden

değerlendirildi. Aynı hastada, iııferior duvarı oluşturan

segmentlerde değişik derecelerele hareket bozukluğu ol-

ması durumunda (örneğin inferior segmentte hipokinezi, posterobazal segmentte akinezi gibi), hareket bozukluğu­

nun en fazla olduğu segment kaydedildi. Sonuçta, inferior

clerivasyonların QRS kompleksierindeki Q dalgaları iıı­

sidensi ve bunların inferior duvar hareketleriyle ilişkisi in-

(2)

.

'

celencli. Hasta alt grupları, bilgisyara girilen verilerelen veri tabanı paket programı kullanılarak oluşturuldu. İs­

tatistik hesaplamalarında x2 metodu ile student-t testi uy- gulandı. Ortalama değerler, ortalama±stanclart sapma ola- rak ifade edildi. Dört gözlü x2 tablosundan (gerçek pozitif:

a, yalancı pozitif: b, yalancı negatif: c, gerçek negatif: d), sensitivite (a/a+c), spesifite (d/b+d) ve belirleyicilik (pre- dictive accuracy) (a/a+b) hesaplandı. Odcls oranı ise (sen- sitivite x spcsifite) 1 [(1-sensitivite) x (1-spesifite)] for- mülü ile bulundu.

BULGULAR

Çalışmaya alınan

500

hastanın

388'i erkek, ll2'si

kadın, yaşları

ise 24-81

arasında

ortalama 53.4±9.6 idi. Koroner anjiyografilerde 370 (% 74) hastada en az bir koroner arterde

~%

70

dürlık,

48 (% 9.6) has- tada<% 70

darlık vardı.

82 (% 16.4) hastada ise ko- roner arterler nonnal olarak

değerlendirildi.

Koroner anjiyografileri nom1al olan

hastaların

hepsinde duvar hareketleri nonnal idi.

Hastaların

l35'inde in- ferior duvarda hipokinezi (87 hasta: % 64), akinezi (13 hasta:

%

10) veya diskinezi (35 hasta:

%

26)

şeklinde

DHB bulundu.

İnferior

DHB olanlarda ve olmayanlarda inf

erior

derivasyonlara göre patolojik Q

dalgalarının dağılımı

Tablo 1 'de görülmektedir.

Tablodan da

görüldüğü

gibi inferior DHB

olanların

büyük bir

çoğunluğunda

her

3

derivasyanda da Q

dalgası

bulunuyordu.

Hastaların % 38.5'unda ise in-

ferior DHB

olmasına rağmen

Q

dalgası

gözlenmedi.

İnferior

DHB olanlarda ve olmayanlarda her bir ele- rivasyon

diğerlerinden bağımsız

olarak

değerlendi­

rildiğincieki

Q

dalgalarının dağılıını

Tablo 2'de gös-

Tablo 2. İnferior duvar hareket bozukluğu olanhırda ve ol-

ınayanlarda inferior derivasyonlardaki Q dalgalarının da-

ğılımı

İDHB var İDHB yok

(n= 135) (n=365) p

---·- ... .. ...

D2Q 64 (%47.4) 24(%6.6) < 0.0001

D3Q 79 (% 58.5) 37 (% 10.1) <O.oooı

aVFQ 77 (% 57.0) 28 (% 7.7) <O.oooı

iDr/B: in}l-rinr duvar lwreker bowklır.~u

Tablo 3. İnferior derivasyonlarıııın herbirinin inferior duvar hareket bozukluğunu göstermedeki önemi

Sc7~i)vite q

S pesilisite O d ds Belirleyicilik

(%) oranr (%)

*

---·--···

\ --- --- ---

D2Q 47.4 93.4 12.8 72.7

,D3Q 58.5 89.9 12.5 68.ı

aVFQ 57 92.3 15.9 73.3

*

predicrive accumcy

terilmiştir. İnferior

derivasyonlardaki Q

dalgalannın

inferior DHB göstermedeki

sensitivite,

spesifite, Odds

oranı

ve belirleyicilik

oranı

ise Tablo 3'de gös-

terilmiştir

.

Buna göre inferior DHB'nu

göstennede en değerli

olarak aVFQ bulundu. Derivasyonlar daha

ayrıntılı

olarak

değerlendirildiğinde

ise D2Q+D3Q+aVFQ

dı­

şındaki kombinasyonların

ve

yalnızca

tek derivas- yanda Q

dalgası bulunmasının

inferior

DHB'larını

göstermedeki sensitivitesinin oldukça

düşük olduğu Tablo ı. İnfcrior duvar hareket bozukluğu olanlarda ve olmayanlardaki inferior derivasyon lardaki Q dalgalarının dağılıını

inferi or duvar hareket bozukluğu

Var (n=135) Yok (ıı+365)

Hipokineıi Akineıi Diskinczi Toplam

Yalnız D2Q ı (o/o 0.7) ı (%0.3)

Yalnız D3Q 2 3 (% 2.2) 9(%2.5)

Yalnız aVFQ ı(% 0.7) ı (%0.3)

D2Q+D3Q 2 2 (% 1.5) ı (%0.3)

D2Q+aVFQ 4 2 (% 1.5) o(% 0.0)

D3Q+aVFQ 9 2 4 IS (% ı 1.1) 5 (% ı.4)

D2Q+D3Q+aVFQ 37 8 14 59 (% 43.7) 22 (%6.0)

inferinr Q var 51 10 22 83(%61.5) 39(% 10.7)

inferinr Q yok 36 3 13 52 (o/o 38.5) 326 (% 89.3)

Toplam 87 13 35 135 (% 100) 365 (o/o 100)

(3)

Tiirk Kardiyol Dem Arş 22:72-76. 1994

Tablo 4_ İnfcrior deri vasyonların tck tek veya kombinasyonlar halinde iııfcrior duvar hareket bozukluklarını göstermedeki değeri

Yalnız Yalnız Yalnız D2Q+D3Q D2Q+aVFQ D3Q+aVFQ D2Q+D3Q+aVFQ

D2Q D3Q aVFQ

Seıısitivite (%) 0_7 2.2 0_7 Spesifisite (%) 99.7 97.5 99.7

Tablo 3-İnferior dcrivasyonlarının herbirinin infcrior duvar hareket bozukluğu nu göstermedeki önemi

Scnsitivitc Spesifisit.c Odds

(%) (%) oranı

--- -·--- - - --- ---

Hipokinezi 58.6 82.8 6.8

Akinezi 76.9 77 11.1

Diskinezi 62.8 78.5 6.2

Genel olarak İDHB* 61.4 89.3 12.9

* iDl/B: inferior duvar hareket bozuklu.~ıı.

OOı---~

80 70

-60 Cil

:;::

~50

<ı:

t) 40

<ı:

:r:

30 20 10

~Diskinezi .Akinezi

Q yok (n=52) Q var (n=B3)

Şekil 1. İnfcrior duvar hareket bozukluğu olan 135 hastada, in- fcrior dcrivasyoıılarda Q dalgalarının olup olmasına göre iııferior

duvar hareket bozukluklarının dağılımı.

gözle ndi (Tablo 4).

İnferior derivasyonların

her- hangi birinde bulunan Q

dalgasının,

derecelerine göre DHB'nu göstermedeki

değeri

ise Tablo 5'de

gösterilmiştir.

Odds

oranları

gözönüne

alındığında

inf erior Q'nun en iyi inf

erior akineziyi gösterdiği

gö- rüldü_ Hipokinezi olan 87

hastanın

51 'inde

(%

58.6), akinezi olan 13

hastanın

lO'unda

(%

76.9), diskinezi olan 35

hastanın

ise 22'sinde

(%

62.9) Q

dalgası

bu- lunuyordu (Tablo 1). Bununla birlikte, inferior duvar hareket

bozukluğu

olan 135 hastada, Q

dalgaları

olanlarla olmayanlardaki hipokinezi, akinezi veya diskinez i

oranları

istatistik olarak

anlamlı bulunmadı (Şekil!).

74

1.5 99.7

1.5 ı ı. ı 43.7

100 98.6 93.9

TARTIŞMA

Rutin

kullanılan

12 derivasyonlu EKG'lerde geçiril-

miş

miyokard infarktüsünün

en güvenilir göstergesi

patolojik Q

dalgalarıdır (9).

Bununla birlikte Q dal-

galarının

infarktüsü göstermedd

: ~cnsitivite

ve spe- sifitesini etkileyen birçok faktör

bulunmaktadır.

Bi-

lindiği

gibi miyokard infarktüslerinin hepsinde Q

dalgası oluşmamaktadır (9)).

Yine

oluşan

Q dalgala-

nnın

bir

kısmı

zamanla küçülmekte ve hatta kay-

bolmaktadır (9). Oluşan

Q

dalgalarının ıniyokard

in- farktü

sünden ne

kadar zaman

sonra kaybolabilece-

ğinin

bilinmesi önemli

olmasına rağmen

bu sürenin ortalama

zamanı hakkında

bilgi edinmek oldukça güçtür.

Yayınlanmış çalışmalarda

bu süre 48 saatten

(10), yıllara

kadar

uzanmaktadır (ll). Bazı araştırma­

cılar

anatomik olarak küçük infarktüslerdc Q dal-

galarının

daha çabuk

kaybolduğunu

ileri

sürmüşler­

dir

(2).

Miyokard infarktüsüncle EKG

bulguları

ile sol vent- rikül duvar hareketleri

arasındaki ilişkiler

eski

yıl­

larda otopsi verilerine

dayanılarak yapılmıştır < 12).

Bu

çalışmalar,

infarktüs

skannın varlığı

ve ge-

nişliğinin

kesin olarak

saptanması

yönünde n daha güvenilir olmakla birlikte,

yaşayan

hastalarda mi - yokard infarktüsi.i

sonrası sol

ventriki.il duvar ha- reketlerinin bilinmesi prognoz yönünden oldukça önemlidir. Konirast ventrikülografi ve ekokardiyog- rafi gibi

sol

ventrikül bölgesel duvar hare ketlerini

değerlendiren tanı

yöntemlerinin ortaya

çıkması

ve

yaygınlaşmasıyla

bu da

olası

hale

gelmiştir.

Yaptığımız çalışmada

inf erior DHB bulunnan hasta

sayısı

135 olmakla birlikte, bu

sayı çalışma

gru-

bunıuzu oluşturan

500 hastadaki gerçek

İMİ ge-

çirmiş

hasta

sayımızı yansıtmayabilir.

Çünkü Q dal-

gaları oluştumıuş

bir

İMİ,

be lirgin bir DHB

oluş­

turmayabilir veya kesin olarak

ınİyokarci

infarktüsü

geçirdiği

biline n bir

kişinin

daha sonra

yapılan

kont-

rollerinde Q dalgalan ve DHB bulunmayabilir

(2).

(4)

Yine inferiarda DHB olmayan fakat Q

dalgaları

olan

hastalarımızın

bir

kısmı

gerçekten

İMİ geçirmemiş

olabilir. Çünkü normal popülasyonun

% 4 kadarında

D3 derivasyonunda patolojik Q

dalgaları

bulunabil-

ınektedir (ı).

B unun la birlikte

yaptığımız çalışma

ile,

İMİ

geçirenlerde, belirli bir zaman sonraki EKG' lerde Q

dalgalarınm sıklığını

ve

dağılımını

veya sol ventrikül duvar hareketlerini

araştınnayı değil,

her- hangi bir zamanda

alınmış

EKG'lerdeki inferior pa- tolojik Q

dalgaları

ile inferior DHB

arasındaki iliş­

kiyi

araştım1ak

istedile

İnferiorda

DHB bulunan 135

hastamızın

134'ünde major koroner arterierin en az birinde

~

% 70

darlık bulunması, bunların

çok büyük bir

kısmında

DHB'nun

nıiyokard

infarktüsü sonucu

olduğunu düşündürmektedir.

Çalışmamızda

inferior DHB bulunan 135

hastanın

ancak 83'ü nde (% 6 1.5) inferior

derivasyonların

en az birinde patolojik Q

dalgası

bulunuyordu. 52 has- tada (% 38.5) ise inferior DHB

olmasına rağmen

in- ferior derivasyonlarda Q

dalgası

gözlenmedi. Ya-

pılan çalışınalarda İMİ'nün elektrokardiyografık

tanısında

esas

alınan

derivasyonla r bir

takını

fa rk-

lılıklar taşımakla

birlikte, inferior DHB olanl arda in- ferior Q

dalgalarının

bulunma

sıklığı %

35-% 63

arasındadır

(3,4,13).

İnferior

Q

dalgalarının

inferior

DHB'larını

göstermedeki

sensitivitesinin

bu

şekilde geniş

bir

aralıkta değişmesi,

büyük oranda, ça-

lışmalarda İMİ'nün

elektrokardiyografik

tanısındaki farklılıklardan kaynaklanıyor

olabilir.

Bazı çalışınalarda

elektrokardiyografik o larak

İMİ tanısında

her 3 derivasyon da

kullanılınışken <

l),

bazı çalışmalarda yalnız

aVF derivasyonu (3,6), veya

yalnız

D2 ve aVF

derivasyanları (t3) kullanılmıştır.

Görüldüğü

gibi

çalışınalarda

inferior Q

dalgalarının

in[erior

DHB'larını

göstem1

edeki

sensitivitesi bir-

takım farklıiLklar

göstermekle birlikte genel olarak

düşüktür.

B u büyük

olasılıkla İMİ'nde

patolojik Q

dalgalarının

daha çabuk ve daha fazla oranda kay-

bolınasından,

patolojik düzeyde Q

dalgası oluşma­

ınasından

veya D3Q ve a VFQ'da günlük, hatta

anlık değişmeler

olabilmesinden (

14) kaynaklanmaktadır.

Bazı çalışmalarda

dal bloku, kardiyomiyopati, vent- rikül hiperirofisi gibi infarktüs

dışı

Q

dalgaları oluş­

tura bilen d urumlara sahip olan hastalar da

çalışmaya

dahil edilmesine

rağmen

inferior Q dalgalanmn in- ferior

DHB'larını

göstermedeki spesifitesi genelde

yüksek

bulunmaktadır. İMİ'nün

elektrokardiyograrik

tanı

kriteri olarak

yalnızca

aVFQ'nun

kullanıldığı

2

çalışmada

bu oran % 92 ve %

96'clır (3.6). Bizi

m bul-

cluğumuz

spesifite

oranının

biraz daha

düşük olması

(% 89.3), D3Q'yu da

çalışmaya

dahil e tmemizden

kaynaklanıyor

olabilir. Gerek inferior DHB ol- mayanlarda D3Q

oranını diğer

derivasyonlara göre daha yüksek

bulmamız

(Tablo 2), gerekse D3Q'nun inferior DHB'nu

gösterınede spesifitesinin

daha dü-

şük oluşu

(Tablo 3) D3Q'nun nom1al populasyoncia da bulunabilmesi ile ilgili görünmektedir.

Diğer çalışmalarda

bahsedilmeyen bir konu daha, her bir derivasyandaki Q

dalgalarının

inferior DHB'nu göstermedeki

değerini araştırdığımızda,

izole D2Q, izole D3Q ve izole aVFQ'nun inf

e

rior DHB'nu

gösterınede değerli olmadığını gördük. En

değerli

olarak D2Q+D3Q+aYFQ kombinasyonu gö- rüldü (Tablo 4). Her bir derivasyon

diğerlerinden

ba-

ğımsız

olarak

değerlendirildiğe

ise D2Q ve D3Q'ya

göre aVFQ daha değerli

bulundu (Tablo 3).

İnferior DHB'lannı

derecelerine göre

incelediği­

ınizde

ise inferior Q

dalgalannın

özellikle akinezide daha

sık olduğu

(Tablo 1) ve akineziyi

göstem1ede

daha

değerli olduğu

(Tablo 5) görüldü.

Yapılmış bazı çalışınalarda (2.3) iyokard

infarktüsi.i ge- çire nlerde EKG'lerdeki Q

sayısıyla

DHB'nun de- recesi

arasında

pozitif korelasyon

bulunmasına rağ­

men,

çalışmamızda

inferior dcrivasyonlar için böyle bir

uluşku saplamadık

(Tablo 1).

Sonuç: Herh angi bir zamanda

alınmış

EKG'I

e

rde in- ferior duvar hareket

bozukluklarını gösterınede

tek

başına

D2Q, D3Q veya

aVFQ değerli bulunmadı.

Derivasyonlar birlikte

değerlendirildiğinde,

inferior DHB en

sık

olarak he r 3 de rivasyanda da Q

dalgası bulunduğunda

gözle ndi (% 43.7).

İnferior

akinezide inferior derivasyonlarda Q bulunma yüzdesi daha fazla olmakla birlikte, inferior hipokinezi ve dis- kinezicieki Q

dalgası

bulunma

oranları

ile kar-

şılaştırıldığında

aradaki fark

anlamlı bulunmadı. İn­

ferior derivasyonlardaki Q

dalgalarının sayısıyla

inferior duva r har

e

ket

bozukluğunun

dereces i ara-

sında ilişki saptanmadı.

KAYNAKLAR

1. Shettigar UR, Hultgren HN, Pfeifer JF, Lipton MJ:

(5)

Diagnostic value of Q-waves in interior myocardial in- farction. Am 1-leart J 88: ı 70, 1974

2.' Jaarsma W, Visser CA, Eenige MJ, Roos JP: Left vcntricular wall motion with anel without Q-wave cli-

sappeıırancc after acute myocarclial infarction. Am J Car- cliol59:516, 1987

3] Arkin BM, Hueter DC, Ryan TJ: Preclictive value of clectrocardiographic patterns in localizing left ventricular asyncrgy in coronary artcry disease. Am Hearl J 97:453,

1979

4. Howard PF, Benchimol A, Desser KB, Reich FD, Gravcs C: Correlation of electrocardiogram and vec- torcarcliogram with coronary occlusion and myocardial contraction abnormality. Am J Cardiol 38:582, 1976 S. Mehta

J,

Hoffınan I, Smedrcsman P, Hilsentrath J, Hamby RI: Vectorcarcliographic, electrocardiographic, and angiographic coıTelations in apparently isolatecl in- ferior wall myocardial infarction. Am Heart J 91:699, 1976

6. Bodcnhcimer MM, Banka VS, Helfant RH: Q waves and vcntricular asynergy: predictive value and he- modynamic -significance of anatoınic localization. Am 1 Carcliol 35:615, 1975

7. Hamby RI, Hoffrnan I, Hilsenrath J, Aintabiian A, Shanies S, Padmanabhan VS: Clinical, heınodynamic

and angiographic aspects of inferior and anterior myo-

Tiirk Kardiyol Dem Arş 22:72-76. 1994

cardial infarctions in patients with angina pcctoris. Am J Cardiol 34:513, 1974

8. Raskoff W, Smith GL, Dymnicka SK, Goldchlager N: Sensitivity and specificity of electrocardiographic di- agnosis of vcntricular motion disorders. Chest 69:148, 1976

9. Goldberger AL: Normal and noninfarcı Q waves. Car- diol Clin 5:357, 1987

10. Haiat R, Worthington FX, Castellanos A, et al:

Unusual normalization of the electrocardiogram on the 6th day of ınyocardial infarcıion. J Electrocardiol 4:363, 1971 ll. Kaplan BM, Berkson DM: Serial elcctrocarcliograım after ınyocardial infarction. Ann lntcrn Med 60:430, 1964 12. Fenichel NM, Kugell VH: The large Q-wııve of the electrocardiogram. A coıTelııtion wiıh pathological ob- servations. Am Hearı J 7:235, 1931

13, Bar FW, Brugada P, Dassen WR, Werf T, Wellens HJJ: Prognostic value of Q waves, R/S ratio, loss of R wave voltage, ST-T segment abnormalities, elcctrical axis, low voltagc and notching: correlaıion of elecı­

rocardiograın and left ventriculogram. J Am Coll Cardiol 4:17, 1984

14. Chuang M, Spodick DH: Electrocardiographic Q- wave inconsıancy in inferior wall myocardial infarcıion.

Am J Cardiol 66:1144, 1990

#~~~~~~~~~~~~~~---~---,

, '

t

1 Üye lerimizin ve Okurlanmızın dikkatine ı... !

l '

- -

- l

i Tüı·k Kaı•diyoloji Deı·ııeği 6e11el Sekreterliği l

l yeni adresi l

l l

' I.U. Kardiyoloji Enstitüsü, Haseki 34304 İstanbul '

- l

1 Tel: (0212) 589 62 84, Faks: (0212) 529 42 62 ,

- '

' '

l l

l Tüm yazışma ve başvuruların yeni adrese yöneltilmesi çok önemlidir. :

"---*)

76

Referanslar

Benzer Belgeler

damarlarına yürüyerek lahiti kahverengi bir kabuk, ben yol sokak yağdı, nereye gitti o kadar uçurtma, sen yol.. kuşlar üşür, şehir sevinir, sen kal gölgemi

[5] Genel görüü, infarktüsten sorumlu arterin apeksi dolanan SÖú koroner arter olması durumunda inferior derivasyonlarda ST-segment yükselmesinin daha az görüleceùi,

Sistolik miyokard (Sm) dalga hızları : Her üç gruptan alınan, mitral annulus, İVS, serbest duvar ve apikal Sm dalga hı zları arasında anlamlı istatistiksel fark

yerdeğiştirme için geçen süreye oranını ortalama hız olarak tanımlayabiliriz.. Birimi metre /

Şimdi de saptırıcı elektriksel potansiyel (8.3) numaralı şekildeki gibi testere şeklinde değişiyorken bobini (8.4) numaralı şekilde görüldüğü gibi yerleştirerek

[r]

[r]

The properties of q- Bernoulli, q-Euler and q-Genocchi numbers and polynomials are investigated at (Mahmudov and Momenzadeh, 2014) by using q- improved exponential