m ı t u t i m i '
J " " 11'11
"yyi'nniHIlIl'iniUnillllinilIIUIIII'IÎHIIinillllHlIlbnillllllllHlinHinilHinHIHIIIIIIIIIIIIllllllllllliniIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllHIlllllllll
... . . . “ ’ gel el i m, A h m e t I la ş im , buŞ iirin b ü y ü l ü çocuğu, yaşadık- ça, çevr esine, y ıla n dili gibi iki çatal k a le m in d e n zeh ir z em be r e k sa çan, ç a t t ığ ı n ı n y ü z ü n d e ' D i y a r b a k ı r çıbanı çık m ışç asın a y e r b ı r a k a n ted irg in , k u şk u c u , çocuk adam A h m e t H a ş i m ; 31 yıl önce b u g ü n , çok sevdiği, a- ma hiç b a ğ la n m a d ığ ı h a y a t a öfkeyle , h ın çla gö zle rin i y u m du.
B u g ü n bile, onu y a k ın d a n t a n ı y a n l a r ı n ; s o m u r t k a n ve gü ce n ik y ü z ü n ü hiç silintisiz, b ü tü n canlılığ ı ve k e sk in liğ iy le ha- f ır la d ı k la r ın ı , sa n k i k a rş ıla rın - da imiş de, h e m e n kıza ca k, a- z a r l ıy a c a k m ı ş gibi k e ndil erini, on u n s ilin m ez a n ıl a r ı n a k arşı b i r ç e k in g e n lik d u y d u k l a r ı n ı sö y lersem , b ü y ü k şairin b i r yö n ü n e ışık t u t m u ş o l u r u m .
G e rçe k ten . A h m e t H a şim ; kendi ken d in i yiyen, yerli-yer- siz, olu r-olm az kızan ve kızdı ğını y e r in d ibin e b a tı r a n h ı r çın, b a ğ ış la m az , çocuk y a r a d ı lışlı k işile rd e n d i.
ö f k e s i ya ln ız çevresi ne değil, k e n d in e de y ö n e lird i çok kere..
Örn eğin: Adını b u r a d a v e r m e k istem e diğim b i r y a z a r ; A h m e t Haşi- min o t u r d u ğ u so k a k ta n geçip, b ir tan ıd ığ ın ı g ö rm ey e g itm e k tedir. O g ü n l e r d e h asta o ld u ğ u n d a n , H aşi m so ka ğa çıkam az. A ra d a bir, gelip ge çenle ri göz ler. îç sıkıntısı...
Yazarı gö rünce, ken d in i y o k l a m a y a g eld iğini sa nır. H e m en pe n ce rey i açıp: «Vay, beyefen di, bu ne zahm et, ne iltifa t!.. Buyurun, buyurun!» diye sesle nir.
Y a za r şa şkındır. Ama. ken dini b u y u r e den de A h m e t Ha- şım...
K apı açılır, ç ık a r y u k a r ıy a ... Şairim iz, g e rçe k te n s evinm iş tir. K o n u ğ u n u a ğ ır l a m a k için.
Ölümünün 31. yıldönümünde:
'T ^ 6 & S P
H*{> M *
Ah m e t H a ş i m v e ş iir i
ç a y l a r d e m le tir, k e k le r , b is k ü v ile r ald ırır.
Söz arasın d a , yazar: «Burada oturduğunuzu bilm iyordum , üs- tad , bir arkadaşı görm eye gi derken, sizi bulm ak... N e m ut luluk !,.» d emez mi?
A h m e t Ha şim , b e y n in d e n v u r u l m u ş a dön er... ö f k e kesilir, ate ş kesi li r. G elgelelim , sesle nip ç ağ ıran kendisi... Diyecek ■sözü yok. D ö rt gözle b e k l e r git
mesini...
U z atm ıy alım , y a z a r gidince, hınçlı, kızgın, k ü p l e r e binm iş A h m e t H aşi m geçe r a y n an ın k a r ş ıs ın a ; y üzü g ö rü nm eyince- ye k a d a r t ü k ü r ü r aynay a... Bu öfkeli, gücenik, d a rg ın a- d a m ın sa natı d a ; k a n m a zlık , d o ym azlık , d u y d u ğ u n u , d ü ş ü n d ü ğ ü n ü v e r e b ild iğ in d e n daha iyi, daha o lu m lu v e r e m e m e n in sancısını, hırçın lığ ın ı y an sıta n sessiz b i r didin m e, b i r çaba ör neğidir.
G e rçe k ten , y e p y en i b i r re n k ve ’ışık c ü m b ü ş ü iç inde su n du ğ u b u r u k , b ü y ü l ü şiir le r in d e : b i r y e tin m em e, a n la m - a n la m sızlık çizgisinden çok ötede, d a h a ü s t ü n ü n ü a r a m a zorlanı- şı, eriş il m eze t ır m a n m a çırp ın ı şı açıkça g örülür.
( M e r d iv e n ) gibi. ( B ir G ü n ü n S o n u n d a (A rz u ), (O Beld e), (Pa r ıltı) gibi k u s u rs u za , eksiksize erd iğ i ş i i r le r d e : şairin r a h a t l a dığını, sevinç gözyaş la rı dök tü ğ ü n ü s ezin lem em iş için, k e n dimizi şiirin b ü y ü l ü havas ın a
k a p tı r m a m ız y e te r.
A h m e t H aşim , h e n ü z o k u l sı- r a l a r ı n d a y k e n yazdığı ç o cu k lu k ş iirle ri b i r yana, ç o k lu k şiirle rin d e b ü t ü n g ü c ü y le zora, ol maz a y önelm iş, kolayı itm iş tir. Hele, (P o é sie ) ö l ç ü l ü n d e k i kü- \ ç ü k ş iir le r i; akıl-gönül y o lu y la içe d o k u n a n , in san ı ü r p e r t i p tit r e te n dizi dizi zerbece t, siyah inci, Necef taşı, süzm e k e h r i b a r , topaz, a m a tis , firuze , akik, p ı r la n t a ve b e n z e r le r i r e n k li l i ğinde çok yanlı , p ırıl p ırıl bi r e r k a n a tla n ış , ö lü m s ü ze v a r ış tır.
Zannetm e ki güldür, ne de lâle Ateş doludur, tutm a yanarsın K arşında şu gUlgûn p iyale...
A te ş dolu o l m a sın d a n , y a n m a k t a n yıld ığımız, k o r k t u ğ u m u z yok. T ek y ak ın ışım ız doya- m a m a k ta n , k a n am am a k ta n ...»
«Daha, d a h a ! diyor, insa n, ne o lu rd u , y a şa say d ı da, yazs ay dı daha...» B ir b a k ım a , k ı r k y ed i yıl, A h m et H âşi m ç ap ın d a ü s t ü n b ir şa ir için y a ş a m a n ın ve y a r a t m a n ın b a ş lan g ıcıd ır. H e r şiiri ni, o k u y u c u n u n beğenisi ne su n m a d a n önce, b ü y ü k bb- titizlikle k e n d i e le ştiri süzgecinden ge çiren, s ö zcü k le ri b ü y ü l ü b ir f â n u s ta re n k le , ale vle y o ğ u r u p e te r le ş tir e n , b ü t ü n b u n l a r ı ya p a r k e n de, d o ğ u şta k i zenginli ğinden, d e rin liğ in d e n ve içlili ğinden b i r şey e k s iltm e m e y i ef- ge edinen A h m e t H â ş im ’i a n la dığımız. on d ak i b u r u k l u ğ u , acı
lığı tad a b ild iğ im iz
Yazan •• #♦«•♦♦♦
İskender Fikret
AKDORA
düşs el ü lk e s in e v a r m ı ş olacağız. H a ş im d e k i deyiş çap raşı klı ğı, tedirgin, usta ca o t u r tu l m a m ı ş m ıs r a la r, o n u n ş iiri; hırçın, an cak k a ç a r k e n y a k a l a n a b i le n hep k o v a la m a c a o y n ad ığ ım ız b i r sevgili saym as ın ın, şe kli iti p ö- ze yöneli şinin m u t l u s o n u c u d u r
Gerçi, şi ir; güzeli, sonsuzu, sö y len m em iş i en iyi, en be lirli b i r özellik te d iy eb ilm e d ir. A ma, ille, «nasıl d a h a güzel soy liy ebilirim?» t u t k u s u n a sapl an dı mı b i r ş a i r ; derin liği, içlili ği, imge ta zeliğin i y i t i r i r ; geri ye, k u p k u r u b i r şekil, he yecan sız »söz dizisi k alı r. İşte, A h m e t H aşim , b u s o n u ç tan b u c a k b u cak kaçm ış, on u n için de, şiir lerin d e, az-çok deyiş a k s a k lık l a r ı, ö lçü k u s u r l a r ı k a lm ı ş t ır Biz, b u e k s ik le r i saygıyla ka rşı lıy oruz ve A h m e t H a ş im ’i, ay rica b u n l a r için b e ğ eniyor, sc viy o ru z. Ç ü n k ü , kanım ızca, a sil şiir, b ü t ü n b u zo rla n ış ların ( n a z ım ) o y u n l a r ı n ı n bitt iği y er de b a şlar.
Vurdukça bn nehrin ona aksi Kaçtım o bakıştan, o dudaktan. Baktın ona sessizce uzaktan; Vurdukça bu aşkın ona aksi...
Duyan, içlenen. d u y d u ğ u n u , d ü ş ü n d ü ğ ü n ü en iyi, en s öylen m em iş b i r deyiş güzelliğ iyle
■sunmak istiy e n ş a i r ; Ateş gibi bir nehr akıyordu R uhum la o ruhun arasından...
M ı s r a l a n n d a k i r u h h a lin e yü- c e ld ik te n so nra, e lb e t te ki, o b ak ış ta n , o d u d a k t a n k a ç a c a k tır . T ers in e, o d u d a ğ ı t a t m a y a y e lte n s ey d i, şi ir erir, t ü k e n i r di. Oysa, A h m e t H aşim , hiç es-
k im iy e n , i m g e l e r i n d e n , içleniş le r i n d e n hiç b i r şey ek si lt m i- - y e n b i r u lu lu ğ a , b i r b ü y ü y e v a r m ış tır .
Ağır ağır çıkacaksın bu m erdi v en lerd en
E teklerinde güneş rengi bir
yığın yaprak İ n s a n ; b u özlü, b ü y ü l ü , g er ç ek ten e riş il m ez sa ydığım ız şii rin e tk is in d e , t u t u ş k a n , h e y e canlı, b i r y e r e v a r m a n ın "sar h oşluğu içi ndedir.
E ğilm iş arza kanar, m uttasıl
kanar gü ller Durur a lev gibi d allard a kanlı bü lbüller... Ş iirin b u k a d a r ı n ı t a t t ı k t a n sonra, d u r a m a z kişi; coşar, ta şar, lâv k esili r ak ış ın d a n za manın... Ve h em en , b i r b aşka şiire, b i r ye nisine, b i r ayrı b u r u k l u ğ a , a y rı d e rin liğ e eğilir. Y an d ık ça yanacağı, ta t t ık ç a t a dacağı gelir.
Bir vurulm uş ilâhı andırıyor
Suda teskin-i zalim eden bu
kamer Ay ay olalı şiire bu k a d a r de rin le m es in e g irm e m iş tir.
B ird en , gö z le rim in ö n ü n e T r u v a savaşlarımda oğlu
(E-n ê e ) yİ k o r u r k e (E-n , (A ia s) ı(E-n kı lıcıyla y a r a l a n a n ( A p h r o d i t e ) ın. o m u z u n d a n k a n sıza sıza su ya eğilişi geliyor.
C a d ıla r ın b ü y ü k a z a n la r ı n ı k u r b a ğ a ayağı, k u r u m u ş Ebu- cehil k a r p u z u , b a l d ı r a n otu, de ve dikeni, keçi tır n a ğ ı ve b e n zeri b i n b i r tekinsiz, ö teb eri a- tıp, t a m ay b a t a r k e n k a r ış tı r ı n k ı v a m l a n d ı r d ı k l a r ı n ı d ü ş ü n ü y o ru m . ,En.: o lm ıy a c a k b ü y ü l e r gece nin b u s a a tin d e t u ta r m ış .
O, ne v a h ş i h ı ş ı r d a y ı ş t ı r öy le.. D e rin b i r sessizlik y ı r t a r boşluğu... K o r k u l a c a k b i r şey y o k ; ay b a tıy o r .
H a şim in gözüyle b a k m a y a zor lay ın kendin izi. .. «Gece y a r ıs ı nın u z ak s u l a r ın d a , y ık a n ıp din le niyor, g ü l ü y o r ay...»
N ısfı ley lin m iyah-ı düründa
Y ıkanır, din lenir, durur ve
güler. Ya, d o ğ a r k e n , d a h a mı az g üzeldir, b ü y ü l ü d ü r sanki?..
B o şlu ğ u k o r k u l u , sinirli, coş k u n b a ğ ır ı ş l a rl a J o l d u r a n ku ş l a r ; gizle n d ik leri gölden uçu p k a ç m a k t a d ır . Ç ü n k ü , u f u k t a , t it r i y e n b i r ç e m b e r gibi suya y a s la n a n ayın d o ğ u ş u ; g ö lün b ü t ü n s u y u n u içecek, göl ve k u ş l a r su suz k a la c a k l a r d ı r .
U fu k ta çember-i lerzan âba
yaslanm ış Ufukta çüııkü tecelli-i mâh eder
su yu nttş İşte, e s k ile rin ( h ü s n ü tâlil - güzel n e d e n ) d e d ik le ri edebî s a n a t t ü r ü n e en iyi ö rnek.. . Gel
im g e y i işley ip g ü z e l l e ş t i r ir k e n , en k ü ç ü k öl çü de b i r ( g ü z el ne d e n ) arayıcısı d e ğ il d ir. A k i m dan g e ç m e m iş tir bile... O, y a l nız, u ç a r k e n , k a ç a r k e n y a k a l a n a n g e rçe k şii rin peşin d e, d ü şü n d e d ir.
B ü y ü l e r l e ö r ü l m ü ş b i r y a p ıt ol an ay a g i tm e k için, k u ğ u l a r ; gö k y ü z ü y o l u n u a r ıy a c a k l a r , ya da, s u d a k i p a r l a k d a lg a c ı k l a r dan anla şılac ağ ı ü zere, gece i- çinde, g ö ğ ü sle rin i açmış, göz ler i sarhoş, g ü l e c e k l e r . gele c ek le r d ir .
K uğu lar ley içinde siııe küşâ G eliyor, gözlerin de m estiler; Sanki mahmul-U hande keştiler Ki olun m u ş Hücumdan inşâ. .
O k u m a k la , e z b e r le m e k l e do y a m a d ığ ım ız, k a n a m a d ığ ım ız bu ö r n e k le r i is tediğim iz k a d a r ço ğ a lta lım . Ne y a p s a k , koskoca Haşi m 'i, ne b i r ya zının, ne bin y a zının içine s ığ d ırab iliriz «Fâ n u a u n a sığmaz Ssıımamn...»
En iyisi, su s ad ık ç a su içer gibi, d u r u p d u r u p onu ye nid en o k u m alı, h e r s e ferin d e d a h a çok a n la m a y a , t a t m a y a çalış m alı 1...
U çm akta bu ateşli havada V u slat dem i bir kuş gibi bitap G e r ç e k şiirin üç b o y u tlu ol d u ğ u n u bizde i lk o r t a y a ko yan. (Poösie ) ö lçü s ü n d e v e rd iğ i güç lü ö r n e k le r le ka fa-gönül çiz gisini b i r tep e n o k ta s ın a e r iş ti ren A h m e t H a ş i m ; ge le ce k k u ş a k l a r için, hiç e k s ilm iy e n , a r tan b i r değer, önc ü b i r ş a ir ka lac ak .
Ö l ü m ü n ü n otuz birinci y ıld ö n ü m ü n d e o n u ; en uzak, en p a r lak b i r y ıld ızd an bize ale v a- lev, ışıl ışıl g ü l ü m s e r k e n gö r ü r gibiyim .
Suyu yakuta döndüren bu hazan Bizi ırark ey liy o r düşüncelere..
illllllIIIMIİIİIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIfllllllIllllllllllir(IIIIIİIIIMIIIIIIIIIIIİIIllllllllfllIIIIIIIIIIİIIIIIIiril1lilllllllllllllllllllllllllllfllllllllilHllllllllllinillllllllllliii:UIIIIIIIIİIIII!Illllllllllll|||HIIIIIMIIMI!İIIIIIIIIllllllllIlllllllllliniIlliİi!İllillllitllllllllllllllllllillll
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
