Yüksekkaldırım'ın özgünlüğü

Yüksekkaldırım’m özgünl

T

ünel - Karaköy eğiminde bir asırdan fazla süredir işleyen “TüneF’in bir de yaya gidilen alternatifi söz konusudur. Yüksekkaldırım üzerinden kat edilen bir hattır bu. Ve en önemli uğrağı

Kuledibi’dir bu hattın, yani

Galata Kulesi’nin dibi, çevresi. Şehrin silüetine

baktığımızda Galata Kulesi yükselen bir yapı olarak görünse de, Tünel ile

Karaköy’ün birbirine bağlılığı,

bağlantısı göz önünde bulundurulduğunda, kule çukurda kalır. Bir tahterevallinin ortasındaki çubuk, tutamak gibidir.

İstanbul’un topografyası Galata Kulesi benzeri bazı yüksek yapılara böyle oyunlar da oynar işte.

Benim sekiz sene okuduğum Avusturya Lisesi, Kuledibi’nde, Kart Çınar Sokak’tadır. Gümüşsüyü ile Fındıklı arasında oturduğumuz için sabahları Karaköy’e gider, oradan Kuledibi’ne çıkar, öğleden sonraları da Kuledibi’nden Tünel’e çıkar,

istiklal Caddesi’nden geçerek

Taksim’e giderdim. Birincisi okula geliş, İkincisi eve gidiş yolumdu. Yani benim için Tünel - Karaköy hattından çok, bir Karaköy - Kuledibi, bir de Kuledibi - Tünel hattı söz konusudur.

Bu yolun ilk göze çarpan özelliği çok sayıda öğrenci ve ecnebi tarafından kullanılıyor olmasıdır. Çünkü bizim okul dışında Alman Lisesi ve Almanca konuşan ülkelerin vatandaşı çocukların gittiği bir ilkokul da bu yol üstündedir.

Ama bir başka özelliğinden daha söz etmeliyim

Yüksekkaldırım’m. Yokuşun başında İstanbul’un müzik

enstrümanı mağazaları

bulunur. Müziğe yeni sardırmış gençler bu dükkanlarda

'irtüozlarla karşılaştıklarında

Yüksekkaldırım tuhaf bir

noktasıdır İstanbul’un.

Buradaki mağazaların benzeri

bile yoktur başka semtlerde.

Bazı şeyleri almak için

mutlaka Yüksekkaldırım’a

gitmek gerekir.

heyecanlanırlar.

Aslında Yüksekkaldırım tuhaf bir noktası ya da çizgisidir kentin.

Buradaki mağazaların benzeri bile başka semtlerde olmaz. Bazı şeyleri almak için Yüksekkaldırım’dan başka gidilecek yer yok gibidir, işte belli müzik enstrümanları, enstrüman donanımı, gitar mızrabı mesela.

Eski plaklardan arayan, toplayanlar da bir geçmelidir Yüksekkaldırım’dan. Sonra hani plaket verilir ya herkese bir gün Türkiye’de, bütün bu plaketlerin yapılıp satıldığı yer de Yüksekkaldırım’dır.

Eskiden beri

marangozhanesi de çoktur buranın. Giderek azaldılar ama semtte son yıllarda başlayan

restorasyon dalgasıyla yeniden

dönebilir ustalar. Avizenin ucuzunun, iyisinin satıldığı mağazaların birazdan Kuledibi’nde

yoğunlaşacağının habercisi, işaret fişeği tek tük, ışıl ışıl avizecilere de rastlanır burada.

Pul koleksiyoncularının dükkanları da sadece Yüksekkaldırım'dadır. Kimler pul biriktiriyor artık acaba? Nasıl bir zerafete alıştırırdı bir zamanlar çocukları pul koleksiyonculuğu bütün o dantelalarım

bükmemeye dikkat ederek pulu cımbızla deftere yerleştirme, saydam kağıtla örtme işlemlerinde?

Yüksekkaldırım ticaretin hâlâ özgün olabildiği, bir zerafetinin olduğu, göründüğü, bir yeridir İstanbul’un.

Yine de yorulduysanız bu hatta, bu zarif hay huyda, girin

Galata Mevlevihanesi’ne,

bahçedeki bir banka oturun ve bu şehirde olmanın nasıl bir şey olduğunu bir kez daha hissedin.

■ AHMET TULGAR

atulgar@milliyet.com.tr 7 - 2 3 Nisan 2 0 0 4

_{haf t al ıkr ehb er ^ M illiy e t 11}

Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi