aııtera.. angga..
M ü şe n ^ n H E K İM O Ğ j^ ^ ^ ^
Eyiiboğlu’nu
Uğurlarken...
O
rhan Eyüboğlu’nun ölümü bıçak gibi saplandı yüre ğime, eski bir dostu yitirmenin acısını duydum. İs tanbul’da, Kabataş İskelesinde çakı gibi bir Trafik Müdürü canlandı gözümde. Dudağında hiç eksilmeyen sigarası, eğik şapkasıyla yoğun trafiği düzenleyen, eki biyle bütünleşen bir müdür. Tüm İstanbulluların sevgisi ni kazanmış bir yönetici...Yıllar sonra, CHP'de Genel Sekreteri eleştirenler, o Trafik Müdürlüğünü anımsarlar, Eyüboğlu’nu Ecevit’in çevresindeki trafiği düzenlemekten başka birşey yap mamakla suçlarlardı. Oysa CHPTıler de yaşayarak öğ rendiler. Eyüboğlu'nun partide çok eleştirildiği dönemde bile başka bir yeri varmış!
CHP'nin son Kurultayları canlanıyor gözümde. Eyüb- oğlu acımasız eleştirilere uğruyor, daha doğrusu Ece- vit’i açıktan eleştiremeyenler Genel Sekretere yükleni yorlardı var güçleriyle. Eyüboğlu tüm eleştirileri gülüm seyerek dinliyordu. Sonra da hiç bir eziklik duymadan kürsüye çıkıp şöyle diyordu:
— Ben Genel Başkanın özel sekreteri gibi çalışmak- x tan onur duyuyorum.
Belli dönemlerde CHP’de Genel Sekreterliğin özel sekreterlikten öteye gidemediğini olaylar da kanıtladı değil mi?
Sevgi, vefa duygusu, parti bütünlüğünü korumak is teği ağır basıyordu Eyüboğlu’nda. Çok sivri eleştirileri kızmadan dinlemesine, hayli tanık oldum.
Yetmişli yıllar İlerlerken CHP'de yıldızların parladığı bir dönem yaşandı biliyorsunuz, öyküsel bir dönemdi o... O öyküde Orhan Eyüboğlu ve arkadaşlarının katkı sı yadsınamaz. Mitinglerin, alanların başka bir rüzgarı vardı o zaman. Soluklu CHP'lller estiriyordu o rüzgarı. Ayrıca parti yönetiminin de bir başka saygınlığı vardı o dönemde. Eyüboğlu, özel sekreterlikle sudansa da bir Genel Sekreterlik kuruluşu oluşuyordu; Genel Sekreter ve yardımcıları. Parti Meclisl'nden doğan boşluğu örten bir caba İçindeydiler. CHP sözlüğünde <Beş Büyükler» diye esprileşen Genel Sekreter ve dört yardımcısının kapalı kapılar arkasında verdikleri savaş, yaptıkları tartışmalar kamuoyuna hiç yansımadı ama olaylarla saptandı.
1977 seçimlerinden sonra bir akşamı anımsıyorum. CHP iktidar tavanına çok yaklaşmış, azınlık hükümeti kurulacak. Ecevit, Genel Sekreter ve yardımcıları ORAN’- dalar. Başkentin kalbi de ORAN’da atıyor o gün... CHP içinde tarihsel kararlar verilecek. Bir yönetim değişikliği öngörülüyor. Partinin secim kadrosuyla, iktidar kadrosu arasında bir değişikliği zorunlu görenler ORAN'da veri lecek kararı bekliyorlar merakla. Ama dağ fare doğurdu!..
Oran’dan Çevre sokağına ilk dönen kişi Orhan Eyüboğlu ile telefonda konuştuk:
— Ayrintı vermek İstemiyorum. Ben Genel Sekre terlikten ayrılıyorum. Öyle uygun görüldü, İnşallah iyi olur, dedi. Yorumsuz, sitemsiz bir konuşma, ama sesi buğuluydu biraz.
Başbakan Yardımcılığı döneminde çok az gördüm Eyüboğlu’nu. Yoğun çalışmaları arasında bile bir tele fonu yanıtlamaktan, bir soruna çözüm aramaktan geri kalmazdı.
Sonra Meclis kulisinde karşılaşmalarımız... Giderek neşesizdi. Eyüboğlu, ülke sorunlarına seyirci kalmaktan, CHP’deki gelişmelerden büyük üzüntü duyuyordu.
Yaşayanlar nelere tanık oluyor... Vaktiyle Eyüboğ- lu’nun Genel Sekreterliğin! eleştirenlerin elinde fener vardı nerdeysel... Haksız da sayılmazlar, CHP’deki yöne tim bunalımı ülkenin bunalımlarıyla atbaşı gidiyordu. Darboğazları aşmak, demokratik düzeni korumak, parla mentoda bir çıkış yolu bulmak için CHP’nin bütünlüğü çok önemliydi o dönemde. Oysa CHP yönetimi bunu sağlayacak güçte ve yetenekte değildi.
Eyüboğlu ile son konuşmamız 12 eylülden sonra. Ankara’ya geldi. Turan Feyzioğlu'nun kuracağı hükümet te Başbakan Yardımcısı olacağı söyleniyordu. Güvenlik Konseyine yardımcı olmayı görev biliyordu ama Feyzioğ- lu’nun yardımcısı olmaktan çok hoşlanmıyordu sanırım.
Onu dinlerken sevgiyle gülümsedim. Bir süredir yaşlanmaktan, yorgunluktan, umutsuzluktan sözediyor- du ama kimi konularda bir delikanlı gibi çarpıyordu kalbi.
Yağmurlu bir günde son yolculuğunda arkasın dan gelenler bu çarpıntıyı hissettiler mi acaba? Sonra Eyüboğlu’nun boşluğunda beliren gerçekleri... Kimi gerçekleri bir bir cenaze namazında hissedebilmek İn sana hüzün de veriyor elbet. Birbirleriyle yalnız cenaze törenlerinde buluşanlar da bu hüznü duyabilse keşke...
Belki de ağıtırtar...
Taha Toros Arşivi
