ÖZET
Çalışmamızda, streptozotosin (STZ) ile ratlarda oluşturulan diyabetin neden olduğu böbrek hasarını önlemede octreotide ve epidermal growth faktör’ün (EGF) etkilerini ışık ve transmisyon elektron mikroskobu (TEM) düzeyinde incelenmesi amaçlandı.
Erişkin erkek 40 adet Sprague-Dawley cinsi rat; kontrol, diyabetik, diyabetik+octreotide, diyabetik+EGF ve diyabetik+octreotide+EGF olmak üzere 5 eşit gruba bölündü. Deneyin başlamasından bir ay sonra sakrifiye edilen ratların böbrek dokuları ışık ve elektron mikroskobunda incelendi.
Diyabetik gruba ait bazı tubül lümenlerinde protein ve epitel hücre sitoplazmasında PAS (+) boyanan farklı çaplarda glikojen birikimi saptandı. Mezengial matriks artışı, Bowman mesafesinde daralma yanı sıra pedisel ve kapiller fenestratalarda obliterasyon, bazal membranlarda kalınlaşma ve mikrovillus transformasyonu izlendi.
Octreotide grubunda; mezengial matriks artışı, proksimal tubül hücreleri arasında ayrışma ve glomerular bazal membran kalınlaşması tesbit edildi.
EGF grubunda podositler tarafından fagosite edilmiş apoptotik cisimcikler, mezengiumda elektron yoğun birikimler izlendi.
Octreotide ve EGF grubunda kontrol grubuna benzer görüntüler saptandı.
Sonuç olarak STZ ile oluşturulan diyabetin neden olduğu böbrek hasarını önlemede octreotide ve EGF kombinasyonunun etkin olduğu kanaatine varıldı.
Anahtar sözcükler: Streptozotosin, nefropati, octreotide, epidermal growth faktör, deneysel Diyabetes Mellitus
