Lûtfi O Ğ U ZC A N ’ dan
bir şiir
TT-D ed elerim in adı an ılm ca n için ben,
Baş k esip ön lerin de hep dize g e liy o ru m ? SÜLEYMANİYE için d u yd u ğu m ilg i neden ? V e şu m ih ra p ön ünde n için eğ iliy o ru m ?
N için şu halıdaki n akışa d a lıy o ru m ?
K en d im d en g e çişim şu çe şm e önünde neden ? Bir şadırvan başın da d a lıy or; k alıyoru m , N ereden g eliy or b u sevgi T a n rım nereden ?
İra d em i çeken şu yazm a kitap n ed ir ki ? B üyülendim baktıkça güzel n a kışların a ! Şu^sarayın için d e h azn em m i saklı sanki ? B ırak am am onu ben d ü şm a n bak ışların a ...
Şu iğ ri, büğrü, p a slı k ılıç acep neyin n esi ? Şu pala, b u yatağan, şu ok bu yay, o k iriş ? Hay allanır g özü m d e Ayd»n ilin| E fesi , O ne tatlı k ıv rıh ş; ne tan rısal oh., deyiş .
Bütün bunlara beni bağlayan b ilm e m n ed ir ? Bir zin cir k i, k op arm ak k u d reti bende değil ! K ü ltü rü m e a şığ ım , bu sev g im e ne d en ir !.. Bu aşkım ın önünde sen de saygiyle e ğ i l !
Işık olan, nur olan, gönüle giren bu duygu ; Ülkü olu p m illete y o l gösteren bu duygu . Alev alev tutuşan b en i yakan k o r da b u : H er yön de T ürke d oğ ru , h er yön de T ü rk e d oğ ru !...
