MİLLİYET 8 HAZİRAN 1993 SALI
YAŞAM
Tarih, yanyana, üstüste Kumkapı’da. Evler, ibadet yerleri, yıkıp giden zamana direnmeye çalışıyor.
Cem YORULMAZ» İSTANBUL
TARİHİ semt Kumkapı, geçip giden zamana boyun eğiyor. Camilerin, kiliselerin,
medreselerin, çeşmelerin eski Türk ve Rum evlerinin yıllar süren beraberlikleri yok oluyor.
Cumbalı, sütunlu, süslü
payandalı ahşap evlerin sakinleri, bir yandan zamanın yıpratıcı etkisiyle, diğer yandan “semtlerine göz diken” müteahhitlerle mücadele etmeye çalışıyorlar.
Doksan yıl önce anne ve
babasıyla İstanbul’un en seçkin semtlerinden biri olan Kumkapı’ya büyük bir sevinçle taşındıklarını belirten 99 yaşındaki Osanna
Cenkçi, Sarayiçi sokaktaki
yüzyıllık evinin önüne koyduğu iskemlesinde zaman zaman geçmişin güzel günlerine dalarak şunları söylüyor:
“20-25 yıl öncesine kadar Türk’ü, Rum’u, Ermenisi, Yahudisi, bu sokakta gül gibi geçinirdik. Zaman bu güzel ortamla beraber, içinde yaşadığımız binalan da tüketti. ”
Yetkililerin tarihe gösterdiği bu
umursamazlık, Kumkapı’ya “kapağı atan” müteaahitlerin iştahını kabartmış. Ev ev dolaşan müteaahitler, bir-iki daire karşılığı ev sahipleriyle anlaşmaya çalışıyorlar.
Evlerini müteahhitlere
kaptırmak istemeyen
Kumkapılılar ise “ Devlet bizlere yardım etmeli. Güzelim semt, çirkin beton yığınlarıyla dolmasın” diyerek seslerini duyurmaya çalışıyorlar.
Kumkapfmn
mm
m
m
m
■■
■■
öteki vuzu
Kumkapı deyince, aklımıza hemen restoranlar, balık, içki, sazlı-sözlü geceler geliyor. Ama Kumkapı, sadece bunlardan ibaret değil. Bu semtin arka yüzü, kan ağlıyor. Hepsi birer sanat eseri o güzelim evler, yapılar ilgisizlikten bir er-ikişer yıkılıyor. Direnenlere ise müteahhitler göz dikmiş durumdaKişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
