LETTERS TO ŞÜKÛFE NİHAL FROM FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL
İs tan bul 31 Tem muz 1928 Mütareke devrinde şair hüviyetleriyle şöhrete kavuşan Şükûfe Nihal Başar ile Faruk Nafiz Çamlıbel, 1927 yılında, İffet Halim Oruz’un Erenköy’ündeki köşkünde tanışırlar. İffet Halim, Faruk Nafiz’in halasının kızı, Şükûfe Nihal’in de yakın arkadaşı ve komşusudur. İlişkileri, mektuplardan anlaşıldığına göre, 1927’nin sonun-dan 1931’in ortalarına kadar sürer. Ancak “Limancı” lakabıyla tanınan, liman inşaat-larıyla meşhur bir iş adamı olan Hamdi Başar’la evli ve Güzin adlı bir kızı olan Şükûfe Nihal, şaire duyduğu derin aşka rağmen, boşanmayı göze alamaz. Faruk Nafiz, bu yıllar boyunca, görevli olduğu Ankara’dan, hemen her hafta sonu, yataklı trenle İstanbul’a gelir. Bu durum, özellikle Ankara’da dedikodulara sebep olur; hatta kendisine “le jeune premier de Wagon-lit” adı takılır.
Bu mektupların benim elime geçme hikâyesine gelince:
İsmail Hami Danişmend’in eşi sayın Hüsniye Doğan, elindeki evrakı hocam Prof. Dr. Mehmet Kaplan’a vermek isteyince, ziyaretine gittik. Hüsniye Hanım da Şükûfe Nihal’in arkadaşıymış; huzurevinde geçirdiği yıllarda sık sık ziyaret edermiş. Bir gün, şair, büyükçe bir bavulu göstererek, bunun içindeki evrakı, ileride üzerinde çalışma yapabilecek bir araştırmacıya vermesini vasiyet etmiş. Bu bavuldan çok çeşitli evraklar çıktı: Ahmet Haşim’in birkaç mektubu, Osman Fahri’nin müsved-deleri ve Faruk Nafiz’in mektupları.
Osman Fahri’nin şiirlerini yayınladım. Ahmet Haşim’in mektupları, Prof. Dr. İnci Enginün’le birlikte çıkardığımız külliyatta yer aldı.
Faruk Nafiz’e ait bu mektuplar, baskıya hazır Faruk Nafiz Çamlıbel’den Şükûfe
Nihal’a Mektuplar’dan seçilmiştir.
ZEYNEP KERMAN Ye ni Türk Ede bi ya tı Der gi si, Sa yı 3, Mart 2011, s. 201-220
* Ba his ko nu su şi ir mek tu bun so nu na ek len miş tir.
Yer den gö ğe,
Sa na ilk şi i ri mi dün yaz dım*, ilk mek tu bu mu da bu ge ce ya zı yo rum. Bun dan son ra her on beş gün de bir pos ta ku tu sun dan be nim kal bi min bir par ça sı nı ala cak, oku ya cak ve an la ya cak sın. Sen de mi yor muy dun: “Söy le me, yaz!” Ben se nin han gi em ri ne is yan ede cek kuv vet te yim ki iş te şim di de söy le ye me dik le ri mi, söy le mek is ter ken bi le din le te me dik le ri mi bu sa tır la ra sığ dır ma ya ça lı şı yo rum. Fa kat nâmü te na -hî lik ten ge le rek nâ-mü te na -hî li ğe doğ ru yol alan bir he ye ca nın ba şım da ve içim de bir kıy met hâ li ne ge tir di ği bin bir his ve dü şün ce yi na sıl in ti za ma ko ya ca ğı mı, on la rı na sıl bi rer bi rer sa na an la ta ca ğı mı bi le mi yo rum. Yal nız bil di ğim ve dai ma unu ta ma ya -ca ğım bir şey var: O da se ni sev di ğim… Se ni sev di ğim, sa na sev di ğim di yo rum, bu ke li me yi ya zar ken bi le sen de na sıl bir te sir bı ra ka ca ğı mı ko lay lık la dü şün mek te yim: Sev mek ke li me si ni okur ken gü le cek sin, ya zı la rım da sa mi mi ol du ğu mu söy le di ğin hâl de bu na gü le cek sin. Gü le cek sin, bi li yo rum, yü zü mün, yü züm de ki hat la rın sen de na sıl bir şüp he uyan dır dı ğı nı bi li yo rum. Şu da ki ka da saç la rı mın ucu na ka dar sa mi mi ol du ğum hâl de se nin için de söz le ri min ar zu et ti ğim gi bi bir ka bu le maz har ola ma ya ca ğı nı pek alâ tah min edi yo rum. Ah, şu sa tır la rı ya zar ken yü zü mün al dı ğı şek li kar -şın da da ay nı söz le ri tek rar eder ken mu ha fa za ede bil mek için öm rü mün on se ne si ni da ha fe da ede rim. Şu da ki ka da his le ri min fır tı na sı için de bir yap rak gi bi dö nü yo rum, dal ga la rın ara sın da çal ka la nan yel ken le ri kı rık bir ge mi gi bi ken di mi he ye ca na kap tı rı yo rum, is ter iyi, is ter fe na, ka le mi me ge len her şe yi ya za ca ğım. Zi ra ka le mi me ge len şe yin yo lu kal bim den ge çi yor. Ya za ca ğım, se ni sa mi mi ye ti me inan dır ma ya ça lı şa ca ğım. Sen yal nız bu sa tır la rı oku du ğun va kit, göz le rin da lar ve be nim çeh re mi dü -şü nür sen, be ni her za man ki bir vü cut gi bi ta sav vur et me: Al nım da ki çiz gi le ri bi raz da ha de rin leş tir, göz le ri me bir par ça hü zün ve dal gın lık ver, du dak la rım da ki te bes sü -mü sil… Bu nu yap tı ğın za man be nim şek lim se nin önün de hıç kı ra cak tır. Be ni on dan son ra din le, be nim yaz dık la rı mı on dan son ra oku!
Se ni se vi yo rum. Se ni gü zel li ğin için, se ni şi i rin için, se ni ne za he tin için se vi yo rum. Doğ ru luk, iyi lik, gü zel li ği ta şı yan her şe yi ni bu su ret le se lâm la mak ne den sa mi mi ol ma sın? Ne den bu ha re ket ben den sâ dır olun ca şüp he ile te lak ki edil sin? Sa na bu hu sus ta iti mat ver mek için, ba şın da mâ na sız ri va yet le rin vü cu da ge tir di ği ka -na at le ri sil mek için, söy le, ne ya pa yım? Ne ya pa yım ki söy le di ğim za man gül dü ğün şey le ri, ba ri, yaz dı ğım za man cid di yet le te lak ki et! Sa na te sa düf et ti ğim gün den be -ri ge çen za man la rı ma sa ni ye si ne ka dar ta sar ruf et tin, ar tık gün le -rim gi bi ha ya tım da ba na ait bir şey gi bi gö rün mü yor. Gün le rim ba zen se nin ol du ğun yer de, ba zen de se nin le alâ ka sı olan mu sa ha be ler de ge çi yor… Se ni bul ma dı ğım, se ni ta nı yan bi ri ne te -sa düf et me di ğim za man lar da -sa na ait ya zı lar ve dü şün ce ler le gün le ri mi dol dur ma ya ça lı şı yo rum. Bu gün öm rüm, ha va gi bi, se ni te nef füs et mek ten iba ret tir.
Ben, iş te sa na kar şı söy le dik le ri mi yi ne tek rar edi yo rum, ha ya tım da hiç sev me -dim. Bir edi bin ne gü zel bir sö zü var: “Ha yat ta iki de fa sev miş olan lar, hiç sev me miş de mek tir!” Ben bu sö zü aşk için ye gâ ne ha ki kat di ye ka bul et tik ten son ra kal bi mi yal nız bir ka dın için ha zır la ya bi lir dim. Din le Ni hal: Sen bir in sa nın ha yat ta bir ka dı nı se ve ce ği ne ka ni de ğil mi sin? Yer yü zün de ki bü tün in san lar için ta biî gö rü len bu ha -di se den ben ne den is tis na e-di le yim? Her ke sin se ve bil me si im kân da hi lin de iken ben ni çin bu da ire nin ha ri cin de ya şa ya yım? Bu gü ne ka dar mü na se bet le rim de kal bi mi hiç kul lan ma mış tım. Bu hâl ni çin gü nah sa yıl sın? Eğer kal bi mi bir ke re kul lan say dım, eğer ha ya tım da bir ke re sev miş ol say dım, ba na asıl o za man iti mat et me mek li ğin lâ zım dı… Ha ya tım da hiç sev me miş tim, iş te bu gün sev di ği mi söy lü yo rum. İn san ha ya -tın da bir ke re sev di ği ne gö re ben bu ga ye ye vâ sıl ol dum. Sen is ter sen inan ma, ba na bu he ye can ye ti şir!
Bu he ye can ba na ölüm ko ku su ve kor ku suy la be ra ber gel di. Sev mek le öl mek ara sın da ki sı kı mü na se be ti ya vaş ya vaş an la ma ya baş lı yo rum. Ölüm ko ku su müt hiş de ğil, yal nız kor ku… Se vil me den öl mek kor ku su… Eğer, ay na lar da ki akis gi bi, kal bi min kal bin le kar şı kar şı ya gel di ği ni, iki sin de de ay nı he ye ca nın ya şa dı ğı nı his set
-ti ğim gün ge lir se bu kor ku he men si yah bir du man gi bi da ğı la cak. O za man sen den ge le cek ölü mü bü tün dün ya haz la rı nın en mu kad de si te lak ki et mez sem top ra ğın tek -mil lâ ne ti be nim üs tü me ol sun! İş te, bin ler ce se ne den be ri -mil yon lar ca ağız dan çı kan ke li me yi tek rar edi yo rum: Se ni se vi yo rum. Mek tu bu mun her sa tı rı bit tik çe ga ye me doğ ru bir ka de me da ha yük se li yor, se ni bir kat da ha faz la se vi yo rum. Se ni her gün da ha çok se ve ce ğim. Zi ra gün ler sa na ye ni te kâ mül le ge li yor ve se ni her gör dü ğüm gün, bir gün ev ve lin den da ha gü zel, da ha ca zip ve da ha ca na ya kın bu lu yo rum… Se ni se vi yo rum, sa na inan dım de dir tin ce ye ka dar bu nu söy le ye ce ğim. Bil sen, ah, içim de ki le ri bir bil sen! “Hiç kim se kar şı sın da ki nin bü tün his le ri ni an la dı ğı nı zan net me -me li!” Bu nu ben söy le mi yo rum, fa kat ha ki katine iş ti rak edi yo rum.
*
Bu, sa na ilk mek tu bum. Uzun se ne ler den be ri böy le bir mak sat için kul lan ma dı ğım ka le mi mi eli me alır ken yıl lar ca ev vel ki sa na tı ma ka vuş muş gi bi bir saa det du yu yo rum. Mek tup ki kal bin söz ler le ifa de ede me yen ço cuk luk ça ğı nı he nüz ge çir miş le rin ter cü ma nı dır, be nim gö züm de sihrâmiz bir ma hi yet al dı: On bir se ne son ra ki isim siz za fe re ka vuş mak için ha zin ve ağır bir hat ve teş kil eden bu mek tup lar, ay nı za man -da, be ni on bir se ne ev vel ki ma zi ye bir ham le de rü cu et tir di. Bu sa tır la rı ka ra lar ken ken di mi he nüz ço cuk luk ça ğı nı ge çir miş le rin için de, on lar ka dar saf, on lar gi bi mü te -red dit gö rü yo rum ve ken di mi böy le gör mek ten mü te vel lit de rin bir haz için de yim. Bu haz zı mı ik mal eden bir se vinç da ha var: O da sa na doğ ru dan doğ ru ya is min le hi tap ede bil mek, sa na sen di ye bil mek sa ade ti… Bah çe ler de, ev ler de sa mi mi ye tin ye ri ne me ra si min ka im ol du ğu her yer de bu na im kân var mıy dı? Sen den bu sa lâ hi ye ti is te -di ğim ve se nin bu sa lâ hi ye ti ba na ba ğış la dı ğın gü nü Al lah tak -dis et sin! Bü tün res mî sı fat la rın, bü tün hür met ke li me le ri nin ifa de ede me ye ce ği se nin yük sek mâ na nı an cak ken di is min le tef sir et mek ka bil ola bi le ce ği ni mu hak kak sen de an la mış tın.
İş te sa na ilk mek tu bu mu ya zı yo rum. On bir se ne, dai ma, mu ay yen za man lar da mek tup la rı mı ya za ca ğım. Sen on beş gün de bir pos ta ku tu sun dan be nim mek tu bu mu ala cak sın. Kal bim böy le ay da iki de fa yap rak la rı nı dö ke dö ke on bir se ne son ra bir son ba har da lı na dö ne cek. Kal bim de ne var sa, dam la dam la, par ça par ça, on bir se ne, sa na sarf ede ce ğim. On dan son ra hiç kim se ye ve ri le cek bir şe yim kal ma ya cak. Se ne ler be ni, ölüm le be ra ber, sa na yak laş tı ra cak. Dün ya da, ye min ede rim, on bir se ne lik ha ya tı nın on bir sa at ka dar sü rat le geç me si ne be nim gi bi tek mil ar zu ve ih ti ra sıy la du a eden hiç kim se yok tur! Yü zü mün bir an ev vel çiz gi len me si ni, saç la rı mın vak tin den ev vel ağar ma sı nı, hu lâ sa der hâl ih ti yar la ma sı nı is ti yo rum. On bir se ne lik has re ti, on bir se ne lik ıs tı ra bı bir gü ne sığ dır mak im kâ nı bu lun say dı ve bu im kâ na vü cu dun ta ham mül et me si ka bil ol say dı o ke sif has ret li ve ıs tı rap lı gü nü ha ya tım pa ha -sı na ka bul eder dim.
ko nu şur ken, ka ran lık sa hi le ge len ses le ri ay nı his le din ler ken ve ni ha yet ka pa lı bir oda nın, evi nin oda sı için de göz le rim ve söz le rim kuv ve ti ni te kel lüm den alır ken do ğan bu esa re te ben min net ta rım. Bu esa re te ru hum, ken di si için iyi bir me kân gör me -di ği vü cu dun dan ay rıl mış olu yor, sa na in ti kal e-di yor. Ar tık bü tün in san lar dan baş ka ve bü tün in san lar dan yük sek ve sen den kuv vet alan bir ben li ğim ol du ğu nu dü şü nü yor, ayak la rı mın al tı na mu hab bet ten, fe ra gat ten ve ma ne vi yet ten, bü tün ilâ hi anâ sır dan mü rek kep bir ir ti fa se ren bü yük kud re te bir ke re, bin ke re da ha mef tun ve hay -ran olu yo rum.
Yer yü zün de her kes ıs tı rap tan uzak laş mak is ter, her ke sin te es sü rün de bir arı zî lik var dır ve ge çi ci bir ne şe, kı sa bir an da, bu mu kas si bu lut tan eser bı rak maz. Fa kat biz, son ka ra rı mız la, ıs tı ra bı ade ta halk et mi yor mu yuz? Is tı ra bı is te ye rek, ar zu ede rek, ar zu la rı ih ti ras hâ li ne ge ti re rek ku cak la mı yor mu yuz? Biz, ıs tı ra bı ya ra tı yo ruz. Ha -yır, ben de bu nu ya ra ta cak kuv vet yok, bu nu sen ya ra tı yor sun, bu ıs tı rap la be ra ber ben de de ikin ci bir şah si yet ya ra tı yor sun. Se nin su gi bi par lak, su gi bi te miz ma ne vi ye tin de kal bi min bir kuş gi bi yı kan dı ğı nı gö rü yo rum. Ba na öm rü mün ilk ve son ıs -tı ra bı nı ve ren, be ni ha ya ta büs bü tün baş ka bir hâl de atan, be ni ye ni baş tan vü cu da ge ti ren sen de ar tık bir hâ lik kud re ti gör me ye baş la dım. Sen bun dan son ra ki ben li ği -min hâ li ki sin, ba na is te di ğin gi bi ta sar ruf ede bi lir sin, itaa tim Al lah’tan sa na in ti kal et ti. Ben on bir se ne esi rin ola ca ğım, on dan son ra ser best bı rak san da git me ye ce ğim, çün kü ar tık o za ma na ka dar esa re te alış mış bu lu na ca ğım… Kal bim, ölün ce ye ka dar, se nin le be ra ber dir.
*
Se ni na sıl se vi yo rum? Se ni ni çin gün den gü ne da ha çok se vi yo rum? Se ni ni çin gün den gü ne da ha çok se ve ce ğim?
Se nin gör me di ğim ta raf la rın, gös ter di ğin ta raf lar dan da ha çok. Ben se nin le bir mu am ma ile meş gul olu yor muş gi bi alâ ka da rım. Sen bir mu am ma gi bi dü şün ce mi sar dık ça her gün ye ni ve meç hul bir ta ra fı nı keş fe di yo rum. Bu ye ni ve meç hul ta raf la rı nı keş fet mek be ni sa na bağ lı yor. Çün kü bü tün keş fet tik le rim en gü zel, en hay re te şâ yân kıy met ler dir. Böy le her dü şün ce min so nun da sa na ait bir kıy met le kar şı laş mak… Her gün sa na ye ni den bir kat da ha hay ran ol mak… İş te be ni sa na gün den gü -ne esir eden kuv vet. Sen her adım da ik li mi de ği şen, ren gi ve man za ra sı de ği şen bir mem le ket te si ri bı rak tık ça be nim hay ran lı ğı mın ni ha ye ti yok tur. Se ni, gör dü ğüm, gez di ğim ve ta nı dı ğım mem le ket gi bi se vi yo rum. O mem le ket ki, da ha ba na ma lum ol ma yan, kim bi lir, ne ka dar gü zel lik le ri var dır! Ben sen de bir mem le ket do la şı yor gi bi yim, bu se ya hat, her gün da ha gü zel, her gün da ha me rak lı, ebe di ye te ka dar de -vam ede cek…
Ebe di ye te ka dar, ba na bu his si sen ver din. Be nim kıs kanç lı ğım na sıl se nin kal bi ni vü cu dun dan ayır mak is te diy se, se nin ese rin de, ben de, ay nı fev ka lâ de li ği vü cu
-da ge tir mek ol du. Ar tık ru hun vü cu du na, ru hun lâ ye mut lu ğu na en bi ya -dan zi ya de iman edi yo rum. Ka ran lık, de rin ve iç li ba kış la rın göz le ri me in’itaf et tik çe ru hum la vü cu du mun yan ya na gel mek ih ti ma li yok. Dün ya da gör dü ğüm ağız la rın, du dak la rın en gü ze li, se nin ağ zın ve du dak la rın, ba na öp mek ten zi ya de din le mek he ye ca nı ve ri yor. Ma ne vi ye ti nin saf ve ti ni le ke siz, be yaz ve in ce te nin de sey re di yo rum. Sen ne di yor sun, Ni hal, be nim ha in ve he ves kâr eli me düş me mek mi? Ne fis şi i ri nin bu coş kun ve hır çın mıs raı nı cid di mi yaz dın? Sa na bak tı ğım za man, sa na yak laş tı ğım, se nin ya nın da bu lun du ğum za man han gi bir ha re ke tim le ben böy le bir tab’a ha zır lan -dı ğı mı his set tir dim? Han gi bir hâ lim sa na böy le bir dü şün cem den ha ber ver di? Ben bu aş kı bağ rım da de va sız bir ağ rı gi bi his set me ye ka rar ver di ğim ve bu nu sa na bil -dir di ğim gün den be ri be şe rî ih ti ras la rın en ha fi fi ni his set tim se top ra ğın en se fil ru hu be nim. Eğer el le rim de o hı ya net ve he ves gö rü nü yor sa on la rın ba na lü zu mu yok… Ben baş ka hiç bir şey bil mi yo rum, yal nız se ni se vi yo rum, sev me nin ne ol du ğu nu bi -le rek, du ya rak, sar sı la rak se vi yo rum. Ba zen ken di me ken dim de hay ret edi yo rum: Bu adam ben mi yim? Bir bu çuk ay dan be ri mad dî ih ti ras la ra bu ka dar uzak tan ba kan in san ben mi yim? İn san lı ğı mın üs tün den na sıl bir fır tı na geç miş ol ma lı ki mad di yet de ni len to zu, top ra ğı bir an da yok et miş ol sun! Ah, be ni bir ke re içim den ta nı san ben -de ki bu fır tı na nın te si ri ni, bu te si rin aza me ti ni çok ya kın dan an lar sın… Sen siz ge çen, se ni dü şün me den ge çen za ma nı mın ha ya tım la alâ ka sı nı ka bul et mi yo rum.
Ba na kuv vet ve re cek sin de ğil mi? Ba na eser yaz mak kuv ve ti ni ve re cek sin de ğil mi? He nüz ile ri de ki bü yük or man yan gın la rı nı müj de le yen ye ni ateş al mış bir fun da yı ğı nı kar şı sın da yız. Bu alev gün den gü ne bü yü ye cek, gün den gü ne kı zıl la şa cak ve bu nun kı zıl lı ğı asır la rı aşa rak biz den son ra ki yüz nes le sev me si ni ve yan ma sı nı öğ -re te cek tir. Ben bi ze ebe di ye ti te min ede cek olan bu aş kı tak dis edi yo rum. Ge le cek ne sil ler be nim yü zü mü an cak bu bü yük yan gı nın pa rıl tı sı için de tet kik ede cek ler, “Bir ke re sev miş, fa kat bu bir tek sev gi yi bü tün bir ha ya ta na sıl sığ dı ra bil miş?” di ye cek ler… Ben ar tık şu na ka ni im ki bin bir ma ce ra yı, bin bir gö nül ser gü zeş ti ni içi -ne alan bir ha yat, du yu la rak ya şa nıl mış bir aş kı is ti ab için kâ fi de ğil dir. Keş ke biz de ölü mün vüs’ati ve de rin li ği ol say dı! Fa kat ha ya tı bü yük lü ğü ne kâ fi gör me yen bu aşk, ölü mün vüs’atin den ve ebe di ye tin den de is tiğ na eder. Al lah bu mu kad des ar zu ya iha -net ede ni ha ya tın da da, ölü mün de de tel’in et sin!
Bu gün ne bah ti ya rım ki bu yan gı nın pa rıl tı sı nı se nin yü zü ne ak set miş gö rü yo rum. *
Se nin le kar şı laş mak için hiç bir ve si le ih zar et me ye ce ği mi söy le miş tim, çün kü bu nu sen is te miş tin. Fa kat sa na çok söy le ye cek le rim var! Bu müs ved de siz ya zı lar be nim duy duk la rı mı ifa de et mek ten çok âciz… Dü şün dü ğüm, duy du ğum şey le ri ke li -me hâ li ne ge ti re mi yo rum. Hal bu ki se nin ya nın da ol sam, söy le -me den bi le, dert le ri mi an la ta bi li rim. Be ni her ke sin için de ki de ğil, kar şı kar şı ya bu lun du ğu muz za man ki
ben li ğim le ta nı san ha ki ka te çok yak laş mış ola cak sın… Ma ma fih üçün cü bir vü cu dun da –bu nun kim ol du ğu nu pek alâ bi lir sin– bu lun ma sı se nin ar zu na bağ lı dır.
Sa na bir gö nül do lu su mu hab bet, hür met ve sa mi mi yet le sıh hat ve saa det te men -ni ede rim, Ni hal.
Fa ruk Na fiz Ha tır la dın mı, na sıl kı zıl dı ay dün ge ce!
Ka ran lık bir ufuk ta yan dı, kül ol du; Dert li göz le ri mi ze ma te mi, ye’si dol du! Ru hu muz da bu aş kın ale vi ni için ce Bir avuç ateş olup ya nıp kül ola ca ğız; Bu top ra ğın üs tün de biz de mi so la ca ğız? Biz ki ka ra top ra ğın çi çek li bes te si yiz; Ru hu muz dur ya ra tan neş’eyi, he ye ca nı; Kalp le re bi ziz ve ren en kud ret li ima nı Biz den nağ me, renk alır kır lar la gü neş, de niz; Biz te ren nüm et me sek böy le çıl gın ve taş kın Ne sö nük ka la cak tı mâ na sı bi le aş kın! Ne ye bak tın yü zü me, göz le rin mâ na do lu, An la dım aş kı mız mı bi zi şa ir leş ti ren? Şa ir lik mi bi zi aşk yo lun da bir leş ti ren? Ver eli ni, ol sa da bu yol ce hen nem yo lu! Se ve lim; aş kı mız dan ne şi de ler çağ la sın; Ya na lım biz, ne sil ler şi i ri miz le ağ la sın!
–30 Tem muz 1928–
15 Ağus tos 1928 Göl ge den Gü ne şe,
Bi rin ci mek tu bu mun üze rin den on beş gün geç ti. Bu on beş gün için de ne ler ol ma dı? Şim di bu sa tır la rı ya zar ken ge çen on beş gü nü dü şü nü yo rum. Ga li ba mek tu bu mu al -dı ğı nı zın er te si gü nüy dü, ge ce mo tor la Ada’dan dö nü yor duk, yan ya na otur du ğu muz bir sı ra da sor dun: “O mek tu bu ya zar ken, kim bi lir, ne ka dar gül dü nüz? Ben de oku yun ca gül düm…” Bu nu söy ler ken de ke sik gü lüş le rin de vam edi yor du. Rab bim hiç kim se ye sev di ği ni gül dür me sin! Sev gi li nin böy le bir gü lü şü ka dar in sa na te sir eden ne var dır? Bu gü lüş, be nim bin bir ümit ten teş kil et ti ğim ha ya lî cen ne ti yık ma ya kâ fiy di, çün kü is tih za edi li yor dum, fa kat o sı ra da de rin li ğin de yıl dız lar uçu şan si yah göz le ri ne bak tım. Si -yah göz le ri nin ba na bir ba kı şı var dı ki, san ki: “Evet, sa mi mi ye ti ne hâlâ inan mı yo rum…
İnan dır ma ya ça lış!” di yor du. Bu ba kı şı gör dük ten son ra ben na sıl iki eli mi ya na bı ra kır, yal nız o gü lüş le rin te si ri ne ka pı la rak na sıl ar kan dan se nin uzak laş tı ğı nı sey re -de bi lir dim? Ma -demki sa mi mi li ğim mev zu-ı bahs olu yor du, ma -demki ben -de içim -den ge len se sin kuv ve ti ne emin dim, o hâl de be he me hal se ni inan dı ra cak tım.
On dan son ra ki te lâ ki ler sa na ben li ği mi kı sım kı sım aç mak için ye ni bi rer ve si le ol du. Se nin asa bî leş ti ğin, be nim ha rap ol du ğum ge ce ler geç ti. Böy le bir si nir buh ra -nıy la ka pa nan ge ce ler den son ra, sa bah le yin, dai ma iki mi zin de du rul du ğu gö rül dü. Se ni tes kin ede nin ne ol du ğu nu bil mem, fa kat ba na se nin kar şın da baş eğ di re cek her ve si le mu kad des tir. Bu buh ran lar ve bu sü kûn lar ara mız da giz li bir ha va nın do laş tı ğı -nı gös te ren ha di se ler di. Ben ma ne vi ye ti mi bu ha va -nın saf ve tin de bul dum ve göğ sü mü bu ha va ile dol dur dum, ar tık sen den ge len bu ha va dan baş ka hiç bir şey te nef füs et mek is te mi yo rum, Ni hal. Yal nız ba şı ma dü şün dü ğüm için so nu nun ne ola ca ğı nı şim di den bir tür lü tah min ede me di ğim bu ma ce ra ya, öy le can dan, öy le bi le rek, öy le ar zu ile atıl -dım ki… Ya yın dan kop muş bir ok gi bi hı zı mı ebe di yet ten al mak is ti yo rum.
Ni ha yet üç gün ev vel bek le di ğim cüm le yi söy le din: “Keş ke sa mi mi ye ti ne inan -ma say dım!” Bu üç ke li me lik cüm le be ni bu gü ne ka dar me sut et mek için kâ fi gel di; bun dan son ra ne ol sa yi ne be ni me sut et mek için bu üç ke li me kâ fi ge le cek. Sa mi mi -ye ti me inan mış tın, çün kü bir ay dan be ri par ça la na par ça la na söy le dik le rim sen de bu ka naa ti ya rat mış tı, eğer ka na ati nin üs tün de şüp he li göl ge ler kal mış sa on la rı da önü -müz de ki haf ta lar, ay lar ve se ne ler büs bü tün or ta dan yok ede cek… Ben ge çen gün saç la rım dan tu tan eli nin, bü tün ya şa dı ğım gün ler ce, be ni pe şin den sü rük le me sin den baş ka bir şey is te mi yo rum. Ben bir ço cuk gi bi sa na tâ bi im. Sa na tâ bi ola ca ğım. Ço -cu ğu nu red det me, böy le bir ih ti mal bi le şim di şu sa tır la rı ya zar ken be nim göz le ri mi ya şar tı yor… O el be ni saç la rım dan tu ta rak sü rük le me di ği ve kal dır ma dı ğı müd det çe be nim için ne yü rü mek, ne kalk mak im kâ nı var dır. Söy le di ğin cüm le de ki “keş ke”nin ifa de et ti ği mâ na ya hay ran de ğil, min net ta rım. Bu ke li me de ruh mü na se be ti nin bir ta raf lı ol ma dı ğı nı et ra fıy la an la tan, ni ha yet siz bir be lâ gat giz le ni yor. Dün ya da ba na ge len hiç bir saa det se nin ru hu nun bir par ça sın dan da ha ha mi yet li de ğil dir.
Sa na şi fa hî söz le rim le ka na at ver dik ten son ra ar tık uzun ya zı ya ih ti yaç var mı? Bun dan son ra ha di sâ tın dol gun ve ol gun ol du ğu her za man da sa na mek tup ya za ca -ğım. Bu mek tup lar mu ay yen on beş gün mek tu bun dan ay rı ola rak gön de ri le cek. Sen de okur sun, de ğil mi Ni hal?
Se ni her gün, bir gün ev ve lin den, her sa at, bir sa at ev ve lin den da ha çok se vi yo rum. El le rin den hür met le, min net le, mu hab bet le öpe rim, Ni hal.
Fa ruk Na fiz
19-20 Ağus tos 1928 Ge ce ya rı sı, uy ku dan sıç ra ya rak uyan dım. Ka rı şık bir rü ya… Sen var dın, baş ka
-la rı var dı, ben yok tum.
Bak, din le Ni hal: Bir baş ka sı ku la ğı na aş kın dan bah se de rek fı sıl da dı ğı za man mü saa de eder sen be ni ar tık se nin için öl müş bil.
On la rın fı sıl tı sı na mü saa de eder, on la rı din ler sen ar tık ne sen be nim için var sın, ne de ben se nin için ola bi li rim.
Gö rü yor sun, sen den uzak laş ma mak, se ni uzak laş tır ma mak için var kuv ve tim le hay kı rı yo rum. Son ra ka rış mam Ni hal. Se nin te es sü rü ne kar şı tit re yen içim, öy le bir ha di se –is ter inat, is ter gös te riş, is ter se sa mi mi ol sun– kar şı sın da taş ke si lir.
El le ri ni, ayak la rı nı öpe rim Ni hal.
Fa ruk Na fiz Bü yü ka da, 30 Ağus tos 1928
Bu gün kü ge zin ti den, ba şım bu lut la ra ka rış mış gi bi, de rin bir mes tîy le dön düm. Yan ya na ge çir di ğim üç dört saa tin te si ri ni he nüz içil miş bir iç ki nin hu ma rı gi bi hâlâ his se di yo rum ve his se de ce ğim. Me sut, o ka dar me su dum ki sa ade ti min yer yü zün de hiç bir kim se nin sa ade tiy le mu ka ye se edil me si ne ra zı de ği lim. O göz ler ba na dol gun ve ca na ya kın bir na zar la bak ma dı lar mı? O du dak lar, kı mıl da ma dan, be nim le kal be da ir ko nuş ma dı lar mı? O yüz, be nim kar şım da ol du ğu için, ha ri ku lâ de gü zel leş me di mi? O gü zel göğ sün çar pın tı sı nı ben de rin den de ri ne duy ma dım mı? Bü tün bun lar ol -duk tan son ra, ben na sıl olur da ayak la rı nın ucun da bir su gi bi ak mak is te mem? Be ni sen den uzak laş tır mak için bel ki bir se bep var dır, fa kat sa na yak laş tır mak ve ebe di yen ya nın da bu lun dur mak için se bep ler bin den zi ya de dir. Za man, ha di se ler bu bir se -be bi de o bin se -be -be il hak ede cek tir.
Ar tık sa na “Se ni se vi yo rum!” da di ye me ye ce ğim. Çün kü bu ip ti lâ, sev mek ten çok kuv vet li bir şey. Se ni ar tık ben li ğim de bir sar sın tı gi bi du yu yo rum. Bu sar sın tı -nın ya -nın da sev mek ke li me si ge çi ci bir has ta lık gi bi ha fif bir ür per me den iba ret tir. Ta bia tın her ta ra fın da, gök te, yer de ve su da, se nin izi ni, se nin göl ge ni ve se nin ha va -nı ara yan bir in sa -nım. Se ni gör me di ğim gün le ri ha ya tım dan say mı yo rum. Eğer ba na na dir gö rü nür sen ha ya tım pek kı sa ola cak, an cak sa at ler le öl çü len bir ha yat… Bu gün lük bu ha ya ta ra zı yım, fa kat is yan ede ce ğim gün o ka dar uzak de ğil dir. Çün kü se -nin le ko nuş mak ar zu su, te nef füs gi bi, dai mî bir ih ti yaç hâ li ne gel me ğe baş la dı.
*
Yu ka rı ki sa tır la rı on dört gün ev vel yaz mış tım, on dört gün den be ri sen den ay rı pek az gü nüm geç ti. Yi ne gez dik, yi ne eğ len dik, yi ne ko nuş tuk. Fa kat bun la rın han gi bi rin de o se nin le yal nız, yap yal nız, kır lar da, ta bi at or ta sın da, Ço ban Çeş me -si’nde*, baş ba şa, ses siz ge çir di ği miz iki üç saa tin zev ki var?
Ben ha ya tı mı, bu baş ba şa ge çen iki üç saa tin dai ma de vam et me si için ne yap -mak lâ zım sa ona sarf et me ğe ka rar ver dim.
Sen, ki mu kad de sâtım sın, se nin üs tü ne ye min ede rim ki se ni bir da ki ka bı rak -ma ya ca ğım. Bu alâ kam, bu ra bı tam, da ha doğ ru su bu ac zim de vam et tik çe bel ki sen ben den uzak laş mak is te ye cek, uzak la şa cak sın; ne nef ret, ne ha ka ret, hiç bir şey be ni se nin ar dın dan ayır ma ya cak, emin ol Ni hal.
Saç la rın dan ve ayak la rın dan öpe rim.
Fa ruk Na fiz 4 Ey lül 1928
* Ba kır köy’ün ar ka sın da, Ve li Efen di ko şu ye ri nin ku zeyba tı sın da Fil da mı’nın kar şı sın da ço ban lar için ya pıl mış bir çeş me (İs tan bul An sik lo pe di si).
En Muh te rem Ha nı me fen di,
Te le fon mu ha ve re sin de si ze bir mek tup tan bah set miş tim, bu mü na se bet le bir par ça iza hat ver me ğe ken di mi mec bur gö rü yo rum: Bir genç ka dın var ki baş ka bi ri -ni zi ya ret ve si le siy le Ha yat ida re ha ne sin de be -ni bir, iki ke re gör müş tür, bu ka dın la üçün cü de fa bu gün va pur da kar şı laş tım. Ya nı ma gel di ve mü kâ le me ara sın da ba na bir mek tup gön der di ği ni söy le di. Bi raz son ra mek tu bu aç ma dan ia de et mek li ği mi ri -ca et ti. Ben de tas vip ve mu va fa kat et tim, yal nız se be bi ni sor dum. Ce vap ver me di. Bir da ki ka geç me miş ti ki yi ne mek tu bu oku mak lı ğı mı is te di. He ye can lıy dı, se sin de ol duk ça gay rî ta biî lik var dı. Ben hay ret le te lak ki et tim. İda re ha ne ye gel di ğim za man mel fuf mek tu bu bul dum. Ri ca ede rim, mah re mi ye ti ni mu ha fa za edi niz, mek tu bu siz oku duk tan son ra ba na ia de edi niz. Zi ra sa hi be si ne ve ril mek icap edi yor, çün kü bu nu da o ar zu et ti. Bil mem, bu son cüm le le re de hid det ede cek mi si niz? Eğer öy le ise bil -di ği niz gi bi hat me -di niz.
Her gün da ha do lu, de rin, her gün da ha iç li bir gö nül le pâ yı na mu hab bet ve ta -zim le ri mi tak dim ede rim, en muh te rem ha nı me fen di.
Bü tün öm rün ce si zin Fa ruk Na fiz*
22.11.1930** Kar deş, sev gi li, ana, kız, ar ka daş, ya hut Ni hal!
İki mek tu bu nu da al dım, he nüz bi ri ni İf fet’e [Halim Oruz] ve re me dim. Her ne ka -dar böy le bir iş için be ni va sı ta it ti haz et me ni mu vâ fık bul ma dım sa da bel ki sen ben den da ha iyi dü şün müş sün di ye mek tu bu bu gün, ya rın ken di si ne ver me yi ka rar laş tır dım.
Has ta imiş sin. Ha li de Nus ret [Zorlutuna] ya zı yor. Ben de on gün den fa zla has -ta lan dım. Ara sı ra din le ni yor, ara sı ra ev de ki yal nız lık be ni boğ du ğu için, çık ma ya mec bur olu yo rum. Bu ra hat sız lı ğım ol ma say dı bel ki sa na an la ta cak bir, iki ma ce ram olur du. Şim di de ne ka hat dev re sin de yim, bi raz din le ne yim, on dan son ra me rak lı ve tat lı ba zı mev zu lar olur.
Gö rü yor sun, hâ lâ bi raz ate şim var. Saç ma lı yo rum.
Ken di ni ne ha zin an la tı yor sun, ra hi be ha nım! Üzün tü süz bir sa tı rı nı oku ya ma -dım. Kim se se ni ara yıp sor mu yor muş, yal nız Za hi de haf ta da bir ke re ge li yor muş… An la kıy me ti mi: Ben gün de ye di de fa se ni ara dım ve hem de üç se ne den be ri! Son ra da adı mı fe na ya çı kar dın… Kar deş de dim ara dım, sev gi li de dim ara dım, her tür
-* Ha yat der gi si an tet li kâ ğı dı na ya zıl mış tır.
lü, her tür lü ara dım, ara dım… Yi ne fe na ben! Ne sen den ev vel baş ka bi riy le bu nun on da bi ri ka dar alâ ka dar ol muş tum, ne de sen den son ra ol ma mın ih ti ma li var… Kar -de şim ol, sev gi lim ol, anam ol, kı zım ol, ne olur san ol, sen dai ma bir tek, eş siz sin, bu nu da bil miş ol! E, genç lik bu, ba zı mü na se bet siz lik le rim, mu va ze ne siz lik le rim olur sa bu nu da hoş gör! İn san kar de şi nin bu ne vi te cel li le ri ni hoş gör me li. Be nim öz kar de şim Sa bi ha, be nim ser gü zeşt le ri mi if ti har la, mem nu ni yet le din ler di; bu na mu ka bil ken di sin de hiç bir hu sus ta bir me ye lan yok tu… Sen de onun gi bi olur san öz kar de şim ta nı rım. Yok, ikin ci mad de ye ria yet et mez sen kar deş lik üvey olur… Kız kar -deş ler sa bır lı ol ma lı!
Bu gün kü nu ma ram bu ka dar… Be nim has ta lı ğım geç ti, se nin de geç miş tir, de ğil mi? Ken di ni iyi mu ha fa za et… Ev den çık ma. Kâ nunı sa ni nin ikin ci gü nü İs tan -bul’da yım. Se ni na sıl gö re ce ği mi me rak edi yo rum, be nim ci ci Ni hal’im!
An ka ra, 2.12.1930 Ni hal,
Her iki mek tu bun da da be yaz ka nat la rı bir dam la kan la ya kut lan mış bir me lek gi bi sin. Ne fe si ni duy du ğum sa tır la rı göz den ge çir dik çe be ni yap tık la rı ma de ğil, çün -kü yap tı ğım bir şey yok, fa kat ya pa cak la rı ma bi le piş man et tir din… Yal va rı rım sa na, bu ka dar iyi ol ma… Bu ka dar iyi lik ba na azap ve ri yor, ha ka ret gi bi te sir edi yor… Bi raz hır çın ol, bi raz fe na ol ki ben de fe na laş ma ya hak bu la yım, iş le dik le rim den utan -ma ya yım. Acı yaz dı ğın za -man acı bir zevk du yu yo rum, on lar ba na vah şi bir is tik lâl ha va sı tat tı rı yor du… Ne re den es ti bu dö nüş? Se ni kim ge ri ye çe vir di? Ben se nin içi ni bi li rim, on dan bir lah za şüp he bi le ak lım dan geç me di, fa kat hiç ol maz sa söy le dik -le rin baş ka ol sun, dı şın dan ay rı bir şe kil gös ter. Ben bu su ret -le içi ni de ğiş tir miş sen bi le yim.
Ge le ce ğim, yıl ba şın da de ğil, fa kat bir gün son ra ora da yım.
Kuş lar sa na ha ber ver miş: Bu ra ya ge len, gi den ol muş… Kuş lar bi le sen den ta -ra fa: Çün kü ba na bu ha be ri ver me di ler… Ver se ler di ne ola cak tı?
Ra hat sız lı ğım kı sa fa sı la lar la de vam edi yor… Din le ne mi yo rum ki! Ev de yal nız -lık, dı şa rı da ha va be ni has ta edi yor.
Ocak’a edi len hü cum la rı kır mak, iç ti ma lar, ih ti fal ler yap mak, be ni dost la rım la meş gul ol mak tan men et ti. Ha li de Nus ret Ha nım’a söy le, af fet sin. İda re mü dü rü müz Uluğ, ken di si ne, ya zı la rı nın be de li ni mun ta za man gön de re cek tir. Bu hu sus ta ki mü -ra ca at la rı doğ ru dan doğ ru ya Uluğ’a yap sın, şi kâ ye te ma hal kal maz.
Ben, haf ta lık ga ze te yi, Mah mut Esat Bey’le bir lik te çı ka rı yo rum. İs mi ni de ğiş -tir dik: Ku rul tay ol du. Si ya set, ilim, fen, ik ti sat, ede bi yat, mi zah, gü zel sa nat lar… Hep si var. Gün de lik ga ze te hac min de on iki bü yük say fa dan mü rek kep ola cak. “Ya
-* “Su”, İs tan bul 1935, Re sim li Ay Matbaası, s. 7-8.
** Türk Yur du an tet li kâ ğı da ya zıl mış tır.
***Ta rih siz, im za sız ve hi tap sız olan bu kı sa mek tup, Türk Yur du an tet li kâ ğı da ya zıl mış tır. Yu ka rı da tır
-nak içi ne alı nan cüm le ler için bir ön ce ki 2.12.1930 ta rih li mek tu ba ba kı nız.
****Türk Ocak la rı Hars He ye ti an tet li kâ ğı da ya zıl mış tır, im za ve ta rih ye ni harf ler le dir.
kut”tan do la yı taş at ma: Onu da ay lık ola rak, ile ri de çı ka rı rız.
Al tı çe şit hi ta bım dan han gi si sin? Bu nu bil mek is te di ği ni ya zı yor sun. Han gi si ho şu na da ha çok gi di yor sa, onu be nim se ye bi lir sin. Fa kat bu nun han gi si ol du ğu nu ba na da yaz…
O “Su”*şi i ri gü zel. Fa kat mıs ra son la rın da ki o su tek rar la rı “havz” ol sa da ha fe -na mı olur? Ben ya zı nı çok be ğen dim. Öbür gün ha vuz ba şın da oku ya ca ğım.
Göz le rin den öpe rek
Fa ruk Na fiz**
Sa na çok te şek kür ede rim, Ni hal. Ge çen mek tu bum da “Bu ka dar iyi ol ma, bu iyi lik ba na fe na lık tan da ha faz la te es sür ve ri yor!” de miş tim. Dik kat et tim; bu ce va -bın da ri ca mı ka bul et miş, ar zu et ti ğim ka dar iyi lik ten uzak laş mış sın… Bu da iyi!
Ce va bın otuz dört ke li me den iba ret ti. Ce vap de ğil, ve ci ze… Ben de ay nı şe kil -de tec rü be e-de yim -de dim.***
17.12.1930**** Sa di Bey [Ir mak] va sı ta sıy la ge len mek tu bu nu hü zün ve kor ku ile oku dum. Hüz nüm ra hat sız lı ğın dan ve kor kum da se ni ge le cek ay gö re ce ğim den… Eğer şim di den gö zü mü yıl dı rır san be ni İs tan bul’da zor bu lur sun! Ben bu ra dan ken di aya ğım -la sen den azar işit me ye, da yak ye me ye tâ İs tan bul’a gi der sem meş hur o-lan ze kâm ne re de ka lır? Hiç ol maz sa be ni al dat mak için şim di lik iyi gö rün, mu nis dur ve için de ki le ri giz le! Ve re ce ğin ce vap ta, san ki bun dan ev vel ki le ri ya zan sen de ğil miş sin gi -bi ha re ket et… Tâ ki ben al da na yım ve ga fil -bir hâl de ce za mı gö re yim… Ol maz mı? Böy le: “Ay ba şın da İs tan bul’a gel de sa na gös te re yim!” de men herhâl de doğ ru bir şey de ğil, Ni hal. An ka ra’dan İs tan bul’a gi den in san an cak İs tan bul’da ki ne mey dan oku mak için yo la çı kar. Kor ku su var sa İs tan bul’a de ğil, Ada na’ya, Si vas’a ka çar…
Mek tu bun da bir cüm le: “Kar şı kar şı ya ge lir sek bir bi ri miz den so ra cak he sa bı mız var…” De mek se nin de ta ra fım dan gö rü le cek he sa bın var, böy le mi? Bu cüm le be ni ne ka dar dü şün dür se ye ri dir. He le böy le bir he sa bın ol sun, he le bu he sap tan açık alın -la çık ma…
Fa ruk Na fiz* An ka ra, 28.12.1930 Mek tu bu nu beş gün ev vel al dım. Hak kım da ki nakzı na zar la ra iş ti rak et mi yo -rum. Ben dün ya nın en ve fa lı, en sa mi mi ve ve fa sı da, sa mi mi ye ti de en uzun sü ren âşı ğı yım. Yal nız şu var ki ve fa da, sa mi mi yet de im kân da ire sin de olur. Sev gi lim ben den gayri müm kü nü is ter se ben ne ya pa bi li rim? Mek tup la rım baş tan sav ma olu -yor muş… Hiç de böy le de ğil! En baş tan sav ma mek tu bum, emin ol ki, en ha mi yet li his le rim dir. On lar, en meş gul ol du ğum, ba şı mın en ka la ba lık, işin en çok ol du ğu bir va kit te ya zıl mış tır. Aman de mi şim dir, şu ara lık tan is ti fa de ede yim de bir kaç sa tır ya za yım… Se nin en kıy met ver di ğin mek tup la rım, bun la rın ya nın da çok za yıf tır. Çün -kü on lar ge niş ve uzun sa at le rin mah su lü dür. Dü şü ne ta şı na ya zıl mış tır. Ben Ni hal Ha nı me fen di de ği lim ki ye gâ ne meş ga lem mek tup yaz mak tan ve zi ya ret ka bul et -mek ten iba ret ol sun! Bu na rağ men, af fı na mağ ru ren söy lü yo rum, se nin pek ve fa lı, pek sa mi mi te lak ki et ti ğin ken di mek tup la rın be nim ki ler den za yıf de ğil se bi le da ha kuv vet li gö rün mü yor lar… Mek tup la rın la mek tup la rı mı im ti han ede bi li rim. Kay be -der sen ne ce za ve re yim?
Se ne ba şı ge li yor mu yum di yor sun. Evet, ge li yo rum. Hâ lâ da gel mek is ti yo rum. Herhâl de kâ nun-ı sa ni be ni İs tan bul’da da gö re cek tir. Şu var ki söy le di ğim gün de gel mek ih ti ma li ni kay be di yo rum. Çün kü Ocak bü yük bir fa ali yet dev re si ne gir di ve bu fa ali ye tin mer kezi sık le ti be nim üs tüm de bu lu nu yor. Kla sik eser ler de ol du ğu gi -bi va zi fe yi aş ka ter cih et mek… Fa kat an cak -bir kaç gün için!
Ye ni yı lı teb rik ede rim, ye ni saa det ler le do lu ol ma sı nı di le rim, ya kın da gö rüş mek en bü yük eme lim ve ar zum dur. Göz le rin den has ret ve şef kat le öpe rim, aziz yav rum.
Fa ruk Na fiz** Ya kın da uzun gö rü şe ce ği miz için yi ne iş le ri min fev ka lâ de ço ğal dı ğı şu da ki ka -da mek tu bu mu kı sa kes ti ği me kız ma… Kı zar san bi le hid de ti ni sak la… İs tan bul’a gel di ğim za man çı ka rır sın!
F.N.
An ka ra, 25.1.1931
* Türk Yur du an tet li kâ ğı da ya zıl mış tır. **İmza ve tarih yeni harflerledir.
Be ni haf ta lar ca üzen has ta dan ni ha yet şim di bir ha ber ala bil dim. Pos ta ku tu su müd de ti de ne vak tin de bit miş! Bü tün o se bep siz di din me ler, hır çın lık lar es na sın da açık du ran ku tu, ka pan ma nın za ma nı nı ne fe na in ti hap et miş? Has ta lı ğı nı ön ce Sa di ye’den ha ber al dım, son ra İf fet söy le di, son ra da Nec det. O, bir Eren köy ge zin ti sin -den de bah set ti. Bil mem ne ka dar doğ ru ve ben de bu so ğuk al ma nın se be bi ni bi raz da o ge zin ti de bul dum. Ben siz ne ge zer sin!
Mek tu bu nu alın ca, ku tu nun ka pa lı kal ma sı na öy le se vin dim, öy le se vin dim ki… Çün kü ilk ha ber se nin sıh ha ti ni ba na ge tir di ve mek tup laş ma mız ara sı na ıs tı rap lı an lar gir me di. Sen bel ki bun dan mem nun ol maz sın, sen de hu dut suz ıs tı ra ba kar şı has -ret le kol la rı nı açan bir ha yal ilâ hî li ği var. Dün ya dan dert kalk sa sen onu icat et mek is ter sin. Fa kat ken di nef si ne bu ka dar ce bir ve zul me den tim sal le ri an cak Ka to lik ra -hi be le rin de, hem de or ta de vir ler de gö rü yo ruz. Sen ra hat sız lık tan yat tı ğın sı ra lar da, se nin ve be nim his le ri mi zi, üzün tü ve dü şün ce le ri mi zi ta şı ma yan mek tup la ra muğ lak (?) bir nok san na za rıy la ba kar sın… El ve rir ki hüz nün yal nız bu ol sun! Çe kil miş acı lar mu hak kak ka yıt olun ma lı mı? On la rı içi miz de ki iz le rin den her za man ta kip ede -mez mi yiz, oku ya maz mı yız?
Ge le ce ğim, hem de hiç ümit et me di ğin bir gün kar şın da bu lu na ca ğım. Gü nü nü söy le ye mem: Bel ki ya rın, bel ki ya rın dan da ya kın… Bel ki ba har dan da uzak! Fa kat emin ol ki bir gün an sı zın ge le ce ğim… Be ni bu ra dan ayır ma yan se bep le ri, Ocak’ın fev ka lâ de fa ali ye tin de ara ma lı sın. Ocak, Ocak ola lı bu ka dar ha re ket li ol ma mış tır. İh ti fal ler, kon fe rans lar, iç ti ma lar, mi ting ler, kon ser ler, şi ir ler, ti yat ro lar, ne ler ne ler... Tam se nin lez zet le va kit ge çi re bi le ce ğin bir yer ol du ve ben bu nu bi raz da ken di zev kim için ve ken di zev ki me gö re yap tım! Mü nev ver, genç, ka dın, er kek, te miz bir ka -la ba lık… Haf ta da üç bin den al tı bi ne ka dar in san Ocak’ın ka pı sın dan ge çi yor ve bir şey ala rak, du ya rak çı kı yor… Bu me sa im den öy le mem nu num ki! Has re ti ni an cak bu me sai nin ve bu ce re ya nın gü zel li ği bi raz ta dil ede bi li yor… Zan ne de rim ki bu te -sel li me kız maz sın!
Afi ye ti ni müj de le yen bi rin ci mek tu bu na bir, bir da ha, bir da ha ilâ ve et me ni yal -va rı rım. Ney di o mıs ra la rım?
Üs tü ne tit ri yo rum yü rür ken ar dın sı ra Da va rın dan tek ku zu kal mış bir ço ban ka dar!
Göz le rin den su sa mış ta has sür le rim le öper, öpe rim aziz ço cuk!
Fa ruk Na fiz*
