Gözleri sönmekte olan bir sanatkar:Mm. Mari Fetha

YEDIGÖN _{Sayfa 11}

hâlâ bakıyormuşcasına açılan gözleri... -Foto

Yedigün-A rtık ne bîr ışık, ne de bir d o s t çe h e rsi kalacak!

... Halbuki on sene evel_{sahneyi böyle çiçeklerle}

terketmişti.

L

üküs Hayat operetile Şehir Ti­ yatrosunun sahnesine bir de­ fa daha çıkan “tulûat„ yerini bir türlü ciddî eserlere bırakmak istemiyor. Tulûatm kazandığı bu canlı rağbet karşısında, eski de­ virlerin meşhur kantocularını ha­ tırlamamak kabil mi? Bizi, Ma­ dam Mari Ferha ile görüşmeğe »evkeden sebeplerden biri de kü­ çük Şevkiye oldu- stisnasız bü­ tün seyircilerin pek şirin buldu­ ğu bu kızcağız, annesi Madam Mari Ferha’nın on sehe evel bı­ raktığı bir sahnede babası Ko­ mik büyük Şevki beyden kalma tuluat tekerlemeleri arasında al­ kışlanıp duruyor!.

Firuzağada bir apartımanm i- kinci katında, Madam Mari Fer- ha’nın odasındayız. Bir zamanlar, Tulûat sahnelerinin en parlak

Komik büyük Şevki beyin zev­ cesi ve sanatkâr küçük Şevkiyenin annesi Madam Mari Ferha’nın göz- leri ebedî bir karanlığa açılıyor. Yatağında, insanın görmiye bile tahammül edemiyeceği ıstıraplarla kıvranırken: «Bütün hayatımda, hiç kimseye ufacık bir fenalığım bile dokunmadı. Ne günahım var­ mış ki böyle çekerek ölüyorum!» diye ağlamaktadır.

yıldızlarından olan kadıncağız, karyolasına uzanmış, inim inim inliyor. Henüz ihtiyar denemiye- cek bir yaştadır. Akranı emsa­ li, hattâ ablası vaziyetinde olan­ lar, tiyatrolarda hâlâ genç kız rolüne çıkıyorlar, fakat o yata­ ğında kalmaya ve ebedî bir ge­ ceye karışmaya mahkûmdur. Ar­ tık ne bir ışık, ne de bir dost

çehresi kalacak! Sık sık : — Ah gözlerim...

diye feryat ediyor, bayg n'ık- lar geçiriyor :

— Şurama bıçaklar saplanmış ! diye gözlerini ve kafasını avuç-luyor, bütün vücudü, insanın görmeğe bile tahammül edeme­ diği şiddetli ihtilâçlarla sapır sa­ pır titriyor. Biraz sükûn bulunca: —Allahım, vazifeni çabuk yap, beni bu acılardan kurtar!

diye gözyaşı döküyor.

— Biraz metin olsanız!..

— Ah bu sancılar.. İçimde de­ ğilsiniz ki bilesiniz. Gözlerimin bebeği üstünde birer paçavra var. Karşıdan hiç bir şey anla­ şılmaz. Beynimin içinde burgu­ lar dönüyor. Bu yaşta, gözlerimi

rha muharririmiz Mekki^Sait beye anlatıyor: «İşte

Yedigün-Sayfa 12

YEDİGÜN

Madam Mari Ferha’nm zevci ve kü­ çük Şevkiyenin babası Komik Şevki B. kaybetmekliğim alnıma yazılmış, fakat acılarına dayanamıyorum. Benim artık son günlerimdir, Allah beni kurtarsın!

— Bakarlar ümitsizliğe diişme- r i z e hiç bir sebep yok. İyi bir tedavi size gözlerinizi kazandı­ racaktır.

— Ne diyorsunuz?-. Sol gözüm artık hiç bir şey görmüyor. Üç defa bıçak yedi. Sa ğ gözüm de yavaş yavaş sönüyor. Doktorlar da ümitlerini kestiler, sadece bu sancıyı azaltmağa çalışıyorlar.

Bu felâketi başıma getiren bir acemiliktir. Ş e vk iy e burada yok­ tu, bir heyetle Yunanistana git mişti. Sol gözüm rahatsızlandı, Balıklıda bir doktora gösterdim. “Gözünde perde var, aldırmaksın“ dedi. Gözümde, hafif bir r aha t­ sızlıktan başka hiçbir şey yoktu. Halbuki doktor sonu vahimdir, ameliyat o'malısın„ diyordu. İşte onun bıçağı altında bu hale gel­ dim. Şimdi Ş e vk iy e beni başka bir doktora götürüyor. Civarda bir doktor bey de halime acıdı­ ğından gelip iğne yapıyor. A m ­ ma, artık biliyorum, anlıyorum evlâdım.. B e n son günlerimi y a ­ şıyorum. Bütün hayatımda, hiç kimseye ufacık bir fenalığım bi­ le dokunmadı; Ne günahım va r­ mış ki böyle ç e ke r ek öleceğim dive düşünüyorum...„

Madam Mari F e r h a ’nın, üzeri­ mize hâlâ bakıyormuş çasına a ç ı­ lan gözlerinden yaşlar boşandı, her tarafı zangır zangır sarsıl m a ğa başladı. Yüzünün çizgileri tekallûs etti, başı yastığa düştü, bayıldı !

Sanatkâr küçük Şevkiyenin sevimli iki pozu

sormakta bir mahzur görmedik : — İlk defa eerede sahneye çıktınız?

— Amerikan tiyatrosunda- Da­ ha 14 yaşında idim. Oyuncuların hepsi gibi, çılgınca bir heves be­ ni de sahneye sürükledi. Gala- tadaki Amerikan tiyatrosu, o Kadıncağız neden sonra kendi­ ne geldi, Şevkiye :

— Anne misafirleri olsun üz­ me!

diye yalvarıyordu.

Madam Mari Ferha özürler di­ ledi. Bu arada :

— İşte oyunculuğun sonu! dedi. Biraz sükûn bulduğu için,

Lüks Hayat operetinin sevimli Şevki­ ye hanimde filmlerde muvaffakiyet

gösteren Melek han'm

zamanın konservatuvarı idi. Son­ radan şöhret alan bütün artistler hemen hemen oradan yetiştiler. Kanto pek revaçta olduğu için hemen her kumpanyada çılıştım . Şehzadebaşında, Üsküdarda, Ka- dıköyünde her yerde oynadım. Suriyeyi, Anadoluyu ve bütün Rumelivi dolaştım Öldükçe ta- nıldım, oldukça beyenıldim, ol­ dukça iyi bir hayat yaşadım. Fa­ kat şimdi bunlar neye yarar k i-— Komik Şevki beyle ne za­ man evlendiniz?

— Meşrutiyet senelerinde idi. Merhum çok ciddi, ağırbaşlı tam bir ev erkeği idi. Evlendikten birkaç sene sonra, şimdi evimi­ zin yegâne desteği olan Şevki- yemiz dünyaya geldi. Kocam öl­ dükten sonra bir müddet daha oynamağa mecbur kaldım; fakat on sene evel oyunculuk hayatını tamamen bırakarak evime çekil­ dim ..

Şehir tiyatrosunun operet sah­ nesinde fıkır f.kır kaynıyan şen ve sevimli kızcağızın, sanatkâr küçük Şevkiyenin, işte evinin manzarası !

İhtiyar ninesile, alil annesinin ıztıraplan ve hayatın binbir türlü mahrumiyeti karşısında hıçkırık­ larını zaptetmeğe uğraşan içli kız.

*

* *

Seyirciler, bu evin içini benim­ le birlikte görselerdi, “Lüküs Ha­ yat« a şen gidip dertli dönerler­ di!

İstanbul Şehir Üniversitesi Kütüphanesi Taha Toros Arşivi

Eli