Spina Bifida Hastalığında Görülen Ortopedik Sorunlara Genel Yaklaşım ve Tedavi Prensipleri

Tam metin

(1)Derleme. Türk Aile Hek Derg 2004; 8(3): 125-131. Spina Bifida Hastal›¤›nda Görülen Ortopedik Sorunlara Genel Yaklafl›m ve Tedavi Prensipleri GENERAL APPROACH AND TREATMENT TO ORTHOPEDIC PROBLEMS IN PATIENTS WITH SPINA BIFIDA. Murat Bezer1, Bülent Erol2, Bar›fl Kocao¤lu3, Nuri Ayd›n3, Osman Güven4 Özet. Summary. Spina bifida (spina bifida aperta = spina bifida cystica = miyelomeningosel, spinal disrafizm), omurili¤in herhangi bir bölgesinin bozuk geliflimidir. Çocukluk döneminde, nöromüsküler fonksiyon bozuklu¤u yaratan hastal›klar aras›nda serebral palsiden sonra ikinci s›rada gelir. Temel sorun, nöral plakod ad› verilen ilkel yap›, omurili¤i oluflturma amac›yla tüp fleklini al›rken orta hatta meydana gelen kapanma eksikli¤idir. Bunun sonucunda, omurga kanal›n›n arkas›nda bir bölgede kemik bofllu¤u ortaya ç›kar. Spina bifidal› bebeklerde merkezi sinir sistemi bozukluklar› yan›nda metabolik birçok bozukluk ta görülür. Motor disfonksiyon en s›k rastlanan klinik bulgudur; parapleji veya paraparezi fleklinde kendini gösterir. Spina bifidal› çocuklar›n hemen hepsinde çeflitli ortopedik problemler görülür. Omurga, alt ekstremite deformiteleri ve eklem kontraktürleri en s›k görülenlerdir. Mültidisipliner yaklafl›m çocu¤un problemlerini çözmeye odaklanmal›d›r; ortopedi, bu yaklafl›mda önemli bir yer tutar: Ortopedik tedavinin hedefi çocu¤a tutulum seviyesinin izin verece¤i optimum mobiliteyi kazand›rmak ve komplikasyonlar› engellemektir.. Spina Bifida (spina bifida aperta = spina bifida cystica = myelomeningosel, spinal dysrafism), is a special developmental disorder in any part of the spinal cord. It is the second most common neuromuscular disorder in children after cerebral palsy. The major problem is the closure defect at the midline of the primitive structure called neural placode while taking the form of a tube. As a result, bone tissue loss occurs in a region at the back of the vertebral column. Malformations occur throughout the central nervous system and also metabolic disorders can be seen. Motor disfunction is the most common clinical problem that figures out as paraplegia and paraparesia. Several orthopedic problems are seen in almost all of the children with spina bifida. Vertebral disorders, lower extremity deformities and joint contractures are the most common problems. Multidisciplinary treatment should focus on solving the problems of the patient, and orthopedic treatment is the most important part of it. The aim of the orthopedic therapy as a part of the multidisciplinary approach is to let the child gain optimum mobility permit the level of the lesion permits and prevent complications.. Anahtar sözcükler: Spina bifida, nöral plakod, mültipl defor-. Key words: Spina bifida, neural placode, multiple deformity, multidisciplinary treatment. mite, mültidisipliner tedavi. pina bifida (SB) omurili¤in herhangi bir bölgesinin bozuk geliflimidir. Nöromotor fonksiyonu bozan çocuk hastal›klar› aras›nda serebral palsiden sonra ikinci s›rada gelir. SB’l› hastalar›n %65’i normal zekaya sahiptir.1-3 Hastal›kla karfl›laflan her doktor, meningomyelosel sonucu bacaklarda felç, idrar ve kaka tutmada bozukluklar, hidrosefali ve bunun gibi sorun-. S 1) 2) 3) 4). lar›n hayat›n herhangi bir döneminde ortaya ç›kabilece¤ini bilmelidir. Bu sebeple hastal›¤›n tan›s› ve ailelerin bilgilendirilmesi aç›s›ndan, 1. basamak sa¤l›k hizmetinin büyük önemi vard›r. Özellikle aile hekimlerine büyük görev düflmektedir. SB insidans› geliflmifl ülkelerde son y›llarda belirgin olarak azalm›flt›r. Bu azalma büyük ölçüde anne. Marmara Üniversitesi T›p Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dal›, Ortopedi ve Travmatoloji Uzman›, Yard. Doç. Dr. Marmara Üniversitesi T›p Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dal›, Ortopedi Travmatoloji Uzman›, Uzm. Dr. Marmara Üniversitesi T›p Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dal›, Asistan Dr. Marmara Üniversitesi T›p Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dal›, Ortopedi Travmatoloji Uzman›, Prof. Dr. 2004 © Yay›n haklar› Türkiye Aile Hekimli¤i Uzmanl›k Derne¤i (TAHUD)'a aittir. Her hakk› sakl›d›r. Deomed Medikal Medya taraf›ndan yay›mlanmaktad›r. Copyright © 2004 Turkish Society of Family Practice. All rights reserved. Published by Deomed Medical Publishing, a division of Deomed Medical Media, Istanbul..

(2) sa¤l›¤›na verilen önemin artmas› ve geliflen tan› yöntemleriyle SB saptanan gebeliklere son verilmesi sonucudur.1-3 Ülkemizde anne sa¤l›¤› halen yeterli düzeyde de¤ildir. Ayr›ca prenatal dönemde hastal›¤›n tan›nmas›nda çok ciddi eksiklikler mevcuttur. Dolay›s›yla, elde bir veri olmamakla birlikte, SB insidans›n›n geliflmifl ülkelere k›yasla daha yüksek oldu¤u varsay›lmaktad›r.3 Ultrasonografi (USG) rezolüsyonunun geliflmesi ve maternal alfa-fetoprotein taramas›n›n yayg›nlaflmas› sayesinde, SB gebelik s›ras›nda tan›nabilmekte ve istenirse gebelik sona erdirilebilmektedir. SB, USG taramalar› ile ikinci trimesterden sonra tam olarak de¤erlendirilebilir.1 Deneyimli kifliler taraf›ndan yap›lan USG tan›da amniosentez kadar etkili olabilir. Gebeli¤in 10-12. haftas›nda, vajinal USG ile anensefali ve SB tan›nabilir. Risk alt›ndaki annelerde çok faydal› bir tarama yöntemidir. 18. haftada kafatas› ve omurga ayr›nt›l› olarak görülebilir; USG bu haftalarda tekrarlanmal›d›r.1-3 SB’n›n prenatal tan›s› postnatal prognozu belirler. Durum saptand›¤›nda, aileye hastal›kla ilgili ayr›nt›l› bilgi verilmeli ve medikal abortus seçene¤i sunulmal›d›r. Aile medikal abortusu istemezse, bebek sezaryen ile al›narak kesenin enfekte olmas› ve hasar görmesi engellenebilir. SB bebeklerde kesenin kapat›lmas›na yönelik erken ve etkin müdahele bebe¤in prognozunu olumlu yönde etkiler. Do¤umun, yenido¤an yo¤un bak›m servisi ve acil nöroflirürjik giriflim olanaklar›na sahip bir hastanede, sezaryenle yap›lmas› önemli bir avantajd›r. SB’n›n erken dönem bak›m› çok zorlu bir süreç olmakla birlikte, sonuç baflar›l› ve tatmin edici olabilir.1,3-5 fiüpheli gebeliklerde mutlaka amnion s›v›s› analizi ile alfa-fetoprotein ve asetilkolin esteraz düzeyi saptanmal›d›r. Nöral tüp defekti olan fetuslar›n %10’unda ayn› zamanda trizomi 13 veya 18 görülebilir. Ülkemizde gebelikte USG ile takip oldukça yayg›n olmakla beraber, bu hastal›¤›n tan›s› ve tan›nd›¤›nda ailenin bilgilendirilmesinde ciddi eksiklikler mevcuttur.3 Korunmaya yönelik olarak, gebeli¤in oluflumundan en az bir ay önceden bafllayarak gebeli¤in üçüncü ay›na kadar yeterli (0.4-5 mg/gün) folik asit alan annelerde SB’l› bebek do¤urma riskinin %70 azald›¤› gösterilmifltir.3 Folik asit birçok taze g›dada bulunan bir vitamindir. Hamilelik bafllang›c›nda 0.4 mg/gün al›nmas›, yüksek riskli hamilelik adaylar›nda 5 mg/güne kadar ç›k›lmas› önerilmektedir. Folik asidin herhangi bir yan etkisi yoktur. Ancak antikonvülsan ilaç kullananlarda dozaj›n ayr›ca belirlenmesi gerekebilir.3 Nöral tüp defektli çocu¤u olan her anne ve baban›n genetik dan›flmaya ihtiyac› vard›r. SB mültifaktoriyel kal›t›mla aktar›l›r; bir çok gen bu hastal›ktan sorumlu tutulmaktad›r.1 SB’l› bebe¤e sahip olan ailelerin di¤er bebek-. 126. lerinin de SB’l› olma riski her gebelikle artmaktad›r. Bir SB’l› bebe¤i olan ailenin tekrar SB’l› bebekleri olma riski %4, iki SB’l› bebe¤i olan ailenin %10 ve üç SB’l› bebe¤i olan ailenin ise %25’dir. Burada aile hekiminin görevi, soygeçmiflinde SB olan aileleri ve gebeleri genetik dan›flma almalar› için yönlendirmek; prenatal tan› yöntemleri, hastal›ktan korunma hakk›nda bilgilendirmek ve hasta bebek ailelerine hastal›kla nas›l savaflacaklar›n› ö¤retmek olmal›d›r.1,3 ‹leri takip ve tedavi için hasta tam teflekküllü bir hastaneye sevk edilmelidir. Ailelerin birbirleriyle tan›flmas› amac›yla ortak toplant›lar düzenlenip dayan›flma sa¤lanmal›d›r.. Klinik Sorunlar SB’daki en belirgin klinik bulgu, parapleji veya paraparezi fleklindeki motor disfonksiyondur, kollarda zay›fl›k da görülebilir. Motor seviyenin belirlenmesi, fonksiyonel son durumu saptamak aç›s›ndan önem tafl›r (motor seviye, en alt intakt nöromüsküler segment olarak tan›mlan›r). Lezyonlar asimetrik oldu¤undan motor fonksiyon sa¤ ve sol taraflar için ayr› ayr› de¤erlendirilmelidir. Duyu kayb›, spastisite, hidrosefali kollarda koordinasyon bozuklu¤u, ilerleyici nörolojik bozukluk, nörojenik barsak ve mesane, kas-iskelet sistemi deformiteleri, patolojik k›r›klar, deri yaralar› ve obezite SB’l› çocuklarda s›k karfl›laflt›¤›m›z klinik sorunlard›r. Spina bifidal› çocuklarda görülen ortopedik problemler SB’l› çocuklarda görülen ortopedik problemlerin fliddetini belirleyen temel faktör tutulumun seviyesi (lezyon seviyesi) ve yay›l›m›d›r.1 Bu hastalarda omurga ve alt ekstremite deformiteleri ve eklem kontraktürleri s›kt›r. Ortopedik problemler çocu¤un yaflam kalitesini ve prognozu belirgin olarak etkiler. Dolay›s›yla her problem dikkatle incelenmeli ve uygun flekilde tedavi edilmelidir. Çocu¤un ulaflabilece¤i en üst hareketlilik düzeyinin sa¤lanmas› ve hastal›¤›n neden olabilece¤i bir dizi komplikasyonun engellenmesi amaç edinilmelidir. Hedeflerin gerçekçi olmas› önemlidir ve ailelere bu konuda ayr›nt›l› bilgi verilmelidir. SB’da deformitenin düzeltilmesi belirgin fonksiyonel kazanç sa¤lamayacaksa cerrahi giriflim düflünülmemelidir. Çocu¤un bak›m›n›n kolaylaflt›r›lmas›, dekubit yaralar›n›n aç›lmas›n›n önlenmesi, oturma ve ayakta durma dengesinin sa¤lanmas›, baca¤›n orteze uyar hale getirilmesi, ortezsiz hareketin sa¤lanmas› ve yürümenin kolaylaflt›r›lmas› ortopedik cerrahinin temel endikasyonlar›d›r. Yürüme potansiyeli iyi olan çocuklarda kompleks cerra-. | Bezer M ve ark. | Spina Bifida Hastal›¤›nda Görülen Ortopedik Sorunlara Genel Yaklafl›m ve Tedavi Prensipleri.

(3) hi giriflimlerle bütün ortopedik sorunlara agresif bir flekilde çözüm aranmal›d›r. Yürüme potansiyeli düflük olan torakal ve üst lomber tutulumlu olgularda ise genellikle baca¤› ortezle uyumlu flekle getirecek minor cerrahi giriflimler ile (ör. tenotomiler, minor osteotomiler) sorun çözülmeye çal›fl›l›r.. Omurga Sorunlar› SB’da omurga deformiteleri s›k ve genellikle ilerleyicidir. Bu hastalarda, konjenital vertebra malformasyonlar›na (konjenital skolyoz) ve/veya kas dengesizli¤ine ba¤l› (paralitik) skolyoz, kifoz, veya kifoskolyoz geliflebilir.3,4 Ayr›ca, yap›sal olmayan, fiks kalça fleksiyon kontraktürüne sekonder lomber hiperlordoz da görülebilir. Mevcut dolafl›m, solunum, sindirim sorunlar›na a¤›r omurga deformitelerinin eklenmesi, bak›m› zorlaflt›rarak baz› olgularda hayat beklentisini k›saltabilir. SB’l› hastalar›n yaklafl›k %10’unda major bir kifotik deformite geliflir.5,6 Bu deformite s›kl›kla do¤umda mevcuttur ve en az›ndan k›smen, omurgan›n tutulan bölgesinde arka elemanlar›n konjenital eksikli¤ine ba¤l›d›r. Kifotik deformite genellikle zaman içinde, kas dengesizli¤inin etkisiyle ilerler, oturma dengesini bozarak, s›rtüstü yatmay› olanaks›z hale getirir.1 Karn›n›n üzerine oturmas› sebebi ile çocukta, sindirim ve solunum problemleri geliflir. Çocuk, uyuyabilmek için yan ya da s›rtüstü yatmak zorunda kal›r; bu hem fiziksel olarak zordur, hem de dekubit ülseri oluflumuna (veya mevcut ülserlerin daha kötüye gitmesine) sebep olur. Oturma dengesi bozuk olan çocuklar, destek için sürekli ellerini kullanma ihtiyac› duyarlar; bu, fonksiyonel kapasitelerini belirgin olarak bozar.. artan bir lomber lordoza neden olabilir. Yürüme potansiyeli k›s›tl› çocuklarda lomber hiperlordoz ayakta dik durmay› engellerken, otururken de ellerden devaml› destek al›nmas›n› gerektirir. Tüm bunlar çocu¤un mobilitesini azalt›r ve günlük yaflam ifllevlerinin k›s›tlanmas›na neden olur. SB’l› hastalar›n omurga sorunlar›n›n tedavisinde temel hedef dengeli bir postür elde ederek, çocu¤un oturma ve yürüme fonksiyonunu gelifltirmektir.4,7,8 Bu çocuklarda görülen omurga deformiteleri genellikle cerrahi tedavi gerektirir. Konjenital deformiteler aç›s›ndan; (ör. skolyoz, kifoz, kifoskolyoz) hastalar›n h›zl› büyüme dönemlerinde üç-alt› ay arayla, ergenli¤e kadar y›lda en az bir kez röntgen çekilmelidir. H›zla ilerleyen lezyonlar›n cerrahi tedavisi, ön veya arka spinal füzyon, gereklidir (Resim 3 ve 4).4,7,9-11 Düflük aç›l› esnek kifozu olan çocuklarda konservatif tedavi (ortezler) denenebilir, di¤er kifoz tiplerinde ise erken cerrahi tedavi uygulanmal›d›r. Cerrahi giriflim geciktirilirse deformite h›zla artarak (>100 derece) düzeltilmesi zor bir hal al›r. ‹mplants›z arka spinal füzyon, kifotik deformite kontrolünde baflar›s›z kalabilir, implant uygulamalar›nda (Luque modifikasyonlar›) ise çok uzun segment enstrümantasyonlar›na ra¤men implant gevflemesi, cilt sorunlar› ve infeksiyonla karfl›lafl›lmaktad›r.. Spina bifidal› çocuklarda en s›k paralitik tipte skolyoz geliflir.1,4,7 Bunun yan›s›ra izole konjenital skolyoz veya konjenital ve paralitik skolyoz kombinasyonu da (konjenital e¤rili¤in, çocu¤un yafl› ilerledikçe kas dengesizli¤inin de eklenmesiyle fliddetlenmesi) görülebilir. Tipik paralitik skolyoz, pelvik oblisite ile beraber, uzun bir lomber ya da torakolomber e¤riliktir. Bu deformite torakal tutulumu olanlarda %80-90, alt seviyelerde, sakral tutulumda %10 civar›ndad›r (Resim 1 ve 2).1 Yaflla birlikte, deformite görülme oran ve fliddeti artar. Kifozu olan çocuklarda e¤rili¤in apeksinde dekubit yaralar› aç›l›rken, skolyoz, yük da¤›l›m›n›n› bozarak iskial tuberoziteler üzerinde yaralara yol açar. Ayr›ca, spinal deformite ve pelvik oblisite kötü oturma dengesine neden olur, kendi kendine hareket edemeyen hastan›n tekerlekli sandalye içindeki fonksiyonunu bozar. Özellikle yüksek lomber tutulumlu hastalarda, kalçalardaki fleksiyon deformitesi küçük yafllardan bafllayarak. Resim 1 Kifoskolyoz ameliyat öncesi antero-posterior (X-RAY/AP) görünüfl.. Türkiye Aile Hekimli¤i Dergisi | Turkish Journal of Family Practice | Cilt 8 | Say› 3 | 2004 |. 127.

(4) Paralitik skolyozlu çocukta deformite a¤›r de¤ilse ortez ile (servikotorakolumbosakral ortez=STLSO, torakolumbosakral ortez=TLSO) ergenlik ça¤›na kadar takip önerilir, belirgin pelvik oblisite oluflan ve/veya oturmayürüme dengesi bozulan hastalarda ise erken cerrahi tedavi, spinal füzyon, uygulanmal›d›r.4,7,10 Lomber hiperlordoza ba¤l› fonksiyonel sorunlar›n belirgin oldu¤u vakalarda ön veya arka spinal enstrümantasyonla (gerekti¤inde apikal vertebrektomi eklenerek) düzeltme gerekir. Ancak yürüme potansiyeli olan çocuklarda omurga deformitesinin düzeltilmesinden önce kalça fleksiyon deformitesi düzeltilmelidir.. Kalça Sorunlar› SB’l› çocuklar›n %30 ila %50’sinde yaflamlar›n›n ilk 2-3 y›l›nda, kalça instabilitesi (sübluksasyon/dislokasyon) ve fleksiyon kontraktürü geliflir (Resim 5). Kalça problemleri nadiren sakral lezyonlarla birliktedir, üst lomber ve torakal lezyonlarda ise %70’e ulaflan oranlarda görülür.1 Kalça instabilitesi, geliflimsel kalça displazisinde (eski ad›yla "Do¤umsal Kalça Ç›k›¤›") konjenital faktörlere (mültifaktoriyel; genetik, intrauterin kompresyon gibi) ba¤l› olarak geliflir; SB’da ise kalçay› çevreleyen kaslar›n zay›fl›¤›, kas gruplar› aras›ndaki güç dengesizli¤i, omurga. Resim 3 Ameliyat sonras› kifoskolyoz (X-RAY/AP) görünüfl.. ve bacak deformiteleri (ör. diz, ayak) ve çocuklar›n do¤al yürüme karakteristiklerinin geliflmemifl olmas› instabiliteye sebep olur. Geçmiflte spina bifida’l› çocuklar›n, genel durumlar›n›n iyili¤i aç›s›ndan, mutlaka yürümeleri gerekti¤i düflünülür ve iyi bir yürüme fonksiyonu için de instabilite veya deformite gibi kalça problemlerinin olmamas› gerekti¤i savunulurdu. Fakat zamanla anlafl›lm›flt›r ki kalça dislokasyonunun, çocu¤un yürüme fonksiyonu üzerindeki etkisi çok azd›r.1,12 Kötü bir yürüyüfl kal›b›na yol açan kalça çevresi sorunlar› genellikle, afl›r› lomber lordozla sonuçlanan, sabit kalça fleksiyon kontraktürüne ba¤l›d›r. Gözard› edilmemesi gereken di¤er bir önemli nokta da 10. yafltan sonra, yüksek seviyede lezyonu olan SB’l› çocuklar›n ço¤unun tekerlekli sandalye ile yer de¤ifltirmelerinin daha kolay oldu¤u ve bu flekilde enerjilerini daha ekonomik olarak kullanabildikleridir.. Resim 2 Kifoskolyoz ameliyat öncesi lateral (X-RAY/LAT) görünüfl.. 128. SB’l› çocuklarda kalça instabilitesi tedavisi halen tart›flmal› olmakla beraber, günümüzde baz› genel tedavi prensipleri üzerinde fikir birli¤i oluflmufltur. Bu hastalarda, kalça dislokasyonunun önlenmesi ve tedavisi geliflimsel kalça displazisinden belirgin olarak farkl›d›r. SB’l› çocuklar›n ortopedik sorunlar› bir bütün halinde ele al›narak, kalça problemlerinin bütünün sadece bir parças› oldu¤u ak›lda tutulmal›, yarar-zarar oran›, özellikle. | Bezer M ve ark. | Spina Bifida Hastal›¤›nda Görülen Ortopedik Sorunlara Genel Yaklafl›m ve Tedavi Prensipleri.

(5) Diz Sorunlar› SB’l› çocuklarda yürüme potansiyelini belirleyen en önemli faktör kuadriseps kas›n›n gücüdür. ‹lk üç yaflta çift tarafl› kuadriseps gücü 4/5 ya da 5/5 olan çocuklar genellikle yaflam boyu yürüyebilirken, kuadriseps gücü 2/5 ya da alt›nda olanlar çocukluk döneminde yürüyebilseler bile daha sonra yürüme gücünü koruyamazlar. SB’l› hastalardaki diz fleksiyon kontraktürü, kuadrisepsin güçsüzlü¤ü sonucu geliflir ve yürüme aç›s›ndan kötü prognoz iflaretidir. Torakolomber tutulumda %40, lomber tutulumda %20 ve sakral lezyonlarda %15 oran›nda diz fleksiyon kontraktürü geliflir. Hafif (<15°) deformiteler konservatif yöntemlerle tedavi edilirken, fliddetli (>15°) deformiteler için cerrahi tedavi, yumuflak doku gevfletmeleri ve/veya osteotomiler, gerekir.1,16 Genu valgum deformitesi, tensor fasya latan›n ve biseps kaslar›n›n dengelenemeyen gerginli¤i sonucu geliflir. Tedavide yumuflak doku gevfletmeleri önerilir. Genu varum deformitesi nadirdir, ve genellikle daha önce meydana gelmifl patolojik k›r›¤›n yanl›fl kaynamas› sonucu oluflur. Resim 4 Ameliyat sonras› kifoskolyoz lateral (X-RAY/LAT) görünüfl.. Ayak Sorunlar›. cerrahi tedavilerde, iyi yap›lmal›d›r. Literatüre göre, SB’ya ba¤l› kalça instabilitesinde tedaviyi belirleyen en önemli ölçütler lezyonun seviyesi, çocu¤un yürüme potansiyeli, ve instabilitenin tek ya da iki tarafl› olmas›d›r.1,13-15 Cerrahi giriflim, genel olarak alçak seviyede (alt lomber, sakral) lezyona sahip, yürüme potansiyeli iyi olan hastalarda cesaret verici sonuçlar ortaya koyarken, yüksek seviyedeki (torakal, üst lomber) lezyonlar› sonucu yürüyemeyen hastalarda baflar›s›z olmaktad›r. Dolay›s›yla, yürüyemeyen hastalarda kalça instabilitesi tedavisi yap›lmamal›, yürüme potansiyeli iyi olanlarda ise sadece tek tarafl› sublüksasyon/dislokasyon’larda cerrahi tedavi düflünülmelidir.1,13,15 Küçük çocuklarda kalça ç›k›¤›n›n redüksiyonu ve stabilizasyonu endikasyonu kondu¤unda aç›k kalça redüksiyonu, pelvik osteotomiler (periasetabuler kemik giriflimleri; Pemberton veya Chiari osteotomisi) ve femoral osteotomiler (proksimal femoral kemik giriflimleri; Femoral varus derotasyon osteotomisi) de¤iflik kombinasyonlar fleklinde uygulan›r. Hastada sabit fleksiyon kontraktürü geliflti¤inde ön kalça gevfletmesi bafll›¤› alt›nda kalçan›n önünde yer alan, nörovasküler yap›lar ve cilt d›fl›ndaki, tüm yumuflak dokular (rektus femoris, psoas, tensor fasya lata kas tendonlar› ve eklem kapsülü) serbestlefltirilir.. SB’l› çocuklarda her türlü ayak deformitesi s›kt›r. En s›k karfl›lafl›lan deformiteler, pes ekinovarus ve pes valgusdur. Bunlar›n d›fl›nda metatarsus adduktus, vertikal talus, pes kalkaneus, pes kalkaneovalgus, pes kavus, pes planovalgus, pençe parmak, çekiç parmak gibi deformiteler ile de karfl›laflabiliriz. Ayak deformiteleri, torakal tutulumda %90'a ulafl›rken, sakral tutulumda %50 oran›ndad›r.12,17 Ayak deformitelerinin oluflumunda do¤umsal anomaliler, uygunsuz postür, kas gücü dengesizli¤i ve duyu kayb›n›n rol oynad›¤› düflünülmektedir. Tedavide amaç, yere düz basan, hareketli, orteze uyum gösterebilen bir ayak elde etmek ve bunu yaflam boyu korumakt›r. Rijid olmayan deformitelerde ayak pozisyonu ortezler ile (AFO=Ankle foot orthesis, süpramalleolar ortezler, ayakkab› içine konan tabanl›klarla) düzeltilebilir. Rijid deformitelerde ise cerrahi tedavi uygulan›r. Dengesiz kas güçlerinin deforme edici etkilerini düzeltmek amac›yla tendon transferleri yerine tenotomiler tercih edilmeli, kemik deformiteleri ise osteotomiler ile düzeltilmeli, artrodezlerden kaç›n›lmal›d›r. SB’l› çocuklar›n ayaklar› her gün kontrol edilmeli, vuruk bafllang›c› saptan›rsa hemen önlem al›nmal›d›r. Ayaktaki duyu kayb› nedeni ile, deformitenin afl›r› bas›nç oluflumuna neden oldu¤u sahalarda güç iyileflen yaralar aç›l›r ve enfeksiyon bafllayabilir.. Türkiye Aile Hekimli¤i Dergisi | Turkish Journal of Family Practice | Cilt 8 | Say› 3 | 2004 |. 129.

(6) Resim 5 Spina bifidali çocuklar›n büyük bir k›sm›nda tutulumun fliddetiyle do¤ru orant›l› olarak yaflamlar›n›n ilk 2-3 y›l›nda kalça problemleri, kalça instabilitesi (sübluksasyonu/dislokasyonu) ve fleksiyon kontraktürü, geliflir. Sa¤ kalça eklem dislokasyonu ve sol kalça eklem sublüksasyon (X-RAY/AP). Deride Yara Oluflumu Genç eriflkin döneme kadar SB’l› çocuklar›n %95’inde dekübit ülserleri veya di¤er yaralar oluflur. Yaralar, bas›ya ba¤l› doku iskemisi, ortez veya alç› vuruklar›, idrar ve d›flk› ile derinin maserasyonu, yan›klar ve sürtünme sonucu oluflabilir. Tuvalet e¤itimi almam›fl küçük çocuklarda idrar ve d›flk›ya ba¤l› yaralar, aktif, hareketli çocuklarda ise diz ve ayaklarda sürtünmenin yol açt›¤› yaralar s›kt›r. Deride yara oluflumu, uzun süreli pansuman tedavisini gerektiren önemli bir sorundur.. takip edilmelidir. Genellikle kaynama gecikmesi sorunu olmaz. Kaynaklar 1.. Dias L. Myelomeningocele. Campbell's Operative Orthopaedic’te. Ed. Canale T, 9. bask›. Vol 4. St Louis, Mosby, 1998; 4018-36.. 2.. Broughton NS, Menelaus MB. Menelaus' Orthopaedic Management of Spina Bifida Cystica. 3. Bask› London, WB Saunders, 1998; 111-4.. 3.. Özaras N, Yalç›n S. Spina Bifida Tedavi ve Rehabilitasyon., ‹stanbul, Nobel T›p Kitapevleri, 2000; 130.. 4.. MRC Vitamin Study Research Group. Prevention of neural tube defects: Results of the Medical Research Council Vitamin Study. Lancet 1991; 338: 131.. 5.. Hull W, Moe JH, Winter RB. Spinal deformity in myelomeningocele: natural history, evaluation and treatment. J Bone Joint Surg 1974; 56A: 1767-73.. 6.. Banta JV, Hamada JS. Natural history of kyphotic deformity on myelomeningocele. J Bone Joint Surg 1976; 58A: 279.. 7.. Sarwark JF. Spina Bifida. Pediatr Clin North Am 1996; 43(5): 1151-8.. 8.. Hall JE, Poitras B. The management of kyphosis in patients with myelomeningocele. Clin Orthop 1977; 128: 33-9.. 9.. Lintner SA, Lindseth RE. Kyphotic deformity in patients who have a myelomeningocele. Operative treatment and long-term follow-up. J Bone Joint Surg 1994; 76A: 1301-8.. Patolojik K›r›klar Kemik mineral yo¤unlu¤undaki azalma, osteoporotik k›r›klara yol açabilir. SB’l› hastalar›n yaklafl›k %20’sinde patolojik k›r›k geliflir. Hastalarda a¤r› alg›s› olmad›¤› için, k›r›klar genellikle erken dönemde teflhis edilemez. Röntgen filmlerinde görülen dev kalluslar bu konuda deneyimli olmayan hekim taraf›ndan osteomyelit, hatta tümör san›labilir. K›r›k riskini belirleyen temel etken, flask paralizinin düzeyinden ziyade, travmad›r. K›r›k, bol pamuklu ateller veya alç› ile k›sa bir süre için sabitlenir. Hasta, vuruk yönünden s›kça. 130. 10. Sharrard WJW. The orthopaedic surgery of spina bifida. Clin Orthop 1973; 92: 195-201. 11. Torode IP, Godette G. A new method of fixation myelomeningocele kyphosis. J Pediatr Orthop 1995; 15: 202-7.. | Bezer M ve ark. | Spina Bifida Hastal›¤›nda Görülen Ortopedik Sorunlara Genel Yaklafl›m ve Tedavi Prensipleri.

(7) 12. Broughton NS, Menelaus MB, Cole WG, Shurtleff DB. The natural history of hip deformity in myelomeningocele. J Bone Joint Surg 1993; 75B: 760-5.. 15. Fraser RK, Bourke HM, Broughton NS, Menelaus MB. Unilateral dislocation of the hip in spina bifida. A long-term follow-up. J Bone Joint Surg 1995; 77B: 615-21.. 13. Alman BA, Bhandari M, Wright JG. Function of dislocated hips in children with lower level spina bifida. J Bone Joint Surg 1996; 78B: 294-8.. 16. Carroll NC. Assesment and management of the lower extremity in myelodysplasia. Orthop Clin North Am 1987; 18: 709-19.. 14. Brinker MR, Rosenfeld SR, Feiwell E, Granger SP, Mitchell DC, Rice JC. Myelomeningocele at the sacral level: Long-term outcome in adults. J Bone Joint Surg 1994; 76A: 1293.. 17. Frawley PA, Borughton NS, Menelaus MB. The incidence of foot deformities in low level spina bifida patients. J Pediatr Orthop 1998; 18(3): 312-3.. Gelifl tarihi: 15.01.2003 Kabul tarihi: 19.04.2004 ‹letiflim adresi: Dr. Murat Bezer Marmara Üniversitesi T›p Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dal› Altunizade 81190 ‹STANBUL Tel: (0216) 325 45 82 Faks: (0216) 325 45 82 e-posta: bezer@superonline.com. Türkiye Aile Hekimli¤i Dergisi | Turkish Journal of Family Practice | Cilt 8 | Say› 3 | 2004 |. 131.

(8)