í o
9
l,í j i•Z > T 7 ^
Resimde
(@resim
İstanbul
Güneş ACAR
İS T A N B U L Anakent Belediye Başkanı Bedrettin
İD a la n ’ın himayelerinde, Pamukbank'tn katkıla rıyla, Mimar Sinan Üniversitesi, İstanbul Resim ve Heykel Müzesi’nir işbirliğiyle düzenlenen ve sözkonusu müzenin salonlarında gerçekleştirilen
“Resimde İstanbul Sergisi” gönül isterdi ki, İstan
bul gibi dünyanın sayılı metropollerinden birine yakışan bir sergi olsun.
Böyle bir sergi nasıl olurdu?
15. Yüzyıl’dan itibaren AvrupalI sanatçıların yap tıkları desen, suluboya, yağlıboya ve gravürlerden bir seçme yapılırdı. Bunlara, Osmanlı minyatürle rinden İstanbul konulular eklenirdi. (Minyatürlerin orijinallerinin müzelerimizden sağlanmasında güç lük çekiliyorsa bunların tıpkıbasımları gerçekleştiri lebilirdi.) Bunları, 19. Yüzyıl’dan günümüze değin Türk sanatçılarının eserleri İzlerdi. Tüm bunlar, kuşkusuz, uzun, yorucu bir çalışmayı gerektirirdi. Ne var ki, müze sergileri İçin böylesi ciddi çalış malar gerekir. Çünkü bu tür sergiler, her şeyden önce öğretici sergilerdir.
Ne yazık kİ, “Resimde İstanbul Sergisi” yorul madan düzenlenmiş bir sergi. Müze koleksiyonun dan ve birkaç özel koleksiyondan derlenmiş resim lerden oluşuyor. Ne İstanbul’umuza layık, ne de resim sanatımıza.
AvrupalI ressamların sayısız İstanbul gravürleri (ki bulunması sanırım pek güç değildir), minyatür lerdeki İstanbul (ki uzun boylu bir çalışma gerektir mez), halk resmindeki, taş baskılardaki İstanbul (ki bazı örnekleri daha önce sergilendi) bu sergide yer almıyor. Ama yer almayan yalnızca bunlar değil. İs tanbul’u konu alan resimleri, böylesi birkaç sergiyi dolduracak Bedri Rahmi’den, İstanbul’u yaşarken ve düşlerinde yüzlerce kez resmeden Abldin Dino’ dan, İstanbul’un tek çağdaş gravürcüsü Aliye Ber- ger’den, alçakgönüllü İstanbul ressamı, gravürcüsü Fethi Karakaş’tan kaç yapıt var dersiniz bu iddialı (hiç değilse adıyla) sergide?... Hiç!...
Kanımca bu serginin adı, “Resimde İstanbul” değil, “Elde Ne Varsa İstanbul” olmalıydı.
Bi İstanbul şairi, Orhan Veli, “İstanbul’u dinli yorum gözlerim kapalı” diyordy bir şiirinde. Siz,
tüm eu eksikliklerine karşın, Dolmabahçe’deki Re sim re Heykel Müzesi’ne uğrayın 27 Mart’tan önce. Gözleri açık İstanbul’u dinleyen ressamlarımızın gördükleri İstanbul’u, o yavaş yavaş yok olmakta olanlstanbul’u, resimlerde görmek İçin.
Gördüğünüzde,belki “Hiç yoktan iyidir” diyecek- sinlt.
len de öyle dedim.
/ima her zaman, böyle demek zorunda mıyız?
Kişisel Arşivlerde İstanbul Belleği Taha Toros Arşivi
