Yenilikçilik Boyutu

Günümüzde kesintisiz olarak yaşanan sosyal ve ekonomik değişimler işletmeleri şiddetli, yoğun ve dinamik bir ortamda faaliyet sürdürmeye itmektedir (Erdem, Gökdeniz & Met, 2011; Çakici, Çalhan & Karamustafa, 2016). Bunun yanı sıra günümüz iş dünyasında hem ürün hem de iş modeli yaşam döngüleri de gün geçtikçe kısalmaktadır (Wiklund & Shepherd, 2005; Rauch vd., 2009; Munawar, 2019). Bu bağlamda yenilikçilik, risklerin en aza indirilmesi, büyümenin sürekliliği, rekabet avantajının sağlanması ve rakiplere göre yüksek düzeyde performans sağlayabilmeleri için işletmeler adına hayati önem taşımaktadır (Koçoğlu, 2012; Çakici, Çalhan & Karamustafa, 2016; Şahbaz, 2017;). Bununla birlikte yenilikçilik, girişimcilik yönelimin önemli bir bileşeni olarak kabul edilmektedir (Tajeddini, 2010; Gali vd., 2016; Akıncı, 2018; Koç, 2019). Ayrıca yenilikçilik boyutu literatürde en çok işlenen girişimcilik yönelimi boyutudur (Koç, 2019).

Schumbeter (1947), girişimcilik süreçlerinde yenilikçiliğin önemini vurgulayan ve yenilikçiliği yeni şeyler yapmak ya da mevcut şeyleri yeni yollarla yapmak olarak tanımlayan ilk kişidir (Aloulou & Fayolle, 2005; Piirala, 2012; Shah & Ahmad, 2019). Bu tanımdan sonra diğer araştırmacılar tarafından da yenilikçilik girişimciliğin kalbi olarak kabul edilmiştir (Kreiser, Marino & Weaver, 2002). Yenilikçilik, bir işletmenin yeni ürünler, hizmetler veya teknolojik süreçlerle sonuçlanabilecek yeni fikirler ve yaratıcı süreçlerle ilgilenme ya da destekleme eğilimi olarak tanımlanmıştır (Lumpkin ve Dess, 1996). Başka bir ifadeyle hem ürün hem de süreçlerde yaratıcılığı, deneyi, yeniliği ve teknolojik liderliği benimseme girişimleri olarak tanımlanmıştır (Dobratz, 2017). Hughes ve Morgan (2007) ve Mason vd., (2015) yenilikçiliği, Lumpkin ve Dess’e (1996) paralel olarak, müşteri ihtiyaçlarına ve sorunlarına yeni çözümler üretmek için yaratıcılığı, teknolojik liderliği ve Ar-Ge’yi; ürün, hizmet ve süreçlerin geliştirilmesinde benimseme ve destekleme eğilimi olarak tanımlamaktadırlar. Bu noktada yenilikçilik, farklılaşma yaratmak ve rakiplerinin çözümlerini bertaraf etmeye yönelik formüller üretmek için bir temeldir (Hughes & Morgan, 2007). Rauch ve arkadaşları (2009)

29

yenilikçiliği; yeni ürün ve hizmetlerin yanı sıra yeni süreçlerde Ar-Ge yoluyla teknolojik liderliğin getirilmesiyle yaratıcılığa ve denemeye katılmak olarak tanımlamıştır. Yenilikçilik, aynı zamanda işletmenin süreç ve örgütsel yeniliklere olan bağlılığını da göstermektedir (Zahra & Garvis, 2000). Tüm bu tanımlara ilave olarak Knight (1997), Kreiser ve arkadaşları (2002) yenilikçiliği; müşteri problemlerini çözmek için deneyimleme kabiliyeti, kapasitesi ve istekliliği olarak tanımlamıştır. Yenilikçilik ile ilgili tanımların belli çerçevede şekillendiği görülmektedir. Yenilikçilik ile ilgili birçok tanım yapılmasıyla birlikte özetle yenilikçilik, başarıyla sonuçlanabilecek bir şekilde yeni ürün, süreç ve hizmet ortaya koyma veya yaratıcı ve özgün çözümler üretme yönelimidir (Özer, 2011). Benzer şekilde yenilikçilik, problem ve ihtiyaçlara olağanüstü, yaratıcı ve özgün çözümler getirme yoludur (Fiş & Wasti, 2009). Bununla birlikte bazı araştırmacılara göre yenilik ve yenilikçilik kavramları farklı noktalara vurgu yapmaktadır. Bunlara göre; yenilik işletmenin eylemlerinden doğan çıktıları ifade etmektedir. Başka bir ifadeyle yenilik; yeni bir ürün, hizmet, süreç veya yeni bir yapı ve idari sistemdir (Hult, Hurley & Knight, 2004). Yenilikçilik ise işletmenin yeni fikir ve süreçlere olan istekliliğini ve becerisini olarak ifade etmektedir (Koç, 2019). Yani, yeni bir ürün, süreç ya da fikir ortaya koyma kapasitesidir (Hult, Hurley & Knight, 2004). Benzer şekilde yenilikçilik ile özdeşleştirilen yaratıcılık kavramı da yenilikçilikten farklıdır. En önemli fark ise yenilikçiliğin, bir fikri ya da bir bilgiyi pazarlanabilir ya da geliştirilmiş bir ürün ya da hizmete dönüştürmesidir (Alan & Yeloğlu,2013).

Literatür incelendiğinde yenilikçiliğe, süreç ve çıktı şeklinde iki yaklaşım gösterilmektedir. Süreç olarak yenilikçilik; yeni bir ürünü, hizmeti veyahut yöntemi; araştırmayı, geliştirmeyi ve bunun sonucunda pazarlamayı ifade etmektedir. Çıktı olarak yenilikçilik ise bu dönüşüm sunucunda meydana gelen pazarlanabilir, ürün ya da hizmeti ifade etmektedir (Edem, Gökdeniz & Met, 2011). Bunun yanı sıra yenilikçilik; ürün, süreç, radikal yenilikçilik, pazarlama, örgütsel, iş modeli, deneyim, alt pazar, ters yenilikçilik gibi başlıklar altında çeşitlendirilmiştir (Alan & Yeloğlu, 2013; Şahbaz, 2017).

İşletmelerin yeni fırsatları takip etmesinin bir yolu olarak yenilikçilik önemlidir (Lumpkin & Dess, 1996) ve işletmeler uzun dönemde varlıklarını devam ettirebilmek için yenilikçiliğe ihtiyaç duymaktadır. (Tajeddini, 2010; Alan & Yeloğlu,2013). Yenilikçilik, işletmelere yeni bir ürün ya da süreç hattını deneme fırsatı ya da teknolojik gelişmelerde ustalaşmaya yönelik tutkulu bir bağlılık sağlamaktadır (Lumpkin & Dess, 1996). Yine

30

yenilikçilik, işletmelerin rutinlerinin ve özgün yeteneklerinin geliştirilmesini sağlayan teknolojinin, ürünlerin ve hizmetlerin keşfedilmesine katkıda bulunmaktadır (Kreiser vd., 2013). İşletmeler yenilikçiliğe önem vererek yeni alanlara girmeyi, var olanları yenilemeyi ve işletme lehine gerçekleşebilecek herhangi iyi bir şeyin gerçekleşme ihtimalini arttırmaktadır (Hughes & Morgan, 2007). İşletmelerin yenilikçilik düzeyleri ne kadar yüksek olursa ürünlerini ve hizmetlerini geliştirme ve iyileştirme olasılıkları o kadar yüksek olmaktadır (Tang vd., 2020). Ayrıca yenilikçilik işletmeleri rakiplerinin önünde tutmakta ve daha iyi finansal sonuçlara yol açacak rekabetçi avantajlar kazandırmaktadır (Wiklund, 1999). Bu bağlamda Zahra (1996) çalışmasında, rekabet ortamında başarı elde etmek, yüksek finansal gelir elde etmek ve teknolojik kaynakları elde edip geliştirmek için yenilikçi olmanın önemini vurgulamıştır. Buna karşın Kreiser ve arkadaşları (2013) çalışmasında yenilikçiliğin, işletmenin hayatta kalmasını destekleyen ve değer yaratan diğer faaliyetlere sağlanan kaynakları azaltabileceğini belirtmiştir. Yine Kreiser ve arkadaşları (2013) çalışmasında yeniliklere sağlanan kaynakların işletmenin kısa vadeli borç ve yükümlülüklerini yerine getirmesini tehlikeye sokabileceğini belirtmişlerdir.

İşletmeler yenilikçiliği, performansına veya etkinliğine katkıda bulunması için benimserler (Hult, Hurley & Knight, 2004). Yenilikçilik, işletmenin yeni ürün, süreç ve fikir sunma kabiliyeti ile ilgili olduğu için işletme performansını etkileyen kilit bir performans göstergesi olarak tanımlanmıştır (Todd, 2006). Yenilikçilik çoğu zaman belirli bir risk içermekle birlikte sonuçların her zaman olumlu olacağının garantisi yoktur ancak yenilikçilik yapan işletmelerin, yapmayanlara oranla daha iyi performans gösterdiği literatürde kabul edilmektedir (Hernandes-Perlines vd., 2019). Bununla birlikte literatürde yenilikçilik ile işletme performansı arasındaki ilişkiyi araştıran birçok çalışma yer almaktadır. Genel olarak sonuçlar yenilikçiliğin işletme performansını pozitif yönde etkilediği ya da ilişkide olduğu (Miller & Friesen, 1982; Quince & Whittaker, 2003; Hult, Hurley & Knight, 2004; Hughes & Morgan, 2007; Lee & Lim, 2009; Lumpkin & Dees, 2001; Kreiser vd., 2013; Alegre & Chiva, 2013; Jalali, Jaafar, & Thurasamy, 2013; Lechner & Gudmundsson, 2014; Mason vd., 2015; Rua, França & Ortiz, 2017, Özer, Yılmaz & Avcı, 2017) görülse de bazı çalışmalarda anlamlı pozitif bir etki ya da ilişki bulunamamıştır. Shah ve Ahmad’ın 2019 yılında yayımlanan çalışması buna örnektir. Shah ve Ahmad (2019) Pakistan’da imalat sektöründe faaliyet gösteren KOBİ yöneticileriyle yaptığı çalışmada, yenilikçiliğin işletme performansıyla anlamlı bir

31

korelasyon göstermediğini tespit etmiştir. Başka bir örnek ise Özer ve arkadaşlarının 2017 yılında 216 işletme yöneticisiyle yaptığı çalışmadır. Bu çalışmada yenilikçi boyutun her ne kadar işletmenin finansal performansına etki ettiği saptansa da işletmenin finansal olmayan performansı üzerindeki etkisi düşük kalmıştır. Görüldüğü üzere girişimcilik yönelimin yenilikçilik boyutu ile işletme performansını ele alan çalışmaların sonuçları çeşitlilik göstermektedir.

Bu başlıkta girişimcilik yönelimin, yenilikçilik boyutuyla ilgili yapılan tanımlara yer verilmiş ve belirtilen yenilikçilik türlerine değinilmiştir. Ayrıca girişimcilik yönelimi çalışmalarında, yenilikçilik boyutunun işletme performansı ile ilişkisinin sonuçları verilmiştir. Bir sonraki başlıkta girişimcilik yönelimin risk alma boyutu etraflıca işlenecektir.