verilecektir. Ülkemizde yaratıcı dramanın matematik eğitiminde kullanılmaya baĢlaması 2000‟li yıllardan sonraya rastlar. Bu yöntemin oyunsu süreçlerle eğitimin içinde yer alıyor olması araĢtırmacıları daha çok okul öncesi ve ilköğretim düzeyinde çalıĢmalar yapmaya sevk etmiĢtir. UlaĢabildiğimiz çalıĢmalar Ģöyledir;
Üstündağ (1997), yazdığı doktora tezinde vatandaĢlık ve insan hakları eğitimi dersinde yaratıcı drama yöntemi kullanıldığında öğrencilerin baĢarı ve tutumlarına etkisini incelemiĢtir. ÇalıĢmasını iki adet 8. sınıf Ģubesi ile ön test- son test kontrol gruplu deneysel yöntemle yapmıĢtır. UlaĢılan sonuçlara bakıldığında, yaratıcı dramanın uygulandığı deney grubunun toplam eriĢi ve tutum puanları ortalamaları açısından kontrol grubuna göre anlamlı bir fark bulunmuĢtur.
Üstündağ (1988), yüksek lisans tez çalıĢmasında ilkokul 2. Sınıf Hayat Bilgisi dersindeki Çevremizde Sonbahar ünitesinde uygulama yapmıĢtır. Dramatizasyon yönteminin geleneksel yönteme göre etkililiğini araĢtırmıĢtır Ön test- son test kontrol gruplu bu çalıĢmada Üstündağ tarafından hazırlanan baĢarı testi ünitenin baĢında ve sonunda öğrencilere uygulanmıĢtır. 2 adet 2. sınıf Ģubesi ile deneysel bir çalıĢma gerçekleĢtirmiĢtir. Uygulamanın sonunda deney ve kontrol grubunun ön test-son test puanları sonuçları karĢılaĢtırıldığında dramatizasyon ağırlıklı yöntemin, geleneksel yönteme göre daha etkili olduğu sonucuna ulaĢılmıĢtır.
Arieli (2007), çalıĢmasında 6. sınıf fen bilgisi dersinde “KarıĢım ve Çözeltiler” konusundaki bazı kavramları yaratıcı drama yöntemi ile öğretmeyi amaçlamıĢtır. Deney grubuna yaratıcı drama yöntemi ile öğretim yaparken, kontrol grubuna FOSS öğretim modelini uygulamıĢtır. Bu çalıĢmada nicel ve nitel araĢtırma yöntemleri bir arada kullanılmıĢtır. Yaratıcı drama yöntemi ile yapılan öğretimin sonucunda, bu
yöntemin iyi bir öğretim aracı olduğu, olumlu bir sınıf ortamı yaratarak soyut kavramları anlaĢılır kıldığı, öğrencilerin sosyal etkileĢimlerden zevk aldığı ve benlik saygılarının arttığı bulgularına ulaĢılmıĢtır.
Lee ve diğerleri (2015) çalıĢmalarında, Sanat ve BeĢeri Bilimler Komitesi BaĢkanı‟nın sanatın eğitime entegrasyonun boyutlarını daha iyi anlama çağrısında bulunması üzerine; liteartürdeki sanatın eğitime uygulanma yöntemlerinden biri olan DBP (Drama Tabanlı Pedagoji)‟e yönelik çalıĢmaları incelemiĢlerdir. Kapsamlı bir literatür taraması yaparak, 1985-2012 yılları arasındaki 47 yarı deneysel çalıĢmayı incelemiĢlerdir. Sonuçlara göre, nedensel çıkarımlar yapmak için tasarımların az olduğu, baĢarı dıĢındaki sonuçların seyrek olarak incelendiği görülmüĢtür.
Özsoy (2003), Balıkesir‟de bir devlet okulunda deneysel bir çalıĢma yürütmüĢ ve 8. sınıf matematik dersi Dik Prizmaların Hacimleri konusunda uygulama yapmıĢtır. Deney grubuna yaratıcı drama yöntemi, kontrol grubuna düz anlatım yöntemini iki hafta boyunca uygulamıĢtır. Deney grubu lehine anlamlı bir farklılık olduğu sonucuna ulaĢılmıĢ, geometri konusunda yaratıcı drama yöntemi ile öğretimin daha etkili olduğu bulunmuĢtur
Kayhan (2004), Ankara ilindeki bir devlet okulunda 2003-2004 yılında tesadüfi yöntemle seçilen iki adet 3. sınıf öğrencileri ile uzunluk ölçüleri konusunun öğretiminde yaratıcı drama yöntemi kullanarak yüksek lisans tez çalıĢmasını deneysel olarak yürütmüĢtür. Bu yöntemin öğrenci baĢarı, tutumu ve bilgilerin kalıcılığına etkisini araĢtırmayı amaçlamıĢtır. Son test uygulamasından 1 ay sonra kalıcılık testi olarak tekrar çoktan seçmeli test uygulanmıĢtır. Sonuçlar incelendiğinde, yaratıcı drama yönteminin uzunluk ölçüleri konusunun öğretiminde öğrenci baĢarısına, bilgilerin kalıcılığının sağlanmasına ve öğrencilerin derse yönelik tutumlarında olumlu bir etkisi olduğu sonucuna ulaĢılmıĢtır.
Shand (2008), yaratıcı drama müfredaı yaratarak Ġngilizce öğretmeyi amaçlamıĢ ve etkilerini saptamıĢtır. AraĢtırmanın örneklemini 8 tane 3. sınıf ve 10 tane 6-7. sınıf öğrencisi oluĢturmuĢtur. ÇalıĢmada veriler gözlem, gruplardaki öğrenciler ve öğretmenleri ile yapılan görüĢmeler ve ön test-son testlerden
toplanmıĢtır. AraĢtırmanın bulgularına göre, dramanın 3. sınıf öğrencilerinin güven ve ilgilerini artırmada, Ġngilizce konuĢmaya yönelik kaygılarını azaltmada etkili olduğunu göstermiĢtir. 6-7. sınıf öğrencilerinin dramayı olumlu buldukları fakat dil konuĢmaya yönelik kaygılarını azaltmada pek etkili olmadığı bulunmuĢtur.
Duatepe (2004), doktora tez çalıĢmasında 7. sınıf Ģubesi ile bazı geometri konularında (açılar ve çokgenler; silindir ve daire) drama temelli öğretim yapmıĢtır. Deneysel olan çalıĢmasını 2002-2003 eğitim yılında bir devlet okulundaki 3 sınıfla yürütmüĢtür. Bu yöntemle öğretimin öğrencilerin baĢarısına, baĢarılarının kalıcılığına, matematik ve geometriye yönelik tutumlarına, Van Hiele Geometrik DüĢünme düzeylerine etkisini araĢtırmayı amaçlamıĢtır. Drama yöntemi ile öğrenim gören öğrencilerin öğrenmelerine, arkadaĢlık iliĢkilerine, öğretmen ve öğrenci rollerine ve kendilerine ait farkındalıklarına etkisi hakkındaki görüĢlerini almayı hedeflemiĢtir. Bunun yanında drama çalıĢmalarını yapan öğretmenin bu öğretim yöntemi ile ilgili görüĢlerini almıĢtır. Duatepe, 30 ders saati süren çalıĢmasına veri toplama araçları olarak baĢarı testlerini, Van Hiele geometrik düĢünme düzeyi testini ve tutum ölçeklerini ön test ve son test olarak kullanmıĢtır. Sonuçları incelendiğinde, deney grubu lehine baĢarı ve derse yönelik öğrenci tutumlarında anlamlı bir farklılık bulunmuĢtur. Uygulamadan 4 ay sonra, kalıcılığı tespit etmek üzere baĢlangıçta uygulanan baĢarı testleri tekrar uygulanmıĢtır. Geometri dersi kalıcılık test sonuçları drama uygulamalı öğretimin geleneksel yönteme göre etkili sonuçlar verdiği bulunmuĢtur. Öğrencilerle görüĢmelerde drama yöntemi ile iĢlenilen geometri dersi hakkındaki düĢünceleri ve baĢarı testlerindeki sorular hakkında konuĢulmuĢtur. Öğrencilerin ve öğretmenin düĢüncelerine göre; öğrencilerin aktif katılması, grup çalıĢması içinde olması, doğaçlamalar içermesi, anlamlı öğrenmeyi sağlaması öğrencilerde baĢarıyı artırmıĢtır.
Özdemir ve AkkuĢ (2005), “Fen ve Matematik derslerinde Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adayları tarafından Yaratıcı Dramanın Kullanımı” baĢlıklı makale yayınlamıĢlardır. Bu çalıĢmada sınıf öğretmenlerinin yaratıcı drama yöntemine göre hazırlanan ders planlarının analiz etmesini ve değerlendirmesini amaçlamıĢtır. Hazırladıkları bu planları yaratıcı drama temelli ders planı değerlendirme ölçütleri
göz önüne alınarak değerlendirilmiĢlerdir. Ayrıca, fen ve matematik eğitiminde yaratıcı dramanın bir yöntem olarak kullanımına iliĢkin, öğretmen adaylarının görüĢlerini almak için, onlarla görüĢmeler yapılmıĢtır. AraĢtırma sonuçlarına göre; hazırlanan ders planlarında bazı eksiklikler görülmesine rağmen, sınıf öğretmeni adaylarının yaratıcı dramanın aĢamalarına ve bileĢenlerine uygun ders planları hazırlayabildikleri sonucuna ulaĢmıĢlardır.
Tanrıseven (2000), yüksek lisans tez çalıĢmasında 1999-2000 öğretim yılında Ġstanbul‟da bir ilkokulda iki tane 5. sınıf Ģubesindeki öğrencilere deneme-tarama modeli kullanarak matematik öğretiminde dramatizasyonun problem çözme stratejisi olarak kullanılmasının öğrencilerin akademik baĢarısına ve bilgilerin kalıcılığına etkisi araĢtırmıĢtır. Deney ve kontrol grubu olarak seçtiği Ģubelere yaratıcı drama ve geleneksel yöntemle öğretiminde ön test-son test uygulaması yaparak bağımsız örnekler t-testi ile araĢtırmasını yürütmüĢtür. Sonuç olarak yaratıcı drama lehine anlamlı farklılık olduğu, ayrıca bu yöntemin bilgilerin kalıcılığını olumlu yönde etkilediği bulgulanmıĢtır. Ayrıca problem çözme baĢarısının öğrencinin derslerine yardım eden kiĢilere göre farklılaĢtığı bulgulanmıĢtır.
Ekinözü (2003), tez çalıĢmasında 2002-2003 öğretim yılında Ġstanbul‟daki devlet okulunda iki 8. sınıf Ģubesinde toplam 70 öğrenci ile deneysel bir çalıĢma yürütmüĢtür. Permütasyon ve olasılık konusunun öğretiminde dramatizasyon yöntemini kullanmıĢtır. ÇalıĢmada, bu yöntemin baĢarı, bilgilerin kalıcılığı ve tutum düzeyine etkisini belirlemek için Matematik BaĢarı Testi, Permütasyon-Olasılık Testi ve Matematik Tutum Ölçeği kullanılmıĢtır. Ön test-son test sonuçlarının deney ve kontrol gruplarının puan sonuçlarına göre; öğrencilerin baĢarıları ve matematiğe karĢı tutumlarında düz anlatım ile dramatizasyon yöntemi aynı oranda etkilidir.. Bilgilerin kalıcılığına bakıldığında ise, dramatizasyon yöntemi kullanılan deney grubu lehine anlamlı bir farklılığın olduğu bulgulanmıĢtır.
Allern ve Drageset (2017), çalıĢmalarında Suriye‟deki mülteci problemine iliĢkin bir araĢtırma projesine dayanarak süreç dramalarını kullanarak matematiksel iletiĢim örüntülerinin değiĢimini incelemiĢlerdir. Süreç dramasında, öğrencilere mülteciler, trafikerler ve Ġtalyan sahil güvenlikleri gibi bazı seçilmiĢ rol tipleri veya
kategoriler (otorite, meraklı olan, Ģüpheci ve ara bulucu) verilerek perspektif değiĢikliği uygulanmıĢtır. AraĢtırmanın bulgularına göre, rol ve bakıĢ açısı değiĢiklikleri öğrencilerde farklı etkiler yaratabildi, matematiği öğretmek için sorulara, açıklamalara ve tartıĢmalara dikkat edilerek daha fazla öğrenci aktivitesi potansiyeli ortaya çıkarıldı ve öğrenme sürecinde perspektif değiĢikliği ve rol kategorileri kullanılması teĢvik edildi.
Örnek (2007), yüksek lisans çalıĢmasında trigonometrik kavramların kazanılmasında yaratıcı drama yönteminin uygulanmasının öğrencilerin akademik baĢarısına, matematiğe dair tutum ve kaygılarına etkilerini ve bilgilerin kalıcılığına olan etkisini araĢtırmıĢtır. 8. sınıf öğrencilerinden toplam 69 kiĢinin katıldığı çalıĢmada deneysel bir yöntem kullanılmıĢtır. AraĢtırmanın sonucunda dramanın, öğrencilerin matematik baĢarılarını artırdığı, matematiğe dair tutumlarına ve bilgilerin kalıcılığına olumlu yönde ve anlamlı bir etkisi olduğuna ulaĢılmıĢtır.
Atar (2007), çalıĢmasında yaratıcı drama yöntemi ile dünyadaki pek çok doğa harikasının altında yatan matematiksel temelleri kavramalarını sağlamayı amaçlamıĢtır. 90 dakikalık uygulamayı, 80 yedinci ve sekizinci sınıf öğrencisine ayrı ayrı uygulamıĢtır. AraĢtırmanın nicel verilerini uygulama öncesinde ve sonrasında öğrencilere konuyla ilgili sorulardan oluĢan bir test uygulayarak, nitel verilerini ise matematik ve yaratıcı drama ile ilgili görüĢleri, izlenimleri yapılandırılmamıĢ görüĢmelerden elde etmiĢtir. Sonuç olarak, öğrencilerin bu süreçten keyif aldıkları ve öğrencilerin konuyu kavradığı bilgisine ulaĢılmıĢtır.
Coleman ve Davies (2018), çalıĢmalarında öğrencileri bir üst seviyeye çekerek kurgusal bir çerçevede anlamlı öğrenmeyi sağlamak istemiĢlerdir. Yüksek lisans öğrenme ve öğretmede yürütülen bu makale, uygun bir tema içinde korsan macerasıyla baĢlar. Bu çalıĢma, haritalama, konum, ölçümleme gibi özelliklerin kullanılmasına olanak tanıyarak yeni pedagojilerin keĢfedilmesini ve meslektaĢların aynı paydada buluĢmasını sağlamıĢtır.
Karapınarlı (2007), yüksek lisans araĢtırmasında yaratıcı drama yöntemi ile iĢlenen matematik dersindeki yüzdeler konusunun akademik baĢarıya ve bilgilerin
kalıcılık düzeyine etkisini araĢtırmıĢtır. Deney ve kontrol gruplu, ön test-son test deneysel modelinin kullanıldığı araĢtırmada, 44 yedinci sınıf öğrenci yer almıĢtır. AraĢtırma sonucunda, yaratıcı drama yöntemi matematik dersindeki akademik baĢarıyı artırdığı ve bilgilerin kalıcılığını sağladığı bulunmuĢtur.
Duatepe ve Ubuz (2007) altı buçuk hafta boyunca iki adet 7. sınıf üzerinde drama temelli matematik derslerini gözlemleyen matematik öğretmeninin, görüĢme yoluyla gözlemlerinin alınması üzerine bir çalıĢma yapmıĢlardır. Öğretmenin gözlemleri olumlu ve olumsuz taraflar olarak iki grupta değerlendirilmiĢtir. Drama yönteminin olumlu yanları, öğrencilerin eğlenerek derse katılması; öğrenciler arasında iletiĢimin artması; öğrencilerin fikirlerini özgürce ifade etmelerine; matematikte öğrenilen bilgilerin kalıcılığının sağlanması; baĢkalarının düĢüncelerini eleĢtirmelerine fırsat vermesi; kendine güveni geliĢtirmesi, hayal gücünü ve yaratıcılığı geliĢtirmesi olarak ifade etmiĢtir. Bu yöntemin olumsuz yönlerinin ise derslerin hazırlanmasının sabır, zaman, para ve yaratıcılık gerektirdiğini söylemiĢtir.
Burton (2010), çalıĢmasında Sydney'de düzenlenen Uluslararası Eğitim AraĢtırmaları Enstitüsü'ndeki (IDIERI) Zorbalıklara KarĢı Davranma Programı için geliĢtirilen uygulamalı tiyatro tekniklerini ergen kızlar tarafından zorbalık gibi gizli bir soruna uygulayarak sonuçlarını incelemiĢtir. AraĢtırma büyük bir kız okulunda yürütülerek gizli zorbalığın doğası hakkında bazı önemli yeni bilgiler ortaya koymuĢtur. Ayrıca dramanın, ergen kız çocuklarda iliĢkisel saldırganlık ile daha etkili bir Ģekilde baĢa çıkmalarını sağlamada, kendini tanımlama, empati ve benlik saygısını arttırmada etkili olduğu görülmüĢtür.
Özsoy ve Yüksel (2007), çalıĢmalarında yaratıcı drama yöntemi ile simetri konusunun 8. sınıflarda öğretimi için bir etkinlik planı hazırlamıĢlardır. Ayrıca bu çalıĢmalarında dramanın matematik öğretiminde nasıl kullanılacağı ve öğrenmeyi nasıl etkilediği üzerinde durulmuĢtur.
Özdemir ve Üstündağ (2007), araĢtırmalarında ilköğretim fen bilgisi öğretmenliğinde öğrenim görmekte olan öğretmen adaylarına yaratıcı drama yöntemi kullanarak fen ve teknoloji alanındaki ünlü bilim insanlarının hayat öykülerini ve
bilime olan faydalarını ele almıĢlardır. Konuyla ilgili hazırlanan 15 saatlik yaratıcı drama eğitim programı uygulanmıĢtır. 2005-2006 yılında yapılan araĢtırma tek grup ön test-son test deneysel yöntem kullanılmıĢtır. Elde edilen verilere göre öğretmen adaylarının yaratıcı drama yöntemi ile iĢlenen dersten bilgi sahibi oldukları, yaĢayarak ve içselleĢtirerek öğrenmenin gerçekleĢtiği söylenebilir.
Güler (2008), yüksek lisans tezinde 2006-2007 eğitim-öğretim yılında Türkçe dersinde bir yöntem olarak yaratıcı dramayı kullanmıĢtır. Samsun ilindeki bir ilköğretim okulunda, iki adet 4. sınıf Ģubesinin toplam 32 öğrencisiyle deneysel bir çalıĢma gerçekleĢtirmiĢtir. 18 hafta süren çalıĢmada toplanan verilerin sonuçlarına göre, okuduğunu anlama becerileri ve anladığını yazıyla ifade etme konuların geliĢmesinde yaratıcı drama yönteminin geleneksel yönteme göre daha etkili olduğu bulunmuĢtur.
ġenol (2011), doktora tezinde Ġzmir‟de bulunan bir devlet okulunda yaratıcı drama yönteminin ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinde baĢarı, benlik kavramı ve problem çözme stratejileri üzerindeki etkilerini araĢtırmıĢtır. ÇalıĢma iki 6. sınıf Ģubesi ile toplam 48 öğrenci ile yarı deneysel olarak gerçekleĢtirmiĢtir. Yaratıcı drama yöntemi ile öğretim deney grubunda, geleneksel modelle öğretim kontrol grubunda gerçekleĢmiĢtir. AraĢtırma hem nitel hem nicel olarak yürütülmüĢ, nitel veri toplama aracı olarak görüĢme, ses ve video kayıtları, nicel veri toplama aracı olarak da akademik benlik kavramı ölçeği ve baĢarı testi kullanılmıĢtır. AraĢtırmanın sonuçlarına göre, yaratıcı drama yöntemi ile matematik öğretiminin baĢarıyı artırdığı ve öğrencilerin benlik kavramları düzeylerinde olumlu yönde bir etki ettiğine ulaĢılmıĢtır.
Agun (2012), yüksek lisans tez çalıĢmasında 4. sınıf öğrencilerine matematik dersinde drama etkinlikleri geliĢtirmiĢtir. Aksiyon araĢtırma yönteminin kullanıldığı çalıĢmada, Rize‟de bir devlet okulunda bulunan 4. sınıf 24 öğrenci ile 15 hafta boyunca hazırladığı etkinlikleri uygulamıĢtır. Matematik dersindeki tüm öğrenme alanlarına göre (sayılar, geometri, veri, ölçme) drama yöntemiyle etkinlikler hazırlamıĢtır. Verileri gözlem, görüĢme, anket ve drama ders planları aracılığıyla toplamıĢtır. Öğrencilerin hazırlanmıĢ planlı drama etkinlikleri ile iĢlenen dersi
eğlenceli bulduğu ve memnun kaldıkları, öğrenciler arasındaki paylaĢımı artırdığı, bilgiye ulaĢmada kolaylık sağladığı ve bu yöntem yardımıyla öğrencilerin öğrendiklerini günlük yaĢamla iliĢkilendirebilecekleri bulgusuna ulaĢılmıĢtır.
Dorion (2009), çalıĢmasında drama etkinliklerinin literatürde olmayan etkilerini incelemek istemiĢtir. Cambridge‟teki fen bilgisi öğretmenlerinin kimya, biyoloji ve fizik derslerindeki 12-16 yaĢları arasındaki öğrencilerle iĢledikleri dersleri yakından incelemiĢlerdir. Bu çalıĢmada bilim öğrenmede kullanılan drama formlarını, karakterlerini, öğretme içeriklerini araĢtırıldı. Elde edilen bulgular, drama etkinliklerinin henüz akademik literatürde kaydedilmemiĢ çeĢitli konuları aktarmak için kullanıldığını ve soyut bilimsel kavramların rol oynama yoluyla öğretilmesi için daha büyük bir kapsamda ele alınması gerekliliğini ortaya koymuĢtur. Bu etkinlikler, öğrencilerin görselleĢtirmeleri, bedenlenmiĢ duygular ve antropomorfik metaforlar da dahil olmak üzere çeĢitli özellikleri geliĢtirmektedir. Bu etkinlikler sonucunda, etkileĢimli konuĢma ve multimodal iletiĢime dayanan bir pedagojik model üretilmiĢ oldu.
Paylan (2013), yüksek lisans çalıĢmasında yaratıcı drama etkinlikleri ile ilkokul 2. sınıf öğrencilerinin özgüven geliĢimi arasındaki iliĢkiyi incelemiĢtir. Nicel ve nitel yöntemlerinin bir arada kullanıldığı çalıĢmada ön test-son test kontrol gruplu çalıĢılmıĢtır. Verileri, özgüven gözlem listesi ve kendi gözlemlerinden de yararlanarak tamamlanan araĢtırmanın sonucunda, drama temelli öğretimin öğrencilerin özgüvenlerini olumlu etkilediği tespit etmiĢtir.
YumuĢak (2014), yüksek lisans çalıĢmasında Tokat ilindeki iki adet 4. sınıf Ģubesindeki toplam 56 öğrenci ile deneysel model yöntemini kullanmıĢtır. Denklik bakımından eĢit olan iki adet 4. sınıf Ģubesi ile deney grubundaki 28 öğrenciye kesirler konusu kazanımları oyunlar yoluyla, kontrol grubundaki 28 öğrenciye ise geleneksel yöntemle iĢlenmiĢtir. AraĢtırmacı tarafından geliĢtirilen kesirler baĢarı testi ön test-son test olarak uygulanmıĢ, uygulamadan iki hafta sonra da kalıcılık testi olarak tekrar uygulanmıĢtır. AraĢtırmanın sonuçlarına göre oyunlarla matematik öğretiminin öğrencilerde akademik baĢarıyı artırdığı ve bilgilerin kalıcılığını sağladığı görülmüĢtür.
Yenilmez ve Uygun (2010), 28 ilköğretim 7. sınıf öğrencisi ile yarı deneysel olarak ön test-son test modelini kontrol grupsuz olarak uygulamıĢ, yaratıcı dramanın öğrencilerin geometriye dair öz-yeterlik inanç düzeylerine olan etkisini araĢtırmıĢlardır. AraĢtırma sonuçlarına göre bu yöntemin, öğrencilerin geometriye yönelik öz-yeterlik inançlarında anlamlı bir etkisi olduğu bulunmuĢtur.
Cantürk Günhan ve Özen (2010), drama yöntemi ile prizmalar konusunun iĢlenmesinin, öğrencilerin geometriye yönelik öz-yeterlik algısı üzerindeki etkilerini belirlemeyi amaçlamıĢlardır. 20 adet 6. sınıf öğrencisinden alınan veriler, geometriye yönelik öz-yeterlik algısı ölçeği ve görüĢme formu ile toplanmıĢtır. AraĢtırma sonucunda, öğrenciler bu yöntemi eğlenceli bulduklarını ifade ederlerken yaratıcı drama yöntemi ile iĢlenen dersin öğrencilerin öz-yeterlik inançlarında beklenen düzeyde bir etki yaratmadığı sonucuna ulaĢılmıĢtır.
Kayhan (2012), çalıĢmasında Türkiye‟de matematik öğretiminde yaratıcı drama, dramatizasyon ve dramanın bir yöntem olarak kullanıldığı araĢtırmaları bir araya getirerek alan yazın taraması yapmıĢ ve bu yöntemlerin matematik eğitimindeki yerini araĢtırmıĢtır.
Tezer ve Aktunç (2010), dramanın bir yöntem olarak matematik öğretiminde kullanımı hakkında öğretmen görüĢlerini ele almıĢlardır. 376 öğretmenin görüĢlerine baĢvurulduğu araĢtırma sonucunda öğretmenlerin yaĢları arttıkça matematik derslerindeki drama kullanımlarının azaldığı, öğretmenlerin yaĢları azaldıkça da drama kullanımının arttığı sonucuna ulaĢmıĢlardır.
Duatepe Paksu ve Ubuz (2009)‟un dramaya dayalı geometri öğretiminin 7. sınıf öğrencilerin baĢarısı, tutum ve düĢünme seviyeleri üzerindeki etkilerini kontrol gruplu ön test-son test araĢtırma deseninin kullanıldığı çalıĢma ile araĢtırmıĢlardır. AraĢtırmanın sonucunda drama temelli öğretimin öğrencilerin geometri baĢarılarında, geometrik düĢünme seviyeleri üzerinde ve matematik ile geometriye olan tutumlarında olumlu yönde değiĢiklik olduğu görülmüĢtür.
Erdoğan ve Baran (2009), drama ile matematik öğretiminin, 6 yaĢ grubu çocuklardaki matematik becerisi üzerindeki etkilerini araĢtırmıĢlardır. 105 öğrencinin
35‟i kontrol grubu, 35‟i deney grubu ve diğer 35 öğrenci ise plasebo kontrol grubu olarak belirlenmiĢtir. Plasebo kontrol grubu, grup etkileĢiminin etkisini belirlemek amacıyla atanmıĢtır. AraĢtırmanın sonucunda, dramaya dayalı matematik öğretiminin 6 yaĢ grubu çocukların matematik becerileri üzerinde olumlu bir etkisi olduğu bulunmuĢtur.
Aktepe ve Bulut (2014), çalıĢmalarında 3. sınıf matematik dersinde bulunan uzunluk ve çevre konularının yaratıcı drama yöntemi ile öğretiminin öğrencilerin akademik baĢarısına olan etkisini araĢtırmıĢlardır. 2012–2013 eğitim-öğretim yılında Ankara ilindeki bir ilkokulda gerçekleĢmiĢ, ön test-son test kontrol gruplu yarı deneysel modelde yürütülmüĢtür. Veri toplama aracı olarak araĢtırmacılar tarafından geliĢtirilen baĢarı testi kullanılmıĢtır. Verilerden elde edilen bulgulara göre son test puan ortalamalarına bakıldığında deney grubu lehine anlamlı bir farklılık bulunmuĢtur.
Ersoy (2014), çalıĢmasında 2012-2013 eğitim öğretim yılında Samsun ilinde 2 adet 7. sınıf Ģubesindeki toplam 40 öğrenci ile deneysel bir çalıĢma yürütmüĢtür. 20 öğrenci deney grubunda yer almıĢ, bu grupta yaratıcı drama yöntemi ile çokgenlerin öğretimi yapılmıĢ, kontrol grubunda ise geleneksel yolla öğretim yapılmıĢtır. AraĢtırmanın sonucunda, yaratıcı drama yöntemi ile yapılan öğretimde geleneksel yönteme göre çokgen yapıları baĢarı ile oluĢturulmuĢ, deney grubunda uygulanan yaratıcı drama ile yapılan çokgenler konusunun öğretimi lehine anlamlı düzeyde bir farklılık ortaya çıkmıĢtır.
ġahin (2015), ilköğretim matematik öğretmenlerinin derslerde yaratıcı drama yönteminin kullanılmasına iliĢkin düĢüncelerini incelemek maksadıyla 2014- 2015 eğitim öğretim yılında Muğla‟nın Yatağan ilçesindeki devlet ortaokullarında çalıĢan toplam 40 ilköğretim matematik öğretmeni ile çalıĢma yürütülmüĢtür. Betimsel bir yöntem kullanılarak, özel durum araĢtırması modeli kullanılmıĢtır. 5 kapalı uçlu ve 6 açık uçlu, toplam 11 sorunun bulunduğu yapılandırılmıĢ ve yarı yapılandırılmıĢ mülakat ve formlardan veriler toplanmıĢtır. Veriler, nitel analiz yöntemleriyle betimsel analiz uygulanarak tematik olarak sınıflandırılmıĢ ve analiz edilmiĢtir. AraĢtırma sonucunda, öğretmenlerin bazen derslerde bu yöntemi uyguladıkları,