5. FERİKÖY POMPA İSTASYONU
5.4 Yapının Bozulma Nedenleri
Yaklaşık olarak 120 yıllık olan yapıda herhangi ciddi bir strüktürel bozulmaya neden olacak neden gözlenmemiştir. Ancak, aktif çalışmasına son verildikten sonra zaman içerisinde işlevini kaybedip lojman ve depo olarak kullanılmaya başlamasıyla birlikte mekansal bozulmalar meydana gelmiştir. Buna bağlı olarak yapının plan ve cephe düzenini etkileyecek değişiklikler yapılmıştır.
L2 ve L3 yapıları depo yapısıyla bir bütün olarak tasarlanmışlardır. Lojman olarak düzenlenmek üzere bağımsız birer yapı durumuna getirilmesi sonucu tek mekanlı ve tek katlı olan plan düzenleri bozularak, odalar ve kat eklenmiştir. Bununla beraber cephe düzenini de bozarak yeni yapılan odaları aydınlatmak için farklı boyutlarda pencereler açılmıştır. Tek mekan olarak kullanılmış olan deponun içinde de çeşitli değişikilkler yapılmıştır. D-Z02 ve D-Z03 mekanları son dönem müdahaleleri sırasında eklenmiştir. Ahşap dikmelerle taşınan bir galeri katı eklenmiştir. Bu mekanda bulunan buharlı pompa makinaları kaldırıldıktan sonra özgün döşeme üzerine şap atılarak bu makinalar için kullanılan bodrum kat kapatılmıştır.
Doğal etkenlerden dolayı meydana gelen çeşitli bozulmalar da gözlenmektedir. Özellikle çatıdan aşağı inen su giderlerinin altına gelen duvarlar üzerinde yosunlaşma görülmektedir.
Cephede kullanılan tuğlalarda aşınma, dökülme, yüzey kayıpları, ayrışma ve dağılma gözlenmiştir. Ayrıca bazı yüzeylerde portland çimento tamirleri yapılmış ve buna bağlı çatlamalar oluşmuştur.
33
6. RESTİTÜSYON
Feriköy Pompa İstasyonu’nu hakkında sağlıklı restitüsyon kararları oluşturmak için yapıya ait çizimler, aynı dönemde yapılmış yapılar ve rölöve verileri incelenmiş, sonucunda yapının ilk yapıldığı dönem temel alınarak plan, kesit ve cepheler, verilen kararlar doğrultusunda çizilmiştir.
Yapının yapıldığı dönemde hazırlanan ve İSKİ Bahçeköy Vakıf Sular Müdürlüğü Arşivi’nde bulunan proje kitabında Terkos Su Sistemi ile bu sistem kapsamındaki yapıların ölçekli ve renkli çizimleri bulunmaktadır (Şekil D.1 – D.22). Bu kitaptan elde edilen veriler ışığında yapının yapıldığı döneme ait bilgilere ulaşılmıştır. Mevcut verilerle yapıda bulunan donanıma ait herhangi bir bilgiye ulaşılamamış, restitüsyon çizimlerinde, bulunması muhtemel donanım, proje kitabındaki bilgilere göre çizilmiştir.
Özgün haliyle günümüze ulaşan Feriköy Pompa İstasyonu, kütle olarak önemli bir değişikliğe uğramamıştır. Fakat buharlı pompa makinalarının yerini elektrikle çalışan pompalara bıraktığı dönemlerde aktif işlevini kaybeden yapı, depo ve lojman olarak kullanılmaya başlamıştır. İşlev değişikliğine bağlı olarak, yapının plan ve cephe düzeninde önemli değişiklikler meydana gelmiştir.
Yapının yapım sisteminde ve malzemesinde çok fazla değişim söz konusu değildir. Geçirdiği onarımlar, basit tadilat kapsamında sayılabileceği için özgün malzeme ve yapım tekniği günümüze kadar ulaşmıştır. Kargir yapım tekniğiyle inşa edilen yapıya sonradan eklenen bölümler, betonarme tekniğiyle yapılmıştır. Yapım tekniğinin değişmesi sonucu oluşan malzeme farklılığı eklenen bölümlerin ayıklanmasını kolaylaştırmıştır.
L1 yapısı ilk yapıldığı dönemden itibaren lojman olarak kullanılmaktadır. Zaman içerisinde artan ihtiyaçlar doğrultusunda, yapıya L1-Z01 ve L1-Z08 mekânları eklenmiştir. Yapının kuzeybatı cephesinde bulunan özgün giriş kapısı, bu değişim sonucu, L1-Z01 ve L1-Z02 mekânları arasında kalmıştır. Özgününde PL1.Z.01(A)
34
penceresiyle aynı özelliklere sahip olan ve aynı cephede bulunan pencere kaldırılarak L1-Z07 ve L1-Z08 mekanları arasında geçiş sağlanmıştır. L1-Z08 mekânını aydınlatmak için kuzeybatı ve kuzeydoğu duvarlarına iki pencere açılmıştır. Bu pencerelerden kuzeydoğu duvarında bulunan PL1.Z.07(C) penceresi kuzeydoğu cephesinin pencere düzenine uygun olarak yapılmıştır (Şekil A.132). Ancak aynı özen kuzeybatı duvarında bulunan PL1.Z.08(D) penceresinde gösterilmemiş, yapının cephe düzenine uymayan bir pencere eklenmiştir (Şekil A.110). Bu müdahalelerle birlikte yapının özgününde metal olduğu düşünülen pencere doğramaları PVC doğramalarla değiştirilmiştir. L1 ve L2 yapıları arasında, L1-Z03 ve L1-Z04 mekânlarında izleri bulunan ve kapatılmış olduğu düşünülen iki pencere bulunmaktadır.
L2 yapısı kompleks içinde en çok değişime uğrayan yapılardan biridir. Özgününde türbinin bir mekânı olan tek katlı yapıya lojman olarak kullanılmaya başlamasıyla birlikte bir kat ve odalar eklenmiştir. Yapının zemin kotunun, proje kitabındaki çizimlerden edinilen bilgiler doğrultusunda, 60 cm. yükseltildiği düşünülmektedir. Yapının kuzeybatı duvarında proje kitabına göre basık kemerli bir kapı ve üzerinde basık kemerli bir pencere olduğu görülmektedir. Mevcut cephenin bu düzene uymaması ve yapıdaki değişiklikler göz önüne alındığında, duvarın, yapının içindeki donanımı çıkarmak için yıkılıp yeniden örüldüğü düşünülmektedir. Zemin kat, 273 cm. yüksekliğindeki duvarların örülmesiyle oluşturulmuştur. Yapıdaki bütün pencereler işlev değişikliğine bağlı yapılan müdahalelerle birlikte açılmıştır. Buna bağlı olarak özgün doğrama detayına ulaşılamamıştır. Birinci katta bulunan L2-104 mekânı türbinin içine ve L2-105 mekânı kazan dairesinin içine döşeme atılarak yapılmışlardır. Depo yapısında başlayan kemer L2-104 mekânı içerisinde devam etmektedir (Şekil A.73). Bu mekânların zemin katları, günümüzde depo yapısının içinde kalmaktadır. Yapının güneydoğu cephesinde bulunan pencere kapatılarak L2- 105 mekânını aydınlatmak için daha üst kotta bulunan PL2.1.06(H) penceresi açılmıştır (Şekil A.125). Yapının çatısının, proje kitabındaki çizimlere göre D yapısında bulunan çatı makasıyla benzerlik gösterdiği düşünülmektedir. Ancak günümüzde herhangi bir ize rastlanmamıştır.
Özgün işlevi türbin olan ve buharla çalışan pompaların bulunduğu D yapısı günümüzde depo olarak kullanılmaktadır. İşlev değişikliğine bağlı olarak yapının içine D-Z02 ve D-Z03 mekânları eklenmiştir. Ayrıca ahşap dikmelerle taşınan bir
35
galeri katı eklenmiştir. Proje kitabındaki çizimlere göre D-Z02 mekânının, kemerli bir açıklıkla ulaşılan ara bölmeden üç basamakla inilen kazan dairesi olarak kullanıldığı düşünülmektedir. Buharla çalışan pompaların bulunduğu yapılarda olması gereken bodrum kata günümüzde ulaşılamamaktadır. Özgün zemin kotunun şap atılarak 35 cm. yükseltildiği düşünülmektedir. Yapının kuzeybatı duvarında bulunan düz atkılı KD.Z.02(B) ve KD.Z.03(B) kapılarının sıvayla yapılan sövesinin, yapının özgün kapısı olan basık kemerli KD.Z.01(A) kapısının tuğla ile yapılmış sövesiyle farklılık göstermesi sebebiyle sonradan açıldığı düşünülmektedir. Ancak kapıların metal doğramalarının benzerlik göstermesi, doğramaların son dönem müdahaleleri sırasında değiştirildiğini göstermektedir. Yapının güneybatı cephesinde bir değişiklik gözlenmemiştir. Güneydoğu cephesinde izi görülen pencerenin L3 yapısının eklenmesiyle birlikte kapatıldığı düşünülmektedir. Yapının kuzeydoğu duvarı üzerinde izleri bulunan ve güneybatı duvarındaki pencerelerle benzer özellikte olan pencereleri kapatılmıştır. Yapının çatı makasları özgündür ve günümüze kadar müdahale görmeden korunmuştur.
L3 yapısı, proje kitabına göre kazan dairesi ve kömür deposu olduğu düşünülen mekânların birleştirilmesiyle yapılmıştır. L3-Z02, L3-Z03, L3-Z04 ve L3-Z08 mekânlarının kömür deposunda, L3-Z05, L3-Z06, L3-Z07 ve L3-101 mekânlarının kazan dairesinde bulunduğu düşünülmektedir. L3-Z01 mekânının son dönem müdahaleleriyle eklendiği düşünülmektedir. Yapının güneydoğu duvarında bulunan PL3.Z.05(C) penceresinin, cephe üzerindeki izler doğrultusunda, kömür deposunun sokak kapısının kapatılması sonucu oluşturulduğu öne sürülmektedir (Şekil A.123). PL3.1.01(E) penceresi kazan dairesinin özgün penceresidir. L3-101 mekânının güneybatı duvarında bulunan nişin kapatılmış bir pencere açıklığı olduğu ve bu pencerenin kazan dairesinin güneydoğu cephesinde bulunan pencereleriyle benzer özellikte olduğu düşünülmektedir. (Şekil A.108)
Yapının bahçesinde bulunan vana ve proje kitabındaki çizimler ışığında bahçede Bâche olarak adlandırılan bir mekân olduğu öne sürülmektedir. Türbinle bağlantılı olan bu mekânın zemin kotunun -4.65 olduğu düşünülmektedir. Mekana ait daha detaylı bilgi edinebilmek için bahçede kazı yapılması öngörülmektedir.
Kazan dairesinin yanında ve yapının güneydoğu duvarında bulunan dikdörtgen planlı buhar bacasının, Terkos Pompa İstasyonu bacası ile karşılaştırıldığında dairesel planlı olması ihtimali tartışılmıştır. Ayrıca proje kitabında, bacanın dikdörtgen planlı
36
çizilmesine karşılık cephe çizimlerinde yükseldikçe daralan bir şekilde çizilmesi dairesel planlı tasarlandığı düşüncesini desteklemektedir. Ancak günümüzde, bacanın birinci silme kotundan sonra daralan bir yapıda olması dikdörtgen olarak inşa edildiği iddiasını kuvvetlendirmektedir (Şekil A.126). Bacanın hemen önünde bulunan dairesel planlı kaidenin bacanın kaidesi olduğu düşünülmüş ancak yapıdan ayrı olduğu görülerek bu düşünceden vazgeçilmiştir. Kaidenin kazan dairesiyle baca arasındaki boru hattı için yapılmış olduğu düşünülmektedir. Bu konuda kesin bir yargıya varılamamış ve buhar bacası, restitüsyon projesinde dikdörtgen planlı olarak çizilmiştir.
37
7. RESTORASYON VE YENİDEN İŞLEVLENDİRME
19.yy’ın son çeyreğinde inşa edilen Feriköy Pompa İstasyonu, zaman içerisinde önemini kaybetmiş, özgün işlevi dışında kullanılmaya başlanmıştır. Bu süreç içerisinde yapı kütlesel olarak çok fazla müdahale görmemiştir. Restorasyon yaklaşımı belirlenirken yapının bu durumu belirleyici olmuştur. Yapının korunmasının devamlılığı açısından önerilen teknikler, yeniden işlevlendirme, niteliksiz eklerden arındırma, yenileme ve çağdaş ek yapılmasıdır.
Yapının konumu ve Feriköy’ün günümüzdeki gelişme profili gözönüne alındığında, bu bölgede eksikliği farkedilen bir performans merkezi olarak kullanılması önerilmektedir. Bünyesinde kültürel aktiviteleri barındıracak bir kompleks olarak düzenlenmesi düşünülen yapının özgün donanımına ait verilere ulaşılamaması ve geniş bir bahçesinin olması tasarım açısından esneklik sağlamaktadır. Yapıyı bir kabuk olarak algılamak mümkündür, ancak yapının mevcut verilerini bozmadan, rölöve ve restitüsyon projesi doğrultusunda tasarlanmalıdır.
Öngörülen restorasyon projesinde, yapının son dönemde yapılmış olan niteliksiz eklerden arındırılması önerilmektedir. L1 ve L2 yapılarının saçakları, L1 yapısına eklenen L1-Z08 mekânı ve L3 yapısının giriş holü niteliksiz olarak belirlenmiştir. Bahçe korkulukları ile pencerelerde bulunan metal parmaklıklar ve kepenkler yenileme ilkesine göre özgün doğramalar örnek alınarak tekrar yapılmalıdır. Yapıya verilen yeni işlev doğrultusunda çağdaş ekler yapılması önerilmektedir. Bunlar yapıyla uyumlu ve sökülebilir malzemeden yapılmalıdır.
Restorasyon projesi hazırlanırken, dört ana kütleden oluşan yapının her kütlesi yeni işlevine uygun olarak yeniden isimlendirilmiştir. L1 yapısı kafeterya olarak, L2 yapısı fuaye ve sergi salonu olarak, Depo yapısı performans alanı olarak ve L3 yapısı sanatçıların hazırlık odası ve kulis olarak işlevlendirilmiştir.
38
L1 yapısı kafeterya olarak tekrar düzenlenirken sonradan ilave edilen L1-Z08 mekânı ve giriş saçağı kaldırılarak yapı ilk yapıldığı zamanki haline dönüştürülmesi önerilmektedir. Yapı içerisindeki duvarlar kaldırılarak geniş bir mekân elde edilmeye çalışılmıştır. L1-Z05 WC ve L1-Z06 mutfak mekânları aynı işleviyle bırakılmıştır. Yapının avlusuna da masalar yerleştirilerek açık bir düzenleme yapılmıştır. Kafeteryadan fuaye olarak kullanılan L2 yapısına geçişi sağlamak için avluya 3 basamaklı bir merdiven eklenmiştir.
L2 yapısı sonradan eklenen bir yapı olduğu için iç duvarlarının kaldırılması ve yeni işlevine uygun olarak mekân bölünmelerinin yapılması önerilmektedir. Ondüle levha giriş saçağı kaldırılmıştır. Ayrıca kuzeybatı duvarı restitüsyon çizimlerine uygun olarak yeniden örülmüştür. WC mekânları, bay ve bayan olarak merdivenin arkasına yerleştirilmiştir. Sergi alanı olarak kullanılan birinci kata çıkan merdivenin yeri değiştirilerek zemin katta daha geniş bir alan elde edilmelmiştir. Fuayeden performans mekânına geçiş depo yapısının kuzeydoğu duvarı üzerinde bulunan pencere açıklığının kapıya dönüştürülmesiyle sağlanmıştır.
Depo yapısının performan mekânı olarak düzenlenmesi önerilmektedir. D-Z03 mekânı kaldırılarak tek ve geniş hacimli bir mekân elde edilmiştir. Ayrıca yapıda ahşap ayaklarla taşınan galeri katı da tamamen kaldırılmıştır. Yapının güneydoğu duvarı üzerinde bulunan tuğla örgülü kemere kadar tek hacim elde edilmeye çalışılmıştır. Seyircilerin oturması için modüler sahne platformu kullanılmıştır. Sökülebilir bu sistemin kullanılması sayesinde mekân farklı etkinliklere uygun hale getirilebilir. Yapının pencere ve kapı açıklıkları, istendiğinde içeriden duvara gizlenebilir kepenklerle kapatılarak mekanda yaratılması gereken ışık izolasyonu sağlanmıştır.
L3 yapısı sanatçıların hazırlık mekânı ve kulis olarak işlevlendirilmiştir. Yapının sonradan eklenen iç duvarları kaldırılarak mekân düzenlemesi yeniden yapılmıştır. L3-Z01 mekânı ve giriş saçağı kaldırılmıştır. L3-Z02 ve L3-Z08 mekânları birleştirilerek giriş holü oluşturulmuştur. Bu mekânın içine dolaplar yerleştirilerek sürekli değişen sahne malzemelerinin depolanması için bir alan yaratılmıştır.L3-Z03 ve L3-Z04 mekânları birleştirilerek duş ve soyunma odaları olarak kullanılmıştır. Kulis olarak düzenlenen mekân, D-Z03, L3-Z05, L3-Z06 ve L3-Z07 mekânları birleştirilerek yapılmıştır. Sahneye geçiş kemerin altından sağlanmıştır.
39
Bahçe yapının yeni işlevine göre yeniden düzenlenmiştir. Bahçenin içinde yer alan sonradan eklenmiş depo yapısı kaldırılmıştır. Bahçede yaratılan sahne, ±0.00 m. kotundan -0.87 m. kotuna dört basamak olacak şekilde kuzeydoğu – güneybatı yönünde düzenlenmiştir. 1.09 x 0.14 m boyutlarında ahşap malzeme ile kaplanan platform ile seyircilerin kullanabileceği bir alan yaratılmıştır. -0.87 m. kotunda bulunan sahne mevsimsel olarak kullanıma uygun hale getirilmiş ve sökülebilir sistemde bir platformla zemininden 0.40 m. yükseltilmiştir.
40
8. SONUÇ VE ÖNERİLER
Dersaadet Su Şirketi tarafından yaptırılan Terkos Su Tesisleri kapsamında, 1883 yılında yapılan Feriköy Su Pompa İstasyonu mimari özellikleri ve sanayi tarihimiz hakkında verdiği ipuçları ile korunması ve özgün şekliyle sonraki yıllara aktarılması gerekliliği tartışılmaz sanayi yapılarındandır. Güncelliğini yitiren teknolojisi sebebiyle uzun zaman önce özgün işlevini yitirmiş olan yapı, tarihin bir dönemine tanıklık etmesi ve mimari özellikleri nedeniyle korunması ve gelecek nesillere aktarılması gereklidir. Yapının yaşatılabilmesi için güncel ve sürdürülebilir bir işlev verilmesine ihtiyaç duyulmaktadır.
Yapının yer aldığı Şişli ilçesi ve Feriköy bölgesi göz önüne alındığında bölgenin hızlı gelişimi sonucunda eksikliği gözlenen bir kültür merkezi olarak kullanılması önerilmiştir.
41 KAYNAKLAR
[1] ESMER, Kerim, 1983. Tarih Boyunca İstanbul Suları ve İstanbul Su ve Kanalizasyon Sorunu. İSKİ yayınları. İstanbul.
[2]KAZGAN, Haydar ve ÖNAL, Sami, 1999, İstanbul’da Suyun Tarihi. İletişim Yayınları. İstanbul.
[3] OĞUZ, Burhan, 1998 .Bizans’tan Günümüze İstanbul Suları. Simurg Yayınları. İstanbul.
[4] NİRVEN, Saadi Nazım, 1946. İstanbul Suları. Halk basımevi. İstanbul.
[5]NİRVEN, Saadi Nazım, İstanbul Ansiklopedisi, Feriköy Terkos Şehir Suyu Havuzları ve Tamir Atölyeleri maddesi, s 5690. İstanbul.
[6] İstanbul Su Külliyatı, 2000. 8. cilt, 19. ve 20. Yüzyılda İstanbul Suları. İstanbul Araştırmaları Merkezi. İstanbul.
[7] ERGİN, Osman Nuri, 1995, Mecelle-i Umur-u Belediye, cilt III-V. İstanbul.
[8] AKATAY, Saltuk, 2003. Terkos Su Pompa İstasyonu Restorasyon Projesi, Yüksek Lisans
Tezi, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
[9] KAYA, Nurdan, 1998. Cendere Su Pompa İstasyonu Restorasyon Projesi, Yüksek Lisans
Tezi, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
[10] SALMAN, Mahmut Çıngı, 2008. Avasköy Kemeri Restorasyon Projesi, Yüksek Lisans
Tezi, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
[11] KÖKSAL, T. Gül, 2005. İstanbul’daki Endüstri Mirası İçin Koruma ve Yeniden Kullanım Önerileri, Doktora Tezi, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
[12] İSKİ Bahçeköy Vakıf Sular Müdürlüğü Harita Arşivi.
[13] Su dağıtım sisteminin projelendirildiği, tesislerle aynı tarihli çizimlerin de bulunduğu defter.
42 EKLER
43 EK-A: Fotoğraflar
44
Şekil A.1 Feriköy Su Depoları, Tamir Atölyesi ve lojmanın bahçeden görünüşü
45 Şekil A.3 Lojman 1 yapısının güneybatı görünüşü
46
Şekil A.5 Lojman 1 yapısının kuzeydoğu görünüşü
47 Şekil A.7 Lojman 1 yapısının koridoru
48 Şekil A.9 Lojman 1 yapısında oturma mekânı
49
Şekil A.11 Lojman 2 yapısının kuzeydoğu görünüşü
50 Şekil A.13 Lojman 2 yapısında mutfak mekânı
51
Şekil A.15 Lojman 2 yapısında 1. kattaki holünün görünüşü
52
Şekil A.17 L1 Lojman 2 yapısında 1 katta bulunan mekânın görünüşü
53
Şekil A.19 Lojman 2 yapısında 1 katta bulunan tuvalet mekânının görünüşü
54 Şekil A.21 Depo yapısının güneydoğu görünüşü
55 Şekil A.23 Depo yapısının kuzeydoğu görünüşü
56 Şekil A.25 Depo yapısının güneybatı görünüşü
57 Şekil A.27 Depo yapısının kuzeydoğu görünüşü
58
Şekil A.29 Depo yapısında su saatlerinin depolandığı mekânın görünüşü
59
Şekil A.31 Depo yapısında galeri katında bulunan idari mekânın görünüşü
60 Şekil A.33 Havuzların genel görünüşü
61 Şekil A.35 Şato’nun kuzeybatı görünüşü
62 Şekil A.37 Şato’nun batı görünüşü
63 Şekil A.39 Şato’nun içinden genel görünüş
64 Şekil A.41 Şato’nun içinden genel görünüş
65
Şekil A.43 Şişli Su Deposu’nun güneydoğu görünüşü
66
Şekil A.45 Şişli Su Deposu’nun içine inen merdivenin görünüşü
67
Şekil A.47 Şişli Su Deposu’nun içinden genel görünüş
68
Şekil A.49 L1-Z02 holünden L1-Z01 giriş holünün görünüşü
69 Şekil A.51 L1-Z05 mekanının görünüşü
70 Şekil A.53 L1-Z06 mekanının görünüşü
Şekil A.54 L1-Z07 mekanında özgününde pencere olan fakat şu anda kapı olarak kullanılan açıklık
71 Şekil A.55 L2 yapısının giriş kapısı
72
Şekil A.57 L2-Z01 holünden L2-Z03 holünün görünüşü
73 Şekil A.59 L2-Z02 mekanındaki pencere
74 Şekil A.61 L2-Z03 holünün genel görünüşü
75
Şekil A.63 L2-Z03 holünde, sonradan yapılmış olan merdiven
76 Şekil A.65 L2-Z04 mekanının genel görünüşü
77 Şekil A.67 L2-Z05 mekanından holün görünüşü
78
Şekil A.69 L2-102 holünden L2-101 mekanın görünüşü
79 Şekil A.71 L2-101 mekanındaki niş
80 Şekil A.73 L2-104 holündeki kemer
81 Şekil A.75 L2-105 mekanının genel görünüşü
82
Şekil A.77 D-Z01 mekanının kuzeydoğu duvarının görünüşü
83
Şekil A.79 D-Z01 mekanının kuzeybatı duvarının görünüşü
84 Şekil A.81 D-Z01 mekanındaki kemerin görünüşü
85
Şekil A.83 D-Z01 mekanında galeri katına çıkmayı sağlayan ahşap merdiven
86
Şekil A.85 D-Z01 mekanında çatı konstrüksiyonunun genel görünüşü
87
Şekil A.87 D-Z01 mekanında çatı konstrüksiyonunun genel görünüşü
88
Şekil A.89 D-Z01 mekanında güneybatı duvarındaki pencerenin dışardan görünüşü
89 Şekil A.91 L3-Z01 hölüne açılan giriş kapısı
90
Şekil A.93 L3-Z01 holünden L3-Z02 mekanının görünüşü
91 Şekil A.95 L3-Z03 mekanının genel görünüşü
92 Şekil A.97 L3-Z04 mekanının genel görünüşü
93
Şekil A.99 L3-Z05 mekanındaki pencerenin görünüşü
94 Şekil A.101 L3-Z06 mekanının genel görünüşü
95
Şekil A.103 L3-Z07 mekanının L3-Z08 mekanından görünüşü
96
Şekil A.105 L3-Z07 mekanıdan L3-101 mekanına çıkan ahşap merdiven
97 Şekil A.107 L3-Z08 mekanının genel görünüşü
Şekil A.108 L3-101 mekanında güneybatı duvarındaki kapatılmış pencerenin görünüşü
98
Şekil A.109 L3-101 mekanında güneydoğu duvarındaki pencerenin görünüşü
99
Şekil A.111 L1 yapısının kuzeybatı cephesindeki özgün penceresinin görünüşü
100
Şekil A.113 L2 yapısının kuzeybatı cephesindeki pencerenin görünüşü
101
Şekil A.115 L2 yapısının kuzeybatı cephesinin genel görünüşü
102
Şekil A.117 L3 yapısının ve bahçenin kuzeybatı cephesinden görünüşü
103 Şekil A.119 Güneybatı cephesinin genel görünüşü
104
Şekil A.121 L3 yapısının güneybatı cephesinin genel görünüşü
105
Şekil A.123 L3 yapısının güneydoğu cephesinin genel görünüşü
106
Şekil A.125 L2 yapısının güneydoğu cephesinin genel görünüşü
Şekil A.126 Güneydoğu cephesi üzerindeki baca ve her iki yanında L2 yapısının güneydoğu ve kuzeydoğu cephelerinin görünüşü