Veri Toplama Araçları

Bu çalışmada 10. sınıf öğrencilerinin mesleki olgunluk düzeylerine ve kişisel bilgilerine ilişkin veriler, “Mesleki Olgunluk Ölçeği (Kuzgun ve Bacanlı, 1996)” ve “Kişisel Bilgi Formu” ile elde edilmiştir. Araştırmada kullanılan veri toplama araçlarıyla ilgili ayrıntılı bilgiler aşağıda yer almaktadır.

3.3.1. Kişisel Bilgi Formu (KBF)

Bu form (Ek:2) kişisel bilgiler, aileyle ilgili bilgiler ve okudukları okul ilgili bilgiler olmak üzere üç bölümden oluşmaktadır. Kişisel bilgiler bölümünde cinsiyet ve yaş seviyesine ilişkin bilgileri istenmiştir. Aileyle ilgili bilgiler bölümünde annenin eğitim durumu, babanın eğitim durumu, ailevi durumları ve ailenin gelir seviyesine ilişkin bilgiler istenmiştir. Okudukları okul ile ilgili okul türü, seçtikleri bölüm türü ve ortaokulda mesleki rehberlik hizmeti alıp almama durumuna ilişkin bilgiler istenmiştir.

3.3.2. Mesleki Olgunluk Ölçeği (MOÖ)

Mesleki Olgunluk Ölçeği (Ek:3), lise öğrencilerinin mesleki olgunluk düzeylerini ölçmeye yardımcı olmak amacı ile hazırlanmıştır. Bu ölçek öğrenci tarafından puanlanıp, yorumlanabilecek şekilde hazırlanmıştır. Ancak öğrencinin aldığı sonuçları okullarındaki psikolojik danışman ile paylaşmaları gerekir. Mesleki Olgunluk Ölçeği’nden düşük puan alan bir öğrenci isabetli bir karar vermek için gerekli davranışları henüz kazanmamış demektir. Psikolojik danışmanların bu ölçekten düşük puan alan öğrencilerle özel olarak ilgilenmeleri ve öğrencilere meslek seçimi konusunda bilgi ve tutumlarını geliştirmeyi amaçlayan mesleki, bireysel ve

grupla danışma veya mesleki grup rehberliği vermeleri gerekir (Kuzgun ve Bacanlı, 2005).

Ülkemizde mesleki olgunluğu ölçme ile ilgili çalışmalar ilk kez Kuzgun tarafından başlatılmıştır. Crites in ABD’de, geliştirdiği Mesleki Olgunluk Envanterinin Kuzgun tarafından yapılan çevirisini Akay (1983) araştırmasında lise öğrencilerinin mesleki olgunluk düzeylerini saptamak amacıyla kullanmıştır. Akbalık (1991) da aynı ölçekten yararlanarak ortaokul öğrencileri için Mesleki Olgunluk Ölçeği geliştirmiştir. Uzer (1987) Crites, (1978)’in Mesleki Olgunluk Envanterinin Yeterlik Testi ve Tutum Ölçeği alt ölçeklerini, İncesulu (1987)’da aynı envanterin yalnızca Yeterlik Testini Türkçeye çevirmişler ve araştırmalarında kullanmışlardır. Ancak ülkemiz koşulları dikkate alınarak geliştirilmiş özgün mesleki olgunluğu ölçmek üzere hazırlanmış bir aracın olmaması böyle bir ölçeğin geliştirilmesi ihtiyacını ortaya koymuştur. Mesleki Olgunluk Ölçeği (MOÖ) “Lise Öğrencileri Formu” bu ihtiyacı karşılamak üzere geliştirilmiştir (Kuzgun ve Bacanlı, 2005:2-3). Geliştirilen özgün, Türkçe MOÖ, lise öğrencilerinin mesleki olgunluk düzeylerini, yani onlardan beklenilen mesleki gelişim görevlerini yerine getirdiklerini öğrenmelerine yardımcı olacaktır. Ayrıca, MOÖ’nden elde edilen sonuçlar öğrencilerin rehberlik ve danışmanlık ihtiyaçlarının saptanmasına da yardımcı olacaktır (Kuzgun ve Bacanlı, 2005:2-3).

Beşli Likert tipi dereceleme ölçeği olarak geliştirilen ölçekte 40 madde bulunmaktadır. Ölçek, “bana hiç uygun değil”(1), “bana pek uygun değil”(2), “bana biraz uygun”(3), “bana uygun”(4), “bana çok uygun”(5) seçeneklerinden oluşmaktadır. Mesleki Olgunluk Ölçeğinden elde edilen puanlar arttıkça bireylerin mesleki olgunluk düzeyi de artmaktadır (Çoban, 2005,s.43).

MOÖ’nin deneme forumuna yukarıda verilen örnek maddelerden 25 istendik yönde, (beklenen mesleki tutum ve davranışlarla ilgili) 29 istenmedik yönde (beklenmeyen mesleki tutum ve davranışlarla ilgili) olmak üzere toplam 54 madde yazılmıştır. Bu maddeler beş (5) basamaklı “Likert tipi” (A: Bana Hiç Uygun Değil, B:Bana Pek Uygun Değil, C: Bana Biraz Uygun, D:Bana Uygun, E: Bana Çok Uygun) bir dereceleme ölçeği halinde yazılmıştır. İstendik maddeler 1-2-3-4-5, istenmedik maddeler 5-4-3-2-1 şeklinde tersten puanlanmıştır. Bir kişinin MOÖ’ndeki bu

istendik ve istenmedik yöndeki maddelere verdiği cevapların sayısal değerlerinin toplamı o kişinin ham puanını ifade etmektedir (Kuzgun ve Bacanlı, 2005:4).

MOÖ’nin Deneme Uygulaması:

Ölçeğin deneme uygulaması 1992 yılı Nisan ayında Ankara - Keçiören Fatih Sultan Mehmet Lisesi’nde matematik kolunda okuyan 50 öğrenci (25 kız ve 25 erkek) ve edebiyat kolunda okuyan 50 öğrenci (29 kız ve 21 erkek) olmak üzere toplam 100 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Adı geçen lisede öğrenim görmekte olan bu öğrencilerin hemen hepsinin orta sosyo - ekonomik düzeydeki ailelerin çocukları oldukları kabul edilmektedir.

Ölçeğin samimi olarak cevaplandırılmasına yardımcı olmak için uygulama öncesi öğrencilere MOÖ’nin amacı hakkında açıklama yapılmıştır. Ölçeği 54 maddelik “Deneme Formu”nun 40 dakika içinde cevaplandırıldığı gözlemlenmiştir. (Kuzgun ve Bacanlı, 2005:5).

Puanların Çözümlenmesi ve Madde Analizi:

MOÖ’nın Deneme Formunu oluşturan 54 maddenin ayırt etme gücünü saptamak için madde analizi yapılmıştır. Bunun için, MOÖ deneme uygulamasının yapıldığı 100 öğrencinin alt ve üst gruplarının puan ortalamaları arasındaki farklar “t” testiyle kontrol edilmiştir.

Yapılan analiz sonucunda 54 maddeden; 34’ünün “t” değeri; 0.001, 4’ünün; 0.005, 3’ünün 0.5 düzeyinde anlamlı olduğu bulunmuştur. 11 madde ise beklenilen. 05 anlamlılık düzeyine ulaşmamıştır. Bu 11 madde ve anlamlılık düzeyine ulaşmış olmalarına rağmen deneme uygulamasında karşılaşılan güçlüklerden dolayı üç madde ölçeğin deneme formundan çıkarılmıştır. Böylece MOÖ’nin son formu 40 maddeden oluşturulmuştur (Kuzgun ve Bacanlı, 2005:5).

MOÖ’nin Güvenirliği:

MOÖ’nin güvenirliği; (a) İç tutarlılık, (b) Kararlılık yönünden araştırılmıştır. İç Tutarlık Düzeyi: MOÖ’nin iç tutarlık düzeyini belirlemek için MOÖ’nden lise 3. sınıftaki 100 öğrencinin aldığı puanlar üzerinden hesaplanan Cronbach’ın Alpha

.80 güvenirlik katsayısından daha yüksektir. Dolayısıyla MOÖ’nın güvenirliği için bulunan bu iç tutarlık katsayısının yeterli olduğu söylenebilir.

Karlılık Düzeyi:

MOÖ’nin kararlı bir ölçme aracı olup almadığı “Testin Tekrarı” yöntemi belirlenmiştir. Bunun için, ölçeğin deneme uygulanmasının yapıldığı 50 öğrenciye beş hafta sonra ölçek tekrar uygulanmıştır. İki uygulamadan elde edilen puanlar arasındaki korelasyon katsayısı. 82 bulunmuştur. Elde edilen bu korelasyon katsayısı da MOÖ’nin ölçmek istediği değişkeni ölçmede oldukça kararlı olduğunu göstermektedir(Kuzgun ve Bacanlı, 2005:5).

MOÖ’nin Geçerliği:

MOÖ’nin geçerliği ise, öğrencilerin MOÖ’den aldıkları puanların akademik yetenekleri ile ilişkisine, öğrenim görülen sınıf düzeyi ve yasın MOÖ’den alınan puanları etkileyip etkilemediğine ve MOÖ’nin sosyal beğenirlik faktörlerinden etkilenme derecesine bakılarak belirlenmiştir. Yapılan analiz sonucunda ölçeğin yeterli geçerlik düzeyine sahip olduğu belirlenmiştir (Çoban, 2005:43).

MOÖ’nin Değerlendirme İşlemi:

MOÖ’deki 40 maddeden 19’u mesleki olgunlukla ilgili istendik yöndeki tutum ve davranışları yansıtmaktadır. 21 madde ise istenmedik yöndeki tutum ve davranışları yansıtmaktadır. Bu nedenle MOÖ Cevap Kâğıdı, maddelerin bu özellikleri dikkate alınarak puanlanmalıdır. Puanlama yapılırken cevap kâğıdındaki istendik yöndeki maddeler (1.2.5.6.7.11.12.13.17.18.19.23.24.25.30.31.32.36 ve 37) maddeler renkli kalemle daire içine alınır. Bu maddeler için yapılan işaretlemelerin sayısal değeri şöyledir:

A=1 B=2 C=3 D=4 E=5

Daire içine alınan maddeler için yapılan işaretlemelerin yanına sayısal değerleri yazılır. 19 maddeye ilişkin sayısal değerler toplanır. Bulunan bu sayı değeri cevap kâğıdının altındaki boşluğa yazılır.

Cevap kâğıdındaki geriye kalan 3, 4.8.9.10.14.15.16.20.21.22.26.27.28.29.33.34.35, 38.39.40. maddeler istenmedik yöndeki maddelerdir. Bu maddeler için yapılacak işaretlemelerin sayısal değerleri şöyledir:

İstenmedik yöndeki maddeler için yapılan işaretlemelerin sayısal değerleri bu işaretlemelerin yanına yazılır. 21 maddeye ilişkin sayısal değerler toplanır. Bulunan değer 2. Basamakta bulunan sayısal değerin altına yazılır. Bu iki değer toplanır. Elde edilen sayı öğrencinin MOÖ’nden aldığı “Ham Puan”dır. Bundan sonra Norm Tablosu’nda ham puana karşılık gelen yüzdelik puan bulma işlemine geçilir (Kuzgun ve Bacanlı, 2005:19).