Toplam Okul Harcamalarının Sınıf Düzeyine Göre Farklılığı

Toplam okul harcamalarının sınıf düzeyine göre farklı olup olmadığı tek yönlü varyans analizi (one way ANOVA) ile test edilmiĢtir. Buna ait istatistikî veriler Tablo 26 ve Tablo 27‟de belirtilmiĢtir:

Tablo 26

Toplam Okul Harcamalarının Sınıf Düzeyine Göre Dağılımı

Sınıf Düzeyleri N S 1. Sınıf 57 1292,58 666,43 2. Sınıf 58 1401,19 591,02 3. Sınıf 73 1366,21 752,01 4. Sınıf 77 1473,14 744,12 5. Sınıf 94 1595,39 773,22 6. Sınıf 69 2032,88 1177,03 7. Sınıf 59 2005,11 1306,80 8. Sınıf 56 2639,54 2247,10 Toplam 543 1702,51 1172,01

Tablo 26‟ya göre, toplam ortalama okul harcamaları 1, 2, 3, 4 ve 5. sınıf düzeylerinde birbirine yakın miktarlarda yapılmıĢtır. 1. sınıftan 5. sınıfa kadar artıĢ göstermiĢse de değerler birbirine çok yakın ve 3. Sınıfta bu artıĢ düzenini bozacak bir sonuç gözlenmektedir. 6, 7 ve 8. sınıflar da ilköğretim birinci kademeden çok daha fazla harcamalar gerçekleĢmiĢtir. Toplam okul harcamalarında ortalama en fazla miktarda harcama 8. sınıfta 2,639,54¨ ve en az ortalama harcama 1. sınıfta 1292,58¨ olarak yapılmıĢtır. Toplam okul harcamaları genel olarak bir üst sınıf düzeyine geçildiği zaman harcama türleriyle birlikte artmaktadır.

Tablo 27

Toplam Okul Harcamalarının Sınıf Düzeyine İlişkin Tek Yönlü Varyans Analizi Sonuçları Varyansın Kaynağı KT Sd KO F p Anlamlı Fark (Tukey) Gruplar Arası 90333460,496 7 12904780,071 10,554 ,000 1, 2, 3, 4 ve 5. sınıf ile 6, 7 ve 8. sınıf arasında anlamlı bir fark belirlenmiĢtir. Gruplar Ġçi 654162592,148 535 1222733,817 Toplam 744496052,644 542

Tablo 27‟ye göre, toplam okul harcamalarıyla sınıf düzeyine göre anlamlı fark bulunmaktadır(F(7-535) =10,554, p<.01). Bu iliĢkinin kaynağını tespit etmek amacıyla SPSS paket programında Tukey testi yapılmıĢ ve 1, 2, 3, 4 ve 5. Sınıflarla 6, 7 ve 8. sınıflar arasında anlamlı fark bulunmuĢtur. Bu farklar 6, 7 ve 8. sınıflar lehine gerçekleĢmiĢtir.

Toplam okul harcamalarının sınıf düzeyine göre anlamlı fark göstermesinin sebebi, ilköğretimde sınıf düzeyi yükseldikçe yapılan harcamaların artmasıdır. 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin ortaöğretim kurumlarına hazırlanmaları ve yaptıkları harcama türlerinin fazlalığı öğrenci ailelerinin yaptıkları tüm toplam harcamaları

BÖLÜM V

SONUÇ VE ÖNERİLER

Bu bölümde araĢtırmanın sonuçları ve öneriler yer almaktadır.

5.1. Sonuç

Eğitim hizmetinin tamamıyla kamu tarafından sunulması durumunda bile, uygulamada ailelerin eğitime harcama yapmasını gerektiren pek çok neden bulunmaktadır. Bununla birlikte, hane halkının kamusal bir hizmet olarak sunulması gereken eğitimden yararlanmak için harcama yapıyor olması, onun herkese eĢit ve aynı nitelikte sunulması gereken bir hak olmasını ortadan kaldırmaktadır. Yapılan birçok araĢtırmaya göre, dünyanın hiçbir yerinde, devlet tarafından parasız sunulması gereken ilköğretim düzeyi de dahil, parasız eğitim diye bir Ģey olmadığını ortaya koymaktadır. Eğitimin fiyatının ödenerek yararlanılan bir hizmet olması, toplumun alt kesimlerinden gelen aileler için, onu bir toplumsal hareketlilik aracı olmaktan çıkarmaktadır. Dolayısıyla, farklı toplumsal kesimlerin eğitime eriĢimlerinde eĢitliğin sağlanamaması, bu kesimler arasındaki gelir eĢitsizliğini ortadan kaldırmadığı gibi daha da artmasına neden olmaktadır.

Eğitim öğretimin zorunlu ve parasız olması öğrenci ailelerinin öğrencilerini okula göndermelerinde etkilidir. Ancak yaptığımız araĢtırmalarda gerek kendi yaptığımız istatistikler gerekse daha önce yapılmıĢ istatistikler gösteriyor ki hane halkının eğitime maddi olarak katkısı oldukça yüksektir. Ailelerin bu harcamaları karĢılamaları zorunlu tutulduğunda öğrencilerini okula göndermeleri konusunda caydırıcı bir etki yaratabilir. Ayrıca fırsat eĢitliği göz önüne alındığında öğrencilerin bir kısmı ek öğretim alırken bir kısmının alamaması bu eĢitlik düzenini bozmaktadır. Hane halkının eğitime harcama yapması, özellikle kız çocuklarının eğitime katılımı üzerinde

sınırlayıcı etki yapmaktadır. Dahası, kamunun eğitime daha az kaynak ayırarak, ailelerin eğitime yönelik daha fazla harcama yapması yönünde düzenlemelerde bulunması, onun bu hizmeti sunmadaki yetersiz kaldığını ortaya koymaktadır.

Aileler öğrencileri için aldıkları maaĢlar göz önüne alındığında yıllık öğrencileri baĢına yapılan harcamalar çok yüksektir. Bu öğrenci ailelerinin öğrenci sayısı arttıkça yapılan harcamalar da o oranda artacaktır.

Eğitimin toplumsal faydası göz önüne alındığında ilköğretim eğitim sürecinin devam edip bir üst eğitim seviyesine geçiĢin sağlanması gerekmektedir. Her bireyin aynı değere sahip olduğu eğitim sisteminde hem fırsat eĢitliğini sağlamak hem de ailelerin zorunlu olan bu eğitim kademesine öğrencilerinin devam etmelerini sağlamak gerekmektedir. Ancak yapılan araĢtırma da devletin, ilköğretim eğitim kademesindeki aileye düĢen maddi yükü karĢılamak için ek kaynaklar bulmada yetersiz kaldığı ve öğrenci ailelerine maddi yük bindiği gözlenmiĢtir.

Devletin, ilköğretim eğitim kademesi diğer eğitim kademelerinden çok daha önemli olduğunu göz önünde bulundurarak, ilköğretim kademsine ayırdığı bütçeyi artırması gerekmektedir. Ancak devlet eğitimin ekonomik planlanmasını dengeli ve etkili Ģekilde yapmamıĢtır. Daha önce belirlenen, ilköğretim kademesinde öğrenci baĢına düĢen eğitim harcamasının gerçek harcamalarla örtüĢmeyerek gerekli harcamayı karĢılamadığı görülmüĢtür.

Öğrencilerin, okullarda gerekli öğretim kademesine ve seviyesine gelebilmek için özel derslere, dershanelere ve kurslara ek harcama yaptıkları belirlenmiĢtir. Öğrencilerin tamamına yakınının okul harçlığı ve yemek parası adı altında üst değerde bir harcama yaptığı belirlenmiĢtir. Ġlköğretim kademesi genel olarak incelendiğinde devletin sağladığı imkânların dıĢın eğitim öğretim dönemi süreci içinde ek harcamalar yaptığı belirlenmiĢ ve bu harcamaların miktarları sınıflara ve okullara göre değiĢiklik göstermiĢtir. Harcamalar önceki yıllara göre karĢılaĢtırıldığında her geçen yıl azalma eğilimi gösterse de bazı kalemler yıllar içinde dalgalanmalar göstermektedir.

5.2. Öneriler

Türkiye genelinde sınıflar bazında genel öğrenci ihtiyaçları MEB kitaplarında yer alan materyallere göre belirlenmeli ve ülke genelinde bu ihtiyaçlar her öğrenciye ücretsiz dağıtılmalıdır. Ġlköğretimin tüm kademelerinde öğrencilerin kullanacakları ek kitaplar belirlenmeli ve bu kitaplar devlet tarafından geri toplanmak üzere öğrencilere dağıtılmalı. Bunun yanında ülke genelinde dağıtılan kitaplar, yardımcı kaynaklar ve eğitim materyalleri yılsonunda bir araya getirilmeli, geri dönüĢümü sağlanarak ülke ekonomisine katkı sağlanmalıdır. Eğitim öğretim yılı içinde çıkabilecek ek masraflar için incelemeler yapılarak bir meblağ belirlenmeli ve öğrenci ailelerine okul masrafları için kullanabilecekleri eğitim ödenekleri sağlanmalıdır.

Özellikle 1. sınıf ve 6. sınıfta artıĢ olmasına neden olan okul kıyafetleri için ilköğretimin bu kademelerinde maddi durumu iyi olmayan öğrencilere kıyafetler ücretsiz verilmelidir ya da ülkenin genel ekonomik durumu göz önünde bulundurularak ilköğretim kademesinde üniformasız eğitime geçilmelidir. Öğrencilerin okul harçlığı ve yemek parasını en aza indirmek için, okullarda öğle yemekleri çıkarılmalı ve öğrencilere cüzi bir miktarda verilmelidir. Maddi durumu iyi olmayan öğrenciler için yemek fiĢi olarak okul idaresi tarafından verilmelidir.

Okullarda ihtiyaç duyan öğrencilere kurslar ve özel dersler ücretsiz verilmeli ve bu özel ders ve kurs için ek ödemeleri devlet karĢılamalıdır. Devlet, eğitim kademelerinin eğitim harcamalarını uygun araĢtırmalar ile belirlemeli ve ilköğretim kademesine, gerek diğer kademelere göre daha uzun süreli eğitim olduğu; gerekse zorunlu olduğunu göz önünde bulundurarak daha fazla ödenek ayırmalıdır.

Devlet, ilköğretim öğrencilerin okullarına parasız devam etmelerini sağlayabilmek için eğitimin ekonomik planlanmasını dengeli ve etkili Ģekilde yapmalı ve ilköğretim kademesinde öğrenci baĢına düĢen eğitim harcamalarının karĢılanması için ek kaynaklar bulmalıdır. Devlet eğitimde fırsat eĢitliğine dayanarak baĢarılı olup, maddi durumu iyi olmayan ilköğretim öğrencilerine etkili ve yeterli bir burs imkanı sağlamalıdır. Sağlanan burs geniĢ kitlelere hitap etmelidir.

KAYNAKÇA

Adem, M. (1993). Ulusal eğitim politikamız ve finansmanı. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayıncılık, no: 109.

Admassie, A. (2003). Child labour and schooling in the context of subsistence rural economy: Can they becompatible. International Journal of Economic

Development, 20, 45-55.

Akça, ġ. (2002). Ailelerin İlköğretim Kademesinde Yaptıkları Eğitim Harcamaları

(Ankara İli Örneği) (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi,

Ankara.

Akgün, N. (1997). Eğitim ekonomisi ve planlaması üzerine seçme yazılar. Y. Kaya (Ed.), Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Yayıncılık.

Aydın, Ġ. (1997). Siyasi parti ve hükümet programlarında eğitim – öğretim &

öğretmenler (1908-1997), Ankara: Eğitim-Sen Yayınları, Güncel Sorunlar Dizisi.

BaĢaran, Ġ. E. (1996). Eğitim yönetimi. Ankara: Yargıcı.

Baykul, Y., Uslu, S., Sevilengül, O., Sayarı, M., Küçükturan, G. ve Küçükkocaoğlu, G. (2002). İlköğretim okullarının maliyet analizi araştırması. Ankara: BaĢkent Üniversitesi.

Behrman, J. R., & Knowles, J. C. (1999). Household income and child schooling in Vietnam. The World Bank Economic Review, 13(2), 211-256.

Blanden, J., Gregg, P., & Machin, S. (2004). Family income and educational attainment: a review of approaches and evidence for Britain. Oxford Review of Economic

Policy, 20(2). http://www.bristol.ac.uk/cmpo/publications/papers/2004/wp101.

pdf adresinden 10 Ekim 2012 tarihinde alınmıĢtır.

Boissiere, M. (2004). Rationale for public investments in primary education in

developing countries. Washington D.C.: The World Bank.

Crosnoe, R., Elder, G. H., & Mistry, R. S. (2002). Economic disadvantage, family dynamics, and adolescent enrollment in higher education. Journal of Marriage

and Family, 64, 690-702.

Çalcalı, Ö. (2009). Türkiye’de 1990 sonrası kamu harcamaları içerisinde eğitim

harcamalarının yeri ve önemi (1990-2007) (YayımlanmamıĢ yüksek lisans tezi).

Çocuk Hakları SözleĢmesi. 27.01.1995 tarih ve 22184 Sayılı Resmî Gazete.

Çokgezen, M. ve Terzi, N. (2008). Türkiye‟de devletin eğitime müdahalesinin yeterli gerekçesi var mı? Liberal Düşünce,49(3).

Devlet Planlama TeĢkilatı (2006). Ekonomik ve sosyal göstergeler (1950 – 2006). http://ekutup.dpt.gov.tr/ekonomi/gosterge/tr/esg.asp adresinden 03 Haziran 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Devlet Planlama TeĢkilatı. (2009). Özel ihtisas komisyon raporu. Dokuzuncu kalkınma

planı. s. 46. http://www.dpt.gov.tr/DocObjects/View/4822/ oik-egitim-i.pdf

adresinden 03 Haziran 2011 tarihinde alındı.

Eğitim Sen. (2008). 2008-2009 eğitim-öğretim yılı baĢında eğitimin durumu. http://www.egitimsen.org.tr/icerik.php?yazi_id=2254 adresinden 25 Mayıs 2011 tarihinde alındı.

European Commission Report (ECR). (2005). Private household spending on education

ve training final project report. http://ec.europa.eu/education/doc/reports /doc/

privatespending.pdf adresinden 12 Haziran 2011 tarihinde alınmıĢtır.

European Commission Report (ECR). (2009). Türk Eğitim Sisteminin Örgütlenmesi 2009/2010. s. 70.

Friedman, M. (1988). Kapitalizm ve özgürlük (D. Erberk ve N. Himmetoğlu, çev.) Bilimsel sorunlar dizisi. Ġstanbul: Altın.

Gedikoğlu, T. (2005). Avrupa Birliği sürecinde Türk Eğitim sistemi: Sorunlar ve çözüm önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,1(1),66-80.

Hesapçıoğlu, M. (1989). Eğitim planlaması ve yönetimi. Marmara Üniversitesi yayınları, No: 472.

Heyneman, S. P. (1993) “The Financing of Education”, Education for a Changing World of Work and Market Economy. Council of Europe Seminer on Education;

structures, Policies and Strategies, Strasbourg.

Hill, M.A., & King, E.M., (1995). Women's education and economic well-being.

Feminist Economics 1(2), 21-46.

HoĢgör, A. G., & Smits, J. (2006). Effects of family background characteristics on educational participation in Turkey. International Journal of Educational

Kaptan, S. (1998). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: TekıĢık Web Ofset Tesisleri.

Kadı, Z. (2000). Adana İl Merkezindeki İlköğretim Okulu Öğrencilerinin Sürekli

Devamsızlık Nedenleri (YayımlanmamıĢ yüksek lisans tezi). Ġnönü Üniversitesi,

Malatya.

Karakütük, K. (2006). Yükseköğretimin finansmanı. Millî Eğitim Dergisi,171, 219-242. Kavak, Y., Ekinci, E. ve Gökçe, F. (1997). İlköğretimde Kaynak Arayışları. Ankara:

ġafak.

Karaarslan E. (2005). Kamu kesimi eğitim harcamalarının analizi. Maliye Dergisi,149. Koç, H. (2007). Eğitim sisteminin finansmanı. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar

Eğitim Fakültesi Dergisi,20, 39-50.

KöktaĢ, A.M. (2009). Türkiye'de Hanehalkı Eğitim Harcamaların Analizi. (YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.

Köse, R. (2007). Aile sosyo ekonomik ve demografik özellikleri ile okul ve özel dershanenin liselere giriĢ sınavına katılan öğrencilerin akademik baĢarıları üzerindeki etkileri. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 5(17), 46–77.

Machin, S., & Vignoles, A. (2004). Educational inequality: the widening socio- economic gap. Fiscal Studies,25(2), 107-128.

Maya, Ġ. (2006). AB sürecinde Türkiye ile AB ülkeleri eğitim istatistiklerinin karĢılaĢtırılması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(4), 375–394.

MEB (1996). 15. Milli Eğitim Şurası, Talim ve Terbiye Kurulu BaĢkanlığı, MEB Basımevi, Ġstanbul.

MEB, (2000). Avrupa Eğitim Bakanları 4. Konferansı Sonuç Bildirgesi. http://digm. meb.gov.tr/belge/ABEB_4Konfrns.htm adresinden 12 Haziran 2011 tarihinde alınmıĢtır.

MEB,(2003). Eğitime Yüzde Yüz Destek Kampanyası. http://www.meb.gov.tr /haberler/html _haberler/EgitimeDestek.htm adresinden 23.08.2011 tarihinde alınmıĢtır.

MEB, (2007b). 2008 yılı bütçesine ilişkin rapor. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.

MEB, (2008a). Milli eğitim istatistikleri: Örgün Eğitim 2005-2006. http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/ adresinden 18 Ekim 2011 tarihinde alınmıĢtır. MEB, (2008b). Milli eğitim istatistikleri: Örgün Eğitim 2006-2007.

http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/ adresinden 18 Ekim 2011 tarihinde alınmıĢtır. MEB, (2008c). Milli eğitim istatistikleri: Örgün Eğitim 2007-2008.

http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/ adresinden 18 Ekim 2011 tarihinde alınmıĢtır. MEB, (2009). 2010 yılı bütçe raporu. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi. MEB, (2009a). Milli eğitim istatistikleri: Örgün Eğitim 2009-2010.

http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/ adresinden 18 Ekim 2011 tarihinde alınmıĢtır. MEB, (2010). Milli eğitim istatistikleri: Örgün Eğitim 2009-2010.

http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/ adresinden 18 Ekim 2011 tarihinde alınmıĢtır. MEB,(2011). 2012 yılı bütçe toplantısı. http://www.meb.gov.tr/haberler/html

_haberler/butce/2012_Yili_Butce_Konusmasi.pdf adresinden 23 Ağustos 2011 tarihinde alınmıĢtır.

MEB, (2011a). Milli eğitim istatistikleri: Örgün Eğitim 2010-2011. http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/ adresinden 18 Ekim 2011 tarihinde alınmıĢtır. MEB, (2012). Avrupa konseyi örgütlenmesi. http://abdigm.meb.gov.tr/eski_site/

uaorgutler/ak.html#avrupakonseyi adresinden 28 Ekim 2011 tarihinden alınmıĢtır. MEB, (2012a). Milli eğitim istatistikleri: Örgün Eğitim 2010-2011.

http://sgb.meb.gov.tr/istatistik/ adresinden 18 Ekim 2011 tarihinde alınmıĢtır. Millî Eğitim Mevzuatı. (2003). http://mevzuat .meb.gov .tr/html/137.html adresinden 23

Ağustos 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Mowat, D. L. & White, C. (1985). Medical examination of school entrants: Later school problems and absenteeism of attenders and non-attenders. ERIC Number: EJ 314735.

Organisation for Economic Co-operation and Development. (2010). Education at a

Glance. http://www.oecd.org adresinden 20.05.2010 tarihinde alındı.

Öner, Ö. (1997). School education bill. http://www.wa.gov.au/cabinet /barnett/minstat/sebill/sebill05.htm adresinden 27 Aralık 2011 tarihinde alınmıĢtır. Öztürk, S. (2002). İlköğretim okullarının finansman kaynakları. (Ankara İli Polatlı

İlçesi Örneği) (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi,

Ankara.

Para yoksa karne yok dönemi sona eriyor. (18 Ocak 2007). Hürriyet. http://www.hurriyet.com.tr/gundem/5795977.asp?m=1 adresinden 11 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Rosen, S. H. (2005). Public finance (5. Editon). Printed in Singapore.

Rosenthal, D. M., & Sawyers, I. Y. (1996). Building successful home / school partnership.Chilhood Education, 72(4), 194-200.

Sarıçay, N. (Kasım, 2012). Türkiye‟de eğitim sektörünün sorunları, eğitimin ekonomik boyutu ve çözümleri. Araştırma ve geliştirme Kasım ayı bülteni, 24. Ġzmir Ticaret Odası AraĢtırma ve meslekleri geliĢtirme müdürlüğü.

Serin, N. (1972). Eğitim Ekonomisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayını No 77.

Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü. (2012). Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı

Teşvik Fonunun görevleri. http://www.sosyalyardimlar.gov.tr/tr/html/555 /Sosyal+Yardimlasma+ve+Dayanismayi+Tesvik+Fonu adresinden 10 Ekim 2012 tarihinde alınmıĢtır.

Süzük, Ġ. (2002). İlköğretim okul harcamalarında genel bütçe dışındaki kaynakların

yerine ilişkin okul yöneticileri ve öğretmenlerin görüşleri (Ankara ili örneği).

(YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.

Taylor, L. L. (1999). Government‟s role in primary and secondary education. Economic Review, First Quarter: Senior Economist and Policy Advisor Federal Reserve

Bank of Dallas, 15-24.

Tilak, J.B.G. (2002). Determinants of household expenture on education in rural Indiana. National Council of Applied Economic Research Working Paper Series, No. 88.

Tomul, E. (2007). Türkiye‟de eğitime katılım üzerinde gelirin etkisi. Pamukkale

Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(22), 122.

Tural, N. K. (1998). Öğrencilerin Ortaöğretimden Beklediği Yararlar ve Bireysel Öğrenim Maliyeti. Ġçinde M. Hesapçıoğlu ve H. Taymaz (Ed.), Türkiye’de Eğitim

Yönetimi: Prof. Dr. Ziya Bursalıoğlu’na Armağan, (ss. 245-259). Ġstanbul: Kültür

Kolej Eğitim Vakfı.

Tural, N. K. (2002). Eğitim finansmanı. Ankara: Anı.

Türk Eğitim Derneği. (Mayıs, 2010). Ortaöğretime geçiĢ sistemi: Sorunlar ve çözüm önerileri. http://portal.ted.org.tr adresinden 22 Mayıs 2011‟de alınmıĢtır.

Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2007). 2002 Türkiye eğitim harcamaları araştırması. http://www.tuik.gov.tr/ VeriBilgi.do?tb_id=14&ust_id=5 adresinden 10 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2007a). 2002 mali yılında finansman kaynaklarına göre

merkezi devletten hizmet sunucuları için kullanılan miktar. http://www.tuik.gov.tr/

VeriBilgi.do?tb_id=14&ust_id=5 adresinden 10 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır. Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2007b). 2002 mali yılında finansman kaynaklarına göre

özel kaynaklardan, yerel idarelerden ve uluslararası kaynaklardan hizmet sunucuları için kullanılan miktar. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?tb

_id=14&ust_ id=5 adresinden 10 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2007c). 2002 yılı eğitim seviyelerine göre öğrenci başına

düşen eğitim harcamaları. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?tb_id=14 &ust_

id=5 adresinden 10 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2007d). 2002 Türkiye eğitim harcamalarının hizmet

sunucularına göre miktarı ve dağılımı. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.

do?tb_id= 14&ust_id=5 adresinden 10 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2007e). 2002 Türkiye eğitim harcamalarının finansman

kaynaklarına göre miktarı ve dağılımı. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do

Türkiye istatistik Kurumu. (2007f). Eğitim Harcamalarının GSYİH'daki payının Türkiye

ile OECD ülkeleri ve diğer ülkeler arasındaki karşılaştırması. http://www.

tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?tb_id=14&ust_id=5 adresinden 10 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2008). Haber Bülteni, Sayı 154. Türkiye Ġstatistik Kurumu. (2010). Haber Bülteni, Sayı 130.

Türkmen, F. (2002). Eğitimin ekonomik ve sosyal faydaları ve Türkiye’de eğitim

ekonomik büyüme ilişkisinin araştırılması (Uzmanlık Tezi). Devlet Planlama

TeĢkilatı, Yayın no: 2655.

Türköz, M. (2002). Türkiye’de ortaöğretim yatırımları ve verimliliği (YayımlanmamıĢ Doktora Tezi). Ġstanbul Üniversitesi, Ġstanbul.

UNESCO, (2003). UNESCO’nun 2015 hedefleri. http://www.unesco.org/new/en /education/themes/leading-the-international-agenda/education-for-all/efa-goals/ adresinden 28 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

UNESCO, (2012). Herkes için eğitim. http://www.unesco.org.tr/?page =3:68:2:turkce adresinden 28 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Ünal, I. (1996). Eğitim ve yetiştirme ekonomisi. Ankara: Epar.

World Bank, (2002). Poverty reduction strategy paper, education chapter. World Bank, Human Development Network.

Yıldız, Z. (2000). Eğitim sürecinde ortaya çıkan kayıpların gerçek maliyetlerin Hesaplanmasında ki önemi. Milli Eğitim Dergisi, 147. http:// yayim. meb.gov.tr /dergiler/147/yildiz.htm adresinden 28 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

Yolcu, H. (2007). Türkiye’de ilköğretim finansmanının değerlendirilmesi. (YayınlanmamıĢ Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.

Yücel, F. H. (2006). İlköğretim okulu öğrencilerinin ailelerinin yaptıkları harcamaların

belirlenmesi. (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi), Gazi Üniversitesi, Ankara.

2860 Sayılı Yardım Toplama Kanunu. 25.06.1983 tarih ve 18088 Sayılı Resmî Gazete. 222 Sayılı Ġlköğretim ve Eğitim Kanunu. 12.01.1961 tarih ve 17729 Sayılı Resmî

4306 Sayılı Ġlköğretim ve Eğitim Kanunu, Millî Eğitim Temel Kanunu, Çıraklık ve Meslek Eğitimi Kanunu, Millî Eğitim Bakanlığının TeĢkilât ve Görevleri Hakkında Kanun ile 24.03.1988 tarihli ve 3418 Sayılı Kanunda DeğiĢiklik Yapılması ve Bazı Kâğıt ve ĠĢlemlerden Eğitime Katkı Payı Alınması Hakkında Kanun. 18.08.1997 tarih ve 23084 Sayılı Resmî Gazete.

http://www.dersimiz.com/haber-1047-Karne-parasi-da-toplanmayacak.html adresinden 28 Kasım 2011 tarihinde alınmıĢtır.

http://www.hurriyet.com.tr/gundem/5795977.asp?m=1 adresinden 28 Kasım 2011 tarihinde alınmıĢtır.

http://www.ovder.org/arsiv/sinavlarkalksin.html adresinden 27 Kasım 2011 tarihinde alınmıĢtır.

http://www.isletmekulubu.com/index.php/yayinlarmiz/gencgirisim/55-oecd.html adresinden 15 Mayıs 2011 tarihinde alınmıĢtır.

EK 1 Sayın Veli,

Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsüne bağlı olarak 2011-2012 Eğitim Öğretim yılında “Ġlköğretim Okulu Öğrencilerinin Ailelerinin Yaptıkları Harcamalarının Belirlenmesi” ile ilgili olarak yüksek lisans tezi hazırlamaktayım. Bu araĢtırma ile, 2011-2012 Eğitim-Öğretim yılında çocukları ilköğretime devam eden ailelerin; yeni eğitim - öğretim yılı hazırlık dönemi ile okulların açılmasını izleyen ilk bir ayda yaptıkları toplam harcama türleri ve tutarları tespit edilmeye çalıĢılacaktır.

Ekte sunulmuĢ olan anket sonucunda elde edilecek bilgiler; tamamen gizli kalacak, kiĢiye herhangi bir yükümlülük doğmasına yol açmayacak ve birtakım soruĢturmalarda kullanılmayacaktır. Elde edilecek veriler bilimsel amaçla kullanılacaktır.

Bilimsel araĢtırmamın amacına ulaĢması için anket sorularına ve cevaplarına doğru ve samimî cevaplar vermenizi rica eder; sağlayacağınız katkıdan dolayı teĢekkür eder, saygılar sunarım.

Melike Güzin SEMERCĠOĞLU Gazi Üniversitesi

Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Denetimi

I. BÖLÜM

AĢağıdaki sorulara uygun bulduğunuz cevabı kutucuklar içine çarpı iĢareti koyarak ya da rakamsal olarak cevaplayınız.

1. Cinsiyetiniz : a. Kadın

□

b. Erkek

□

3. Öğrenim durumunuz Öğrencinin Babası Öğrencinin Annesi

Herhangi bir okul mezunu değilim.

Ġlköğretim mezunuyum. Lise mezunuyum. Yüksekokul/lisans mezunuyum.

Yüksek lisans ve/ veya doktora mezunuyum. 5. Aylık ortalama kiĢisel geliriniz. 0 – 700 ¨ 701 – 1000 ¨ 1001 – 1300 ¨ 1301- 1600 ¨ 1900 1601-¨ 1900 ¨ ve üstü

Öğrencinin

babası

Öğrencinin

annesi

6. Ġlköğretime devam eden çocuğunuz kaçıncı sınıfta okumaktadır ?

2. Y

aĢınız 20-25 26-30 31-35 36-40 41 ve üstü Öğrencinin Babası Öğrencinin Annesi 4. Mesleğiniz ĠĢçi Memur Serbest meslek

Emekli Herhangi bir iĢte çalıĢmıyor Öğrencinin Babası Öğrencinin Annesi

7. Ġlköğretime devam eden çocuğunuzun cinsiyeti

II. BÖLÜM

2011- 2012 Eğitim-Öğretim yılında okullar açıldıktan sonra ilköğretime devam eden çocuk ya da çocuklarınıza Eylül ayı itibarıyla okula yapmıĢ olduğunuz yılda bir defaya mahsus doğrudan harcamaların tür ve tutarlarını ¨ (Türk Lirası) para cinsi ile yanındaki

Belgede İlköğretim velilerinin yaptıkları harcamaların belirlenmesi (sayfa 82-99)