VII. TİFTİK KEÇİSİ YETİŞTİRİCİLİĞİNİN SORUNLARI
VII.28 Tiftikbirlik hakkındaki düşünce
Tiftikbirlik hakkındaki üreticilerin aşağıda verilmiştir. Bu dağılıma göre, Tiftikbirlik hakkında birinci ve ikinci grupta olumlu düşünenlerin oranı oldukça yüksek olup, birinci grupta yer alan işletmelerin %61.76’ı ve ikinci grupta yer alan işletmelerin %81.82’i olumlu düşündüklerini ifade etmişlerdir. Ancak, Tiftikbirlik hakkında olumsuz düşünenlerin birinci gruptaki payı %38.24 iken
ikinci grupta yer alan işletmelerin payı %18.18’dir.
Çizelge VII.28 İncelenen işletmelerde tiftikbirlik hakkındaki düşünceye ilişkin durum
İşletme Grupları
Tiftikbirlik hakkındaki düşünce
Toplam Olumlu % Olumsuz %
Grup 1 21 61,76 13 38,24 34
2 9 81,82 2 18,18 11
Toplam 30 66,67 15 33,33 45
VIII. Sonuç ve Öneriler
İncelenen işletmelerde mevcut nüfusun işletme grupları itibari ile ortalama sayısı ve yaş gruplarına göre dağılımı farklılık göstermekte olup,işletme başına toplam nüfus 2.64 ile 3.15 arasında değişmektedir. İşletmeler ortalaması nüfus miktarı 3.02 kişi olarak hesaplanmıştır.
İşletmeler ortalamasına göre toplam nüfusun %72.06’ı erkek, %27.94’ü ise kadın nüfusundan oluşmaktadır. İşletme gruplarına göre, erkeklerin oranı kadınların oranından yaklaşık iki kat fazladır.
Birinci grup ve ikinci grup işletmelerde de, erkeklerin oranının kadınların oranından fazla olduğu görülmektedir.
İncelenen işletmelerde 7 ve yukarı yaş için okuma yazma oranları incelendiğinde; işletmeler ortalamasına göre nüfusun %61.76’ı ilkokul, %21.32’si ortaokul, %12.50’i lise, %4.41’i 4 yıllık yüksekokul mezunudur.
İncelenen işletmelerde aile işgücü ve yabancı işgücü varlığı Erkek İşgücü Birimi (EİB) cinsinden hesaplanmış olup, işletmeler ortalamasına göre toplam işgücü varlığı içerisinde aile işgücünün oranı
%61.54 iken, yabancı işgücünün oranı %38.46 olarak hesaplanmıştır.İşletme gruplarına göre toplam işgücü varlığı 4.38 ile 6.55 EİB arasında değişmektedir. İşletmelerin büyüklükleri arttıkça, toplam işgücü varlığı artmaktadır. İşletmeler ortalamasına göre toplam işgücü varlığı 4.91 EİB olarak hesaplanmıştır.
İşletmeler ortalamasına göre işletme arazisinin %49.80’i mülk arazisi, %51.19’u kira ve/veya ortağa tutulan arazidir.
İşletmelerde gayrisafi üretim değeri işletme grupları için 495.148,74 TL ile 731.154,09 TL arasında değişmekle beraber, işletme gruplarına göre artış göstermektedir. Gayrisafi üretim değeri
işletmeler ortalamasına göre 552.838,93 TL‘dir. İşletme gruplarına göre toplam gayrisafi üretim değerinin %4.24’ü ile %58.04’nü bitkisel gayrisafi üretim değeri oluştururken, %41.96 ile %95.76’nı hayvansal gayrisafi üretim değeri oluşturmaktadır. İşletmeler ortalamasında toplam gayrisafi üretim değeri içinde, bitkisel üretim değerinin payı %40.64 iken, hayvansal üretim değerinin payı
%59.36’dur.İkinci grupta hayvan sayısının yüksekliğine bağlı olarak hayvancılıktan elde edilen GSÜD oransal olarak artmaktadır.
İşletmelerde bitkisel üretim değeri 30.971,36 TL ile 287.369,26 TL arasında değişmekte iken, hayvansal üretim değeri 207.779,47 TL ile 700.182,73 TL arasında değişmektedir. İşletmeler ortalamasında bitkisel üretim değeri 224.694,22 TL ve hayvansal üretim değeri 328.144,71 TL’dir.
İşletmelerde hayvansal üretim değeri, bitkisel üretim değerinden daha fazla görülmektedir.
İncelenen işletmelerde bitkisel, koyunculuk ve keçicilik faaliyetleri gayri safi üretim değeri (TL) bazında verilmiş olup, işletmeler ortalamasına göre keçicilik faaliyeti %58.28, bitkisel üretim %40.64 ve koyunculuk faaliyeti %1.08’dir. Keçi yetiştirme faaliyeti diğer tüm faaliyetlere göre önemli bir oranı teşkil etmektedir.
İncelenen işletmelerde hayvansal üretim değeri koyunculuk ve keçicilik faaliyetlerinden sağlanmaktadır. Hayvansal üretim değeri işletmelerde 207.779,47 TL ile 700.182,73 TL arasında değişmektedir. İşletmeler ortalamasında ise bu değer 328.144,71 TL’dir. İşletmelerde hayvansal üretim değeri içinde grup 1‘de toplam hayvansal üretim değerinin %97.88’i keçicilikten ve %2.12’i koyunculuktan, grup 2’de %98.46’ı keçicilikten ve %1.54’ü koyunculuktan sağlanmaktadır.
Grup 1’de hayvansal üretim değeri içinde tiftiğin payı %13.03 iken bu oran grup 2’de %14.37’dir.
İşletmeler ortalamasına göre ise bu oran %13.73’dür. Prodüktif Demirbaş Kıymet Artışı (PDKA) grup 1’de %86.97, grup 2’de %85.63 ve işletmeler ortalamasında %86.27’dir.
İncelenen işletmelerde gerek işletmeler ortalamasında gerekse işletme büyüklük grupları itibariyle gayrisafi üretim değeri içinde hayvansal üretimin ve özellikle keçi yetiştiriciliğinin önemli yeri bulunmaktadır.
İşletme gruplarına göre bitkisel üretimde değişen masraflar 15.346,91 TL ile 46.411,88 TL iken, işletmeler ortalaması için bu değer 38.818,22 TL’dir. İşletmeler ortalamasına göre bitkisel üretimde değişen masrafların %42.96’sı tohum bedeli, %25.03’ü değişen makine masrafı (yakıt, yağ), %15.12’si para ile yaptırılan işler, %12.49’u gübre, %4.03’ü kullanılan mücadele ilacı, %0.34 diğer ve %0.03 tohum temizliği masraflarından oluşmaktadır. İncelenen işletmelerde bitkisel üretimde değişen masraflardan en yüksek payı tohum bedeli alırken, en düşük payı tohum temizliği masrafları almıştır.
İşletme gruplarına göre hayvansal üretimde değişen masraflar 91127,86 TL ile 263160,36 TL arasında değişmektedir. İşletmeler ortalamasına göre ise bu değer 133180,25 TL’dir. İncelenen işletmeler ortalamasına göre en yüksek payı %32.89 ile işgücü masrafı birinci sırada alırken, bunu
%23.35 ile arpa-buğday kırması, %20.25 ile besi veya süt yemi, %6.26 ile veteriner masrafı ve diğer masraflar oluşturmaktadır. İşletmeler gruplarına göre işgücü masrafının payı %30.91 ile %35.00 arasında değişmekte ve gruplara göre artan bir oran sergilemektedir. Çünkü işletme gruplarına göre, hayvan sayıları artış göstermekte, buna paralel olarak işgücü ihtiyacı artmaktadır. İşgücü masrafları işletme gruplarına göre artan bir seyir izlemekte, bunun sebebi ise işletme grupları büyüdükçe aile işgücünün ve yabancı işgücünün önemi ve kullanımı artmaktadır.
İncelenen işletmelerde işletme başına düşen toplam brüt kar 398915,15 TL ile 560170,95 TL arasında yer almakta iken, işletmeler ortalamasına göre bu değer 438333,24 TL’dir. Toplam brüt kar içinde bitkisel üretim brüt karı %2.79 ile %60.40 arasında değişmektedir. İşletme gruplarına göre brüt kar azalan bir seyir izlemiştir. Hayvansal üretim brüt karının, toplam brüt kar içindeki payları gruplarda ise %39.60 ile %97.21 arasında değişirken, işletmeler ortalaması payı %57.29’dür. İşletmeler ortalamasında bitkisel üretim brüt karı %42.41 iken, hayvansal üretim brüt karı %57.59 olmuştur.
İncelenen işletmelerde işletme başına düşen toplam brüt kar 398915,15 TL ile 560170,95 TL arasında yer almakta iken, işletmeler ortalamasına göre bu değer 438333,24 TL’dir. İşletmeler ortalamasına göre, toplam brüt kar içerisinde koyunculuk brüt karının payı %0.55 iken keçicilik brüt karının payı %57.05’dir.
İncelenen işletmelerde keçi sayısındaki artış veya azalışın sebepleri arasında sırasıyla birinci grupta %30,00 ile işçi sorunu, %26,67 ile yem fiyatları ve %25,00 ile tiftik fiyatları yer alırken, ikinci grupta bu oranlar sırasıyla %25,00 ile yem fiyatları, %20,00 ile tiftik fiyatları ve %15,00 ile su sorunu ve mera sorunu izlemektedir.
İşletmelerin kooperatiflere üye olma durumları incelenmiş olup, 1.gruptaki işletmelerin %88.24’ü herhangi bir kooperatife üye iken, 2. Gruptaki işletmelerde bu oran %72.73’dür.
Araştırma sonuçlarına göre üreticilerin birden fazla üretici örgütüne üye oldukları tespit edilmiştir. 1. Gruptaki üreticilerin %63.16’sı Tiftikbirliğe üye iken %31.58’i TÜDKİYEB’e üyedir. 2.
Gruptaki üreticilerde ise bu oranlar sırasıyla %63.64 ve %18.18’dir.
Küçükbaş hayvan yetiştiriciliği konusunda eğitim alma durumu incelenmiş ve eğitim alma durumu birinci ve ikinci grupta oldukça önemli bir oranı teşkil etmektedir. Birinci grupta eğitim alanların oranı %64.71 iken 2. Grupta bu oran %72.73’dür. Eğitim almayanların oranı ise birinci grupta
%35.29 iken inci grupta %27.27’dir. Yani, işletmelerin üçte biri her iki grupta da küçükbaş hayvan yetiştiriciliği konusunda eğitim almadıklarını ifade etmiştir.
İncelenen işletmelerde küçükbaş hayvan yetiştiriciliği konusunda hangi eğitimi aldıkları sorulmuş veişletmelerin çobanlık ve sürü yöneticiliği konusunda eğitim aldıkları görülmüştür. İşletmelerdeki birinci gruptaki çiftçilerin %81.82’i ve ikinci gruptaki çiftçilerin de %87.50’nin çobanlık eğitimi aldıkları görülmüştür. Birinci grupta yer alan işletmelerin %18.18’i ve ikinci grupta yer alan işletmelerin ise %12.50’i sürü yöneticiliği konusunda eğitim aldıklarını beyan etmiştir.
İşletmelerin mevcut faaliyetinde yabancı işgücü kullanma durumuna göre; birinci grupta yer alan işletmelerin %76.47’i ve ikinci grupta yer alan işletmelerin ise %72.73’ü yabancı işgücünü kullanırken, birinci grupta yer alan işletmelerin %23.53’ü ve ikinci grupta yer alan işletmelerin ise %27.27’i yabancı işgücü kullanmadıklarını ifade etmiştir.
İşletmelerin mevcut faaliyetinde yabancı işgücünü kullanmama durumunda;Birinci grupta yer alan işletmelerin yarısı yabancı işgücü pahalı bulmuş ve gerek duymamıştır. İkinci grupta ye alan işletmelerin %66.67’i yabancı işgücünü pahalı bulurken, %33.33’ü yabancı işgücüne gerek duymamıştır.
Araştırma kapsamında işletmelerin hangi desteklerden yararlandığı verilmiş ve araştırma sonuçlarına göre en çok küpe ve tiftik desteğinden yararlanıldığı tespit edilmiştir. 1. Gruptaki işletmelerin %41.46’sı küpe desteği, %41.46’sı tiftik desteği alırken, 2. Gruptaki işletmelerde bu oran sırasıyla %46.15 ve %42.31’dir.
Devlet desteklerinin yeterli bulunma durumu incelenmiş vebirinci ve ikinci grupta yer alan işletmelerin önemli bir kısmı desteği yeterli bulmamıştır. Özellikle ikinci gruptaki işletmelerin
%72.73’ü desteği yeterli bulmamıştır.
Araştırma kapsamında 1. Gruptaki işletmelerin %61.76’sı tarımsal kredi kullanırken 2. Gruptaki işletmelerde bu oran %81.82’dir.
Tarımsal kredi kullanan işletmelerin birden fazla bankadan kredi kullandıkları araştırma sonuçlarında tespit edilmiştir. 1. Gruptaki üreticilerin %43.90’ı Ziraat Bankasından kredi kullanırken,
%24.39’u Tarım Kredi Kooperatiflerinden kredi kullandıkları belirlenmiştir. 2. Gruptaki işletmelerde ise bu oranlar sırasıyla %38.89 ve %33.33’dür.
İncelenen işletmelerde kredilerin hangi kurumdan kullanıldığına ilişkin durumincelenmiş vebuna göre birinci grupta en yüksek kredi %43,90 ile Ziraat Bankasından, %24,39 ile Tarım Kredi
Kooperatifleri ve %17,07 ile Denizbank’tan kullanılırken, ikinci grupta bu oranlar sırasıyla %38,89 ile Ziraat Bankası, %33,33 ile Tarım Kredi Kooperatifleri ve %16,67 ile Denizbankolarak belirlenmiştir.
İşletmelerin pazarlama imkânlarından memnun olma durumları incelenmiş ve 1. Gruptaki işletmelerin %44.12’si pazarlama imkânlarından memnun iken, 2. Gruptaki işletmelerde bu oran
%63.64’dür.
1.gruptaki üreticilerin %35.00’ı ürünlerini Tiftikbirlik yoluyla pazarlarken, %25.5’si kooperatifler yoluyla, %25.00’ı da doğrudan ürünlerini pazarlamaktadır. 2. Gruptaki üreticilerin ise %41.67’si ürünlerini doğrudan pazarlarken, kooperatif yoluyla pazarlayanların oranı %25.00’dır.
Araştırma sonucundan 1. Gruptaki işletmelerin %62.22’si ürünlerini istediği fiyattan satamazken, 2. Gruptaki işletmelerde bu oran %63.64’dür.
Damızlık hayvan temininde ikinci grupta yer alan işletmelerin tamamı sıkıntı yaşamazken birinci grupta yer alan işletmelerin %14.71’i sıkıntı yaşamaktadır. Birinci grupta yer alan işletmelerin de
%85.29’u sıkıntı yaşamamaktadır. Bu grupta işletmelerin %60’ı kaliteli damızlık olmamasından şikayet ederken, %40’ı bu konuda devlet desteği bulamamaktan şikayet etmektedir.
Birinci ve ikinci grupta yer alan işletmelerin yarıya yakını hastalıklar ile ilgili koruyucu önlemleri yeterli bulmadıkları görülmüştür.
Araştırma sonuçlarına göre işletmelerde keçi yetiştirme faaliyetinin gerilemesine birden fazla faktörün neden olduğu tespit edilmiştir. 1. Gruptaki işletmelerin %24.24’ünün çoban sorunundan dolayı, %24.24’ünün ise mera sorunundan dolayı keçi yetiştirme faaliyetlerinin gerilediğini, 2.
Gruptaki üreticilerin ise %29.41’i tiftik fiyatlarının düşük olmasını başlıca etken olarak belirtmişlerdir.
1. gruptaki işletmelerin %30.43’ü mera, % 23.19’u beslenme ve %20.29’u hayvan sağılığı sorunlarından dolayı tiftik veriminin azaldığını belirtmiş, 2. Gruptaki işletmelerde ise bu oran sırasıyla
%30.43, %26.09 ve %21.74 olarak tespit edilmiştir.
Keçi yetiştiriciliğinin yaygınlaştırılmasının olumlu olup olmama durumu incelenmiş ve birinci grupta yer alan işletmelerin %79.41’i ve ikinci grupta yer alan işletmelerin de %63.64’ü keçi yetiştiriciliğinin yaygınlaştırılması ile işsizliğin azaltılacağı ve köyden kente göçün engellenebileceğini düşünmektedir.
Birinci grupta yer alan işletmelerin %64.71’i ve ikinci grupta yer alan işletmelerin %54.55’i hayvan ürünleri ithalatının keçi yetiştirme faaliyetini geriletebileceğini düşünmektedir.
Araştırma kapsamında işletmelerin keçicilik faaliyeti ile ilgili devletten beklentileri sıralanmış olup, 1. Gruptaki işletmelerin%22.95’i ve 2. Gruptaki işletmelerin %21.05’i desteklerin artırılması gerektiğini belirtmiştir. Bununla birlikte mera sorununa çözüm bulunması (1. Grupta %13.11; 2. Grupta
%15.79) ve tiftik alım fiyatlarının artırılması (1. Grupta %11.48; 2. Grupta %15.79) gibi beklentilerde bulunmaktadır.
Keçi yetiştirme faaliyetini sürdürmeyi düşünen birinci gruptaki işletmelerin oranı %91.18 iken ikinci gruptaki işletmelerin oranı %90.91’dir.
Çok ince yapağı ve tiftik üretiminin yapılmasına ilişkin durum verilmiş olup,buna göre, birinci grupta yer alan işletmelerin %82.35’i ve ikinci grupta yer alan işletmelerin de %54.55’i yapağı ve tiftik üretimi gerçekleştirmektedir.
Tiftik işlemesinin nerede değerlendirildiğine ilişkin duruma bakıldığında;birinci grupta yer alan işletmelerin %44.12’i tiftikbirlik’e, %38.24’ü kooperatife, %14.71’i doğrudan ve %2.94’ü ise aracı ile değerlendirirken, ikinci grupta yer alan işletmelerin %36.36’ı tiftikbirlik, %27.27’i kooperatife, %27.27 doğrudan ve %9.09’u ise aracı ile değerlendirmiştir.
Destekleme alımları hakkındaki düşüncelere göre,birinci grupta yer alan işletmelerin %50’si destekler daha yüksek olmalı, %32.35’i Tiftikbirliğin belirlediği fiyata razı olmak istemiyor, 8.82’i desteklerden memnun, %5.88’i destekler olmasa da fiyatlar gayet iyi ve %2.94’ü proje desteği kriterleri düşürülsün şeklinde beyanda bulunurken, ikinci grupta yer alan işletmelerin %54,55’i desteklerden memnun, %36,36’ı destekler daha yüksek olmalı, %9.09’u ise proje desteği kriterleri düşürülsün şeklinde beyanda bulunmuştur.
Tiftikbirlik tarafından yapılan alımlarda hangi hususlara dikkat edildiği belirtilmiş olup 1.
Gruptaki işletmelerin %36.62’sı renk ve %28.17’si temizliğine dikkat edildiğini belirtirken, 2. Gruptaki işletmelerde bu oran sırasıyla %47.62 ve %23.81’dir.
Tiftikbirlik hakkında üretici ortak düşünceleri değerlendirildiğinde;Tiftikbirlik hakkında birinci ve ikinci grupta olumlu düşünenlerin oranı oldukça yüksek olup, birinci grupta yer alan işletmelerin
%61.76’ı ve ikinci grupta yer alan işletmelerin %81.82’i olumlu düşündüklerini ifade etmişlerdir.
Ancak, Tiftikbirlik hakkında olumsuz düşünenlerin birinci gruptaki payı %38.24 iken ikinci grupta yer alan işletmelerin payı %18.18’dir.
IX. Geleceğe İlişkin Öngörülen Katkılar
Ankara ili ve ilçelerinde tiftik keçisi yetiştiriciliği üzerine yapılmış olan bu çalışma ile sorun tespiti ve çözüm önerileri ortaya konmaya çalışılmıştır. Bu araştırmada, kapsama alınan ilçeler, tiftik keçiciliğinin yoğun olarak yapıldığı yerler olup, özellikle işletmeler büyüdükçe karlılığın arttığı gözlenmektedir. Ancak, acil olarak çözüm bekleyen konular arasında desteklerin artırılması, tiftik alım fiyatlarının artırılması, mera sorununa çözüm bulunması,pazarlama imkânlarının geliştirilmesi, ithal hayvan getirilmemesi, yem fiyatlarının yüksekliği, Brusella hastalığına çözüm bulunması, çoban sorunu ve veterinerlerin daha etkin çalışmalarıgelmektedir.Önemli bulgulardan biri de, keçi yetiştirme faaliyetine yüksek oranda devam etmek istemeleridir. İşte bu sayede, yörede göçün önüne geçilerek önemli bir istihdam kaynağı sağlanabilir ki, en önemli sorun olan çoban sorunu başka yerlerden gelen kişiler tarafından tedarik edilmek zorunda kalınmaz. Tiftik veriminin artırılması için mera sorununun giderilmesi, beslenmeye ciddi önem verilmesi ve hayvan sağlığının düzenli ve kontrollü yapılması maddeleri ön plana çıkmaktadır. Elde edilen tiftiği yeterli fiyata satamamaktan dolayı işletmeler ciddi derecede rahatsız olmaktadır. İncelenen işletmelerdeki kredi kullanım yüksekliği dikkat çekmekte olup, maddi sıkıntı çeken işletmelere ciddi sübvansiyonların uygulanması tarımda sürekliliğin devamı açısından önemlidir.
Sonuç olarak, Ayaş, Beypazarı ve Güdül ilçelerinin eğitim, nüfus ve Ankara iline yakınlığı gibi güçlü yönleri birarada değerlendirildiğinde, tiftik keçiciliğinin katkısı sayesinde, üretim deseni ihtiyaçlara ve pazara göre çeşitlendirilip yörenin istihdam ve tarımsal geliri artırılabilir. Ayrıca, tiftik verimi ve kalitesi artırılarak, Türkiye’ninönemli bir ihracat kalemi olarak markalaşmaya gidilmesi kaçınılmaz olarak gözükmektedir.Kaliteli tiftik için uygun olan doğal koşullara sahip yörede bu üstünlük gözardı edilmemelidir.
Ayaş, Beypazarı ve Güdül ilçelerinin turizm alt yapısı da mevcut olduğundan, yöreye ait bitkisel ve hayvansal ürünlerin satışı ile kalkınma hızlandırılabilir. Bunun için Ankara ili ve ilçelerinin ciddi anlamda potansiyeli de mevcuttur.
X. Sağlanan Altyapı Olanakları ile Varsa Gerçekleştirilen Projeler
XI. Sağlanan Altyapı Olanaklarının Varsa Bilim/Hizmet ve Eğitim Alanlarındaki Katkıları
XII. Kaynaklar
Agriculture, Forestry And Fisheries Republic Of South Africa. (2011). A Profile Of The South African Mohair Market Value Chain. Agriculture, Forestry And Fisheries. Arcadia.
Akman, N., Ertuğrul, M., Tatayoğlu, A., Kor, A., Yavuzer, Ü. (1991). Tiftik Keçisinin Kesim ve Karkas Özellikleri. Lalahan Hay. Ars. Ens. Der. 31 (3-4) 39-47
Anonim, (2018). http://www.ayas.gov.tr.
Anonim, (2018a). http://www.gudul.bel.tr/ic_sayfa
Anonim, (2018b). http://www.beypazari.gov.tr/beypazari-ekonomisi
Arıkan, M.S., Aral, Y. (2013). Ankara Keçisi Yetiştiriciliği ve Tiftik üretiminde Mevcut Durum, Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Erciyes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi. 10(3). 201-213.
Arısoy, H. ve Oğuz, C. (2005). Tarımsal Araştırma Enstitüleri tarafından yeni geliştirilen buğday çeşitlerinin tarım işletmelerinde kullanım düzeyi ve geleneksel çeşitler ile karşılaştırmalı ekonomik analizi – Konya ili örneği, T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Ekonomik Araştırma Enstitüsü Yayınları:130, Ankara.
Atav, R. (2013) Tiftik (Ankara Keçisi) Liflerinin Terbiye İşlemlerine Genel Bir Bakış. Electronic Journal Of VocationalColleges.
Aziz, M. A. (2010). Present status of the world goat populations and their productivity. Vol. 45 (2), Oct. 2010, Page 42, Lohmann Information.
Cevger, Y. (2002). Türkiye’de tiftik üretimi ve ekonomik önemi. II. Ankara keçisini Geliştirme ve Yaşatma Paneli ve Festivali. Nisan, 2002; Boyalı-Güdül-Ankara.
Daskıran, S. Cankaya, N. K. Darcan And E. Gunes (2010). A Case StudyForProductionSystem Analysis Of Turkish Angora GoatFarms. Bulg. J. Agric. Sci.,16: 512-520.
Demirci, R. (1978). Kırşehir merkez ilçesi hububat işletmelerinde optimal işletme organizasyonları ve yeter gelirli işletme büyüklüklerinin saptanması üzerine bir araştırma. Doçentlik tezi. Ankara.
Erkuş, A., Bülbül, M., Kıral, T., Açıl, A.F. ve Demirci, R. (1995). Tarım ekonomisi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayını, Ankara.
Erkuş, A., Özçelik, A., Gürdoğan, T. ve Turan, A. (1990). Siyah alaca sığırlarının besisinde optimal besi süresinin tespiti. Çiftçi ve köy dünyası, 67, 72-73, Ankara.
Günlü, A., ve Alaşahan, S. (2010). Türkiye’de Keçi Yetiştiriciliği ve Geleceği Üzerine Bazı Değerlendirmeler. Vet Hekim Der Derg 81(2): 15-20.
HAYGEM, 2014. T.C. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. Hayvancılık Genel Müdürlüğü.
Kayamandi Development Services (Pty) Ltd. (2007). GOAT MEAT PRODUCTION FeasibilityStudy .
Kıral, T., Özçelik, A., Fidan, H., Yılmaz, D. (1996). Ankara Tarım İşletmelerinde Tiftik Üretiminin Ekonomik Analizi, THK Basımevi, Ankara.
Koyuncu, E., Pala, A., Savaş, T., Konyalı, A., Ataşoğlu, C., Daş, G., Ersoy, İ.E., Uğur, F., Yurtman, İ.Y., Yurt, H.H. (2006). Çanakkale Koyun ve Keçi Yetiştiricileri Birliği Üyesi Keçicilik İşletmelerinde Teknik Sorunların Belirlenmesi Üzerine bir Araştırma. Hayvansal Üretim 47(1): 21-27.
NAMC (2005). Report On The Investigation Into The Potential For The South African Goat
Industry. National Agricultural Marketing Council (Namc). South Africa.
Odabaşıoğlu, F., F. Küçük, M. Yılmaz, O. (2007). Renkli Tiftik Keçisi Ve Ankara Keçisi X Renkli Tiftik Keçisi F1 Oğlaklarında Yasama Gücü Ve Büyüme Performanslarının Araştırılması Yyü Vet Fak Derg. 18(1):29-36.
Paksoy, M. ve Özçelik, A. (2008). Kahramanmaraş İlinde Süt Üretimine Yönelik Keçi Yetiştiriciliğine Yer Veren Tarım İşletmelerinin Ekonomik Analizi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi. 14 (4) 420-427.
Resmi Gazete, (2011). http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.3.6831.pdf
Shelton, M. (1993).Angora GoatAndMohair. Texas A&M University. Texas Agricultural Experiment Station. San Angelo, Texas.
Solaiman, S.G. (2007). Assessment Of The Meat Goat Industry And Future Outlook For U. S.
Small Farms. Tuskegee University. Tuskegee.
Şahin, A. ve Yıldırım, İ. (2002). Koyunculuk işletmelerinde hayvansal üretimin değerlendirme biçimleri üzerine bir araştırma: Van ili örneği. V. Tarım Ekonomisi Kongresi (Uluslararası), Erzurum.
Şahin, G. (2013). Coğrafi Bir Simge Olarak Ankara Keçisinin Türkiye’deki Mevcut Durumu. The CurrentSituation Of Angora Goat As A Geographical Symbol, Millî Folklor, 2013, Yıl 25, Sayı 97, http://www.millifolklor.com.
Tamur, E. (2003). Ankara Keçisi ve Ankara Tiftik Dokumacılığı (Tükenen Bir Zenginliğin ve Çöken Bir Sanayinin Tarihsel Öyküsünden Kesitler).Ankara Ticaret Odası. ISBN NO: 975-512-769-0.
Ankara.
Tarım, (2017). https://www.tarim.gov.tr/Konular/Tarimsal-Destekler
Taşlıgil, N., Şahin, G. (2010). Türkiye’de Keçi Yetiştiriciliğinin Coğrafi Dağılımı. Ulusal Keçicilik Kongresi. 83-86.2010. Çanakkale Türkiye
TradexAgrisystemsInc. (2009). An Analysis of the Current Goat Industry With Focus On Alberta.
Alberta Goat Breeders Association, Alberta.
Tüik, (2018). http://www.tuik.gov.tr.
Yamane, T. (2001). Temel Örnekleme Yöntemleri. (İngilizceden Çeviren: Alptekin ESĐN, M.
Akif BAKIR, Celal AYDIN ve Esen GÜRBÜZSEL). İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Yiğit, G. (2011). Angora goat and Mohair Production in Turkey. Archives of Applied Science Research, 2011, 3 (3):145-153
Yurdakul, O. (1978). Adana merkez ilçesi tarım işletmelerinde süt sığırcılığının ekonomik yapısı ve ilçede süt pazarlaması ile tüketimi. Doçentlik tezi (basılmamış). Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Adana.
4-H 1480 Your 4-H Angora Goat Project • 4-H Youth Development • Michigan State University
Extension (4H1480Your4-HAngoraGoatProject)
XIII. Ekler
XIV. Mali Bilanço ve Açıklamaları Bütçe
Yılı
Detaylar
2017 Bütçe Kodu
Açıklama Başlangıç Ödeneği Net Ödenek Harcanan Bloke Edilen
(Diğer)
Kalan
03.2 TÜKETİME YÖNELİK MAL VE MALZEME ALIMLARI
923,28 923,28 678,50 0,00 244,78
03.5 HİZMET ALIMLARI 5.247,72 5.247,72 0 0,00 5.247,72
03.7 MENKUL
MAL,GAYRİMADDİ HAK ALIM,BAKIM VE ONARIM GİD.
1.829,00 1.829,00 1.571,76 0,00 257,24
Toplam 8.000,00 8.000,00 2.250,26 0,00 5.749,74
2018 Bütçe Kodu
Açıklama Önceki Yıldan Devir Net Ödenek Harcanan Bloke Edilen (Diğer)
Kalan
03.2 TÜKETİME YÖNELİK MAL VE MALZEME ALIMLARI
244,78 244,78 0,00 0,00 244,78
03.5 HİZMET ALIMLARI 5.247,72 5.247,72 0,00 4.130,00 1.117,72
03.7 MENKUL
MAL,GAYRİMADDİ HAK ALIM,BAKIM VE ONARIM GİD.
257,24 257,24 0,00 0,00 257,24
Toplam 5.749,74 5.749,74 0,00 4.130,00 1.619,74
Proje kapsamında 8.000 TL olan proje ödeneğinin 6.380,26 TL’si harcanmıştır. 1.619,74 TL proje bütçesinde kalmıştır.
XV. Makine ve Teçhizatın Konumu ve İlerideki Kullanımına Dair Açıklamalar
Proje kapsamında alınan 2 adet yazıcı, bölüm ihtiyaçları dahilinde kullanılacaktır.
XVI. Teknik ve Bilimsel Ayrıntılar
XVII. Sunumlar (bildiriler ve teknik raporlar) (Altyapı ve Yönlendirilmiş Projeler için uygulanmaz)
XVIII. Yayınlar (hakemli bilimsel dergiler) ve tezler (Altyapı ve Yönlendirilmiş Projeler için uygulanmaz)
NOT: Verilen sonuç raporu bir (1) nüsha olarak ciltsiz şekilde verilecek, sonuç raporu Komisyon onayından sonra ciltlenerek bir kopyasının yer aldığı CD ile birlikte sunulacaktır. Sonuç raporundaproje sonuçlarını içeren, ISI’ nın SCI veya SSCI veya AHCI dizinleri kapsamında ve diğer uluslar arası dizinlerce taranan hakemli dergilerde yayınlanmış makaleler, III. Materyal ve Yöntem ve IV. Analiz ve Bulgular bölümleri yerine kabul edilir.