Theseus’un Gemisi Paradoksu’nun Dayandığı Mitolojik Olay ve

Theseus’un Gemisi Paradoksu’nun dayandırıldığı mitolojik olay ve kahramanlar aşağıdaki tabloda özet şeklinde sunulmuştur.

Tablo 2.5.Theseus’un Gemisi Paradoksu ve Kahramanları

M

ed

en

iyet

Yunan Mitolojisi

Dönem Antik Yunan

Yer Girit Adası (Yunanistan)

Atina Yunanistan’da Şehir

Ana Kah ram an lar Minos

Yunan mitinde Zeus ile Europa'nın oğlu ve sertliği ve adalete saygısıyla ünlü Girit monarşisinin efsane kralıdır.

Theseus

Atina'nın efsanevi kralıdır. Annesinin Ethra,

babasının Egeus veya Poseidon olduğu

söylenir.Theseus, İyonyanın baş kahramanıdır.

Egeus

Aegeus, Atina kralı Theseus'un babasıdır. Theseus, Minotor'a karşı kazandığı zaferden dönerken beyaz yelken çekmediği için Aegeus oğlunun yenildiğini zannederek kendini denize atmıştır. Aegeus'un kendine attığı denize o günden sonra Ege adı verildiği rivayet edilir.

tanrısı. Kronos ile Rheia'nın oğlu. Zeus ve Hades'in kardeşi. Roma mitolojisi`nde Neptün (Neptunus) olarak bilinir.

Afrodit

Yunan mitolojisinde aşk ve güzellik tanrıçası. Roma mitolojisindeki ismi Venüs, Etrüsk mitolojisindeki ismi Turan'dır. Gigantlar arasındaki karşıtı Periboia'dır.

Periboia

Oedipus'i, çocukları olmayan Corinth kralı Polybos ve kraliçe Merope'ye (veya Periboea) armağan eder. Polybos ve Merope, Oedipus'u kendi öz çocukları gibi sever.

Ariadne

Yunan mitolojisinde, Zeus ve Europa'nın oğlu Girit Kralı Minos ve Güneş-Titan Helios'un kızı Kraliçe Pasiphae'nin kızıdır.

Minotauros

Yunan mitolojisinde yarı insan-yarı boğa yaratık. Özgün sözcük Minotor'dur ve Yunanca "Minos’un Boğası" anlamına gelir.

Konu

Özeti ^Theseus ve Atina’da kahraman ilan edilir, Theseus’un Gemisi yıllar geçtikçe eskir ^{Gemisi ile Girit Adalarına hareket eder, Minotauros’u öldürür}

ve sürekli parçaları değişir. Bir gün geminin değiştirilmedik hiçbir parçası kalmaz.

Theseus, Dor ırkının yüce savaşçısı Herakles'in örneklendirmesi üzerine Atina'da söylentilerle doğmuş bir kişidir, efsanesi ise Herakles efsanesinin nakışları ile bir araya getirilmiş, bu kuramlara Atina'nın ilkelerini yansıtan bireysel ve toplumsal birkaç temalar eklenmiştir. Öte yandan Atinalılar Theseus'u destansı değil de tarihi birey olarak sayarlardı. "Theseus'suz hiçbir nesne yoktur" Atina'da kalıplaşmış bir durum olmuştu (Erhat, 2007: 72).

Theseus, Atina’nın tüm Eskiçağ savaşçıları içinde kendisine en çok saygı edilen savaşçılardandır ve hepsi içinde en popüler olanıydı. Onun başarıları parmakla sayılmayacak kadar sanat yapıtında işlendi ve anlatıldı ya da bir hayli yazar tarafından Theseus’a göndermede bulunulmuştur (Mutlu, 2011: 57).

Theseus bir savaşçıydı ve kahramanlığına müsait olarak yaptığı davranış göstergecilikti. Theseus, babasının simgelerine layık olmayı ve büyük bir zafer elde etmek için atasının ve anavatanının duyurması görevini edindi. Görüleceği gibi, kimi eski âlimler gerçekten de onun ismini bu tanınmaya kadar incelemeye devam ettiler (Straus, 2002: 122).

Bütün hazırlıkların tamamlanmasının ardından Theseus ve ardındaki Mounykhion (Nisan’ın) altıncı gününde Girit’e yol almak için Atina’dan ayrıldı. O topraklarda yaşayanlar o gün bugündür Mounykhion (Nisan’ın) altısında Apollon Tapınağı’na bakire henüz daha yaşları küçük kızlar göndererek, tanrının öfkesini dizginlemeye çalışmışlardır. Çünkü Theseus yola çıkma kararı almadan önce Apollon’un Tapınağı’na çıkıp ondan yardım talebinde bulunmamıştır. Buna sinirlenen tanrı, Theseus yola çıktıktan kısa bir süre sonra o güçlü ve şiddetli bir fırtına çıkardı ki, Theseus ve gemisinde bulunanlar kendilerini kurtarmak için Delphoi’ye yaraşmak zorunda kaldı. Bu yaşadıkları olayın Apollon’un kendilerine uyguladığı bir gazap olduğunu anladıktan sonra da, tanrıya kurbanlar adadı (Graves, 2012: 460; Grote, 1871: 222).

Aşkın ve sevginin Tanrıçası, Theseus’un yaptığı sefer boyunca gerçekten de onun yanındaydı. Aphrodite, yalnız şiddetli fırtınalı zamanlarda gemi kaptanına rehberlik yapmakla kalmamış, adak olarak seçilen genç kızlar içinden Periboia ve Phereboia’nın genç erkeğe âşık olmasında da yardımcı olmuştur. Lakin Aphrodite, Theseus’a asıl

iyiliği Minos’un kızı Ariadne’yi Theseus’a karşı etkilenmişini sağlayarak göstermişti (Da Vinci, 1995:12; Welvaert, 2005: 15). Theseus, Atinalı dostları ile birlikte Minotauros’un “saray”ı Labyrinthososa hapsedildi. Ariadne’nin göndermiş olduğı yün iplik yumağıyla kapıdan içeri girdi. İpliğin ucunu kapının diğer tarafına bağladıktan sonra ipliği açarak karışık güzargahlardan ilerlediler. Bir zaman ilerledikten sonra Theseus, yatmakta olan Minotauros’u gördü ve Theseus’un elinde hiçbir silah yoktu. Theseus yumrukları ile Minotauros’u öldürdü (Graves, 2012:461; Welvaert, 2005: 17). Theseus, karışık bir yolu aşmada, Minotaurosla denk geldiği, savaştığı ve onu yendikten sonra merkeze doğru devam etmede başarılı olmuştur. Minotauros’u neyle öldürdüğü ona karşı nasıl zafer kazandığı tartışmalıdır. Kimi basımlarda bıçakla yaptığını, kimileri ise çıplak elleriyle ya da tunç topuz ile olduğunu anlatmaktadır. (Drapes, 1998: 54). Theseus yaratığı öldürdükten sonra dostlarıyla beraber yün ipliği takip ederek kapıya vardı. Orada beklemekte olan Ariadne, hiç zaman kaybetmeden tutsakların limana tedbirli ulaşabilmesi için onlara öncülük etti. Bütün bu olaylar yaşanırken Theseus’un Atina’da tercih ettiği ve kadın kılığına girerek kadın esirlerle beraber hapsedilen iki kahraman savaşçı da girişteki nöbetçileri öldürmüş ve beş genç kadını oradan güvenli şekilde çıkışını sağlamıştı. Nausithoos ile Phaiaks da gemiyi Theseus’un onları yönlendirdiği şekilde yerde hazırda bekletiyorlardı. Rehinelerin hepsi gemiye binmelerinin ardından Theseus Giritliler’in onları takip etmesini önlemek için limandaki düşman donanmalarının birçoğunda delikler açarak takip

etmemelerini sağladı. Oysaki bunu yaparken muhafızların durumu idrak etmesi üzerine askerler hızlıca limana gelerek onun çevresini sarmışlardı. Minotauros ile çıkan savaşta galip gelen Theseus ve dostları için Giritli askerleri yenmek çok da zor olmadı. Gemide ki bir tane bile yolcusunu kaybetmeden yeniden Atina’ya doğru hareket etti (Graves, 2012:461-462; Grote, 1851: 193).

2.6. Cassandra Sendromu ve Mitolojisi