Çeşitli moleküler markör sistemleri içinde ISSR tekniği genom hakkında herhangi bir ön bilgi gerektirmediği, uygulamasının basit ve ucuz olduğu için daha popülerdir (Huang ve ark., 2009). Daha önce yapılan çalışmalar ISSR markörlerinin bitki genetiği ve ıslahındaki uygulamalarda kullanılabilir olduğunu göstermiştir.
ISSR tekniği ile yapılan bu çalışmada Oxytona seksiyonuna ait bitkiler 2 ana grup altında iyi çözümlenmiş filogenetik dendogramla oluşturmuştur. Bu sonuç Benli (2009) ve Parmaksız ve ark. (2009) sonuçları ile uyumluluk göstermektedir. Bu türlere ait gruplandırmalar bitkilerin morfolojik özellikleri (Şahin, 2008), kromozomal özellikleri (Kesat, 2008) ve biyocoğrafik bilgileri ile açıklanmıştır.
Bu çalışmada 20 primer kullanılmış ve kullanılan primerlerin tamamı polimorfik olarak bulunmuştur. Üretilen toplam 82 banttan 80 tanesi polimorfiktir ve polimorfizm oranı %96,97 dir. Aynı seksiyona ait bitkilerde Parmaksız (2004), RAPD tekniği ile benzer bölgelerden toplanan 53 populasyonla yaptığı çalışmada 15 primer kullanarak oluşan 96 banttan 90 tanesinin polimorfik olduğunu bulmuş ve polimorfizm oranının % 84,3 olduğunu belirtmiştir. Bununla birlikte Parmaksız ve ark. (2009)’nın TÜBİTAK projesi kapsamında gerçekleştirdiği çalışmada; RAPD tekniğinin 183 populasyonda uygulanması sonuçlarına göre kullanılan 22 primerden 21 tanesinin polimorfik olduğu ve bu primerlerin toplam 87 bant oluşturduğu belirlenmiştir. Polimorfizm oranı ise %92,55 olarak bulunmuştur. Ayrıca aynı bitki gruplarında SSR tekniğinin uygulanması sonucundaki verilere göre çalışılan 12 primer çiftinin tamamının polimorfik olduğu ve toplam 60 polimorfik bantın oluştuğu belirtilmiştir. Moleküler çalışmalar sonucunda
Oxytona seksiyonunda ki bitkilerdeki ortalama genetik mesafe RAPD tekniğinde 0,38
(Parmaksız, 2009), SSR tekniğinde 0,41 (Parmaksız, 2009) ve bizim çalışmamızda ise 0,35 olarak bulunmuştur. Bu sonuçlar birbirleri ile uyumluluk göstermektedir. Ek olarak ISSR tekniğinin RAPD tekniğinden daha iyi sonuç verdiğini de göstermektedir. Goula˜o ve ark. (2001), Huang ve ark. (2009) yaptıkları RAPD ve ISSR çalışmalarında ISSR tekniğinin daha iyi ayrışım verdiğini belirtmişlerdir. Polimorfizm oranlarını karşılaştırdığımızda da bizim çalışmamızdaki polimorfizm oranının daha yüksek olduğu
görülmektedir. Bitkiler türler, lokaliteler morfolojik ayrışımlar, kromozom sayıları bakımından dikkate alındığında genel olarak SSR tekniğinin ISSR ve RAPD tekniğinden daha iyi ayrışım vererek dendogram üzerinde benzer gruplar oluşturduğu görülmüştür. Bunun sebebi kullanılan markör sistemi olabileceği gibi elektroforez sisteminin de olabileceği düşünülmektedir.
Bu çalışmada kullanılan (TC)8G ve (CT)8G dizilerine sahip sırasıyla AT3 ve AT19 dinükleotid tekrarlı primerlerin en fazla bant oluşturduğu görülmüştür. Astragalus
adsurgens bitkisinin genomunda dinükleotid tekrarların bol bulunduğunu ve bundan
dolayı kullandıkları 12 primerden 10 tanesinin dinükleotid tekrar dizilerinden oluştuğunu belirten Huang ve ark. (2009), yaptıkları çalışmada AC tekrarlı dizilerinin en fazla bant oluşturduğunu gözlemlemeleri bizim çalışmamızla uyum göstermektedir.
Trigonella foenum-graecum and Trigonella caerulea bitkilerindeki genetik çeşitlilik
RAPD ve ISSR markörleri kullanarak saptanmıştır. Türlerin coğrafik bölgelerini ve bölgelerin oluşturduğu grupları ele alarak irdelenmişlerdir (Dangi ve ark., 2004). Buna göre; çeşitli ülkelerde yayılış gösteren Trigonella foenum-graecum a ait 17 aksesyon ve
Trigonella caerulea a ait 9 aksesyon RAPD ve ISSR markörleri kullanılarak analiz
edilmiştir. UPGMA analizleri farklı coğrafik bölgelerden alınan bitkilerin bütün türlerde farklı gruplara dağıldığını göstermiştir. Pakistan ve Afganistandan alınan Trigonella
foenum-graecum aksesyonlarının bir kümede gruplandı ancak Hindistan ve Nepal’den
alınan aksesyonlar birlikte farklı kümede gruplanmıştır. Bununla birlikte Türkiye’den alınan türler birlikte gruplanmayıp, farklı kümelerde yer almışlardır Bu çalışmada Trigonella bitkisinin genetik çeşitliliği ve muhtemel orjin veya çeşitlilik merkezi tartışılmıştır. Buradan da anlaşılacağı üzere farklı bölgelerden gelen farklı bitkiler, ya da aynı yerden alınan örnekler her zaman genetik benzerlik yönüyle aynı olmayabilir. Bizim yapmış olduğumuz çalışmada 5 farklı bölge kısmen kendi içerisinde gruplara ayrılırken çoğunlukla bölgeler net ayrışım göstermemektedir. Bu da bizim bitkilerimizin genetik çeşitliliğinin fazla olduğunun kültüre alınmış bitkilerde olduğu gibi gen kaybının olmadığının kısmen göstergesidir.
Tibet ve Ortadoğu’ da yetişen farklı ülkelerden alınan 90 yabani Hordeum vulgare formunun kullanıldığı (Wang ve Ding, (2009)’in yaptığı çalışmada 10 ISSR primeri kullanılmış ve toplam 91 allelden 79 tanesinin polimorfik olduğunu bulmuşlardır. Çalışma sonuçları doğrultusunda Hordeum vulgare bitkisinin orijininin Tibet platosu olduğunu öne sürmüşlerdir Türkiye sınırları içerisinde incelediğimiz 5 bölgemizde Niğde ve Erzincan bölgelerine ait bitkiler grup oluşturabilirken diğerleri grup oluşturamamıştır ancak bölgeler birbirlerine yakın gruplarda temsil edilmişlerdir. Niğde bölgesine ait bitkilerin kendi aralarında grup oluşturmasının sebepleri arasında Niğde bölgesinin coğrafik olarak diğer bölgelerden uzak olması ve kendi aralarında tozlaşma ihtimalinin yüksekliği gösterilebilir.
Güney Tunus’ta bulunan bazı fıstık kültür ağaçlarının morfolojik ve kimyasal markörlerle desteklenen ISSR moleküler markörleriyle tanımlanması ve karakterizasyonu yapılmıştır. 15 bitkiye 13 ISSR primeri uygulanmış ve toplam 26 polimorfik bant oluşmuştur bu da bizim çalışmamızla uyum göstermektedir (Farés ve ark.,2009). Shoyama ve ark. (1998)’ nın Papaver türleri arasında yaptıkları bir çalışmada en yakın genetik mesafe P. setigerum türleri arasında (0.005) gerçekleşirken, en uzak genetik mesafe ise P. somniferum ile P. pseudo-orientele arasında (0.895) gerçekleşmiştir. Çalışmada kullanılan primerlerin yüksek düzeyde polimorfizm göstermiş olması sonuçların isabetli değerlendirilmesi adına olumlu sonuçlar vermiş olduğu literatürlerle de doğrulanmıştır.
Jiménez ve ark. (2009) Narcissus cinsi Pseudonarcissi seksiyonu (N. alcaracensis, N.
bugei, N. enemeritoi, N. longispathus, N. nevadensis, N. segurensis, and N. yepesii) ile
yaptıkları çalışmada bu bitkilerin morfolojik olarak birbirine çok benzediğinden dolayı coğrafik bölgeleri bilinmeden doğru tanımlanmalarının zor olduğunu bildirmişleridir. ISSR ve nüklear ribozomal ITS tekniği ile güneydoğu İspanya’da yayılış gösteren bu endemik bitkiler arasındaki genetik benzerliği tanımlamışlardır. 288 ISSR genotiplendirilmiş aksesyonun sadece N. longispathus ve N. bugei bitkilerini açıkça ayırdığını diğer bitkilerin çözümlenmemiş bir grup oluşturduğunu göstermişlerdir. Nüklear ribozomal ITS tekniğinin ise sadece N. bugei bitkisini diğer bitkilerden ayırdığını belirlemişlerdir. Sonuç olarak kullanılan tekniklerin N. longispathus ve N.
bugei bitkilerinin farklı bir taxa olduğunu ve N. alcaracensis, N. segurensis, N. yepesii, N. enemeritoi, ve N. nevadensis bitkilerinin N. nevadensis adı altında tek tür olarak
isimlendirilmesi gerektiğini bildirmişlerdir. Bizim yaptığımız çalışmada 3 bitki türü birbirinden tamamen ayrışım göstermemiştir ancak SSR ve RAPD çalışmalarında (Parmaksız ve ark., 2009) P. bracteatum ayrı bir grup oluşturmuş ancak genetik mesafe açısından diğer bitkilere çok uzak bir grup değildir. P. orientale ve P. pseudo-orientale
kendi aralarında tam bir ayrışım göstermemektedir. Bundan dolayı bu üç bitkinin gerçek anlamda üç tür olarak kalıp kalmaması tartışma konusu olarak önümüzde durmaktadır.
Oxytona seksiyondaki 3 tür bitki ile P. bracteatum’un in-vitro hücre hatları ve bunların
kallus kültürlerinden üremiş olgun bitkilerin arasındaki genetik çeşitliliği belirlemek için Carolan ve ark. (2002), AFLP tekniğini kullanmışlardır. Bu çalışmada yeni üretilen bitkilerin morfolojik ve fitokimyasal özelliklerinin kaynak materyalden farklı olduğu belirtilmiştir. Fitokimyasal özellikler ve kromozom sayıları bulguları kültüre alınan tohumun hibrit olduğunu göstermiştir ve genetik benzerlikteki kaybın somoklonal varyasyondan kaynaklanmadığını belirtmişlerdir. Oxytona seksiyonuna ait bitkiler arasındaki genetik çeşitliliği belirlemek için 9 bitki örneği ile yaptıkları AFLP çalışmasında toplam 254 polimorfik bant elde etmişler ve 3 büyük bölüme ayırmışlardır (Carolan ve ark.
2002). Meconidium, Oxytona ve Pilosa seksiyonlarının morfolojik olarak heterojen
olduğunu ve bu grup için sintiplerin tanımlanmasının zor olduğunu belirtmişlerdir (Carolan ve ark.,2006). Genomik ve floresans in situ hibridizasyon çalışmaları (Carolan, 2004) diploid P. bracteatum’un hexaploid P. pseudo-orientale’nin atası olduğunu belirtmektedir.
Sonuç olarak dendogram incelendiğinde A grubundan 16, B grubundan 17 alt grup olmak üzere toplam 33 farklı grup oluşmuştur. Bu gruplar kromozom sayısı dikkate alınarak bakıldığında 14 kromozomlular 4 farklı grupta yer almaktadır, 42 kromozomlular 8 ayrı grup oluşturmuş ve 28 kromozomlular ise 1 grup oluşturmuştur. Alt grupların kromozom sayısı yönüyle karışık olduğu 24 ayrı grup oluşmuştur. 5 farklı ana toplama bölgemizin ekolojik etkisini gözlemlemek amacıyla baktığımızda; sadece Niğde bölgesi tek başına 13 ayrı grup ve Erzincan bölgesi 1 ayrı grup oluştururken, diğer toplama bölgeleri kendi aralarında grup oluşturamamıştır. Bu durum genetik çeşitliliğin bir göstergesidir.
Bu tez çalışması ile ülkemiz doğal bitki örtüsünde var olan ekonomik olarak önemli alkaloit içerikli Oxytona seksiyonu bireylerinde gen potansiyelinin genetik düzeyde tanımlanması açısından ISSR tekniğini ilk uygulama olarak gerçekleştirilmiş ve daha sonraki çalışmlar için optimize edilmiştir. Genetik olarak farklı olan populasyonların tespit edilmesinde güvenle kullanılabileceği bulunmuştur.
KAYNAKLAR
Agaki, H., Yokozeki, Y., Inagaki, A., Nakamura, A. and Fujimura, T., 1996. A codominant DNA marker closely linker to rice nuclear restorer gene, Rf-1, identified with inter-SSR fingerprinting. Genome, 39 1205–1209.
Ammiraju, J.S.S., Dholakia, B.B., Santra, D.K., Singh, H., Lagu, M.D., Tamhankar, S.A., Dhaliwal, H.S., Rao, V.S., Gupta, V.S. and Ranjekar, P.K., 2001. Identification of inter simple sequece repeat (ISSR) markers associated with seed size in wheat. Theor. Appl. Genet., 102 726–732.
Ashkenazi, V., Chani, E., Lavi, U., Levy, D., Hillel, J. and Veilleux, R.E., 2001. Development of microsatellite markers in potato and their use in phylogenetic and fingerprinting analyses. Genome, 44 50–62.
Becker, J. and Heun, M., 1995. Barley microsatellites: Allele variation and mapping. Plant Mol. Biol., 27 835–845.
Blair, M.W., Panaud, O. and McCouch, S.R., 1999. Inter-simple sequence repeat (ISSR) amplification for analysis of microsatellite motif frequency and fingerprinting in rice (Oryza sativa L.). Theor. Appl. Genet., 98 780- 792.
Bolibok, H. and Rakoczy-Trojanowska, 2003. M. Evaluating the efficiency of SAMPL marker system in assessing genetic diversity in winter rye (Secale cereale L.). 7th Internat. Congress of Plant Mol. Biol., Barcelona, June 23- 28.
Bornet, B., Branchard, M., 2001. Nonanchored inter simple sequence repeat (ISSR) markers: reproducible and specific tools for genome fingerprinting. Plant Mol. Biol. Rep., 19:209–215.
Bornet, B., Muller, C., Paulus, F. and Branchard, M., 2002. Highly informative nature of inter simple sequence repeat (ISSR) sequences amplified using triand tetra- nucleotide primers from DNA of cauliflower (Brassica oleracea var. botrytis L.). Genome, 45 890–896.
Braaten, D.C., Thomas, J.R., Little, R. D., Dickson, K. R., Goldberg, I., Schessiner, D., Ciccodiola, A. and Durso, M. 1988. Locations and contexs of sequences that hybridize to poly (dG-dT). (dC-dA) in mammalian ribosomal DNAs and two X- linked genes. Nucl. Acids Res., 16; 865-881. Breeding of perennial fruit crops. in: J. Janick (ed) Plant Breeding Reviews. John Wiley Sons, Inc: NY Vol; 397- 401.
Budak, H. Shearman, R. C., Parmaksiz, I. and Dweikat, I. 2004. Comparative analysis of seeded and vegetative biotype buffalograsses based on phylogenetic relationship using ISSRs, SSRs, RAPDs, and SRAPs. Theoretical and Applied Genetics.109 (2): 280–288.
Carolan, J. C., Hook, I. L. I., Walsh, J. J. and Hodkinson, T. R. 2002. Using AFLP markers for species diferentiation and assessment of genetik variability of in vitro-cultured Papaver bracteatum (section Oxytona) In Vitro Cell. Dev. Biol.- Plant 38:300–307.
Carolan JC. 2004. Phylogenetic analysis of Papaver L. PhD thesis, University of Dublin, Trinity College, Ireland.
Carolan JC, Hook ILI, Chase MW, Kadereıt JW and Hodkınson TR. 2006. Phylogenetics of Papaver and Related Genera Based on DNA Sequences from ITS Nuclear Ribosomal DNA and Plastid trnL Intron and trnL–F Intergenic Spacers Annals of Botany 98: 141–155.
Carrasco, B., Avila, P., Perez-Diaz, J., Mun˜oz, P., Garcı´a, R., Lavandero, B., Zurita- Silva, A., Retamales, J.B., Caligari, P.D.S., 2009. Genetic structure of highland papayas (Vasconcellea pubescens (Lenne´ et C. Koch) Badillo) cultivated along a geographic gradient in Chile as revealed by Inter Simple Sequence Repeats (ISSR). Genet Resour. Crop Evol., 56:331–337.
Chambers, G.K. and MacAvoy, E.S., 2000. Microsatellites: consensus and controversy. Comp. Biochem. Physiol., 126 455-476.
Cho, Y.G., Temnykh, S., Chen, X., Lipovich, L., McCouch, S.R., Ayres, N. and Cartinhour, S., 2000. Diversity of microsatellites derived from genomic libraries and GenBank sequences in rice (Oryza sativa L.) Theor. Appl. Genet., 100 713- 722.
Crema, S., Cristofolini, G., Rossi, M., Conte, L., 2009. High genetic diversity detected in the endemic Primula apennina Widmer (Primulaceae) using ISSR fingerprinting Plant Syst. Evol., 280:29–36.
Cullen, J., 1965. Papaver L., Ref.: Davis, P.H.(ed.):Flora of Turkey and East Aegean Islands, 1; 219-236, University Press, Edinburg.
Deng, Z., Huang, S., Xiao, S.Y., and Gmitter, F.G., Jr., 1997. Development and Characterization of SCAR Markers Linked to the Citrus Tristeza Virus Resistance Gene from Poncirus trifoliate, Genome, vol. 40 697–704.
De Simone, M., Morgante, M., Lucchin, M., Parrini, P. and Marocco, A., 1997. A first linkage map of Cichorium intybus L. using a one-way pseudo-testcross and PCR-derived markers. Mol. Breed., 3 415–425.
Fedde, F. 1909. Papaver L. Ref.: Engler, A.: Das Pflanzenreich, 40 (IV,104); 288-344, Weinheim.
Fang, D. Q. and Roose, M. L., 1997. Identification of closely related citrus cultivars with inter-simple sequence repeat markers. Theor. Appl. Genet.,. 95 408–417. Ferriol, M., Pico, B., Nuez, F., 2003. Genetic diversity of a germplasm collection of
cucurbita pepo using SRAP and AFLP markers. Theor. Appl. Genet., 107, 271– 282.
Fu, X., Ning, G., Gao, L., Bao, M., 2008. Genetic diversity of Dianthus accessions as assessed using two molecular marker systems (SRAPs and ISSRs) and morphological traits. Scientia Horticulturae 117 : 263–270
Galvan, M.Z., Bornet, B., Balatti, P.A. and Branchard, M., 2003. Inter simple sequence repeat (ISSR) markers as a tool for the assessment of both genetic diversity and gene pool origin in common bean (Phaseolus vulgaris L.). Euphytica ,132 297- 301.
Gitzendanner, M.A., Soltis, P.S . 2000. Patterns of genetic variation in rare and widespread plant congeners. Am. J. Bot., 87:783–792.
Goldblatt, P. 1974. Biosystematic studies in papaver section oxytona. Annals of The Missouri Botanical Garden, 61 (2): 264–296.
Gostimsky, S.A., Kokaeva, Z.G., and Konovalov, F.A. 2005. Studying Plant Genome Variation Using Molecular Markers. Russian Journal of Genetics, Vol. 41, No. 4, 2005, 378–388.
Goula˜o L., Valdiviesso T., Santana C., Oliveira C. M.,2001. Comparison between phenetic characterisation using RAPD and ISSR markers and phenotypic data of cultivated chestnut (Castanea sativa Mill.). Genetic Resources and Crop Evolution 48: 329–338
Gur-Arie, R., Cohen, C.J., Eitan, Y., Shelef, L., Hallerman, E.M. and Kashi, Y., 2000. Simple sequence repeats in Escherichia coli: abundance, distribution, composition, and polymorphism. Genome Res., 10 62–71.
Hackauf, B. and Wehling, P., 2002. Identification of microsatellite polymorphisms in an expressed portion of the rye genome. Plant Breed., 121 17–25.
Hongtrakul, V., Slabauch, M.B. and Knapp, J. 1998. DFLP, SSCP, and SSR markers for 9-stearoyl-acyl carrier protein desaturases strongly expressed indeveloping seeds of sunflower: intron lengths are polymorphic among elite inbred lines. Mol. Breed.,4 195–203.
Huang, L., Chen, Z., Zhang, X., Wang, Z., Liu C., 2009. A Comparative Analysis of Molecular Diversityof Erect Milkvetch (Astragalus adsurgens) Germplasmfrom North China Using RAPD and ISSR Markers. Biochem. Genet ., 47:92–99 Jiménez, J.F., Sánchez-Gómez, P., Güemes, J., Rosselló, J.A. 2005. Isolated populations
or isolated taxa? A case study in narrowly-distributed snapdragons (Antirrhinum sect. Sempervirentia). Pl. Syst. Evol., 252:139–152.
Jiménez, J. F., Sánchez-Gómez, P., Guerra J., Molins, A. Rosselló, J.A., 2009. Regional Speciation or Taxonomic Inflation? The Status of Several Narrowly Distributed and Endangered Species of Narcissus Using ISSR and Nuclear Ribosomal ITS Markers Folia Geobot, 44:145–158.
Jones CJ, Edwards KJ, Castaglione S, Winfield MO, Sale F, Van de Wiel C, Bredemeijer G, Buiatti M, Maestri E, Malcevshi A, Marmiroli N, Aert R, Volckaert G, Rueda J, Linacero R, Vazquez A, Karp A (1997) Reproducibility testing of RAPD, AFLP and SSR markers in plants by a network of European laboratories. Mol Breed 3:381–390
Kesat, E., Yıldırım, A., Parmaksız, İ. 2008.Türkiye Doğal Florasında Yetişen Oxytona Seksiyonuna Ait Bazı Papaver Türlerinin Sitolojik Analiz. 19. Biyoloji Kongresi. 23-27 Haziran 2008 Trabzon.
Kesseli, R.V., Paran, J., and Michelmore, R.W., 1993. Efficient Mapping of Specifically Targeted Genomic Regions and the Tagging of These Regions with Reliable PCR-Based Genetic Markers, in Application of RAPD Technology to Plant Breeding: Joint Plant Breeding Symposia Series, Minneapolis, Minn., 31–36. Koornneef, M., 1990. Genetic Maps (ed. O'Brien, S.J.) Cold Spring Harbor NY.
Korbin, M., Kuras, A. and Żurawicz, E., 2002. Fruit plant germplasm characterisation using molecular markers generated in RAPD and ISSR PCR. Cell. Mol. Biol. Lett., 785–794.
Lagercrantz, U., H. Ellegren & L. Andersson, 1993. The abundance of various polymorphic microsatellite motifs differs between plants and vertebrates. Nucleic Acids Research 21: 1111– 1115.
Laroche, A., Demeke, T., Gaudet, D.A., et al., 2000. Development of a PCR Marker for Rapid Identification of the Bt-10 Gene for Common Bunt Resistance in Wheat, Genome, 43 217–223.
Leroy, X.J. and Leon, K. 2000. A rapid method for detection of plant genomic instability using unanchored-microsatellite primers. Plant Mol. Biol. Rep. 18 283a-283g.
Levin, I., Gilboa, N., Yeselson, E., Shen, S. and Schaffer, A.A., 2000. Fgr, a major locus that modulates the fructose to glucose ratio in mature tomato fruits. Theor. Appl. Genet., 100 256–262.
Li, G., Quiros, C.F., 2001. Sequence-related amplified polymorphism (SRAP), a new marker system based on a simple PCR reaction: its application to mapping and gene tagging in Brassica. Theor. Appl. Genet., 107 (1), 168–180.
Litt, M. and Luty, J.A., 1989. A hypervariable microsatellite revealed by in vitro amplification of a dinucleotide repeat within the cardiac muscle action gene. AmJ. Hum. Genet., 44; 397-401.
Marczewski, W., Hennig, J. and Gebhardt, C., 2002. The Potato virus S resistance gene Ns maps to potato chromosome VIII. Theor. Appl. Genet.,105 564–567.
Medvedew, J.S. and Kavkazsk,Sv.Mus. 1918: Ann. Caucas. Dusb, ll; 204–207.
Metzgar, D., Bytof, J. and Wills, C., 2000. Selection against frameshift mutations limits microsatellite expansion in coding DNA. Genome Res., 10 72- 80.
Milbourne, D., Meyer, R.C., Collins, A.J., Ramsay, L.D., Gebhardt, C. and Waugh, R., 1998. Isolation, characterization and mapping of simple sequence repeat loci in potato. Mol. Gen. Genet., 259 233–245.
Miller, J.T., Spooner, D.M., 1999. Collapse of species boundaries in the wild potato
Solanum brevicaule complex (Solanaceae, S. sect. Petota): molecular data. Pl.
Syst. Evol. 214:103–130.
Morgante, M. and Olivieri, A.M., 1993. PCR-amplified microsatellites as markers in plant genetics., Plant J., 3 175-182.
Morgante, M. and Vogel, J., 1994. Compound microsatellite primers for the detection of genetic polymorphism. U.S. Patent Appl., 08/326456
Morgante, M., Hanafer, M. and Powell, W., 2002. Microsatellites are preferentially associated with nonrepetitive DNA in plant genomes. Nat. Genet., 30 194–2000. Nagaraju, J., Kathirvel, M., Ramesh Kumar, R., Siddiq, E.A. and Hasnain, S.E., 2002.
Genetic analysis of traditional and evolved Basmati and non-Basmati rice varieties by using fluorescence-based ISSR-PCR and SSR markers. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 99 5836–5841.
Nagaoka, T. and Ogihara, Y., 1997. Applicability of inter-simple sequence repeat polymorphisms in wheat for use as DNA markers in comparison to RFLP and RAPD markers. Theor. Appl. Genet., 94 597–602.
Paglia, G. and Morgante, M., 1998. PCR-based multiplex DNA fingerprinting techniques for the analysis of conifer genomes. Mol. Breed., 4 173- 177.
Panaud, O., Chen, X. and McCouch, S.R. 1995. Frequency of microsatellite sequences in rice (Oryza sativa L.). Genome, 38 1170-1176.
Parmaksız, İ., 2004. Papaver Cinsi Oxytona Seksiyonunun Türkiye’de Yetişen Türlerinde Genetik Çeşitliliğin RAPD Markörleri İle Analizi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Bölümü, Ankara. Parmaksız, İ., Önen, H., Yıldırım, A., Gümüşcü, A., İpek, A., Arslan, N., 2009. Türkiye
Doğal Florasında Yetişen Papaver Cinsi Oxytona Seksiyonuna Ait Gen Havuzunun RAPD ve SSR Teknikleriyle Genetik Karakterizasyonu, Morfolojik ve Alkaloit Kompozisyonlarının Kromozom Sayılarıyla İlişkilendirilmesi. Ankara. TÜBİTAK 105 O 501 nolu proje sonuç raporu.
Paterson, AH., 1996. Making genetic maps. In: Paterson AH(ed),Genome Mapping in Plants, p.23-37, Academic Pres, New York.
Qian, W., Ge S., Hong D.Y., 2001. Genetic variation within and among populations of a wild rice Oryza granulata from China detected by RAPD and ISSR markers. Theor Appl Genet., 102:440–449.
Raina, S.N., Rani, V., Kojima, T., Ogihara, Y., Singh, K.P. and Devarumath, R.M., 2001. RAPD and ISSR fingerprints as useful genetic markers for analysis of genetic diversity, varietal identification, and phylogenetic relationships in peanut (Arachis hypogaea) cultivars and wild species. Genome, 44 763–772.
Rafalski, J.A. and Tingey, S.V. 1993. Genetic diagnostics in plant breeding: RAPDs, microsatellites and machines. Trends. Genet., 9 275–280.
Ratnaparkhe, M.B., Santra, D.K., Tullu, A. and Muehlbeur, F.J. 1998. Inheritance of inter-simple sequence repeat polymorphisms and linkage with a fusarium wilt resistance gene in chickpea. Theor. Appl. Genet., 96 348-353.
Rostiana, O., Niwa, M. and Marubashi, W. 1999. Efficiency of inter-simple sequence repeat PCR for detecting somaclonal variation among leaf-cultureregenerated plants of horseradish. Breed. Sci., 49 245–250.
Roy, J.K., Balyan, H.S., Prasad. M. and Gupta, P.K., 2002. Use of SAMPL for a study of DNA polymorphism, genetic diversity and possible gene tagging in bread wheat. Theor. Appl. Genet.,104 465–472.
Röder, M.S., Plaschke, J., König, U., Börner, A., Sorrells, M., Tanksley, S.D. and Ganal, M.W., 1995. Abundance, variability and chromosomal location of microsatellites in wheat. Mol. Gen. Genet., 246 327–333.
Röder, M.S., Korzun, V., Wendehake, K., Plaschke, J., Tixier, M.-H., Leroy, P. and Ganal, M.W. 1998. A microsatellite map of wheat. Genetics, 149 2007–2023. Rueda, J., Linacero, R., Vazquez, A., Karp, A., 1997. Reproducibility testing of RAPD,
AFLP and SSR markers in plants by a network of European laboratories. Mol. Breed., 3.381–390.
Russel, J.R., Fuller, J.D., Macaulay, M., Hatz, B.G., Jahoor, A., Powell, W. and Waugh R. 1997. Direct comparison of levels of genetic variation among barley accessions detected by RFLPs, AFLPs, SSRs and RAPDs. Theor. Appl. Genet.,. 95 714–722.
Saiki, R. K., Gelfand, D. H., Stoffel, S., Scharf, S. J., Higuchi, R., Horn, G. T., Mullıs, K. B. and Erlıch, H. A. 1988. Primer-directed enzymatic amplificatication of DNA with a termostable DNA polymerase. Science, 239: 937–945.
Seçmen, Ö., Gemici, Y., Görk, G., Bekat, L.ve Leblebici, E., 1995. Tohumlu Bitkiler Sistematiği (Ders Kitabı). 4. baskı . Ege Ünv. Fen Fak. Ders Kitapları Serisi No: 116. İzmir.
Sümer, S. 2009. Elektroforez Çalıştayı Sözlü Sunum, Afyon Kocatepe Üniversitesi. Şahin, S., Parmaksız, İ. 2008. Türkiye Doğal Florasında Yetişen Oxytona Seksiyonuna
Ait Papaver Türlerinin Morfolojik ve Palinolojik Yönden İncelenmesi. 19. Biyoloji Kongresi. 23-27 Haziran 2008 Trabzon
Tang, S., Yu, J.K., Slabaugh, M.B., Shintani, D.K. and Knapp, S.J., 2002. Simple