Denemede, balık ununa kısmen alternatif olarak kullanılan bitkisel protein temelli juvenil Gökkuşağı alabalığı (Oncorhynchus mykiss) yemlerine farklı oranlarda Betain ilavesinin canlı ağırlık kazancı, spesifik büyüme oranı, yem tüketimi, yem değerlendirme sayısı ve yaşama oranına ilişkin parametreler üzerindeki etkileri incelenmiş, elde edilen bulgular ise daha önce yapılan ve yayınlanan literatürel sonuçlar ile kıyaslanarak tartışılmaya çalışılmıştır.
Alabalıklar, soğuk su balıkları olduklarından dolayı yetiştiricilik yapılacak suların su sıcaklığının 20 ºC’nin altında olması gerekmektedir. Balıkçıkların büyütülmesi ve besi için, arzu edilen su sıcaklığının 12-18 ºC olması istenmektedir (Çelikkale, 1988; Emre ve Kürüm, 1998). Denememiz süresince her yemlemeden sonra su sıcaklıkları ölçülmüş deneme başı ve deneme sonu su sıcaklıkları 10,9 °C ile 12,7°C arasında değişim göstermiştir. Deneme boyunca tanklardaki ortalama su sıcaklıkları 12,0±0,25 °C ile uygun sınırlar arasında kaldığı söylenebilir.
Araştırma boyunca ortalama pH değerleri 8,4±0,12 ile hafif alkali olarak bulunmuştur. Alabalık yetiştiriciliği için düşünülen suların nötr veya hafif alkali olması istenmekte, Çelikkale (1988)’ ye göre suyun pH değerinin 6,5-8,5 arasında, en iyisi 7 civarında olması gerekmektedir (Yeşilayer, 2007) . Deneme boyunca tesis suyu pH değerlerinin de yine uygun sınırlar içinde kaldığı söylenilebilir.
Yürütülen çalışmada, her gün ölçülen çözünmüş oksijen miktarları deneme başında 10,51±0,26 mg/lt bulunurken deneme sonunda 10,46±0,21 mg/lt bulunmuş olup, ortalama olarak deneme boyunca 10,14±0,29 mg/lt tespit edilmiştir. Emre ve Kürüm (1998)’e göre, genelde yetiştiricilik ortamında çıkış suyunda oksijenin 5 mg/lt’nin altına düşmemesi koşulu aranır (Yeşilayer, 2007).
Yürütülen bu çalışmada, dört deneme grubu oluşturulmuş (A, B, C, D), grupların deneme başı canlı ağırlık ortalamaları 12,680±0,297 ile 12,747±0,336 arasında dağılım göstermiştir. Balık unu ağırlıklı hazırlanan A yeminin dışında diğer grupların yemleri balık ununa alternatif bitkisel protein kaynakları ile hazırlanmıştır. B ve C grubu yemler sırası ile % 1 ve % 2 oranında Betain ile desteklenmiş, D grubunda ise Betain kullanılmamıştır. Yemler hazırlanırken izokalorik ve izonitrojenik denge göz önünde
bulundurulmuştur. Denemede balık materyali olarak ise juvenil Gökkuşağı alabalıkları (Oncorhynchus mykiss) kullanılmış olup balıklar 60 gün süre ile deneme tanklarında kalmış, günde iki kez el ile doyuncaya kadar beslenmişlerdir.
Deneme süresince ortalama en yüksek canlı ağırlığa B grubu ulaşmış ve bu grubun deneme sonu ortalama canlı ağırlığı 58,11±1,77 g olarak bulunmuştur. Bu grubu 56,34±1,86 g ile C grubu takip etmiş D ve A gruplarının deneme sonu CAO’ları sırası ile 53,76±1,73 g ve 47,45±1,22 g olarak belirlenmiştir. Genç ve Tekelioğlu (2005), genç levreklerde (Dicentrarchus labrax) en iyi CAO % 2 L-Glutamik asit ilaveli yemle beslenen grupta 62,17±1,26 g elde etmiş, bu grubu % 2 Betain katkılı yemle beslenen grup 54,41±1,55 g izlemiştir. Luo ve ark.; (2011), Nil tilapyasında (Oreochromis niloticus) en iyi canlı ağırlık ortalamasını % 0,05 Betain eklenen grupta 150,6±2,7 g olarak elde ederken kontrol grubunda bu değer 111,3±3,6 g olmuştur. Shankar ve ark.; (2008), nın Rohu balığı fingerlingleri ile yaptıkları çalışmada Betain % 0,25 ve kontrol grubu deneme sonu CAO sırası ile 20,4 g ve 16,5 g olarak kaydedilmiştir. Bu sonuçların aksine, Trushenski ve ark.; (2011), juvenil Kobialarda (Rachycentron canadum) kontrol ve betain ilave edilen grup arasında canlı ağırlık ortalamaları bakımından fark bulamamışlardır. Deneme sonunda kontrol grubu balıkları ortalama canlı ağırlıkları 167,5±2,6 g iken betain ilave edilen gruptaki CAO 163,3±2,6 g olmuş ve iki grup arasındaki fark (P>0.05) aralığında istatistiksel olarak önemsiz bulunmuştur. Trushenski ve ark.; (2011)’nın yürüttüğü çalışmada gruplara arası büyüme performansında istatistiki olarak fark olmaması denemeye alınan balık türü, su parametreleri ile kontrol ve betain ilaveli diğer yemler arasındaki aminoasit içeriği farklılığına bağlanabilir. Wilson, (2002)’ a göre esansiyel bir amino asit olan lizinin kültüre alınmış balık karma yemlerinde ham proteinin % 3,2 ile % 6,2 si oranında bulunması gerekmektedir (Zhou ve ark., 2007). Lizin aminoasidi pek çok balık türü için esansiyeldir ve büyüme performansı üzerine etkilidir. Denememizde elde edilen benzer sonuçlara Dalkıran (2008), Koi balıklarında (Cyprinus carpio) ulaşmış, CAO betainli grupta 31.62 ± 1.65 g kontrol grubunda ise 24.41 0.55 g. olarak gerçekleşmiştir. Papatryphon ve Soares (2000), ise Çizgili Levrek yemlerine l-alanin, l-serin, inosin-5-monofosfat ve betain içeren etkicil madde karışımı eklemiş, etkicil madde eklediği grupta CAO kontrol grubuna nazaran daha yüksek bulunmuştur. Tırıl ve ark.; (2008), ise Gökkuşağı
alabalıklarında (Oncorhynchus mykiss) bitkisel protein ağırlıklı bazal yem, %1,5 betain içeren yem ve balık unu ağırlıklı kontrol yemi hazırlamışlar, deneme sonu canlı ağırlıkları bakımından en iyi sonucu %1,5 betain ilave edilen grup ile kontrol grubunda olduğunu saptamışlardır. İki grup arasındaki farkın CAO bakımından önemsiz olduğunu tespit etmişlerdir (P>0.05). Denememizden farklı olarak iki grup arasında fark bulunamayışı denemeye alınan balıkların başlangıç canlı ağırlıkları, suyun fiziksel ve kimyasal özellikleri iklim ve coğrafik şartlar, deneme yemlerinin aminoasit ve yağ asidi içeriklerindeki farklılıklar ile su parametreleri ile ilintili olabilir.
SBO, denemeye aldığımız gruplarda sırası ile A grubunda 2,44±0,07, B 2,82±0,09, C grubunda 2,74±0,09 ve D grubunda 2,64±0,04 olarak gerçekleşmiştir. Denememizde en yüksek SBO, B grubunda gerçekleşmiş ve A grubu ile arasındaki fark istatistiksel olarak önemli bulunmuştur (P<0.05). Luo ve ark.; (2011), Nil tilapyasında (Oreochromis niloticus) betain %0,05 grubunda 1,17±0,06; Shankar ve ark.; (2008) Rohu balığı fingerliglerinde (Labeo rohita) betain % 0,25 ile beslenen grupta 1,67; Trushenski ve ark.; (2011), juvenil Kobia balıklarında (Rachycentron canadum) % 1 oranında betain ekledikleri grupta 2,26±0,04; Dalkıran, (2008); Koi balıklarında (Cyprinus carpio) betain ilave edilen grupta 1,92±0,08 gibi değerler bulmuşlar ve sonuçlar çalışmamızdaki ile benzerlik göstermektedir. Yine Tırıl ve ark.; (2008), Gökkuşağı alabalıklarında (Oncorhynchus mykiss) betain ilaveli grupta 0,97±0,03 ve kontrol grubunda 0,98±0,02 değeri saptayarak çalışmamızdan farklı olarak her iki grup arasındaki istatistiki farkın önemsiz olduğunu bulmuşlardır (P>0.05).
YT değerleri bakımından deneme gruplarımız da oluşan netice; A grubunda 834,3±39,36 g, B grubunda 1032,7±36,35 g, C grubunda 986,0±14,33 g ve D grubunda ise 977,7±39,65 g şeklindedir. Bu sonuçlara göre A grubu ile B grubu arasında YT bakımından fark istatistiki olarak önemli (P<0.05) iken, D ve B grupları arasındaki fark önemsiz bulunmuştur (P>0.05). Genç ve Tekelioğlu (2005), % 2 Betain grubunda 73,69 g, %2 L- Glutamik asit grubunda 77,67 g ve Kontrol grubunda ise 73,64 g değerlerine ulaşmış ve sonuçlar bizim çalışmamızla benzerlik göstermektedir. Trushenski ve ark.; (2011), Kontrol grubunda 147,3±3,2 g ve Betain katkılı grupta 138,3±3,2 g değerlerine ulaşmış ve gruplar arasındaki farkın önemsiz olduğu sonucuna varmıştır (P>0.05). Sonucun bizim çalışmamızdan farklı bulunma sebebi denemeye alınan balıkların türüne
bağlanabilir. Farklı türden balıkların atraktant maddelere verdikleri yanıt çok değişkenlik gösterebilmektedir.
YDS, bir gram canlı ağırlık artışı için tüketilen yem miktarlarından hesaplanmıştır. Buna göre YDS, A grubunda 0,96±0,005, B grubunda 0,91±0,02, C grubunda 0,91±0,04 ve D grubunda 0,96±0,02 olarak bulunmuş ve gruplar arasında (P>0.05) aralığında farkın önemsiz olduğu tespit edilmiştir. Tırıl ve ark.; (2008), kontrol grubunda 0,97±0,01, bazal yemle beslenen grupta 1,03±0,02 ve betainli grupta 1,05±0,03; Beklevik ve Polat, (2001) Gökkuşağı Alabalığı yavrularında Betainli grupta 0,81, DL- Alaninli grupta 0,86 ve kontrol grubunda 1,08; Genç ve Tekelioğlu (2005), kontrol grubunda 1,54; betainli grupta 1,43 ve l-Glutamik asitli grupta 1,31; Trushenski ve ark.; (2011), kontrol grubunda 1,39±0,07 ve betainli grupta 1,38±0,07 ile çalışmamızla benzerlik gösteren sonuçlar elde etmişlerdir. Çalışmamızı destekleyen diğer sonuçlara Dalkıran, (2008) kontrol grubunda 1,69±0,02, betainsiz grupta 1,58±0,03 ve betainli gurupta 1,48±0,05; Luo ve ark.; (2011), betainsiz grupta 1,91±0,17, %0,05 betainli grupta 1,31±0,08; Shankar ve ark.; (2008), betainsiz grupta 2,02 ve % 0,25 betainli grupta 1,42 değerleri ile ulaşmışlarıdır.
Denememiz süresince YO bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak fark bulunmamıştır (P>0.05). Denemenin 20. gününde C grubunda ve 37. Gününde D grubunda bir balık ölümü gerçekleşmiştir. Ölümlerin sebebinin hastalık kaynaklı olmadığı, tesis içindeki teknik bir aksaklıktan kaynaklandığı tahmin edilmektedir. Çalışmamıza yakın sonuçlar Luo ve ark.; (2011), Trushenski ve ark.; 2011) tarafından da bulunmuş dahası Dalkıran, (2008) e göre betain ilaveli grup, Shankar ve ark.; (2008) na göre ise Betain % 0,25 grubu yaşama gücü oranları diğer gruplara oranla yüksek bulunmuştur.
Sonuç olarak, balık unu fiyatları dünya genelinde önlenemez yükselişini sürdürmekte buna karşılık her geçen yıl balık ununa olan talep de artmaktadır. Artan talebe karşılık balık unu üretimi yetersiz kalmaktadır. Ülkemizdeki balık unu üretimi ihtiyacı karşılamaktan çok uzak olduğundan sürekli ithalatı yapılmakta ve döviz kayıplarına neden olmaktadır. Bitkisel protein kaynaklarının birçoğunun ülkemizde de tarımı yapılmakta olup balık ununa alternatif olarak kullanım olanaklarının araştırılmaya
devam edilmesi gerekmektedir. Birçok balık türü için çok iyi bir atraktant madde olan balık ununun yerine yemlerde kullanılacak olan bitkisel protein kaynaklarının yem alımını olumsuz etkilememesi için farklı atraktant maddeler kullanılmıştır. Betain bu atraktant maddelerden biridir ve özellikle Salmonidae, Cyprinidae ve Cichlidae familyasına dâhil bazı türler ile yine Çipura, Levrek gibi günümüzde yaygın olarak yetiştiriciliği yapılan deniz balıklarının yemlerinde yem alımını uyarıcı madde olarak kullanılmıştır. Balık ununa alternatif bitkisel protein kaynaklarının kullanıldığı yemlerde yem alımı isteğini artırdığı ve büyüme oranları üzerine olumlu etki yaptığı saptanmıştır. Çalışmamız neticesinde de Betain %1 grubunda büyüme parametreleri bakımından kontrol grubu ve diğer gruplara nazaran görülen farkın önemli olduğu ispatlanmıştır. Gelecekte aynı veya farklı türlerde ve farklı atraktantlar ile çalışmalara devam edilmesi değişik bitkisel protein kaynaklarının balık ununa alternatif olarak sorunsuzca kullanılmasına olanak sağlayacaktır. Bu şekilde ülke ekonomisine de katkı sağlanacak ve kültür balıkçılığında da arzu edilen hedeflere ulaşılacaktır.
KAYNAKLAR
Abdülkader, M., Bülbül M., Koshio, S., Ishikawa, M., Yokoyama, S., Nguyen, B. ve Komilus, C., 2012. Effect of Complete Replacement of Fishmeal by Dehulled Soybean Meal with Crudeattractants Supplementation in Diets for Red Sea Bream, Pagrus majör. Aquaculture, 350-353, 109-116.
Anonim, 2012a. Su Ürünleri İstatistikleri. TÜİK, www.tüik.gov.tr, (07.02.2013).
Anonim, 2012b. The State of World Fisheries and Aquaculture 2012. FAO, ISSN 1020- 5489.pp: 230.
Anonim, 2012c. Fishbase. http://www. Fish base .org/Summary/ species Sum mary. php?ID=239&AT=rainbow+trout (22.05.2013).
Anonim, 2013a. FAO Statistics. http://faostat.fao.org/site/550/ DesktopDefault. aspx?PageID=550#ancor (20.07.2013).
Anonim, 2013b. Commodity Price Indices. http://www.indexmundi.com/ commodities/?commodity=fish-meal (05.05.2013).
Atalayoğlu, G ve Çakmak M.N., 2010. Pullu Sazan (Cyprinus carpio L. 1843) Yemlerinde Fındık Küspesinin Kullanılma Olanaklarının Araştırılması. Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 22 (2), 71-78.
Barton, B.A., 1996. General biology of salmonids. In, Pennel, W., and Barton, B.A., (eds), Principles of Salmonid Culture. Elsevier, Amsterdam. pp 29 - 96.
Batal, A. ve Dale, N., 2010. Ingredient Analysis Table: 2011 Edition. Feedstuffs http://fdsmagissues.feedstuffs.com/fds/Reference_issue_2010/03_Ingredient%20 Analysis%20Table%202011%20Edition.pdf (24.06.2013).
Beklevik, G. ve Polat ,A., 2001. Dl-Alanin Ve Betain Katkılı Yemlerin Gökkuşağı Alabalığı (Oncorhynchus mykiss W.,1972) Fingerlinglerinin Büyüme ve Vücut Besin Madde Bileşenlerine Etkileri. Turk J. Vet. Animal Science, 25, 301 – 307. Besler, H.T., 2007. Balık Tüketimi ve Sağlık Etkileşimi. http://www.
danoneenstitusu.org.tr/newsfiles/32balikvesagliketkilesimiHTB.pdf (12.04.2013).
Borgeson, T.L., Racz, V.J., Wilkie, D.C., White, L.J. ve Drew, M.D., 2006. Effect Of Replacing Fishmeal And Oil With Simple Or Complex Mixtures of Vegetable İngredients in Diets Fed to Nile Tilapia (Oreochromis niloticus). Aquaculture Nutrition, 12, 141-149.
Brannon, E.L., 1991. Trout culture. In, Stickney, R.R. (ed), Culture of Salmonid Fishes. CRC Press, Inc. Boca Raton. pp 21 - 56.
Brown, D.A. ve McLeay, D.J., 1975. Effect of nitrite on methemoglobin and total hemoglobin of juvenile rainbow trout. Prog. Fish. Cult. 37: 36 - 38
Bülbül, M., AbdulKader, M., Koshio, S., Ishikawa, M. ve Yokoyama, S., 2012. Effect Of Replacing Fishmeal With Canola Meal On Growth and Nutrient Utilization in Kuruma Shrimp Marsupenaeus japonicus (Bate). Aquaculture Research, 1-11. Chatzifiotis, S., Arias, M., Papadakis, E. ve Divanach, P., 2009. Evaluation Of Feed
Stimulants İn Diets For Sea Bream (Sparus aurata). The Israeli Journal Of Aquaculture – Bamidgeh , 61 (4), 315-321.
Çelikkale, M.S., 1988. İç Su balıkları Yetiştiriciliği. K.T.Ü. Sür. Den. Bil. ve Tek. Y.O. Yayınları, (1), 419.
Çelikkale, M.S., Düzgüneş, E. ve Okumuş, İ., 1999. Türkiye Su Ürünleri Sektörü ve Avrupa Birliği ile Entegrasyonu. İstanbul Ticaret Odası Yayınları, 1999-63, 533. Dalkıran, G., 2008. Bitkisel Protein Ağırlıklı Yemde Betain Kullanımının Koi Balıklarında (Cyprinus carpio L.) Yem Alımı Ve Büyüme Performansı Üzerine
Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Su Ürünleri Yetiştiriciliği ABD, Samsun.
Düzgüneş, O., Kesici, T. ve Gürbüz, F., 1993. İstatistik Metodları (II. Baskı). Ankara Ünv. Ziraat Fak. Yayınları, 1291, 218.
El Husseiny, O., El Dın, G., Abdul Aziz, M. ve Mabroke, S., 2008. Effect Of Mixed Protein Schedules Combined With Choline And Betaine On The Growth Performance Of Nile Tilapia (Oreochromis niloticus). Aquaculture Research, (39), 291-300.
Emre, Y. ve Kürüm, V., 1998. İstatistik Metodları (II. Baskı). Ank. Ünv. Ziraat Fak. Yayınları. (1291), 218.
Felix, N. ve Sudharsan, M., 2004. Effect Of Glycine Betaine, A Feed Attractant Affecting Growth and Feed Conversion Of Juvenile Freshwater Prawn, Macrobrachium rosenbergii. Aquaculture Nutrition, (10), 193-197.
Francis, G., Makkar, H.P.S. ve Becker, K., 2001. Antinutritional Factors Present in Plant-Derived Alternate Fish Feed İngredients and Their Effects İn Fish. Aquaculture, 199, 197-227.
Fredette, M., Batt, J. ve Castell, J., 2000. Feeding Stimulant For Juvenile Winter Flounders. North American Journal Of Aquaculture, (62), 157-160.
Geldiay, R. ve Balık, S., 2009. Balıklarda Duyu Organları. Türkiye Tatlısu Balıkları, Ege Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesi Yayınları, İzmir, 77-83.
Genç, M. ve Tekelioğlu, N., 2005. Yeme Eklenen Betain ve L-Glutamik Asitin Genç Levreklerin (Dicentrarchus labrax) Büyümesine Etkisi. Ulusal Su Günleri Sempozyumu, Trabzon.
Genç, M., Tekelioğlu, N., Yılmaz, E., Hunt, A. ve Yanar, Y., 2006. Effect Of Dietary Betaine On Growth Performance and Body Composition of Oreochromis aureus Reared in Fresh And Sea Water a Comperative Study. Journal Of Animal and Veterinary Advances, 5 (12), 1185-1188.
Goh, Y. ve Tamura, T., 1980. Olfactory And Gustatory Responses To Amino Acids İn Two Marine Teleosts – Red Sea Bream and Mullet. Comparative Biochemistry and Physiology, (66c), 217-224.
Güroy, D., Şahin, İ., Güroy, B., Merrifield, D.L., Bulut, M. ve Tekinay, A.A., 2013. Replacement Of Fishmeal With Rice Protein Concentrate in Practical Diets For European Sea Bass Dicentrarchus labrax Reared at Winter Temperatures. Aquaculture Research, 44, 462-471.
Hidaka, I., 1982. Taste Receptor Stimulation and Feding Behavior in The Puffer. In: Chemoreception in Fishes. Elsevier Scientific Publishing Co, Amsterdam, 243- 257.
Ivlev, V.S., 1963. Experimental Ecology of the Feeding of Fishes. Yale Unv. Press, New Haven.
Karakaş, H.H. ve Türkoğlu, H., 2005. Su Ürünlerinin Dünyada ve Türkiye deki Durumu. Harran Ünv. Zir. Fak. Dergisi, 9(3), 21-28.
Kasumyan, A. ve Kazhlaev, A.A., 1993a. Behavioral Responses Of Early Juveniles Of Siberian Sturgeon, Acipenser baeri, and Stellate Sturgeon A. stellatus (Acipenseridae) to gustatory stimulating substances. Journal of Ichthyology, (33), 85-97.
Kasumyan, A. ve Kazhlaev A.A., 1993b. Formation Of Searching Behavioral Reaction and Olfactoy Sensivity to Food Chemical Signals During Ontogeny Of Sturgeons (Acipenseridae). Journal of Ichthyology, (33), 51-65.
Kasumyan, A. ve Morsy, A.M.H., 1996. Taste Sensivity of Common Carp Cyprinus Carpio to Free Amino Acids and Classical Taste Substances. Journal of Ichthyology, (36), 391-403.
Kasumyan, A. ve Doving, K.B., 2003. Taste Preferences in Fish. Fish and Fisheries, 4, 289-347.
Kaya, Y., Duyar, H.A. ve Erdem, M.E., 2004. Balık Yağ Asitlerinin İnsan Sağlığı İçin Önemi. E.Ü Su Ürünleri Dergisi, 21, (3-4), 365-370.
Kettunen, H., Peuranen, S., Tiihonen, K. ve Saarinen, M., 2001. Intestinal Uptake of Betaine In Vitro And The Distribution Of Methyl Groups from Betaine, Choline and Methionine in The Body Of Broiler Chicks. Comparative Biochemistry and Physiology Part A: Molecular&Integrative Physiology, (128), 269-278.
Koshio, S., Teshima, S., Kanazawa, A. ve Watase, T., 1993. The Effect of Dietary Protein Content on Growth, Digestion Efficiency and Nitrogen Excretion of Juvenile Kuruma Prawns, Penaeus japonicus. Aquculture, 192: 233-247.
Kubitza, F., Lovshin, L. ve Lowell, R., 1996. Identification Of Feed Enhancers For Juvenile Largemouth Bass (Micropterus salmoides). Aquaculture, 148, 191-200. Lamb, C. ve Finger, T.E., 1995. Gustatory Control of Feding Behavior in Goldfish.
Physiology and Behavior, (57), 483-488.
Lovell, T., 1998. Diet Additives. Nutrition and Feeding of Fish. Lowell, T. Boston, USA. 103-106.
Luo, Z., Tan, X.Y., Liu, X.J. ve Wen, H., 2011. Effect of Dietary Betaine Levels On Growth Performance and Hepatic Intermediary Metabolism Of Gıft Strain Of Nile Tilapia Orechromis niloticus Reared İn Freshwater. Aquaculture Nutrition, (17), 361-367.
Molony, B., 2001. Environmental requirements and tolerancesof Rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) and Brown trout (Salmo trutta) withspecial reference to Western Australia: A review, Fısherıes Research Report No. 130, 1-28.
Nagel, F., Danwitz, A., Schlachter, M., Kroeckel, S., Wagner, C. ve Schulz, C., 2013. Blue Mussel Meal As Feed Attractant İn Rapeseedprotein-Based Diets For Turbot (Psetta maxima L.). Aquaculture Research, 1-15.
Oliviera, A. ve Cyrino, J., 2004. Attractants in Plant Protein Based Diets for the Carnivorous Largemouth Bass (Micropterus salmoides). Sci. Agric., 61 (3), 326-331.
Papatryphon,E. ve Soares, J., 2000. The Effect of Dietary Feeding Stimulants On Growth Performance of Striped Bass, Morone saxatilis, Fed a Plant Feedstuff- Based Diet. Aquaculture, 185, 329-338.
Papatryphon, E. ve Soares J., 2001. Optimizing The Levels of Feeding Stimulants for Use in High-Fish Meal And Plant Feedstuff-Based Diets For Striped Bass, Morone saxatilis. Aquaculture, (202), 279-288.
Regost, C., Arzel, J. ve Kaushik, S.J., 1999. Partial or Total Replacement of Fish Meal by Corn Gluten Meal in Diet for Turbot, Psetta maxima. Aquaculture, 180, 99- 117.
Sedgwick, S.D. 1985. Trout Farming Handbook. Fourth Edition. Fishing News Books, Farnham. 160 p.
Shankar, R., Murthy, H.S., Pavadi, P. ve Thanuja, K., 2008. Effect of Betaine as a Feed Attractant on Growth, Survival, and Feed Utilization in Fingerlings of the Indian Major Carp, Labeo rohita. The Israeli Journal of Aquaculture – Bamidgeh, 60 (2), 95-99.
Slawski, H., Adem, H., Tressel, R.P., Wysujack, K., Koops, U., Wuertz, S. ve Schulz, C., 2011. Replacement of Fish Meal with Rapeseed Protein Concentrate in Diets Fed to Wels Catfish (Silurus glanis L.). Aquaculture Nutrition, 17, 605-612. Slawski, H., Nagel, F., Wysujack, K., Balkei D.T., Franz, P. ve Schulz, C., 2013. Total
Fismeal Replacement with Canola Protein Isolate in Diets Fed to Rainbow Trout (Oncorhynchus mykiss W.) Aquaculture Nutrition, 19 (4), 535-542.
Soderberg, R.W., Flynn, J.B., ve Schmittou, H.R., 1983. Effects of ammonia on the growth and survival of rainbow trout in static-water culture. Trans. Am. Fish. Soc. 112: 448-451.
Tacon, A.G.J. ve Cowey, C.B., 1985. Protein and Amino Acid Requirements. Fish Energetics, Editörler: Tytler, P. ve Calow, P. Department of Zoology, University of Sheffield, 155-183.
Tırıl, S., Alagil, F., Yağcı, F. ve Aral, O., 2008. Effects Of Betaine Supplementation İn Plant Protein Based Diets On Feed Intake And Growth Performance İn Rainbow Trout (Oncorhynchus mykiss). The Israeli Journal Of Aquaculture– Bamidgeh , 60 (1), 57-64.
Trushenski, J., Laporte, J. ve Lewis, H., 2011. Fish Meal Replacement With Soy- Derived Protein in Feeds For juvenile Cobia: Influence of Replacement Level and Attractant Supplementation. Journal Of The World Aquaculture Society, 42 (3).
Türker, A., Yiğit, M., Ergün, S., Karaali, B. ve Erteken, A., 2005. Potentıal of Poultry By-Product Meal as a Substitute for Fishmeal in Diets for Black Sea Turbot Cophthalmus maeotıcus: Growth and Nutrıent Utılızatıon in Winter. The Israeli Journal of Aquaculture – Bamidgeh 57(1), 49-61.
Uysal, N. ve Bekcan, S., 2006. Tilapya Balığı (Oreochromis niloticus L.) Yavrularının Balık Unu Yerine Farklı Oranlarda Soya Unu İlave Edilen Yemlerle Beslenmesinin Büyüme Parametrelerine Etkisi. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bilimleri Dergisi, 12 (1), 93-100.
Wedemeyer, G.A., 1996. Physiology of fish in intensive culture systems. Chapman and Hall, New York, 232 p.
Westin, D.T., 1974. Nitrate and nitrite toxicity to salmonid fishes. Prog. Fish. Cult. 36: 86-89.
Wilson, R.P., 2002. Aminoacid and Proteins. In: Halver, J.E., Hardy, R.W. (Eds.), Fish Nutrition, 3rd ed. Academic Press, London, 162-164.
Wu, G. ve Davis, D., 2005. Interrelationship Among Methionine, Choline, And Betaine İn Channel Catfish Ictalurus punctatus. Journal of the World Aquaculture Society, 36, (3).
Yeşilayer, N., 2007. Yağ Oranı Yüksek Rasyonlara Katılan Doğal ve Sentetik Karotenoidlerin Gökkuşağı Alabalıklarında (Oncorhynchus mykiss) Pigmentasyon Düzeyi ve Büyüme Performansına Etkisi. O.M.Ü Fen Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
Yeşilayer, N., Kaymak, İ.E., Gören, H.M. ve Karslı, Z., 2013. Balık Yemlerinde Balık Ununa Alternatif Bitkisel Protein Kaynaklarının Kullanım Olanakları. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Gaziosmanpaşa Bilimsel Araştırma Dergisi, (4), 12-30.
Yu, D., Gong, S., Yuan, Y., Luo, Z., Lin, Y. ve Li, Q., 2013. Effect of Partial Replacement of Fish Meal with Soybean Meal and Feeding Frequency on
Growth, Feed Utilization and Body Composition of Juvenile Chinese Sucker, Myxocyprinus asiaticus (Bleeker). Aquaculture Research, (44), 388-394.
Zhou, Q.C., Wu, Z.H., Chi, S.Y. ve Yang, Q.H., 2007. Dietary Lysine Requirement of Juvenile Cobia (Rachycentron canadum). Aquaculture, 273, 634-640.
ÖZGEÇMİŞ
Kişisel Bilgiler
Adı Soyadı : İsmail Eralp KAYMAK
Doğum Tarihi ve Yeri : 15.12.1976 / Erzurum
Medeni Hali : Evli
Yabancı Dili : İngilizce
Telefon : 0 554 610 20 87
e-mail : eralpkaymak@yahoo.com
Eğitim
Derece Eğitim Birimi Mezuniyet
Tarihi Yüksek Lisans GOP Ünv. Ziraat Fak. Su Ür. Müh. Bl. 2013 Lisans Ege Ünv. Ziraat Fak. Zootekni Bölümü 2002
Lise İzmir Karataş Lisesi 1993
İş Deneyimi
Yıl Yer Görev
2003-2004 Birlik Yem A.Ş Satış temsilcisi
2004-2011 Abalıoğlu Yem San. A.Ş Ar-Ge ve Teknik Destek
2011- ….. Güven Yem A.Ş Ar-Ge Müdürü
Yayınlar
1.Mevcut Durum ve Destekleme Politikaları Bakış Açısından, Türkiye ve Avrupa Birliği Su ürünleri Yetiştiriciliğinin Karşılaştırılması, 19.02.2013
2.Balık Yemlerinde Balık Ununa Alternatif Bitkisel Protein Kaynaklarının Kullanım Olanakları, 12.03.2013