Hızla artan nüfusunun beslenmesi için sınırlı olan tarım alanlarının en iyi Ģekilde kullanılarak, kaliteyi ve verimliliği arttıracak uygulamaların etkisiz tatbik edilmesi çok önemlidir. Bunun için uygulamaya konulan yeni tekniklerin yanı sıra, kültür bitkilerinde önemli verim kayıplarına neden olan hastalık, zararlı ve yabancı otların mücadelesinde de önemli adımlar atılmıĢtır. Buna rağmen tarım alanlarında bilinçsiz olarak kimyasal mücadele metotları kullanılmaktadır. Bu da gerek çevre, gerekse insan sağlığında çeĢitli sorunları beraberinde getirmiĢtir. Yoğun pestisit kullanımına bağlı olarak toprakta, suda ve gıda maddelerinde kalıntı sorununun oluĢması, hedef organizmaların olumsuz yönde etkilenmesi, çevre kirliliğinin artması, dayanıklılıkların meydana gelmesi nedeniyle kimyasal mücadeleye alternatif bu metotların geliĢtirilmesi ve kullanılması gerekliliği ortaya çıkmıĢtır. Bu çalıĢmayla bölgemizde önemli bir kültür bitkisi olan domateste yabancı otlarla mücadelede örtücü bitki ve malç uygulamalarının etkinliği ve kullanılabilirliği araĢtırılmıĢtır. AraĢtırma sonucunda elde edilen bulgular ele alınmıĢtır. Denemede tarla koĢullarında 1 m2‟lik çerçevelerle alınan yeĢil gübre ve malç
bitkilerinin hasadı sonrasında oluĢturdukları yaĢ ağırlıklar yönünden en fazla yaĢ ağırlığı arpa bitkisi (5 425 kg/da) oluĢturmuĢtur. En az yaĢ ağırlık ise ak üçgül (3 220 kg/da) bitkisinde meydana gelmiĢtir. Arpa bitkisinin yaĢ ağırlığının fazla olması bu bitkinin diğer bitkilere göre daha fazla biomass oluĢturmasıyla doğru orantılıdır. Fiğ (5 010 kg/da) arpaya yakın yaĢ ağırlık vermiĢtir. Diğer konuların yaĢ ağırlıkları da yakın değerlerde ölçülmüĢtür. Mennan ve ark. (2007) tarafından bazı kıĢlık örtücü bitkilerin, domates (Lycopersicon esculentum L.) ve biber (Capsicum annum L.) yetiĢtiriciliğinde yabancı ot mücadelesinde kullanım olanaklarının araĢtırılması için yapılan çalıĢmada,
Vicia sativa L. (Adi fiğ) en fazla yaĢ ağırlığı vermiĢtir. Yapılan baĢka bir çalıĢmada ise
örtücü bitki yada malç bitkisinin kaplama alanı ile yabancı otlanma arasında negatif bir iliĢkinin olduğu saptanmıĢtır (Kolören ve Uygur, 2006).
Kuru ağırlık bakımından, yine arpa (2 240 kg/da) ilk sırada, Vicia sativa L. (Adi fiğ) (1 315 kg/da) ikinci sırada almıĢtır. Kolören ve Uygur (2003)‟un bazı örtücü bitkilerin turunçgil bahçelerinde yabancı ot kontrolü üzerine olan etkilerini araĢtırdıkları
çalıĢmada, örtücü bitki olarak Medicago sativa L., Trifolium alexandrinum L.‟un üç farklı varyetesi (Tabur, Kahire ve Carmen), Vicia sativa L. ve Poterium sanguisorba L. türleri kullanılmıĢ ve en yüksek kuru ağırlık 380 gr/m2
ile Vicia sativa L. (Adi fiğ) da saptanmıĢtır.
Deneme parsellerinde domates yetiĢtirme sezonunda yapılan sayımlarda 8 familyaya ait 13 yabancı ot türü belirlenmiĢtir. Bunlar içerisinde sirken (Chenopodium album L.), tilki kuyruğu (Alopecurus myosoroides L.), horoz ibiği (Amaranthus retroflexus L.) ve köpek üzümü (Solanum nigrum L.) tüm uygulamalarda görülen ve yoğunluk açısından da en yoğun yabancı otlar olarak belirlenmiĢtir.
Sirken, tüm konuların toprağa karıĢtırma uygulamalarında ortalama 1,378 adet/m2, malç
uygulamalarında ortalama 0,422 adet/m2
ve herbisit uygulamalarında ise ortalama 0,088 adet/m2 yoğunlukta saptanmıĢtır. Üçgül ve kanola konularının malç ve herbisit konularında saptanmamıĢtır.
Tilki Kuyruğu, tüm konuların toprağa karıĢtırma uygulamalarında ortalama 0,778 adet/m2 yoğunluk saptanmıĢ, malç uygulamalarında ortalama 0,756 adet/m2, herbisit uygulamalarında ise ortalama 0,378 adet/m2
yoğunlukta tespit edilmiĢtir.
Horoz ibiği, tüm konuların toprağa karıĢtırma uygulamalarında ortalama 0,778 adet/m2
, malç uygulamalarında ortalama 0,178 adet/m2
ve herbisit uygulamalarında ise ortalama 0,31 adet/m2 yoğunlukta saptanmıĢtır.
Köpek üzümü ise, tüm konularda toprağa karıĢtırma uygulamalarında ortalama 0,776 adet/m2 yoğunlukla tespit edilmiĢ, malç uygulamalarında ortalama 0,554 adet/m2, herbisit uygulamalarında 0,222 adet/m2 yoğunlukta görülmüĢtür.
Denemede yoğun olarak tespit edilen bu dört yabancı ot türünün ortak özelliği, kanola konusunda diğer konulara göre daha az yoğunluk göstermesidir. Kolören, (2007), örtücü bitki olarak kanola ile aynı familyadan olan hint hardalı (Brassica juncea L.)‟nın allelopatik etkisini belirlemek üzere yaptığı çalıĢmada, örtücü bitkinin % 5, % 25 ve % 50‟lik yaprak suyu eksudantları kültür bitkisi olarak marul ve mısır, yabancı ot olarak da Amaranthus retroflexus L. ve Lolium perene L. tohumlarına uygulamıĢ, uygulanan
37
eksudatların konsantrasyonlarına bağlı olarak, denemeye alınan tüm türlerde çimlenme ve kökçük uzunluğunun azaldığını belirlemiĢtir.
Sonuçlardan da anlaĢılacağı üzere, yoğunluk bakımından ilk dört sırayı alan sirken, tilki kuyruğu, horoz ibiği ve köpek üzümü yabancı otlarının, tüm konuların malç uygulamalarında karıĢtırma iĢlemine göre yoğunlukları kısmen düĢük olarak saptanmıĢtır. Herbisit uygulamalarında ise bu dört yabancı otta olduğu gibi diğer yabancı otlarda da en az yoğunluk görülmüĢtür (Çizelge 4.3). Aslında malç uygulaması tüm yabancı otların çıkıĢını belli oranda azaltmıĢtır. Malç uygulaması toprağın üzeri kapatılarak yapıldığından ön bitkisi döneminde çimlenip henüz geliĢmemiĢ yabancı otların yaĢamasına engel olması, yeni çimlenenlerin ise ıĢıklanmalarına engel olması nedeniyle yabancı otları geliĢtirmemiĢtir. Herbisit uygulamalarında ise tüm yabancı otların toplam yoğunluğu kanola dıĢında birbirine yakın bulunmuĢtur. Herbisit uygulaması deneme bitkilerine uygulandığında bu bitkilerle birlikte yeni çıkanları da yok etmiĢtir. O nedenle bu parsellerde yoğunluk daha az görülmüĢtür. Burki ve Zehnder (1994), Trifolium subterraneum L. türünün Amaranthus retroflexus L.‟un kontrolünde allelopatik etki göstererek baĢarılı olunduğunu saptamıĢlardır.
Kolören ve Uygur (2006)‟un turunçgil bahçelerinde farklı yabancı ot kontrol yöntemlerinin araĢtırılması üzerine yaptıkları çalıĢmada, kültivatörle toprak iĢleme, herbisit (glyphosate) ve farklı örtücü bitki (Medicago sativa L., Poterium sanguisorba L., Trifolium incarnatum L., T. pratense L., T. repens, T. subterraneum, Vicia sativa L. ve V. villosa ) uygulamaları arasında en etkili yabancı ot kontrol yöntemi sırasıyla toprak iĢleme, V.sativa ile örtücü bitki ve herbisit uygulamaları bulunmuĢ, örtücü bitkilerin kaplama alanı ile % genel yabancı otlanma arasında negatif bir iliĢki olduğu belirlenmiĢtir.
Altieri ve ark. (1989), yaptıkları çalıĢmalarında baklagil türlerinden Trifolium
incarnatum L., T. repens ve V.villosa’ nın örtücü bitki olarak kullanılarak yabancı ot
yoğunluğunu azaltacağını bildirmiĢlerdir. Curran ve ark. (1994), mısır bitkisinde
V.villosa‟ nın yetiĢtirilip sürülerek toprağa karıĢtırılmasının yabancı ot kontrolünde
etkili olduğunu bildirmiĢlerdir. Brendsaeter ve Netland (1999), Norveç‟in 3 farklı bölgesinde iki farklı denemede sebze üretiminde örtücü ve malç bitkilerinin kullanımında çalıĢmıĢ, sonuç olarak V.villosa‟ nın en iyi, Medicago lupulina L.,
Trifolium incarnatum ve T. subterraneum’ un en zayıf yabancı ot kontrolü sağladığını
bildirmiĢlerdir. ÇalıĢmaların yapıldığı diğer baklagillerle ilgili literatür sonuçları ile de karĢılaĢtırıldığında anlaĢılmaktadır ki fiğ ve üçgül hem karıĢtırma hem de malç uygulamalarında yabancı ot yoğunluğunu azaltmıĢtır. Yabancı otların kültür bitkilerine etkileri sadece sayısal olarak yoğunlukları ile ilgili değildir. Sayısal olarak var olan yabancı otların biomasslarıda verimde en önemli etkenlerden birisidir. Bu nedenle bu çalıĢmada yaĢ ağırlıklara da bakılmıĢtır.
Konulara göre uygulamalar arası yabancı ot ortalama yaĢ ağırlıkları karĢılaĢtırıldığında; toprağa karıĢtırma uygulamasında en düĢük yaĢ ağırlık ak üçgül konusunda (1 108 kg/da), en yüksek yaĢ ağırlık arpa konusunda (2 152 kg/da) saptanmıĢ, malç uygulamasında en düĢük yabancı ot yaĢ ağırlığı ak üçgül konusunda (893 kg/da) saptanmıĢtır. Herbisit uygulamasında da en düĢük yabancı ot yaĢ ağırlığı yine ak üçgül konusundan ( 718 kg/da), en yüksek yaĢ ağırlık arpa konusundan (1 377 kg/da) elde edilmiĢtir. Buğdayda ise özellikle malç ve toprağa karıĢtırma iĢleminde üçgülden sonra en az yaĢ ağırlık belirlenmiĢtir. Toprağa karıĢtırma ve malç uygulamalarında ortak olarak, ak üçgül konusu yabancı ot yaĢ ağırlıkları bakımından en düĢük ağırlığa sahip olmuĢtur. Benzer durum uygulamalar arası konulara göre yabancı ot ortalama kuru ağırlıkları içinde saptanmıĢ olup, ak üçgül konusu diğer konulara göre en düĢük kuru ağırlığı vermiĢtir. KitiĢ (2009) Çukurova bölgesi turunçgil bahçelerinde canlı ve cansız malç uygulamalarının entegre yabancı ot kontrolü açısından değerlendirilmesi isimli çalıĢmasında biçilmiĢ fiğle yapılan malç uygulamasının yabancı otların yaĢ ve kuru ağırlığını azalttığını belirtmiĢtir.
YeĢil gübreleme ve malç uygulamalarının domates verimine etkisi karĢılaĢtırıldığında, toprağa karıĢtırma uygulamasında konular arasında domates verimlerinde istatistiksel olarak kontrol konusu en yüksek verimi vermiĢ (12 926 kg/da), en düĢük verim arpa konusundan (8 026 kg/da) elde edilmiĢtir. (ġekil 4.9). Buğday (8 024 kg/da), fiğ (8 691 kg/da), ak üçgül (8 700 kg/da), kanola (8 187 kg/da) ortalama verimlerle aynı grupta yer almıĢlardır. Bu noktadan hareketle fiğ, ak üçgül, kanola konularında yabancı ot yoğunluğunun nispeten daha az olması nedeniyle domates verimini artırdığı kanaatindeyiz. Arpa uygulamasının yapıldığı parsellerde yabancı ot yaĢ ve kuru ağırlıkları en fazla olması nedeniyle verimde bu uygulamada düĢük çıkmıĢtır.
39
Malç uygulamasının domates verimine etkisi karĢılaĢtırıldığında ise yine istatistiksel olarak fark bulunmuĢ, en düĢük verim kanola konusundan alınmıĢ ( 8 876 kg/da), en yüksek verim ise kontrol uygulamasından (12 926 kg/da) elde edilmiĢtir. Buğday (9 839 kg/da), arpa (9 302 kg/da), fiğ (9 452 kg/da), ak üçgül (9 824 kg/da) istatistiksel olarak aynı grupta yer almıĢtır (ġekil 4.9). Özellikle buğday aynı grupta yer almasına rağmen yabancı ot yaĢ ağırlığının az olmasına paralel olarak domates verimi yüksek çıkmıĢtır. Bu sonuçlar bizde yabancı ot yoğunluğunun malç uygulamalarında daha az olması nedeniyle domates veriminin arttığı kanaatini güçlendirmektedir.
Herbisit uygulamasının konulara göre domates verimleri karĢılaĢtırmasına baktığımızda kontrol konusu 12 926 kg/da ile en yüksek verimi sağlarken, buğday (9 935 kg/da), arpa (9 565 kg/da), kanola (8 854 kg/da) en düĢük verimle aynı grupta yer almıĢtır. Buna karĢın fiğ (10 115 kg/da), ak üçgül (10 585 kg/da) konularının herbisit uygulamasındaki domates verimleri istatistiksel olarak kontrol uygulamasından sonra ikinci sırada yer almıĢtır. Herbisit uygulamalarında buğday, arpa ve kanolanın düĢük verimin nedeninin bu bitkilerin toprağa bıraktığı allelokimyasallardan kaynaklanabileceği kanaatindeyiz. Domates meyvelerinde pH, SÇKM (%) ve C vitamini bakımından konulara göre uygulamalar arasında yapılan karĢılaĢtırmalarda istatiksel olarak her üç kriterde de konular ve uygulamalar arasında ortalama SÇKM (%), pH ve C vitamini açısından farklılık saptanmamıĢtır. Dolayısıyla uygulamaların bu parametreler üzerinde etkili olmadığı kanaatine varılmıĢtır.
Bu çalıĢma ile;
- Yabancı otların tarımsal üretimde önemli bir problem olduğu ve mücadele yapılmadığı takdirde domates veriminde ve diğer geliĢim parametreleri üzerinde olumsuz etkilere sebep olduğu belirlenmiĢtir. Yabancı otsuz oluĢturulan parsellerdeki verim bu kanaati oluĢturmuĢtur.
- Fiğ ve üçgül gibi baklagil grubu bitkiler domates ekiminden önce yeĢil gübre amaçlı toprağa karıĢtırılır ya da malç uygulaması yapılırsa yabancı otlanma azalacak ve domates verimi artacaktır.
- Herbisit uygulaması diğer uygulamalarla karĢılaĢtırıldığında yabancı otlanma, domates verimi açısından en baĢarılı olanıdır. Yabancı otların kontrolünde kullanılan kimyasal
mücadele her ne kadar en baĢarılı yöntem olmasına rağmen, organik tarım sisteminde alternatif yabancı ot mücadele yöntemi olarak toprağa karıĢtırma ve malç uygulamaları tokat çiftçisine önerilebilecektir.
- Çevre dostu bu tip mücadele yöntemlerinin arttırılması kanaatindeyiz. Benzer çalıĢmalar baĢka kültür bitkileri üzerinde farklı örtücü ya da yeĢil gübre bitkileri ile daha detaylı olarak devam ettirilmelidir.
41
KAYNAKLAR
Abd El_Rahman, A.M. and El-Saida, S.A.G., 2002. Effect of Some Non-polluting Weed Control Treatmens on Citrus Orchards. Annals of Agricultural Science, Volume: 40, Issue 1, 437-456 s.
Abdul-Baki, A. A., Teasdale, J. R., 1997. Sustainable Production of Fresh-Market Tomatoes and Other Summer Vegetables with Organic Mulches. USD, Agricultural Resarch Service, Farmer‟s Bulletin, No. 2279, 23 p.
Abdul-Baki, A.A. ve Teasdale, J.R., 1993. A No-Tillage Tomato Production System Using Hairy Vetchand Subterranean Clover Mulches. Hortscience, 28 (2), 106- 108 s.
Agale, S.O., Iremiren, G.O., Ojeniyi, 1999. Effects of Plant Density and Mulching on the Performance of Late-Season Tomato (Lycopersicon esculentum) in Southern Nigeria. Journal of Agricultural Science, Cambridge, 133: 397-402.
Aksoy, U., 1999. Ekolojik Tarımdaki GeliĢmeler, Ekolojik Tarım Organizasyon Derneği, s. 30-35, Ġzmir.
Altieri, M.A., Farrell, J.G., Hecht, S.B., Liebman, M., Magdoff, F., Murphy, B., Norgaard, B., ve Sikor, T.O., 1989. Cover Cropping and Mulching. The science of Sustainable Agriculture. Westviev Press, 433 p.
Anonim, 2005. FAO Statistical Databates, Agriculture, Agriculture and Food. www.fao.org.
Anonim, 2009. Ġl Tarım Müdürlüğü Ġstatistik Verileri, Tokat.
Aybak, H. Ç., Kaygısız, H., 2004. Domates, Hasad Yayıncılık Ltd.ġti., 280 s.Ġstanbul Bordelon, B.P., Weller, S.C., 1997. Preplant Cover Crops Affect Weed and Vine
Growth in First-Year Vineyards. HortScience. 32: 6, 1040-1043.
Brandsater, L.O., 2000. Screening Experiments and Potential Use of Cover Crops in Vegetable Production. 4 th European Weed Research Society Workshop on Physical Weed Control, Elspet, 20-22 March 26. The Netherlands.
Burki, H.M., G. Zehnder, 1994. Bilogical Control of Pigweeds, Amaranthus retroflexus, A. Powellii and A. Bouhonii in Europe. COST Action 816, Swiss Office of Education and Science- IIBC No: 982, 51p.
Creamer, N.G., Bennett, M.A., Stınner B.R., Cardina, J., Regnıer, E.E., 1996. Mechanisms of Weed Supression in Cover Crop-Based Production Systems. HortScience, 31 (3): 410-413.
Derke, E. C., Dehwe, H. W., Schönbeck, E., Weber, A., 1994. Crop Production and Crop Protection. Elsevier, Amsterdam, NL., 808 p.
Dhima, K.V., Vasilakoglou, I.B., Eleftherohorinos, I.G., Lithourgidis, A.S., 2006a. Allelopathic Potential of Winter Cereal Cover Crop Mulches on Grass Weed Suppression and Sugarbeet Development. Crop Science, Vol.46, Issue 4, 1682- 1691 s.
Dhima, K.V., Vasilakoglou, I.B., Eleftherohorinos, I.G., Lithourgidis, A.S., 2006b. Allelopathic Potential of Winter Cereal Cover Crop Mulches on Grass Weed Suppression and Sugarbeet Development. Crop Science, Vol.46, Issue 1, 345- 352 s.
Dokuzlu, C., 2000. Gıda Kontrol Analizleri, Marmara Kitabevi Yayınları, Bursa
Enache, A.J., Ilnicki, R.D., 1990. Weed Control by Subterranean Clover Used as a Living Mulch. Weed Technology, Vol 4: 534-538.
Er, C, 2002. Organik Tarım Bir Lüks müdür, Türk Tarım, Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığı, Sayı: 145, S. 16-20, Ankara.
Harris, R.E., 1986. Cover Crops for Western Cape Orchards. Deciduous Fruit Grower. 36:9, 359-362.
Hiltbrunner, J. 2007. Legume cover crops as living mulches for winter wheat: components of biomass and the control of weeds. 26: 21-29.
KitiĢ, Y.E., Uygur, N., Kadıoglu, Ġ., Önelge, N., Uygur, S., Kolören, O., 2009. Çukurova Bölgesi Turunçgil Bahçelerinde Canlı ve Cansız Malç Uygulamalarının Entegre Yabancı Ot Kontrolü Açısından Değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi 113 s.
Kolören O., 2007. Örtücü Bitki Hint Hardalı (Brassica juncea (L.) Coss.)‟nın Allelopatik Etkisinin Belirlenmesi, Türkiye II.Bitki Koruma Kongresi Bildirileri, 2007, 137 s.
Kolören, O. ve Uygur, F.N., 2003. Research on Weed Control Using Some Cover Crops. 7th EWRS (European Weed Research Society) Mediterranean Symposium, 35-36 s.
Kolören, O. Ve Uygur, F.N., 2006. The Effect of Different Weed Control Methods in Citrus Orchard in Çukurova Region. Türkiye Herboloji Dergisi, Cilt 9, Say 1, 9- 16 s.
Kolören, O., 2004. Turunçgil Bahçelerinde Yabancı Otlar Ġle Mücadelede Örtücü Bitkilerin Kullanılma Olanaklarının AraĢtırılması. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi, Adana-2004, 173 s.
Luna, J., 1998. Multiple Impacts of Cover Crops in Farming Systems. http://ifs.orst.edu Matheis, H.A.S.M., Filho, R.V., 2005. Cover Crops and Natural Vegetation Mulch
Effect Achieved by Mechanical Management with Lateral Rotary Mower in Weed Population Dybamics in Citrus. Journal of Enviromental Science & Health, Part B – Pesticides, Food Contaminants & Agricultural Wastes, Vol. 40, Issue 1, 185-190 s.
Mennan, H., Ngouaıjo, M., IĢık, D., Köse, B., 2007. Farklı Örtücü Bitki Sistemlerinin Domates (Lycopersicon esculentum L.) ve Biber (Capsicum anım L.)‟de Yabancı Ot Mücadelesinde Kullanım Olanaklarının AraĢtırılması. Türkiye II. Bitki Koruma Kongresi Bildirileri, 154 s.
Moonen, A.C ve Barberi, P., 2004. Size and Composition of The Weed Seedbank After 7 Years of Different Cover-Crop-Maize management Systems. Weed Research, Vol. 44, Issue: 3, 163-177 s.
Odum, P., 1971. Fundamentals of Ecology. W.B. Saunders Company, 574 s.
Özer, Z., Kadıoğlu, Ġ., Önen, H., Tursun, N., 1998. Herboloji (Yabancı Ot Bilimi). GaziosmanpaĢa Üniversitesi, Ziraat Fakültesi yayınları
Pullaro, T.C., Marino, P.C., Jackson, D.M., Harrison, H.F., Keinath, P., 2006. Effect of Killed Cover Crop Mulch on Weeds, Weed Seeds, and Herbivores. Agriculture, Ecosytsems & Environment, Volume 115, Issue 1-4, 97 – 104 s.
Rice, E.L., 1984. Allelopathy. 2 nd ed. Academic Press, New York.
Sırma, M., Kadıoglu, Ġ., Yanar, Y., 1997. Tokat ili domates ekim alanlarında saptanan önemli yabancı ot türlerinin rastlanma sıklığı ve yoğunlukları. GaziosmanpaĢa Üniversitesi, Ziraat fak. Bitki Koruma Bölümü, Tokat.
Tepe, 1997. Türkiye‟de Tarım ve Tarım DıĢı Alanlarda Sorun Olan Yabancıotlar ve Mücadeleleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Yayınları No: 32, Ziraat Fakültesi Yayınları No: 18, 237 s.
43
Tüik,2007. Türkiye Ġstatistik Kurumu Verileri http://www.tuik.gov.tr.
Walsh, L.M. ve Beaton, J.D., 1973. Soil Testing and Plant Analysis. Soil Science of America Inc. Madison, Wisconsin, ABD, 784 s.
Williams II, M. M., Mortensen, D. A., Doran, J. W., 1998. Assessment of Weed and Crop Fitness in Cover Crop Residues for Integrated Weed Management. Weed Science, 46: 595-603.
Yağcıoğlu, A., 1993. Bitki Koruma Makinaları. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No: 58, Bornova, Ġzmir.
ÖZGEÇMĠġ
KiĢisel Bilgiler
Adı Soyadı : Yalçın KAYA Doğum Tarihi ve Yer : 15/ 01/ 1976 Turhal
Medeni Hali : Evli Yabancı Dili : Ġngilizce
Telefon : 0 542 3158361
e-mail : yalcinkaya229@gmail.com
Eğitim
ĠĢ Deneyimi
Yıl Yer Görev
1994 – 2001 Ġl Tarım Müdürlüğü BAYBURT Teknisyen
2001 – 2003 Kargı Ġlçe Tarım Müdürlüğü ÇORUM Mühendis
2003 – 2007 Ġl Tarım Müdürlüğü KIRIKKALE Mühendis
2007 - Toprak ve Su Kaynakları AraĢtırma Enstitüsü TOKAT Mühendis
Derece Eğitim Birimi Mezuniyet Tarihi
Yüksek Lisans GaziosmanpaĢa Üniversitesi
Lisans GaziosmanpaĢa Üniversitesi 2000
Lise Amasya Gökhöyük Ziraat Meslek Lisesi 1994