Stokların Değerlemes

Stoklar, işletmenin satmak, üretimde kullanmak veya tüketmek amacıyla edindiği ilk madde malzeme, yarı mamul, ticari mal, yan ürün, artık ve hurda gibi bir yıldan az bir sürede kullanılacak olan veya bir yıl içerisinde nakde çevrilebileceği düşünülen varlıklardan oluşur (Akdoğan, Sevilengül, 2000, 121). Buna göre, beyaz eşya ticareti yapan bir işletme tarafından satılmak üzere iktisap edilen dayanıklı tüketim malları gibi, ayakkabı üretiminde kullanılmak üzere stoklara alınan deri, kauçuk vb. ilk madde ve malzeme, bürolarda sarfedilmek üzere alınan kırtasiye malzemeleri vb. de stok kapsamına girmektedir ( Dağdemir, 2008).

Stoklar; Stoklara ilişkin Türkiye Muhasebe Standardı (TMS 2) ile açıklanmıştır. TMS 2’ de Stoklar; “İşin normal akışı içinde (olağan işletme faaliyetleri kapsamında)

satılmak için elde tutulan, satılmak üzere üretilmekte olan; ya da üretim sürecinde ya da hizmet sunumunda kullanılacak ilk madde ve malzemeler şeklinde bulunan varlıklardır” şeklinde tanımlanmıştır.

TMS 2 madde 8’ de stoklar hakkında “Stoklar, tekrar satılmak üzere satın alınan ticari malları kapsar. Örneğin perakendeci tarafından tekrar satılmak için satın alınan ve satışa hazır ticari mal, ya da tekrar satılmak üzere alınan satışa hazır arsa ve binalar ticari mal olarak stoklar kapsamında yer alır. Stoklar aynı zamanda işletme tarafından üretilen mamulleri ya da üretimde olan yarı mamulleri ve üretim sürecinde kullanılmak üzere bekleyen ilk madde ve malzemeleri de kapsar” bilgileri verilmiştir.

TMS 2’ de Stokların muhasebeleştirilmesi ile ilgili temel konu; stokların bir varlık olarak muhasebeleştirilmesinde, kullanılmasında ve elden çıkarılmasında gerçekleşen gelirler ile karşılaştırılacak olan ilgili maliyetin belirlenmesidir. Bu standart, stok maliyetlerinin, net gerçekleşebilir değere indirgemeyi de içererek, nasıl saptanacağını ve gidere dönüşeceğini açıklar. Standart ayrıca stok maliyetlerinin oluşumu, içeriği ile uygulanacak değerleme yöntemleri hakkında da bilgi verir.

Standarda göre stoklar, maliyet ve net gerçekleşebilir değerin düşük olanı ile değerlenir (TMS2: 9). Net gerçekleşebilir değer işin normal akışı içinde, tahmini satış fiyatından, tahmini tamamlanma maliyeti ve satışı gerçekleştirmek için gerekli tahmini satış giderleri toplamının, düşürülmesiyle elde edilen tutarı ifade etmektedir (TMS 2:6). Burada geçen Maliyet kavramı ise; bir varlığın elde edilmesine ödenen bedellerin gerçeğe uygun değerini ifade etmektedir (TMS38: 1).

Stokların maliyeti; tüm satın alma maliyetlerini, dönüştürme maliyetlerini ve stokların mevcut durumuna ve konumuna getirilmesi için katlanılan diğer maliyetleri içerir (TMS 2: 10).

Stokların satın Alma Maliyeti; satın alma fiyatı, ithalat vergileri ve diğer vergiler (firma tarafından vergi idaresinden iade alınabilecekler hariç) ve nakliye, yükleme boşaltma maliyetleri ile mamul, malzeme ve hizmetlerin elde edilmesiyle doğrudan bağlantısı kurulabilen diğer maliyetleri içerir. Ticari iskontolar ve benzeri diğer indirimler, satın alma maliyetinin belirlenmesinde indirim konusu yapılır ( TMS2: 11).

TMS’ ye göre, bir işletme stokları vadeli ödeme koşuluyla almış olabilir. Anlaşma, peşin alım fiyatı ile ödenen fiyat arasında bir fark olan finansman unsuru içerdiği takdirde, bu unsurlar finanse edildiği dönemde faiz gideri olarak muhasebeleştirilir. Diğer bir ifadeyle peşin alım fiyatı ile vadeli fiyat arasındaki fark finansman gideri sayıldığından standart gereği stok maliyetine yansıtılmayıp ilgili dönemin 780 Finansman Giderleri hesabına aktarılır.

Vade farkları, alıcı isletme tarafından alış bedelinden ayrıştırılarak finansman gideri olarak muhasebeleştirirken, satıcı işletme tarafından da benzer şekilde ayrıştırılarak TMS 18 Hasılat Standardı çerçevesinde gelir kaydedilmelidir (Demir, 2007, 34).

Stokların dönüştürme maliyetleri: Direkt işçilik giderleri gibi, üretimle doğrudan ilişkili maliyetleri kapsar. Bu maliyetler ayrıca ilk madde ve malzemenin mamule dönüştürülmesinde katlanılan sabit ve değişken genel üretim giderlerinden sistematik bir şekilde dağıtılan tutarları da içerir. Sabit genel üretim maliyetleri; amortisman, fabrika binası ve teçhizatının bakım onarım giderleri gibi, üretim miktarından bağımsız olarak nispeten sabit kalan dolaylı üretim maliyetleri ile fabrikanın yönetim ve idaresi ile ilgili maliyetlerdir. Şeklinde açıklanmıştır (TMS2: 12).

TMS 2 kural olarak normal maliyet yöntemini benimsemiştir. Sabit genel üretim giderlerinin yüklenmesine esas alınacak kapasite "normal kapasite" dir (Boyar, Güngörmüş, 2006, 85). Normal kapasite, planlanan bakım-onarım çalışmalarından kaynaklanacak kapasite düşüklüğü de dikkate alınarak, normal koşullarda bir veya birkaç dönem veya sezonda elde edilmesi beklenen ortalama üretim miktarıdır. Dağıtılmayan genel üretim giderleri, gerçekleştiği dönemde gider olarak kaydedilerek sonuç hesaplarına alınır (Mutlu, 2007).

Normal maliyet yöntemi; direkt ilk madde malzeme, direkt işçilik ve değişken genel üretim giderlerinin tamamını sabit genel üretim giderlerinin ise kullanılan kapasiteye düşen bölümünü üretim maliyetlerine yükleyen yöntemdir. Normal maliyet yönteminde boş kalan kapasite veya kapasitenin aşılan kısmına düşen sabit genel üretim giderleri kapasite sapması adıyla anılarak, kayıtlar denkleştirilir (Büyükmirza, 2008, 500).

Değişken genel üretim giderleri, endirekt (dolaylı) malzeme ve endirekt (dolaylı) işçilik gibi, üretim miktarı ile birlikte doğru orantılı olarak değişen dolaylı üretim maliyetleridir ( TMS2: 12).

Diğer maliyetler, ancak stokları mevcut konum ve duruma getirdikleri ölçüde stok maliyetine dahil edilirler (TMS2: 15). Örneğin özel bir siparişin yerine getirilmesi için yapılan ürün geliştirme giderleri, üretim maliyetine verilebilir (Akdoğan, Sevilengül, 2000, 124).

Diğer taraftan, normalin üzerinde gerçekleşen ilk madde ve malzeme kullanımları (fire ve kayıplar), işçilik ve diğer üretim maliyetleri, sonraki üretim aşaması için zorunlu olanlar haricindeki depolama masrafları, stokların mevcut duruma getirilmesinde katkısı olmayan genel yönetim giderleri ve satış giderleri ise stokların maliyetine alınmayacak ve gerçekleştikleri dönemde doğrudan gider olarak kaydedilecektir (Dağdemir, 2008).