SOVYET RUSYA VE A.B.D’ NİN KORE POLİTİKAS

A.B.D Ġkinci Dünya SavaĢından sonra S.S.C.B‟ ye ve komünizm tehdidine karĢı daraltma politikası izlemiĢti. Marshall Planı, Avrupa‟yı ekonomik ve sosyal yönden güçlendirirken, NATO‟ da S.S.C.B yayılmacılığına karĢı askeri bir engel teĢkil etmiĢti. YaĢanan bu geliĢmelere bağlı olarak S.S.C.B sıcak bir savaĢı tercih etmemiĢti. Ancak içine de kapanmamıĢtı, Batı yerine Asya‟ya yönelmiĢti ve belki de Amerika‟nın beklemediği bir bölgeden baĢlayarak harekete geçmiĢti. Heralde A.B.D, Sovyet Rusya‟nın düĢük bir ihtimalde olsa ya doğrudan kendisine saldıracağını ve ya Batı Avrupa‟yı iĢgale baĢlayacağını düĢünmekteydi. Fakat Sovyet Rusya‟nın hamlelerine baktığımızda ileriye dönük olduğunu gördüğümüz adımlar attığını görmekteyiz.

S.S.C.B ve Kuzey Kore, Güney Kore‟ye yapılacak bir saldırıda, A.B.D‟den sıcak çatıĢma tarzında bir tepki gelebileceğini beklemiyorlardı. 1949 Martında A.B.D‟nin Pasifik Kuvvetleri Komutanı General Mac Arthur bir gazeteye verdiği demeçte, Kore‟yi A.B.D savunma alanı dıĢında tutmuĢtu. Ayrıca bununla da yetinmeyerek, Asya kıtası ana toprakları üzerinde bulunan bölgeleri güvence altına

almak gibi bir niyetlerinin olmadığını özellikle vurgulamıĢtı63.

A.B.D, Kore Yarımadası‟nı boĢaltırken, Güney Kore‟ye ancak polis fonksiyonu üstlenebilecek donatım ve teçhizata sahip bir ordu bırakmıĢtı. S.S.C.B ise, Kuzey Kore Ordusu‟nu teĢkilatlandırmıĢ ve kendi emrine tabi bir hale koyduktan

sonra Kore‟den ayrılmıĢtı64.

63 _{Henry Kissinger, Diplomasi, Çev.Ġbrahim H.Kurt, 5.Baskı, Türkiye ĠĢ Bankası Kültür Yayınları,}

Ġstanbul, 2006, s. 457.

Kuzey Korelileri destekleyen S.S.C.B‟ nin amacı, Kore‟nin bütününü komünistleĢtirerek hakimiyeti altına almak, Ġkinci Dünya savaĢından yenik çıkmıĢ ve henüz zayıf olan Japonya‟ya yaklaĢarak orada kontrolü sağlamak ve Japonya‟yı kendi tarafına çekmekti. Japon tehdidini S.S.C.B ve Çin‟den uzak tutabilmek için Kore‟yi, bir ileri karakol olarak kullanmak ve komünizm hareketini daha da canlandırmak ve yaymak istiyordu. S.S.C.B‟ nin hedefi, daha fazla toprak ve nüfusa sahip uydu devletleri kontrolü altına alarak hakimiyet alanını geniĢletmek. ABD‟nin hedefi ise Sovyet Rusya yayılmasının önüne geçmek ve tek güç olarak kalmaktı.

SSCB‟nin Kuzey Kore‟yi savaĢa hazırlamasını, Krusçev ( Sovyet devlet adamı ve Sovyetler Birliği Komünist Partisi birinci sekreteri ) Ģu Ģekilde anlatmaktadır; ”Kuzey Koreliler, Syngman Rhee‟nin çizmesi altında bulunan kardeĢlerine yardım elini uzatmak istiyordu. Stalin, bu konu üzerinde iyice düĢünmesi bazı hesaplarını yapması ve somut bir planla dönmesi için Kim Ġl Sung‟u ikna etti. Kim, ülkesine döndü ve bütün hazırlıklarını tamamladıktan sonra, yeniden Moskova‟ya geldi. Stalin‟e baĢarıya ulaĢacağından kesinlikle emin olduğunu söyledi. Stalin‟in bir takım Ģüphelerinin olduğunu hatırlıyorum. Amerikalıların bu iĢe karıĢmasından çekiniyordu. Ama biz savaĢ sürdüğü takdirde, Kim Ġl Sung‟un savaĢı tez kazanacağına emindik. Zaten ABD‟nin müdahalesinin önlenebileceğini düĢünmeye yatkındık. Mao Çe Tung‟da olumlu cevap verdi. Kim Ġl Sung‟un teklifini onaylayarak bu savaĢın Kore halkının kendi kendisine karar vermesi gereken bir sorun olması nedeniyle, ABD‟nin müdahale etmeyeceği görüĢünü ileri sürdü. Kim Ġl Sung bize Kore‟de yaĢama Ģartlarını anlattı ve Güney Kore hakkında pek çekici Ģeyler sıraladı. Pirinç yetiĢtirmeye çok elveriĢli bereketli topraklar, uygun bir iklim, zengin bir balıkçılık endüstrisi ve daha baĢkaları. Güney ve Kuzey Kore‟nin birleĢmesinden, Kore‟nin bir bütün olarak yararlanacağını söyledi. Kore, sanayi için gereken besin maddelerini de güneyde bol olan balık, pirinç ve diğer tarım ürünlerinden elde edebilirdi. Kim Ġl Sung‟a baĢarılar diledik ve bütün Kuzey Koreli liderler için kadeh kaldırdık, mücadelelerini kazanacakları günü beklediğimizi belirttik. Zaten bir süreden beri Kuzey Kore‟ye silah vermekteydik. Gerekli miktarda tank, top, tüfek, otomatik tabanca, istihkam araçları ve uçaksavar silahları almaları

gerektiği açıkça ortadaydı. Hava kuvvetlerimize bağlı uçaklar da Pyongyang‟ın

bombalanmasında kullanılacak ve dolayısıyla Kuzey Kore‟de üsleneceklerdi65.

25 Haziran 1950‟de Güney Kore‟ye saldırı baĢladığı zaman, BM tam bir baskına uğramıĢtı. 1949 yılı Ocak ayında fikri sorulan General Mac Arthur: “Amerikan hükümeti tarafından yetiĢtirilmiĢ olan Güney Koreli birlikler, halihazır durumlarıyla yalnız dahili asayiĢi temin edebilir. Kuzeyden gelebilecek bir istila tehlikesine karĢı koymaları bahis mevzu olamaz.” diyerek tehlikeyi iĢaret ettikten sonra Ģunları ilave etti: “Kore‟de bulunan ABD askerlerinin, dahili asayiĢi temin için Korelileri yetiĢtirmek olan Ģimdiki vazifesi, tamamlanmak üzeredir; askerlerimiz buradan çekilebilir. Bu raporun verildiği sırada ABD DıĢiĢleri Bakanlığı Uzakdoğu uzmanları NSC-8/2 olarak numaralandırılan yeni bir siyaset projesini hazırlıyorlardı. Bu projede General Mac Arthur‟un tavsiyeleri tahrif edilmiĢti. Güney Korelilerin hazırlık derecesinin iyi olduğu ve ABD‟nin Kore‟den tamamen çekilmesi lazım geldiğini söylediği zikrediliyordu. Fakat Mac Arthur‟un, Güneylilerin Kuzeyden gelebilecek bir saldırıya karĢı koyamayacakları yolundaki ihtarından hiç

bahsedilmiyordu66.

YaĢanan olaylara dıĢarıdan bir bakıĢla baktığımızda Kuzey Kore ve Güney Kore dıĢ mihrakların etkisiyle birbirlerine karĢı cephe almıĢken dıĢ mihraklar diyeceğimiz A.B.D ve Sovyet Rusya, Kore üzerinden kendi politikalarını yaymaya ve birbirlerine Kore üzerinden üstünlük sağlamaya çalıĢmaktaydı.

65 _{Ali Denizli, Kore Harbinde Türk Tugayları, Genelkurmay Basımevi, Ankara, 1994, s. 22-23.} 66 _{Denizli, a.g.e., s. 23-24.}

3. KORE SAVAŞININ BAŞLAMASI VE BİRLEŞMİŞ MİLLETLERİN