Sonuçlar ve TartıĢma

Bu çalıĢma 7. sınıf matematik dersi yüzdeler ve faiz konusunun GME yaklaĢımı ile öğretiminin öğrencilerin baĢarı ve tutumlarına etkisi ile GME yaklaĢımından yararlanarak ders iĢlenmesi konusunda öğrenci görüĢlerini belirlemeye yönelik olarak yapılmıĢtır. Yapılan çalıĢma sonunda aĢağıdaki sonuçlar elde edilmiĢtir.

Uygulamanın baĢında deney ve kontrol gruplarına uygulanan baĢarı ve tutum ön-test sonuçları analiz edilmiĢ ve yapılan analizler sonucunda iki grup arasında baĢarı ve tutum puanları açısından anlamlı bir fark olmadığı görülmüĢtür. Ayrıca iki grubun ön-test baĢarı ortalamaları kıyaslandığında ortalamaların yakın olduğu görülmüĢtür. Benzer Ģekilde iki grubun tutum ön-testi ortalamaları da çok yakındır. Bu durumda grupların uygulama öncesinde baĢarı ve tutum testi açısından denk olduğu sonucuna varılmıĢtır. Yani deney (7/A) ve kontrol (7/B) grupları denktir diyebiliriz.

Deney grubunda bulunan öğrencilerin ön-test ve son-testleri arasında baĢarı puanları açısından anlamlı bir fark var mıdır? Sorusunu yanıtlamak için yapılan analizler sonucunda da ön-test ve son-test puanları arasında anlamlı bir fark olduğu görülmüĢtür. Dolayısıyla deney grubunda uygulanan GME temelli eğitimin etkili olduğu sonucuna varılabilir. Bu sonuçlar Ersoy (2013), Altaylı (2012), Üzel (2007), Demirdöğen (2007), Çakır (2011), Ünal (2008), Bıldırcın (2012) ve Özdemir (2008)‟in yaptıkları araĢtırmaların sonuçları ile paralellik göstermektedir.

Kontrol grubunda bulunan öğrencilerin ön-test ve son-testleri arasında baĢarı puanları açısından anlamlı bir fark var mıdır? Sorusuna yanıt bulmak amacıyla yapılan analizler sonucunda kontrol grubunun ön-test ve son-testleri arasında anlamlı bir fark

olduğu görülmüĢtür. Deney gurubundaki farkın daha belirgin ve ortalamanın da daha yüksek olduğu görülmektedir. Bu durumda kontrol grubunda uygulanan mevcut programdaki yöntemin etkisinin, deney grubunda uygulanan GME‟ye göre etkisinin daha sınırlı olduğunu söyleyebiliriz.

Deney grubunda bulunan öğrencilerin ön-test ve son-testleri arasında tutum puanları açısından anlamlı bir fark var mıdır? Sorusunu yanıtlamak için yapılan analizler sonucunda ön-test ve son-test tutum puanları arasında anlamlı fark bulunmuĢtur. Kontrol grubunda bulunan öğrencilerin ön-test ve son-testleri arasında tutum puanları açısından anlamlı bir fark var mıdır? Sorusunu yanıtlamak için yapılan analizler sonucunda ise ön-test ve son-test tutum puanları arasında anlamlı fark bulunamamıĢtır. Yani kontrol grubunda mevcut programa uygun olarak verilen eğitim öğrencilerin matematiğe yönelik tutumlarında önemli bir artıĢ sağlayamamıĢtır.

Deney ve kontrol gruplarının son-testleri karĢılaĢtırıldığında ise hem baĢarı hem de tutum testlerinde puan ortalamalarının deney grubunda yüksek çıktığı ve elde edilen veriler ıĢığında deney ve kontrol gruplarının son-test baĢarı ve tutum testleri açısından anlamlı bir Ģekilde deney grubu lehine faklı olduğu görülmüĢtür. Akyüz (2010), Ersoy (2013), Özdemir (2008), Çakır (2011) yaptıkları araĢtırmalarda GME‟nin uygulandığı grup lehine anlamlı sonuç elde etmiĢlerdir. Bununla birlikte Can (2012) ise yaptığı araĢtırmada uygulama sonrası baĢarı testinden elde edilen veriler analiz edilmiĢ ve analizlerden elde edilen bulgulara göre deney ve kontrol gruplarının son test baĢarı puanları arasında deney grubu lehine anlamlı bir farklılığın olmadığı görülmüĢtür. Faiz ile ilgili olarak yapılan bu araĢtırmaya hem uygulamalar hem de analizlerde kullanılan yöntemler bakımından çok benzeyen Can (2012)‟ nin yaptığı araĢtırmada böyle bir sonucun çıkmasına, araĢtırmanın uygulandığı sınıf seviyesinin ilköğretim 3. Sınıf olması ve öğrencilerin algı düzeylerinin düĢük olması gerekçe olarak gösterilebilir.

Çakır (2011), Özdemir (2008), Demirdöğen (2007), Üzel (2007) ve Ersoy (2013), tarafından yapılan araĢtırmalarda GME yönteminin mevcut programdaki öğretim yöntemine göre öğrenci baĢarısını daha fazla arttırdığı ve öğrencilerin tutumlarını da daha olumlu etkilediği görülmüĢtür. Bu sonuçlar 7. Sınıf yüzde ve faiz

konusu ile ilgili olarak yapılan bu araĢtırmanın sonuçlarını destekler niteliktedir. Bunların yanında Ünal (2008)‟ in yaptığı çalıĢmada çarpma ile ilgili sonuçlarda bu araĢtırmada olduğu gibi GME yöntemiyle eğitim yapılan grubun daha baĢarılı olduğu görülmüĢtür. Bölme ile ilgili kısmında ise deney ve kontrol grubunun baĢarıları arasında anlamlı bir fark bulunamamıĢtır. Ünal (2008) bölme ile ilgili çalıĢmadaki bu sonucun genel nedeni olarak öğrencilerin geçmiĢ yıllarda okudukları okul ve yaĢadıkları öğrenme deneyimlerini göstermiĢtir. ÇalıĢmanın uygulandığı 7.sınıfların geleneksel yaklaĢımla eğitimin yapılmıĢ olması nedeniyle öğrencilerin çözümü öğretmenden beklemeleri de böyle bir sonucun elde edilmesinde etkili olduğu belirtilmiĢtir. Ayrıca Bıldırcın (2012)‟ nin yaptığı araĢtırmada grupların tutum testlerinin ön test ve son testleri arasında anlamlı fark olmadığı sonucuna ulaĢılmıĢtır. Yapılan çalıĢmada deney ve kontrol gruplarının son test tutum puan ortalamalarına bakıldığında deney grubu ortalamalarının daha yüksek olmasına rağmen p değeri 0,05 ten büyük çıktığından deney grubu lehine anlamlı bir sonuç olmadığı belirtilmiĢtir.

Deney ve kontrol gruplarında kalıcılık testi puanları açısından anlamlı bir fark var mıdır? Amacına yönelik olarak veriler analiz edildiğinde deney ve kontrol grubu öğrencilerin kalıcılık testi ortalamaları arasında deney grubu lehine anlamlı bir fark bulunmuĢtur. Bu durumda her iki gruptaki öğretim yöntemi öğrencilerin baĢarılarını arttırmıĢtır. Ayrıca deney grubunun ortalamalarının kontrol grubununkinden daha yüksek olduğu görülmektedir. Dolayısıyla deney grubuna uygulanan GME yaklaĢımının daha etkili olduğunu söyleyebiliriz. Demirdöğen (2007), Üzel (2007) ve Can (2012) yaptıkları araĢtırmada GME‟nin kalıcılığı ile ilgili bu araĢtırmayla benzer sonuçlar elde etmiĢ ve GME‟ nin etkili olduğu sonucuna varmıĢlardır.

Deney grubuna uygulanan görüĢ formunun sonuçlarına bakıldığında ise öğrencilerin genel olarak GME yöntemini sevdiği, eğlenerek ders iĢlediği, GME yönteminin matematiğe yönelik korkularını azalttığı, bu yöntemle ders iĢlemeyi istedikleri görülmüĢtür. Gruplarla ders iĢlenmesinin de öğrencilerin öğrenmelerini kolaylaĢtırdığı ve iĢbirliğini arttırdığı görülmüĢtür. Bunun yanında az da olsa GME yöntemi ile ilgili olumsuz görüĢ bildiren öğrencilerin de olduğu görülmüĢtür. Ancak bu Ģikâyetlerin GME‟nin iĢlevselliğine değil uygulama tarzıyla alakalı olduğu söylenebilir.

Bir öğrenci bulunduğu gruptan memnun olmadığını belirtirken iki öğrenci de uygulama esnasında gürültü olmasından bahsetmiĢtir. Uygulama esnasında zaman zaman gürültü sorunu ortaya çıkmıĢ ancak öğretmenin yerinde müdahaleleri ile tartıĢmanın baĢka yöne sapması engellenmiĢtir.

Uygulama sonrası yapılan görüĢme formunda öğrencilerin çoğunun, tahtaya pek kalkmayan, derse pek katılmayan arkadaĢlarının bile derse katıldığını belirtmesi, tekrar yapılmamasına rağmen öğrencilerin öğrendikleri bilgileri muhafaza etmeleri, birçok öğrencinin çalıĢma yapraklarında orantı yoluyla ve zihinden iĢlemlerle soruları hızlı çözdüğünün görülmesi GME yönteminin etkili olduğunu göstermektedir. Fauzan (2002)‟nin yaptığı araĢtırmada da GME‟nin etkili olduğu sonucuna varılmıĢtır. Deney ve kontrol grupları gözlemlenmiĢ ve öğrencilerin GME yaklaĢımını sevdikleri, bu yöntemin faydalı olacağını inandıkları görülmüĢtür.

Yurt içi ve yurt dıĢında GME ile ilgili yapılan araĢtırmalar incelendiğinde birçoğunun sonuçlarının bu araĢtırmayı destekler nitelikte olduğu görülmektedir. Genel olarak GME yönteminin öğrencilerin baĢarılarını arttırdığı, matematiğe yönelik tutumlarını pozitif etkilediği, bilgilerin kalıcılığını da arttırdığı söylenebilir. Akyüz (2010), Ersoy (2013), Altaylı (2012), Üzel (2007), Demirdöğen (2007), Çakır (2011), Ünal (2008), Bıldırcın (2012) ve Özdemir (2008)‟ de bu sonuca ulaĢılmıĢtır. Yapılan araĢtırmaların çoğunun (Üzel, 2007); (Bıldırcın, 2012); (Çakır, 2011) ve (Özdemir, 2008)‟ de olduğu gibi 1.kademe düzeyinde olduğu; ancak (Akyüz, 2010)‟ de olduğu gibi 2. kademe ve üniversite düzeyinde yapılan araĢtırmaların da olduğu görülmektedir.