Araştırmadan elde edilen sonuçları aşağıdaki şekilde özetleyebiliriz:
Horozibiği (Amaranthus retroflexus L.) tohumlarının çimlenme sıcaklıkları minimum 7–10 °C, optimum 20–30 °C ve maksimum 43–45 °C (45 °C’de çimlenme olmamıştır) olarak tespit edilmiştir. Farklı sıcaklıklarda elde edilen çimlenme yüzdelerine bakıldığında 35 ve 40 °C diğer tüm sıcaklıklardan istatistiki olarak farklı bulunmuştur. Çimlenme sıcaklık dereceleri söz konusu yabancı otun sıcak iklim bölgelerine adapte olduğunu açıklamaktadır. Horozibiği tohumlarında en yüksek çimlenme tarla kapasitesinin % 75’i oranında nem içeren topraklarda gerçekleştiği tespit edilmiştir. Bu sonuç bitkinin daha çok nemli alanlarda yoğunlaştığını göstermektedir. Horozibiği tohumlarında takriben % 55 oranında dormansi saptanmış ve tohum kabuğunun mekanik olarak aşındırma işlemi ile çimlenme % 99 seviyesine ulaşmıştır. Bu da horozibiği tohumlarındaki dormansinin büyük ölçüde tohum kabuğunun sertliğinden ileri geldiğini göstermektedir.
Sirken (Chenopodium album L) tohumlarının çimlenme sıcaklıkları minimum 0-2 °C, optimum 15-25 °C ve maksimum 40 °C olarak tespit edilmiştir. Farklı sıcaklık dereceleri arasındaki fark istatistiki olarak önemsiz bulunmuştur. Çimlenme sıcaklık dereceleri söz konusu yabancı otun ılıman iklim bölgelerine adapte olduğunu göstermektedir. Sirken tohumlarında en yüksek çimlenme oranı tarla kapasitesinin % 75’i oranında nem içeren topraklarda gerçekleştiği saptanmıştır. Bu sonuç bitkinin nemli iklim bölgelerinde yaygın olduğunu göstermektedir. Dormant tohumlarda optimum çimlenme sıcaklığında maksimum % 5.5 oranında çimlenme olmuştur. Bu sonuç sirken tohumlarının yüksek oranda dormansiye sahip olduğunu göstermektedir. Dormansi kırma çalışmalarında 72 saat durgun suda bekletme işlemi ile çimlenme % 10.66, tohum kabuğunun mekanik aşındırılması ile % 13.33 seviyesine ulaşmıştır. Her iki uygulama sirken tohumlarının çimlenme oranını artırmış ancak dormansiyi tamamen ortadan kaldıramamıştır. Bu bulgular bize sirken tohumlarındaki dormansinin büyük ölçüde tohum kabuğunun sertliğinden ileri geldiğini göstermektedir.
Meyvesiz deve dikeni (Alhagi camelorum Fisch.) tohumlarının çimlenme sıcaklıkları minimum 7–10 °C, optimum 25–40°C ve maksimum 40–43 °C (43 °C’de çimlenme olmamıştır) olarak tespit edilmiştir. Farklı sıcaklıklarda elde edilen çimlenme yüzdelerine bakıldığında 25 ve 35 °C’lar diğer tüm sıcaklıklardan istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Meyveli deve dikeni tohumlarında ise hiçbir sıcaklık derecesinde çimlenme görülmemiştir. Çimlenme sıcaklık dereceleri söz konusu yabancı otun sıcak iklim bölgelerine adapte olduğunu göstermektedir. Meyvesiz deve dikeni tohumlarında en yüksek çimlenme oranı tarla kapasitesinin % 75’i, meyveli tohumlarda ise % 50-75’i oranında nem içeren topraklarda gerçekleştiği saptanmıştır. Bu da söz konusu yabancı otun kserofit özellikte bir bitki olduğunu göstermektedir. Çimlendirme denemeleri sonucunda deve dikeni tohumlarının kuvvetli dormansiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Tohum kabuğunun mekanik olarak aşındırma işlemi ile deve dikeni tohumlarında çimlenme % 25.33 seviyesine ulaşmış ancak bu uygulamanın tohumlardaki dormansiyi tamamen ortadan kaldırmadığı tespit edilmiştir. Bulgular deve dikeni tohumlarında görülen dormansinin tohum kabuğundan ve iç etkenlerden ileri geldiğini göstermektedir. Ayrıca deve dikeni tohumlarını saran meyve çimlenmeyi engelleyen bazı inhibitör maddeler içermekte ve ayrıca tohum içine su ve okijenin girişini zorlaştırmaktadır.
Yapışkanot (Galium aparine L.) tohumlarının çimlenme sıcaklıkları minimum 0–2 °C, optimum 5–25 °C ve maksimum 25–30 °C (30 °C’de çimlenme olamamıştır) olarak tespit edilmiştir. Farklı sıcaklıklarda elde edilen çimlenme yüzdelerine bakıldığında 5, 10, 15 ve 20 °C’ler diğer tüm sıcaklıklardan istatistiki olarak farklı bulunmuştur. Yapışkanot tohumlarında en yüksek çimlenme oranı tarla kapasitesinin % 75’i oranında nem içeren topraklarda gerçekleştiği saptanmıştır. Bu sonuç bitkinin suyu seven ve sulak alanlarda yoğunluk kazandığını göstermektedir. Yapışkanot tohumlarında yaklaşık % 8 oranında dormansi saptanmış ve 24 saat suda bekletme işlemi ile çimlenmenin % 97.33 seviyesine yükseldiği tespit edilmiştir.
Karahindiba (Taracaxum officinale Weber.) tohumlarının çimlenme sıcaklıkları minimum 0–2 °C, optimum 10–30 °C ve maksimum 40 °C olarak tespit edilmiştir. Farklı sıcaklıklarda elde edilen çimlenme yüzdelerine bakıldığında 10, 15, 20 ve 25 °C’ler diğer tüm sıcaklıklardan istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Çimlenme sıcaklık dereceleri söz konusu yabancı otun serin iklim bölgelerine adapte
olduğunu göstermektedir. Karahindiba tohumlarında en yüksek çimlenme oranı tarla kapasitesinin % 75’i oranında nem içeren topraklarda gerçekleştiği saptanmıştır. Bu sonuç bitkinin sulak alanlarda yoğunluk oluşturacağını göstermektedir. Karahindiba tohumlarında yaklaşık % 30 oranında dormansi saptanmış ve 24 saat suda yıkama işlemi ile çimlenmenin % 87 seviyesine yükseldiği tespit edilmiştir.
Bozot (Heliotropium eurapaeum L.) tohumlarının çimlenme sıcaklıkları minimum 20–35 °C, optimum 40 °C ve maksimum 40–43 °C (43 °C’de çimlenme olmamıştır) olarak tespit edilmiştir. Farklı sıcaklıklarda elde edilen çimlenme yüzdelerine bakıldığında 40 °C diğer tüm sıcaklıklardan istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Çimlenme sıcaklık dereceleri söz konusu yabancı otun sıcak iklim bölgelerine adapte olduğunu göstermektedir. Bozot tohumlarında en yüksek çimlenme oranı tarla kapasitesinin % 50-75’i oranında nem içeren topraklarda gerçekleştiği saptanıştır. Bu da söz konusu yabanacı otun kurak iklim bölgelerine adapte olduğunu göstermektedir. Çimlendirme denemeleri sonucunda bozot tohumlarının kuvvetli dormansiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Dormansi kırma çalışmaları sonucunda tohumların çimlenme oranlarında çok küçük artışlar olmuş ancak bu işlemler arasında istatistiki olarak bir fark bulunamamıştır.
Üzerlik (Peganum harmala L.) kurak bölgelere adapte bir bitki olup tohumlarının çimlenme sıcaklıkları minimum 7–10 C, optimum 20–30 °C ve maksimum 43–45 °C olarak tespit edilmiştir. Farklı sıcaklıklarda elde edilen çimlenme yüzdelerine bakıldığında 25 °C diğer tüm sıcaklıklardan istatistiki olarak farklı bulunmuştur. Çimlenme sıcaklık dereceleri söz konusu yabancı otun sıcak iklim bölgesine adapte olduğunu açıklamaktadır. Nitekim bu bulgular üzerlik bitkisinin Anadolu’nun Doğusunun yüksek bölgelerinde rastlanmamasını açıklamaktadır. Diğer taraftan toprağın tarla kapasitesinin % 50-75’inde en fazla çimlenme tespit edilmiştir. Bu da söz konusu yabancı otun kurak koşullara adapte olduğunu göstermektedir. Üzerlik tohumlarında takriben % 20–25 oranında dormansi saptanmış ve dormasi kırma çalışmalarıyla çimlenme oranı % 100’e çıkarılabilmiştir.