Enformasyon toplumunun sağladığı kazanımlardan yararlanabil- mek, siyasal açıklık ve demokrasinin geliştirilebilmesi, bilgi teknoloji- leri ve iletişim alt yapısının güçlendirilebilmesi, hizmetlerin toplumun tüm kesimleri arasında eşitlikçi paylaşımı, medyada çoğulcu oluştu- rulmasıyla demokratik bir iletişim düzeni ve iletişim özgürlüğünün gerçekleştirilebilmesi öncelikli olarak ulusal kamu politikaları eliyle gerçekleştirilen internet yönetim modelinin kurulmasıyla mümkün- dür. Türkiye’nin, yeni iletişim teknolojileriyle bileşen sektörleri yöne- tebilme ve bu alanda yenilik oluşturma kapasitesinden yararlanması ve yeni bir internet yönetim modelini harekete geçirmesi, üstelik daha fazla geç kalmadan, gerekmektedir. Önerilen model içerisinde, siyasal açıklık ve demokrasi ile birlikte değerlendirilmesi gereken boyutları da ikincil kılınmamalıdır. Geçmişte birbirinden farklı alanları düzenle- mek üzere oluşturulan Türkiye’nin özerk ve tarafsız düzenleyici otori- telerinin yanı sıra sivil toplum kuruluşları ve sektör katılımcılarının oluşturduğu bir platform işlevi görerek, Türkiye’nin bilgi toplumu kazanımlarından yararlanabilmesini sağlayacaktır.
Ulusal politikalar eliyle internet yönetimi ilişkisinin tartışılmasını ve bu bağlamda da alternatif bir model önerisi geliştirilmesini amaçla- yan bu çalışma içerisinde tartışıldığı gibi, iletişim teknolojileri ve yeni
medya alanında küresel güç merkezlerinde gerçekleştirilen internet mimarisi, gerçekte, alanda süre giden liberalleştirme programı ekse- ninde aslında güç eşitsizliğini yeniden üretmektedir. Kontrolsüz özgürlük, iletişim özgürlüğünün değil güç eşitsizliğinin temellerini atarak, gelişmekte olan ülkeleri iletişim kaynaklarının giderek yok edildiği ve ‘enformasyon oto yollarında’ terk edilmiş istasyonlara dönüşmesinin temellerini atmaktadır. Türkiye’nin ulusal kamu politi- kaları eliyle gerçekleştirilen internet yönetim modeline sahip olması, enformasyon ‘oto yollarında’ rekabetçi bir ülke modeli oluşturarak, bilgi toplumu kazanımlarından yararlanan bir ülke haline getirilme- sinde oldukça anlamlı bir işlev üstlenecektir. Buna rağmen, Türkiye’nin yeni medya ve iletişim teknolojileri alanında demokratik bir iletişim olanağını besleyen politikalarını üretmek bir yana giderek tarihin ancak karanlık sayfalarında kalması gereken sansür uygulamalarını bu kez yeni medya alanında yeniden canlandırmaya çalışması dikkat çekmektedir. Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurulu’nca “güvenli inter- net kullanımı” adı altında internet kullanıcılarının yine aynı kurum tarafından uygun görülen 4 filtrenin dışına çıkamamasına ilişkin uygulamasının 22 Ağustos 2011 tarihinde yürürlüğe girecek olması, Türkiye’de internetin devlet denetimine alınmasına yol açacaktır. Üstelik interneti devlet denetimine alma girişiminin olanaksız olduğu yine internetin olanakları ile harekete geçen Anonymous Hacker Grubu’nun Telekomünikasyon İletişim Daire Başkanlığı’nın internet sitesine saldırıları üzerine ortaya çıkmıştır. Her ne kadar yurtdışı kökenli hacker grubunun saldırıları, Türkiye’den “Ayyıldız TIM” isimli hacker grubu tarafından karşı saldırı ile geri çekilse de, Türkiye’de internetin demokratik bir iletişim düzeni adına kullanıl- ması ve demokratikleştirici etkilerinin düşünülmesi, enformasyon toplumu kazanımlarının toplumun geneline yaygınlaştırılması ve Türkiye’nin bir bütün olarak bilgi toplumuna dönüştürülmesi ise bütün bu tartışmalar, siber savaşlar arasında yine ikincil kalmıştır.
İnternetin demokratik bir iletişim düzeninin beslenmesi doğrultu- sunda kullanılması ise yine demokratik tartışma kanallarının harekete geçirilmesi ve belki de önce demokrasinin yeniden düşünülmesi ile başlayacaktır.
Kaynakça
Aister, Stephene (2005). “Ethical Regulation of the Internet: The Chalenges of Global Governance.” International Review of Administrative Sciences 7(1): 133-150.
Alkan, Mustafa ve Cafer Canbay (2009). “İnternet Alan Adları Yönetimi, Mevcut Sorunlar ve Çözüm Önerileri.” http://www.tk.gov.tr/. Erişim tarihi: 05.10.2009.
Barrett, Oliver Boyd (2006). “Cyberspace, Globalization and Empire.” Global
Media and Communication 2(1): 21-41.
Canpolat, Abdurrahman (2002). “3984’den 4756’ya: Radyo ve
Televizyonların Kuruluş ve Yayınları Hakkında Kanun’da Değişiklik Yapıldı.” RTÜK İletişim 5 (9): 18-29.
Christou, Geore ve Seamus Simpson (2007). “Gaining a Stake in Global Internet Governance: The EU, ICANN and Strategic Norm Manipulation.” European Journal of Communication 22 (2): 147- 164. Collins, Richard (2006). “Internet Governance in the UK.” Media Cultures
&Society 28(3): 337-358.
Cooke, Louis (2007). “Controling the Net: European Approaches to Content and Access Regulation.” Journal of Information Science 33(3): 360-376. Cuilenburg, Jan van (1999). “On Competition, Access and Diversity in Media,
Old and New: Some Remarks for Communications Policy in the Information Age.” New Media Society 1(2): 183-207.
Cuilenburg, Jan van ve Dennis McQuail (203). “Media Policy Paradigm Shifts: Towards a New Communications Policy Paradigm.” European
Journal of Communication 18(2):181- 207.
Czepek, Andrea ve Ulric Klinger (2010). “Media Pluralism Between Market Mechanism and Control: The German Divide”. http://www.ıjoc.org. Erişim tarihi: 07.10.2010
Çelebi, Aykut (2002). Avrupa: Halkların Siyasal Birliği. İstanbul: Metis Yayınları.
Dominguez, Jose Manuel Moreno ve David Montero (2009). “Europe as a Partner: New Spaces for Audiovisual Cooperation Between Latin America and the EU.” Global Media and Communication 5(1): 77-98.
European Parliament (2008). “European Parliament Resolution of 25 September2008 on Concentration and Pluralism in the media in the European Union 2007/2253/INI”. http://www.europarl.europa.eu/sides. Erişim tarihi:17.11.2011
Freeman, Christopher ve Luc Soete (2003). Yenilik İktisadı. Çev., Ergin Türkcan. Ankara: Tübitak Yayınları.
Fuchs, Christian (2010). “New Imperialism: Information and Media Imperialism? .” Global Media and Communication 6(1): 33-60.
Geray, Haluk (2002). İletişim ve Teknoloji: Uluslararası Birikim Düzeninde Yeni
Medya Politikaları. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Halpin, Edward ve Seamus Simpson (2002). “Between Self-Regulationand Intervention in the Networked Economy: The European Union and Internet Policy.” Journal of International Science 28(4): 285-296.
Harcourt, J. Alison (2003). “Europenazation as Convergence: The Regulation of Media Markets in the European Union.” The Politics of
Europenization. (der.) Kevin Featherstone ve Claudio M. Radaelli.
Oxford: Oxford University Press. 179-202.
DPT (206). “Bilgi Toplumu Stratejisi Eylem Planı”. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı Yayınları. http://www2.dsi.gov.tr/splan/ktmllite/files/uploads/pdf_
dosyalar/bilgi%20_toplumu_eylem_plani_iliskisi.pdf. Erişim tarihi:
02.11.2010.
EBU (2010). “EBU Comments on the European Commission’s Public Counsultation on its Reflection Document on Creative Content in a European Digital Single Market.” http://www.ebu.ch/registration/
policy2010/images/ebu_en.pdf. Erişim tarihi: 05.01.2010
DPT (2006). “Bilgi Toplumu Stratejisi.” http://www.sp.gov.tr/documents/BT_
Strateji_Belgesi.pdf. Erişim tarihi: 08.11.2010.
http://www.rtuk.org.tr. “6112 Sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun”. Erişim Tarihi: 17.06.2011
Humphreys, Peter (2002). “Europanization, Globalization and Policy Transfer in the European Union: The Case of Telecommunications.”
Convergence: The International Journal of Research into New Media Technologies. 8(3): 52 – 79.
Inaunen, Emil, vd. (2010). “Monastic Governance: Forgotten Prospects for Public Institutions.” The American Review of Public Administration 40(6): 631-653.
ITU (1999). Trends in Telecommunication Reform: Convergence and Regulation. Genova: ITU.
Jin, Yong Dal (2005). “The Telecom Crisis and Beyond.” Gazette: The
International Journal for Communication Studies 67(3): 289-304.
Kaymas, Serhat (2010a). “İletişim Teknolojileri Politikaları ve Türkiye: Küresel Medya Yönetimi Çağında Ulus Devlet.” http://www.kurgu.
anadolu.edu.tr/dosyalar/23.pdf. Erişim tarihi: 17.06.2011
Kaymas, Serhat (2010b). “Yeni Liberalizmin Hegemonya Uğrağı Olarak Enformasyon Toplumu Söylemi ve Gelişmekte Olan Ülkeler: Türkiye ve Bilgi Toplumu Siyasası.” Yakın Doğu Üniversitesi Sosyal Bilimler
Dergisi-NEU Journal of Social Sciences 3(2): 64-105.
Kejanlıoğlu, Beybin (2004). Türkiye’de Medyanın Dönüşümü. Ankara: İmge Yayınları.
Kleinwachter, Wolfgang (2004). “Beyond ICANN vs ITU: How Wsis Tries to Enter the New Territory of Internet Governance.” Gazzette: The
International Journal For Communication Studies 66(3-4): 233-251.
Kleinwatcher, Wolfgang (2000). “Icann as the “United Nations” of the Global Information Society?: The Long Road Towards Self Regulation of the Internet.” International Communication Gazette 62(6): 451-476.
Livingstone, Sonia, vd. (2007). “Citizens, Consumers and the citizen- consumer: Articulating the Citizen Interest in Media and Communications Regulation.” Discourse and Communication 1(1): 63-89.
Michalis, Maria (1999). “European Broadcasting and Telecoms: Towards a Convergent Regulatory Regime ?” European Journal of Communications 14(2): 147-171.
Picard, Victor (2007). “Neoliberal Visions and Revisions in Global Communications Policy From NWICO to WSIS.” Journal of
Pike, Robert ve Dwayne Winseck (2004). “The Politics of Global Media Reform, 1907 – 23.” Media, Culture and Society 26(5): 643-675.
Puppis, Manuel (2008). “National Media Regulation in the Era of Free Trade: The Role of Global Media Governance.” European Journal of
Communication 23(4): 405-424.
Schneider, Volker (1997). “Different Roads to the Information Society ? Comparing U.S and European Approaches from a Public Policy Perspective.” The Social Shaping of Information Superhighways. (der.) Herbert Kubicek, Robin Williams ve William H. Dutton. Frankfurt: Campus Verlag Press. 339-357.
Searves, Jan (2002). “The European Information Society: Much Ado About Nothing.” International Communication Gazette 64(5): 433-447. Shaiful, A.J.M Alam Bhuiyan (2008). “Peripheral View: Conceptualizing the
Information Society as a Postcolonial Subject.” The International
Communication Gazette 70(2): 99-116.
Simpson, Seamus (2005). “Telekomünikasyonda Pazarın Serbestleşmesi ve Avrupa Birliği Düzenleme Çerçevesinin Doğuşu: Yapısal Değişim ile Ulusal ve Avrupa Düzeyleri Arasındaki Etkileşim.” Avrupa Birliği ve
Türkiye’de İletişim Politikaları: Pazarın Düzenlenmesi, Erişim ve Çeşitlilik.
(der.) Mine Gencel Bek ve Deirdre Kevin. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi. 37 – 75.
Splichal, Slavko (2009). “New Media, Old Theories: Does the (National) Public Melt into the Air of Global Governance.” European Journal of
Communication 24(4): 391-405.
Sullivan, Lawrence ve Hertz, Ellen (2009). “The AT&T Antitrust Consent Decree: Should Congress Change the Rules.” http://www.law.berkeley.
edu/journals/btlj/articles/vol.5/Sullivan/html. Erişim tarihi: 17.05.2011
Taşdemir, Babacan (2010). “Bilgi Toplumu Söylemi: Türkiye 2006-2010 Bilgi Toplumu Stratejisinin Değerlendirilmesi.” Karaelmas 2009: Medya ve
Kültür. (der.) Nurçay Türkoğlu ve Sevilen Toprak Alayoğlu. İstanbul:
Urban Yayınevi. 299-317.
Törenli, Nurcan (2005). “Türkiye’de Telefon Haberleşmesi Alanında Yaşanan Dönüşüm: Neo Liberal Politikalar Eşliğinde Ulus Devletin Elinden Alınan Politika Araçları.” Kültür ve İletişim 8(1): 11-40.
Tshuma, Lawrence (2000). “Hierarchies and Goverment Versus Networks and Governance: Competing Regulatory Paradigms in Global Economic Regulation.” Social Legal Studies 9(1): 115-142.
Venturelli, Shalini (1998).Liberalizing the European Media: Politics, Regulation