Rozmarinik Asit Analizi

Çizelge 4. 3. Taze ve kuru reyhan genotiplerinin rosmarinik asit miktarları (mg/kg kuru bitki) Ortalama Standart sapma En düşük Değer En Yüksek Değer Mor (n=31) Taze 1542,89 2085,04 56,27 7832,53 Kuru 4743,68 1842,55 1311,55 8721,50 Yeşil (n=27) Taze 1570,23 2470,63 79,65 9383,53 Kuru 5251,09 3126,03 15,85 11236,10 Taze (n=57) 1581,75 2263,37 56,27 9383,53 Kuru (n=57) 4895,96 2450,76 15,86 11236,10

Aralık Değerleri Adet %

0-100 24 42.11 101-200 19 33.33 201-300 4 7.02 301-400 4 7.02 401-500 2 3.51 501-600 2 3.51 601-700 1 1.75 701-800 1 1.75 mg/kg 800, 600 400 200 0 AD ET 20 15 10 5 0

Kuru Reyhanlarda Sisorik Asit

Ortalama =168,57 Std. Sapma =160,86

N =57

Mor/taze reyhanların analiz sonuçları değerlendirildiğinde örneklere ait rozmarinik asit miktarının 0-8000 mg/kg bitki aralığında değiştiği görülmektedir (Şekil 4.7). Ayrıca bu değerlendirme sonucunda maksimum rozmarinik asit miktarının R-28 K klon nolu reyhana (7832,53 mg/kg bitki), minimum rozmarinik asit değerinin ise R-20 klon nolu reyhana (56,27 mg/kg bitki) ait olduğu belirlenmiştir (Çizelge 4.1). Hesaplamalar sonucunda mor/taze reyhanlarda rozmarinik asit ortalaması 1542,89±2085,04 mg/kg olarak bulunmuştur (Çizelge 4.3).

Aralık Adet % 0-1000 20 64.52 1001-2000 3 9.68 2001-3000 2 6.45 3001-4000 1 3.23 4001-5000 3 9.68 5001-6000 - - 6001-7000 1 3.23 7001-8000 1 3.23 mg/kg (Kuru Ağırlık) 8000 6000 4000 2000 0 AD ET 20 15 10 5 0

Mor/taze reyhanlarda rozmarinik asit

Ortalama =1542,89 Std. Sapma=2085,04

N =31

Mor/kuru reyhanların %25,81‟nin 3000-4000 mg/kg bitki arasında rozmarinik asit miktarına sahip olduğu görülmektedir (Şekil 4.8). Dağılım grafiğine incelendiğinde rozmarinik asidin normal bir dağılım gösterdiği belirlenmiştir. Yapılan analizler sonucunda Holy basil klon nolu reyhanın en yüksek rozmarinik asit miktarına (8721,50 mg/kg bitki), Fransa-M klon nolu reyhananın ise en düşük rozmarinik asit miktarına (1311,55 mg/kg bitki) sahip olduğu bulunmuştur (Çizelge 4.1). Ortalama rozmarinik asit miktarı ise 4743,69±1842,56 mg/ kg bitki olarak hesaplanmıştır (Çizelge 4.3).

Aralık Adet % 0-1000 - 1001-2000 1 _3.23 2001-3000 4 _12.90 3001-4000 8 _25.81 4001-5000 6 _19.35 5001-6000 5 _16.13 6001-7000 3 _9.68 7001-8000 1 _3.23 8001-9000 3 _9.68 9001-10000 - mg/kg 10000 8000 6000 4000 2000 0 AD ET 8 6 4 2 0

Mor/kuru reyhanlarda rosmarinik asit

Ortalama =4743,69 Std. Sapma=1842,55

N =31

Şekil 4.9‟daki yeşil/taze reyhanlara ait dağılım grafiğine bakıldığında rozmarinik asidin 0-10000 mg/kg bitki arasında değişim gösterdiği görülmektedir. Çizelge 4.1'deki rozmarinik asit miktarları incelendiğinde minimum rozmarinik asit miktarının Lime basil nolu klona (79,65 mg/kg bitki), maksimum rozmarinik asit miktarının ise İtalian basil nolu klona (9383,53 mg/kg bitki) ait olduğu görülmektedir (Çizelge 4.1). Yeşil/taze numunelerdeki rozmarinik asit ortalaması 1570,24±2470,63 mg/kg bitki olarak bulunmuştur (Çizelge 4.3).

Aralık Adet % 0-2000 19 _73.08 2001-4000 3 _11.54 4001-6000 2 _7.69 6001-8000 - _- 8001-10000 2 7.69 mg/kg (Kuru Ağırlık) 10000 8000 6000 4000 2000 0 AD ET 20 15 10 5 0

Yeşil/Taze Reyhanda Rozmarinik Asit

Ortalama =1570,24

Std.Sapma =2470,63 N =26

Şekil 4.10‟daki dağılım grafiği incelendiğinde yeşil/kuru reyhanlarda normal bir rozmarinik asit dağılımı gözlemlenmektedir. Yeşil/kuru reyhanlardaki rozmarinik asit miktarının 0-12000 mg/kg bitki arasında dağılım gösterdiği, % 29,63‟nün 2001-4000 mg/kg bitki arasında rozmarinik aside sahip olduğu belirlenmiştir. En yüksek rozmarinik asit miktarının 11236,10 mg/kg bitki olarak R-10 A klon nolu reyhana ait olduğu, en düşük rozmarinik asit miktarının ise 15,85 mg/kg bitki olarak R-23 A klon nolu reyhana ait olduğu tespit edilmiştir (Çizelge 4.1).

Aralık Adet % 0-2000 4 _15.38 2001-4000 8 _30.77 4001-6000 5 _19.23 6001-8000 5 _19.23 8001-10000 2 _7,69 10001-12000 2 _7.69

Aralık Değerler Adet %

0-1000 38 66.67 1001-2000 4 7.02 2001-3000 4 7.02 3001-4000 2 3.51 4001-5000 5 8.77 5001-6000 - - 6001-7000 1 1.75 7001-8000 1 1.75 8001-9000 1 1.75 9001-10000 1 1.75 12000 10000 8000 6000 4000 2000 0 AD ET 8 6 4 2 0

Yeşil/kuru reyhanlarda rozmarnik asit

Ortalama =5251,09 Std. Sapma =3126,03 N =26 mg/kg (Kuru Ağırlık) 10000,00 8000,00 6000,00 4000,00 2000,00 0,00 40 30 20 10 0

Taze Reyhanlarda Rozmarinik Asit

Ortalama =1581,75 Std. Sapma =2263,37

N =57

AD

ET

Şekil 4. 10. Yeşil/kuru reyhanlarda rozmarinik asit dağılımı

Taze reyhan türlerinde rozmarinik asit miktarı 0-10000 mg/kg arasında dağılım göstermiştir. R20 klon nolu bitkinin en düşük rozmarinik asit miktarına (56,27 mg/kg bitki), İtalyan basil klon nolu bitkinin ise en yüksek rozmarinik asit miktarına (9383,53 mg/kg bitki) sahip olduğu tespit edilmiştir. (Çizelge 4.1). Örneklerin % 66,67‟sinde rozmarinik asit miktarının 0-1000 mg/kg bitki arasında bir değere sahip olduğu saptanmıştır. Taze reyhanlarda rozmarinik asit ortalaması 1581,75±2263,38 mg/kg bitki olarak bulunmuştur (Şekil 4.11).

Şekil 4.12 incelendiğinde kuru reyhan türlerinde rozmarinik asit miktarının 0-12000 mg/kg bitki arasında normal bir dağılıma sahip olduğu ve 2001-6000 mg/kg bitki arasında yoğunlaştığı görülmektedir. Ortalama rozmarinik asit miktarı ise 4895,96±2450,77 mg/kg bitki olarak belirlenmiştir (Çizelge 4.3).

Aralık Değerler Adet %

0-1000 2 3.51 1001-2000 3 5.26 2001-3000 8 14.04 3001-4000 12 21.05 4001-5000 6 10.53 5001-6000 10 17.54 6001-7000 5 8.77 7001-8000 4 7.02 8001-9000 4 7.02 9001-10000 1 1.75 10001-11000 1 1.75 11001-12000 1 1.75 mg/kg 12000 10000 8000 6000 4000, 2000, 0 AD ET 12 10 8 6 4 2 0

Kuru Reyhanlarda Rozmarinik Asit

Ortalama =4895,96 Std. Sapma =2450,76

N =57

5. SONUÇ VE TARTIŞMA

Bu çalışmada; Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü araştırma ve uygulama alanında yetiştirilen 57 farklı reyhan genotipinin kuru ve taze herbalarında rozmarinik ve sisorik asit değişimi araştırılmıştır. Reyhan genotiplerinde bulunan sisorik asit ve rozmarinik asit miktarlarının kurutma sırasındaki değişimleri incelenmiştir.

Taze reyhan genotiplerinde bulunan rozmarinik asit miktarı türler arasında normal bir dağılım göstermezken (Şekil 4.11) kurutulan reyhan genotiplerinde bulunan rozmarinik asidin türler arasında normal bir dağılıma sahip olduğu (Şekil 4.12) görülmektedir. Kurutulmuş reyhanlarda maksimum rozmarinik asit miktarının yeşil renkli, Tokat yöresine ait R-10A nolu klona ait olduğu belirlenmiştir (11236,1 mg/kg bitki). Taze reyhanlarda İtalyan basil klon nolu bitkinin en yüksek rozmarinik asit miktarına (9383,53 mg/kg bitki) sahip olduğu ve en düşük rozmarinik asit miktarına sahip olan Antalya yöresine ait R20 klon nolu reyhan kuruduğunda rozmarinik asit miktarının yaklaşık yüz kat arttığı görülmüştür (56,85-5725,80 mg/kg bitki).

Reyhan ile ilgili daha önce yapılan çalışmalarda rozmarinik asidin reyhan genotiplerinde baskın fenolik bileşik olduğunu rapor etmektedirler (Javanmardi ve ark., 2002; Jayasinghe ve ark., 2003; Nguyen ve Niemeyer, 2008). Lamiaceae familyasının pekçok türünde (adaçayı, kekik, biberiye ve nane) ana fenolik bileşik olarak rosmarinik ait olduğu daha önceki çalışmalar belirtmektedirler (Fecka ve Turek, 2008; Kivilompolo ve Hyotylainen, 2007). Ayrıca, reyhan genotiplerinde rosmarinik asidin yanısıra ikinci baskın fenolik bileşiğin sisorik asit olduğunu Lee ve Scagel yaptığı çalışmalarında rapor etmişlerdir(2009).

Farklı lokalitelerden elde edilen kuru ve taze reyhanlarda fenolik asit içeriğinin değişimi incelenen bir çalışmada, taze reyhanda 307,3 mg/kg sisorik asit bulunmuşken aynı örneklerde 1386,2 mg/kg rozmarinik asit olduğunu tespit etmişlerdir (Lee ve Scagel, 2010)..

Kullanılan kuru reyhanlarda ise (9 adet) sisorik asidin 64,8-162,4 mg/kg bitki aralığında, rozmarinik asidin 114,3-1668,3 mg/kg bitki aralığında bir değere sahip olduğu görülmüştür (Lee ve Scagel, 2010).

Bu çalışmada, Lee ve Scagel‟in (2010) çalışmasına benzer şekilde kuruma esnasında sisorik asit miktarlarında düşüş gözlenirken, rozmarinik asit miktarlarının reyhan türlerinin genelinde arttığı gözlemlenmiştir.

Lee ve Scagel (2009) yaptıkları bir çalışmada, Kanada/Nampa ve Amerika Birleşik Devletlerinde marketlerden kolaylıkla temin edilebilen, bir tanesi Thai reyhanı olarak bilinen, diğeri ticari olarak kullanılan ve türü belli olmayan iki reyhan örneğini kullanmışlardır. Bu örneklerde rozmarinik asit ve sisorik asit miktarını tespit edip kendi aralarında karşılaştırma yapmışlardır. Taze olarak çalışılan reyhanlarda sisorik asit miktarına bakıldığında Thai reyhanında 885 mg/kg bitki, diğer reyhan örneğinde ise 518 mg/kg bitki olduğu tespit edilmiştir. Rozmarinik asit miktarı ise Thai reyhanında 1280 mg/kg bitki, diğer reyhanda 1120 mg/kg bitki olarak bulunmuştur.

Yapılan bu çalışmada verilerin değerlendirilmesi sonucunda taze örneklerde rozmarinik asit oranı 56,27-9383,53 mg/kg bitki arasında, kuru örneklerde ise 15,85-11236,10 mg/kg bitki arasında değiştiği görülmektedir. Taze reyhanlarda rozmarinik asit ortalaması 1581,75 mg/kg bitki iken kuruduğunda rozmarinik asit ortalaması 4895,96 mg/kg bitkiye yükselmiştir.

Taze ve kuru reyhan genotiplerinde bulunan sisorik asit miktarları incelendiğinde her ikisinde de normal bir dağılım gözlenmemektedir (Şekil 4.5 ve Şekil 4.6). Taze reyhan genotiplerinde sisorik asit miktarı 34,80-5704,52 mg/kg bitki arasında değişim gösterirken kuru reyhan genotiplerinde 21,50-716,25 mg/kg bitki arasında değişim gösterdiği belirlenmiştir. Sisorik asit ortalaması taze reyhanlarda 822,95 mg/kg bitki iken kuru reyhanlarda 168,57 mg/kg bitkiye düşmüştür. Taze reyhanlarda Holy basil klon nolu reyhanın en yüksek sisrorik asit miktarına (5704,52 mg/kg bitki) sahip olduğu tespit edilmiştir.

Antalya yöresine ait R20 klon nolu reyhan genotipinin en düşük sisorik asit miktarına sahip olduğu ve kuruduğunda sisorik asit miktarında yaklaşık dört kat arttığı gözlenmiştir (34,80-142,00 mg/kg).

Sonuçlar değerlendirildiğinde diğer çalışmalara paralel şekilde bu çalışma kapsamında kullanılan reyhan örneklerin çoğunda kuruma esnasında sisorik asidin azaldığı rozmarinik asidin ise arttığı gözlenmiştir. Fakat en yüksek ve en düşük değerlere bakıldığında bu çalışmada kullanılan reyhanlara ait rozmarinik ve sisorik asit aralığının çok geniş olduğu görülmektedir. Reyhan türlerinin çeşitliliğine ve lokalizasyonuna bağlı olarak böyle bir değişim meydana geldiği düşünülmektedir.

Yapılan farklı çalışmalarda sisorik asidin HIV-1 virüsünü inhibe ettiği ve bu virüse karşı koruyucu etki gösterdiği ortaya konulmuştur (Charvat ve ark., 2006). HIV virüsüne sahip insanlar bağışıklık sistemini destekletici olarak reyhanların taze formlarında sisorik asit miktarı yüksek olduğu için bu bitkileri taze olarak tüketmelidirler.

Rozmarinik asidin ise antiviral, antibakteriyel, antioksidan gibi biyolojik aktivitelere sahip olduğu tespit edilmiştir (Petersen ve Simmonds, 2003). Romarinik asidin bu özellikleri göz önüne alındığında bu gibi biyolojik rahatsızlığı olan kişilere, reyhanların kuru formlarında rozmarinik asit yüksek olduğundan reyhan bitkisini kuru halde tüketilmesi önerilmektedir.

KAYNAKLAR

Arts, I. C. W. ve Hollman, P. C. H., 2005. Polyphenols and disease risk in epidemiological.

Bais, H. P., Walker, T. S., Schweizer, H. P. ve Vivanco, J. M., 2002. Root specific elicitation and antimicrobial activity of rosmarinic acid in hairy root cultures of sweet basil (Ocimum basilicum L.). Plant Physiol. Biochem., 40 (11), 983-995. Capecka, E., Mareczek, A. ve Leja, M., 2005. Antioxidant activity of fresh and dry

herbs of some Lamiaceae species. Food Chemistry, 93, 223–226.

Christensen, L. P., Brandt, K., 2006. Acetylenes ve Psoralens In Plant Secondary Metabolites: Occurrence, Structure, and Role in the Human Diet; Crozier, A., Clifford, M. N., Ashihara, H., Eds.; Blackwell Publishing: Oxford, 147-163, U.K.

Crozier, A., Jaganath, I. B., Clifford, M. N., 2006. Phenols, polyphenols, and tannins: An overview. In A. Crozier, M. N. Clifford, & H. Ashihara (Eds.), Plantsecondary metabolites: Occurrence structure and role in the human diet, Oxford Blackwell Publishing, 1–24.

Darrah, H. H., 1980. The cultiVated basils; Buckeye Printing, Independence, MO. Davis, P. H., 1982. Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburg Univ.,Vol:7. Demiray, E. ve Tülek, Y., 2008. Domates Kurutma Teknolojisi ve Kurutma İşleminin Domatesteki Bazı Antioksidan Bileşiklere Etkisi. Gıda Teknolojileri Elektronik Dergisi, (3) 9-20.

Fecka, I., & Turek, S. (2008). Determination of polyphenolic compounds in commercial herbal drugs and spices from Lamiaceae: Thyme, wild thyme and sweet marjoram by chromatographic techniques. Food Chemistry, 108, 1039–1053 Gallagher, S. R., 1992. GUS Protocols: Using the GUS Gene as a Reporter of Gene

Expression, Academic Press, San Diego.

Gross, M., 2004. Flavonoids and cardiovascular disease. Pharmaceutical Biology, 42, 21–35.

Harborne, J. B. ve Simmonds, N. W., 1964. Biochemistry of Phenolic Compounds, Academic Press, 101, London.

Hase, K., Kasimu, R., Basnet, P., Kadota, S. ve Namba, T., 1997. Preventive effect of lithospermate B from Salvia miltiorrhiza on experimental hepatitis induced by carbon tetrachloride or D-galactosamine: lipopolysaccharide. Planta Med., 63, 22- 26.

Herrmann, K., ve Weaver, L. M., 1999. The shikimate pathway, Annu. Rev. Plant Physiol. Plant Mol. Biol., 50, 473-503.

Humphreys, J. M., ve Chapple, C., 2002. Rewriting the lignin road map, Curr. Opin. Plant Biol., 5, 224-229.

Jacks, T. J., ve Kircher, H. W., 1967, Fluorometric assay for hydrolytic activity of lipase using fatty acyl esters of 4-methylumbelliferone Anal.Biochem., 21, 279-285. Javanmardi, J., Khalighi, A., Kashi, A., Bais, H. P., & Vivanco, J. M. (2002). Chemical

characterization of basil (Ocimum basilicum L.) found in local accessions and used in traditional medicines in Iran. Journal of Agricultural and Food Chemistry, 50, 5878–5883.

Jayasinghe, C., Gotoh, N., Aoki, T., & Wada, S. (2003). Phenolics comparison and antioxidant activity of sweet basil (Ocimum basilicum L.). Journal of Agricultural and Food Chemistry, 51, 4442–4449

Kafkas, E., Bozdoğan, A., Burgut, A., Türemiş, N., Paydaş Kargı, S. ve Cabaroğlu, T., 2006. Bazı Üzümsü Meyvelerde Toplam Fenol ve Antosiyanin İçerikleri. II. Ulusal Üzümsü Meyveler Sempozyumu, Tokat, 309-312.

Kamata, K., Iizuka, T., Nagai, M. ve Kasuya, Y., 1993. Endothelium-dependent vasodilator effects of the extract from Salvia miltiorhizae Radix. A study on the identification of lithospermic acid B in the extracts. Gen. Pharmacol., 24, 977- 981.

Kamata, K., Noguchi, M. ve Nagai, M., 1994. Hypotensive effects of lithospermic acid B isolated from the extract of Salvia miltiorhiza Radix in the rat. Gen. Pharmacol., 25, 69-73.

Kaurinovic, B., Popovic, M., Vlaisavljevic S. ve Trivic S., 2011. Antioxidant Capacity of Ocimum basilicum L. and Origanum vulgare L. Extracts. Molecules, 16, 7401-7414.

Kelm, M. A., Nair, M. G., Strasburg, G. M. ve DeWitt, D. L., 2000. Antioxidant and cyclooxygenase inhibitory phenolic compounds from Ocimum sanctum Linn. Phytomedicine, 7 (1), 7-13.

Kivilompolo, M., & Hyotylainen, T. (2007). Comprehensive two-dimensional liquid chromatography in analysis of Lamiaceae herbs: Characterization and quantification of antioxidant phenolic acids. Journal of Chromatography A, 1145, 155–164.

Kohlmeirer, L., Simonsen, N. ve Mottus, K., 1995. Dietary modifiers of carcinogenesis. EnViron. Health Perspect., 103, 177– 184.

Koşar, M., Bozan, B., Temelli, F. ve Başer, K.H., 2002. Sumak (Rhus Corıarıa)‟in Fenolik Bileşikleri Ve Antioksidan Etkileri. Bitkisel İlaç Hammaddeleri Toplantısı, Bildiriler, Eskişehir, 14.

Kott, L. S., Fletcher, R. S., Slimmon, T. ve McAuley, C. Y., 2005. Heat stress reduces the accumulation of rosmarinic acid and the total antioxidant capacity in spearmint (Mentha spicata L), Journal of the Science of Food and Agriculture, 85, 2429-2436.

Lee, J. ve Scagel C. F., 2009. Chicoric acid found in basil (Ocimum basilicum L.) leaves. Food Chemistry, 115, 650-656.

Lee, J. ve Scagel C. F., 2010. Chicoric acid levels in commercial basil (Ocimum

basilicum) and Echinacea purpurea products. Journal Functional Foods, 2, 77-

84.

Lee, J., 2010. Caffeic acid derivatives in dried Lamiaceae and Echinacea purpurea products. Journal of Functional Foods, 2, 158–162.

Loughrin, J. H. ve Kasperbauer, M. J., 2001. Light reflected from colored mulches affects aroma and phenolic content of sweet basil (Ocimum basilicum L.) leaves. J. Agric. Food Chem., 49, 1331-1335.

Mazumder, A., Neamati, N., Sunder, S., Schulz, J., Pertz, H., Eich, E. ve Pommier, Y., 1997. Curcumin analogues with altered potenciesagainst HIV-1 integrase as probes for biochemical mechanisms of drug action. J. Med. Chem., 40, 3057- 3063.

Meyermans, H., Morreel, K., Lapierre, C., Pollet, B., De Bruyn, A., Busson, R., Herdewijn, P., Devreese, B., Van Beeumen, J., Marita, J. M., Ralph, J., Chen, C., Burggraeve, B., Van Montagu, M., Messens, E. ve Boerjan, W., 2000. Modifications in lignin and accumulation of phenolic glucosides in poplar xylem upon down-regulation of caffeoyl-coenzyme A O-methyltransferase, an enzyme involved in lignin biosynthesis. J. Biol. Chem., 275, 36899–36909.

Neuhouser, M. L., 2004. Dietary flavonoids and cancer risk: evidence from human population studies. Nutr. Cancer, 50, 1–7.

Neuhouser, M. L., 2004. Flavonoids and cancer prevention: what is the evidence in humans. Pharm. Biol., 42, 34–45.

Nguyen, P. M. ve Nıemeyer, E. D., 2008. Effects of Nitrogen Fertilization on the Phenolic Composition and Antioxidant Properties of Basil (Ocimum basilicum

L.). J. Agric. Food Chem.,56, 8685–8691.

Nguyen, P. M., & Niemeyer, E. D. (2008). Effects of nitrogen fertilization on the phenolic composition and antioxidant properties of basil (Ocimum basilicum L.). Journal of Agricultural and Food Chemistry, 56, 8685–8691.

Nizamlıoğlu, N.M. ve Nas, S., 2010. Meyve ve Sebzelerde Bulunan Fenolik Bileşikler; Yapıları ve Önemleri. Electronic Journal of Food Technologie, 5 (1), 20-35. Özden, M. Ve Vardin, H., 2009. Şanlıurfa Koşullarında Yetiştirilen Bazı Şaraplık Üzüm

Çeşitlerinin Kalite ve Fitokimyasal Özellikleri. HR. Ü. Z.F.Dergisi, 13 (2), 21- 27.

Prıpdeevech, P., Chumpolsrı, W., Suttıarporn, P. ve Wongpornchaı, S., 2010. The chemical composition and antioxidant activities of basil from Thailand using retention indices and comprehensive two-dimensional gas chromatography. J. Serb. Chem. Soc., 75 (11), 1503–1513.

Prithiviraj, B., Singh, U. P., Manickam, M., Srivastava, J. S. ve Ray, A. B., 1997. Antifungal activity of bergenin, a constituent of Flueggea microcarpa, Plant Path., 46, 224-228.

Riaz, M., Qamar, S. ve Choudhary, F.M., 1999. Pak. J. Sci. Ind. Res., 6, 332.

Rice-Evans, C. A., Miller, N. J. ve Paganga, G., 1997. Antioxidant properties of phenolic compounds. Trends in Plant Science, 2, 152–159.

Robinson, W. E. Jr., Cordeiro, M., Abdel-Malek, S., Jia, Q., Chow, S. A., Reinecke, M. G. ve Mitchell W. M., 1996. W. M. Mol. Pharm.,50, 846-855.

Roesler, J., Krekel, F., Amrhein, N., ve Schmid, J., 1997. Maize phenylalanine ammonia-lyase has tyrosine ammonia-lyase activity, Plant Physiol., 113, 175- 179.

Ruegger, M., ve Chapple, C., 2001. Mutations that reduce sinapoylmalate accumulation in Arabidopsis thaliana define loci with diverse roles in phenylpropanoid metabolism. Genetics, 159, 1741-1749.

Scarpati, M. L., Oriente, G., 1958. Tetrahedron,4, 43-48.

Sıddıquı, B. S., Aslam, H., Begum, S. ve Ali, S. T., 2007. New cinnamic acid esters from Ocimum basilicum. Natural Product Research, 21 (8), 736–741.

Stoner, G. D., Morse, M. A. ve Kelloff, G. J., 1997. Perspectives in cancer chemoprevention. EnViron. Health Perspect., 105.

Surh, Y. J., 2003. Cancer chemoprevention with dietary phytochemicals. Nat. Rev., 3, 768–780.

Tada, H., Murakami, Y., Omoto, T., Shimomura, K. ve Ishimura, K., 1996. Rosmarinic acid and related phenolics in hairy root culture of Ocimum basilicum. Phytochemistry, 42 (2), 431-434.

Tanaka, T., Morimoto, S., Nonaka, G., Nishioka, I., Yokozawa, T., Chung, H. Y. ve Oura, H., 1989. Magnesium and ammoniumpotassium lithospermates B, the active principles having a uremia-preventive effect from Salvia miltiorhiza. Chem. Pharm. Bull., 37, 340-344.

Telci, İ., Bayram, E., Yılmaz, G. ve Avcı B., 2006. Variability in essential oil composition of Turkish basils (Ocimum basilicum L.). Biochemical Systematics and Ecology, 34, 489-497.

Tzia, C.ve Liadakis, G., 2003. Extraction Optimization in Food Engineering. Extraction of Natural Antioxidants. Chaepter, 10.

Weaver, L. M. ve Herrmann, K., 1997. Dynamics of the shikimate pathway in plants, Trends Plant Sci., 2, 346-351.

Zgórka, G. ve Glowniak, K., 2001. Variation of free phenolic acids in medicinal plants belonging to the Lamiaceae family. Journal of Pharmaceutical and Biomedical Analysis, 26, 79–87.

Zhou, J. R., 2006. Flavonoids as inhibitors of tumor metastasis. In Nutrition and Cancer PreVention; Awad, A. B., Bradford, P. G., Eds.; CRC, Taylor and Francis: Boca Raton, FL, 325-349.

Charvat, T.T., Lee, D. J., Robinson, W. E. ve Chamberlina, A.R., 2006. Design, synthesis, and biological evaluation of chicoric acid analogs as inhibitors of HIV-1 integrase. Bioorganic & Medicinal Chemistry, 14, 4552–4567.

ÖZGEÇMİŞ Kişisel Bilgiler

Adı Soyadı : Duygu MISIRLI Doğum Tarihi ve Yer : 12.01.1988- Ankara Medeni Hali : Bekar

Yabancı Dili : İngilizce Telefon : 0506 806 19 26 Faks : -

e-mail : duygumisirli@gmail.com

Eğitim

Yayınlar

1. Mısırlı D., Çelikarslan, E., Akdoğan, N., Üremiş, M.M., Erdoğan, H., Geçibesler, İ., Demirtaş, İ., Akşit,

H., Gül, F., Telci, İ, 2009. Farklı Bölgelerde Yetiştirilen Ocimum

basilicum L. Türlerine Ait Bazı Bitkilerin Uçucu Yağ Bileşenlerinin Karşılaştırılması.

23. Ulusal Kimya Kongresi, Sivas.

2.Mısırlı, D., Elmastaş, M., Türkekul, İ., Genç, N., Öztürk, N., 2010. Tokat Yöresine Ait Bazı Yabani Mantar Türlerinin Antioksidan Aktivitelerinin Belirlenmesi, 24. Ulusal Kimya Kongresi, Zonguldak.

3. Mısırlı, D., Akşit, H., Telci, İ., Şahin, A., Tüfekçi, A. R., Erenler, R.,2012.Farklı Bölgelerden Toplanan Mentha spicata Bitkisinde Bulunan Flavanoidlerin İzolasyonu ve Kakarterizasyonu, Kromatografi Kongresi, Tokat.

4. Demir, A., Elmastaş, M., Güneş, M., Dölek, Ü., Genç, N., Karaçay, Z., Mısırlı, D., 2012. Farklı Kuşburnu (Rosa sp.) Türlerinde Olgunlaşma Süresince Fenolik Bileşik Değişimi, Kromatografi Kongresi, Tokat.

Derece Eğitim Birimi Mezuniyet Tarihi

Yüksek Lisans Gaziosmanpaşa Üniversitesi 2013

Lisans Gaziosmanpaşa Üniversitesi 2010