Sentetik polimerlerin, immünolojik aktifliğinin ve polimer yapılı antijenlerin immünolojenliğinin bunların fizikokimyasal etkilerine bağlılığının incelenmesi konusunda birçok çalışma yapılmıştır. Önceden etkisi belli olan yapay immünojenlerin yapılması ve polimer-antijen sistemlerinin çalışma mekanizmasının fizikokimyasal yönden anlaşılması için polielektrolit kompleksler (PEK) daha fazla bilgi verirler. Komplekslerdeki polimer taşıyıcılar küçük ve büyük moleküllü ligantlarla oynak, elektrostatik ve hidrofob bağlarla bağlanmışlardır. Düzenlenebilen yapıya ve bileşime sahip olan polielektrolit komplekslerin sentezi ve incelenmesi, aynı zamanda polikompleks partiküllerinin yapı-kimyasal çevrilmelerinin rolünü immünoloji de analizi bunlara yüksek immünjenli preparatların sentezi için kullanılma imkanı verir [22]. Yapılan bir çalışmada yüklü olmayan veya su ortamında yüklenmeyen polimerlerin (polivinilpirolidon, polietilen glikol) eritrositlerin immün cevabını pratik olarak değiştirmedikleri görülmüştür. Bazı kopolimerlerin yardımcı olarak kullanılması tam zıt etki gösterir. Örneğin akril asitin metilvinil piridin ile kopolimerleri homopolimerden farklı olarak immün cevabını kesin olarak azaltmaktadır [19]. PEK’ lerin teorik immünoloji için kimyasal “araç” olduğunu da belirtmek gerekir. Bu alandaki güçlü atılım, çok komponentli biyolojik sistemlerin basit polimer-antijen karışımlarında modellendirilmesinde mümkün olmuştur [22].
Bileşenleri kararlı bağlarla bağlanmış komplekslerde polielektrolitlerin model, bakteri ve virüs tabiatlı yapay antijenler için taşıyıcı gibi kullanılması immün cevabı arttırır ve immün koruyuculuğun devamını sağlar. Bu, korunulması mümkün olmayan hastalıklara karşı yapay aşı oluşturma imkanı yaratır. Yapılan araştırmalar immünolojide çok önemli genel prensipleri ortaya koyarak immün cevabın gen düzeyinde fenotipik prensibini doğrulamış ve yapay antijenlerden yapay aşılara geçmenin immünolojik yollarını belirtmiştir [30].
Bazı polielektrolit kompleksleri güçlü ve kuvvetli immün uyarıcılardır. PEK’ leri kompaktlaştırıldığında bunlar ya uyarıcı olmaz ya da immüniteyi yatıştırıcı olarak çalışırlar. PE’ lerin immünolojik aktifliklerinin oluşmasında protein faktörü önemli rol
21
oynayabilir, öyle ki kana verildiklerinde, PE makromolekülleri önce burada fazla miktarda olan plazma proteinleri veya hücre yüzeylerindeki reseptör proteinleri ile karşılıklı etkileşimde olmaları gerekir. Oluşmuş çeşitli polimer-protein kompleksleri sonra çeşitli hücrelerin yüzeyleri ile karşılıklı etkide bulunabilirler, makrofajlarla adsorbe olabilirler. Bu hipotezde polielektrolitlerin etki mekanizması bunların kanın proteinleri ile karşılıklı etkide olması ve oluşmuş komplekslerin tabiatında görüldüğü açıklanmıştır. Polikompleksin bileşimi hem polimer zincirinin uzunluğuna hem de onun kompaktlığına bağlıdır.
Kimyasal olarak açık yapı ile karakterize edilen PE kompleksleri immün sistemi güçlü uyaranlardandır. PE kompleksleri kompaktlaştığında ya immün sistemi uyarmazlar ya da immüniteyi yatıştırıcı olarak çalışırlar. PE’lerin immünolojik aktifliğinin oluşmasında protein faktörü önemli bir rol oynamaktadır. Öyke ki; kana enjekte edilmiş PE makromolekülleri kanda plazma proteinleri ve ya hücre yüzeyindeki proteinlerle karşılıklı etkileşimde bulunabilirler ve makrofajlar tarafından adsorbe edilebilirler. Ayrıca; PE kompleksinin immün sistemi stimule etmesi; PE kompleks bileşiminin hem polimer zincir uzunluğuna, hem de kompleksin kompaklığına bağlıdır. Stokiometrik olmayan PE kompleksleri antijen reseptörleri ile hücre reseptörleri arasında birden fazla noktada etkişim imkanı sağlamaktadır (Şekil 2.13 a). Stokiometrik PE komplekslerinde ise antijen reseptörleri ile hücre reseptörleri arasında karşılıklı etkileşim ihtimali azalmakta ve birbirinden izole olmuş kompleksler oluşmaktadır (Şekil 2.13 b).
Şekil 2. 13 Aynı polimerleşme derecesine ve aynı kimyasal yapıya sahip olan PE kompleksleri (a) Lineer yapıda PE kompleksi (b) Kompakt yapıda PE kompleksinin
hücre yüzeyindeki antijenlerle karşılıklı etkileşiminin şematik gösterimi [22, 49]. Kana verilen serbest PE’lerin veya antijenlerin PE komplekslerinin daha sonraki akıbeti, bunların plazma protein hücreleri veya diğer yüklenmiş biyokomponentlerle karşılıklı etkileşim karakterine bağlıdır. Buna göre model deneylerde, proteinlerin ve bunların
22
immünolojik aktifliğinin amaca uygun şekilde düzenlenmesi oldukça önemlidir. Bu sorunun çözümü için iki tür yapay immünojen seçilmiştir [22-24]. Bunlardan birisi BSA’ nın PVP (R2) ile elektrostatik kompleksi (EK), diğeri ise bu proteinin karboksimetilleşmiş PVP ile kovalent konjugatıdır (KK).
Önce in vitro şartlarında EK ve KK’nın heparin ile birbirinden farklı şekilde karşılıklı etkileşimi olduğu gösterilmiştir. Heparin çözeltisi EK çözeltisine ilave edildiğinde heparin tam olarak proteini EK’dan çıkarır. Çözeltide serbest protein, çöküntü de ise heparin polikatyon kompleksi olur. Heparin çözeltisi KK çözeltisine ilave edildiğinde farklı bir durum gözlenir. Protein ile PE arasındaki kovalent bağ makromoleküller substitusyon reaksiyonunun oluşmasına imkan vermez. Çözeltide kovalent konjugatla heparinin polikompleksi oluşur. Şekil 2.14’te EK ve KK’ nin heparin ile karşılıklı etkisinin mekanizması gösterilmiştir.
Şekil 2. 14 Elektrostatik kompleksin (EK;a) ve kovalent konjugatın (KK;b) heparinle karşılıklı etkisinin şematik gösterimi [22].
İmmünolojik deneyler fareler üzerinde gerçekleştirilmiştir. Farelere kuyruk veninden EK veya KK çözeltileri enjekte edilmiştir. Daha sonra hayvanlara çeşitli zamanlarda heparin çözeltisi verilmiştir. Kompleks veya konjugatla immünize olduktan sonra immün cevabının maksimum pikinden antikor miktarı tayin edilmiştir. Çizelge 2.3’ de elde edilen sonuçlar verilmiştir. Görüldüğü gibi heparin, EK’nın hemen arkasından veya 30 dakika sonra enjekte edildiğinde vücudun yapay antijene cevabını tam olarak yok etmektedir. Yani heparin EK’sini vücutta “tutar” ve bunu parçalar, polikatyonla birleşerek proteini serbest hale geçirir. Bu zamanda polikomplekse yönelik immün cevabının başlaması mümkün olmaktadır. Ancak kontrole göre (yani heparin
23
olmadığından) birkaç kat daha zayıftır. 24 saat sonra heparin enjekte ettiğimizde EK’nın immün cevabına hiçbir etkisi olmamaktadır. Çizelge 2.3’de görüldüğü gibi zamana bağlı heparinin KK’nın immün cevabına hiçbir etkisi yoktur. Gerçekten de, heparin KK’yı vücutta “tutsa” bile onunla üçlü kompleks oluşturarak KK partiküllerinin immün hücrelerinin membranları ile karşılıklı etkileşimine bir etkisi olmamaktadır.
Çizelge 2. 3 İmmünojen çözeltilerle bağışıklanmış farelerin heparinin vücuda verilme zamanına bağlı olarak dalakta tayin edilen AOH’ların göreceli miktarı
Preparat
Verilme Zamanı, saat
0 0.5 2 24
Kompleks 0 0 0.46 1.08
Konjugat 0.96 1.04 0.94 1.0
Bu sonuçlar kompleksin ve konjugatın in vitro şartlarında heparin ilavesiyle alınmış sonuçları ile çok iyi uyum göstermektedir. Elde edilen sonuçlar iki açıdan önemlidir: Birincisi bunlar kanın çeşitli komponentleri varlığında organizma şartlarında makromoleküller arasında substitusyon reaksiyonlarının oluşma imkanının olduğunu göstermektedir. İkincisi, bunlar immün cevabının yapay veya timusa bağlı olmayan antijenlerle bırakıldığı zaman tayin etme yöntemini sağlamaktadır [22].
2.6.1 Immünojen Polilektrolit Kompleksinin çalışma modeli
Polielektrolit kompleksleri immünolojik etki göstermesi için optimum şekilde yapılmalıdırlar. İmmünolojik aktif (veya “pasif”) polielektrolit kompleksleri için aşağıdaki model gösterilmiştir (Şekil 2.15). Gösterilen yüksek immünojen etkili polielektrolit kompleks modelinin ayrı ayrı çizgilerini ifade eden en önemli fizikokimyasal kriterleri şu şekilde yeniden açıklayabiliriz [20, 22, 30, 49].
24
Şekil 2. 15 Yüksek (I) ve düşük immünojen (II) etkili antijen-PE komplekslerin modellerinin yapısı.
1) Antijen ve polimer molekülleri fizyolojik şartlarda parçalanmayan stabil bağlarla
(çok noktalı elektrostatik ve hidrofob karşılıklı etki, iyon koordinasyon ve kovalent bağlama) birleşmelidir.
2) Stokiyometrik yapılı olmayan PEK’leri antijenin birkaç epitopunu içermelidir.
3) Yapısında “ilmik” olan PEK’lerin (polimerin bükülebilen serbest bölümlerinin
olması) hem protein yüzeyine yapışmış hem de serbest “ilmik”te bulunan ilave olarak iyonlanmış grupları, PEK yüzeyinde kompleks partiküllerinin çözeltide kalmasına yardım eden yayılmış hidrofil bölge yaratır.
4) Antijen moleküllerinden toplanmış ve polimer taşıyıcısı ile stabilleşmiş sert silindir
(çubuk) tipli yapı; hem antijen determinantlarının uygun yerleşmesini hem de büyük yüzey oluşmasını sağlar.
5) PEK’in biyosistem komponentleri ile (proteinler, immün hücreler v.b.) çok noktalı
kooperatif karşılıklı etkileşimde olma kabiliyeti; yapısında olan “ilmik”lerdeki serbest polimer fonksiyonel gruplarına göre oluşur. Yüksek immünojen etkili PEK’ler biyosistem komponentleri ile yüksek kompleks oluşma kabiliyetine sahiptir.
6) Antijen determinantlarının uygun yerleşmesi ve antijen hücre reseptörleri ile çok
noktalı karşılıklı etkisi için daha önemli sterik şartlara uygun olan yapılı kompleks. Bu nedenle polivalent aşılar yapmak için polielektrolit kompleksinin mekanik karışımı daha önemlidir.
25