Paralarýný çalan hýrsýzla
dost oldular
ÞEMSÝNUR ÖZDEMÝR
ailem
HAYAT
ailem 23 21 OCAK 2006 CUMARTESÝ
Sözde eczacý kalfasý Mine Haným’a paralarýn eczanede olduðunu söy-leyip almak için birlikte gitmeyi önerdi. “Paralarý buraya getir.” de-mek gelmedi aklýna onun da. Bo-zuk para torbasýný nezaketen isti-yormuþ gibi ‘ben taþýyayým’ diye-rek aldý adam. Birlikte sokaða çýktýlar. O sýrada bir arkadaþýnýn 9 yaþýndaki oðlu Ýkbal’i gördü.
‘Hadi birlikte gidelim’ diyerek tuttu elinden Mine Haným.
Ana caddede bir süre yürüdük-ten sonra sözde kalfa özür dileye-rek “Paralar eczanede deðil, hemen þu sokaktaki evde. Ben gidip alýp geleyim. Siz yorulmayýn. Güven-mezseniz Ýkbal de benimle gelsin.”
dedi. Bu teklife nasýl razý olduðunu bir türlü anlayamadý Mine Haným.
Adamla çocuk apartmana girdikten sonra aklý baþýna geldi. Eczaneye gidip adamýn orada çalýþýp madýðýný sordu. Hayýr, orada çalýþ-mýyordu. “Çocuk kaçýrdýlar!” diye baðýrmaya baþladý. Hemen etrafýna kalabalýk toplandý. Çocuk ve adam tarif edildi. Bu arada birinin aklýna polisi aramak geldi. Karakol çok yakýn olduðu için kýsa sürede bir ekip geldi. Ýkbal ile hýrsýzýn girdiði apartman didik didik arandý; ama bir þey bulunamadý. Mine Ha-ným’ýn en büyük korkusu adamýn Ýkbal’e bir kötülük edip canýna kýy-masýydý. Çevre apartmanlar ve so-kaklar arandý; ama ikisi de yoktu.
Bu arada Ýkbal’in isminden dolayý kýz sanýldýðýný fark edemedi Mine Haným. Ýkbal ismi de kulaktan ku-laða yayýlýrken Ýlkbahar’a dönüþtü.
Umutsuzca çocuðu arayan Mine Haným, belki gelmiþtir; diye dük-kana doðru giderken yolda birden-bire karþýsýna çýktý Ýkbal. Sözde kalfa, Mine Haným eczaneye gidin-ce ilk apartmandan çýkýp arka
so-kakta bir binaya girmiþ; ama dön-memiþti. Merdivenlerde oturmak-tan sýkýlan Ýkbal, Mine ablasýna adamýn kaçtýðýný söylemek için dükkana dönmeye karar vermiþti.
Bu arada Ýlkbahar diye bir kýzýn kaybolduðunu da duymuþtu. Mi-ne Ýzgi, çocukla birlikte karakola gidip bulunduðunu haber verdi ve hýrsýzdan þikayetçi oldu. Buluna-caðýndan pek de ümidi yoktu.
Bir hafta sonra Þirinevler’deki ana caddede eþinin kullandýðý ara-bayla ilerlerken karþý kaldýrýmda yürüyen adamý hemen tanýdý. Ara-banýn durmasýný beklemeden ken-dini dýþarý atýp akan trafikten hýzla geçerek adamýn yakasýna yapýþtý.
Bir taraftan da “Sen osun!” diyor-du. Adam da ‘Hayýr abla, beni biri-ne benzettin’ diyerek kurtulmaya çalýþýyordu. Bu arada Rahmi Bey yetiþti; ancak adam ellerinden kur-tulup ara sokakta kaçmaya baþla-dý. Rahmi Bey de arkasýndaybaþla-dý. O sýrada lokantada yemek yiyen bir polis memuru dýþarýdaki patýrtýyý fark etti. Rahmi Bey’in soluðunun kesildiði yerde yetiþti ve adamý ya-kaladý. Sözde kalfa hâlâ inkar edi-yor ‘Ben ayakkabýcýyým, iþim gü-cüm var” diyordu. Karakoldaki sor-gusunda ise suçunu itiraf etti. Ha-yatý boyunca iþlediði tek yasadýþý iþti bu. Çaresiz kalýnca bu yola baþvurmuþtu. Mine Haným’ýn pa-ralarýnýn bir kýsmýyla toptancýdan terlik almýþ pazarda tezgah açmýþ-tý. Üzerindeki 150 milyon lirayý karakolda iade etti. Kalanýný da ödeyeceðine söz vererek þikaye-tini geri almasýný istedi. Ýkbal’in kaybolmasýndan dolayý yaþadýðý korkuyu unutmayan Mine Ha-ným þikayetinden vazgeçmiyor-du. O gece karakolda kalacak, ertesi gün mahkemeye çýkacaktý.
FOTOÐRAF: LEVENT GÜLER
21 OCAK 2006 CUMARTESÝ ailem 24
Adam, ailesine bile hýrsýzlýk yaptýðýný söylememiþti. Evden merak ederler diye arayýp üç günlüðüne Ankara’ya gideceði-ni söyledi. Mahkeme günü gelmiþti. Rah-mi Bey adamýn saRah-miRah-miyetle piþman ol-duðuna inanýyordu. Kendilerinden sonra baþka hýrsýzlýk yapmamasýný da delil ola-rak görüyordu. Paralarýný ödemesi þartýy-la affetmekten yanaydý. Adamýn en az 6 ay hapis yatma ihtimali vardý. Daha da kötüsü sabýka kaydý oluþacak, bundan sonra resmî hiçbir kurumda çalýþamaya-caktý. “Bir daha yapmayacaðýna söz ver, eþimi ikna edeyim.” dedi adama ve söz aldý. Ýþ bulmayý da vaat etti. Mine Ha-ným önce karþý çýktý; ama adamýn yalvar-malarýna dayanamayýp borçlarý için se-net imzalatarak þikayetinden vazgeçti.
Sözde kalfa bir hafta içinde kalan parayý da ödedi. Ýzgi ailesi ile sözde eczacý kal-fasýnýn iliþkisi burada bitmedi. Evine döndükten sonra olan biteni eþine anlat-mýþtý. Kadýncaðýz büyük bir üzüntüyle Mine Haným’ý arayýp eþi adýna tekrar özür diledi ve helallik istedi. Geçen yýl-ki kandil gecelerinde ve bayramlarda Ýz-gi ailesini arayýp tebriklerini ilettiler.
Rahmi Bey de onlarý evlerinde ziyaret etti. Ramazan ayýnda esnaf olarak gýda yardýmý yaptýklarý muhtaçlar listesine onlarý da dahil etti. Kurban Bayramý’nda et götürdü bizzat. Rahmi Bey, aileye bu yýl da yardým edeceklerini söylüyor.
Mine Haným, hâlâ bu iliþkiye alýþabil-miþ deðil. Cep telefonunda hýrsýzýn ismi-ni görünce dehþete düþüyor. Telefonda konuþmayý eþine býrakýyor. Rahmi Bey ise topluma bir insan kazandýrdýðý için memnun olduðunu söylüyor. Adamýn hapse girince ýslah olmayacaðýný, geride kalan ailesinin daha periþan olacaðýný hesap ederek affetmekten yana olmuþ.
Sözde eczacý kalfasý hýrsýz ise bir daha böyle bir yola sapmamak için yeminli ar-týk. Az gelirli de olsa bir iþte çalýþýyor.
Kendisine en büyük hayat dersini ve-ren Rahmi Bey’i de hiç unutmuyor.
ailem
HAYAT
Yaþananlardan sonra minik Ýkbal, annesi gazeteci Mine Haným ve Rahmi bey, suçlu bir insaný topluma kazandýrmanýn mutluluðunu yaþýyor.
21 OCAK 2006 CUMARTESÝ ailem 26