MESLEK ADLARINA BAĞLI YERADLARI

Boyalılar Köyü < Boyalı+lar köy+ü. Osmanlı dönemi arşiv belgelerinde

Boyalı (Boyalu) adıyla Kastamonu, Karâhisar-ı Sâhib, Ankara, Beğşehri, Kengıri,

Malatya ve Hamîd sancaklarında Yörükân taifesinden bir cemaat bulunmaktadır (Türkay, 1979: 250). Ancak bu cemaatin dışında Kuzucuk’tan ve yöreden alınan bilgiye göre köy halkının eski dönemlerde halı ve kilim dokumada kullanılan ipleri boyamada mahir olmaları nedeniyle köye Boyalılar adı verilmiştir. Köy, 166

Numaralı Muhâsebe-i Vilâyet-i Anadolu Defteri’nde (937/1530) Kayacık nahiyesine

108

Çanakçı Köyü < çanak+çı köy+ü. Osmanlı dönemi arşiv belgelerinde Çanak,

Çanakcı, Çanakcılar, Çanakcılı adlarıyla Köstendil, Adana, Meraş, Aydın, Çorum,

Kırşehri, Kerkük, Erbil, Şehr-i Zor, Kastamôni, Bozok, Tekfurdağı, Niğde, Ankara, Diyarbekir, Karahisâr-i Şarkî, Kütahya, Erzurum, Konya, Paşa, Ankara, Menteşe, Bolu, Kengıri sancakları ile Bağdad, Rakka, Karaman eyaletlerinde ve Haymana, Edirne kazalarında Türkmân Yörükânı taifesinden bir cemaat bulunmaktadır (Türkay, 1979: 289). Yine 16. yüzyıl tahrir defterlerinde Çanakcılar adıyla, Kınık Boyu’na mensup olarak Aydın sancağı Sart kazâsında bir cemaat bulunmaktadır (Halaçoğlu, 2011: 504). Ancak bu cemaatlerin ötesinde yöreden alınan bilgiye göre yöre halkının eski dönemlerde köyün yakınındaki derede yer alan çınar ağaçlarından ahşap mutfak kapları, tabak ve çanaklar yapmaları neticesinde “çanak yapanlar” manasında köye

Çanakçı adı verilmiştir.

Çırak Deresi < çırak dere+si. Çıraklık Sırtı < çırak+lık sırt+ı.

Çoban Deresi < çoban dere+si. Dere, yöre halkınca Çobanın Deresi adıyla bilinmektedir. Yöreden alınan bilgiye göre çobanların bu dereden hayvanlarına su içirdikleri için dere bu adı almıştır.

Çoban Tepesi < çoban tepe+si.

Damcı Sırtı < dam+cı sırt+ı. Dam için bk. Dam Sırtı. Demirci Deresi < demir+ci dere+si.

Doğancı Sırtı < doğan+cı sırt+ı. Doğancı, “avcı doğan yetiştirip besleyen, doğanla avlanan kişi” anlamındadır (Doğan, 1981: 238).

Doğancı Tepesi < doğan+cı tepe+si. Doğancı için bk. Doğancı Sırtı. Dolapcı Tepesi < dolap+cı tepe+si.

Dülgerin Yeri < dülger+in yer+i. Hancı Sırtı < han+cı sırt+ı. Kalburcu Sırtı < kalbur+cu sırt+ı. Katırcı Dağı < katır+cı dağ+ı. Kireçci Deresi < kireç+ci dere+si.

Kömürcü Köyü < kömür+cü köy+ü. Osmanlı dönemi arşiv belgelerinde

Kömürcü (Kömür Cerîdi) adıyla İçel, Adana, Tarsus ve Sis sancaklarında Yörükân

109

defterlerinde Kömürcüler adıyla, İğdir Boyu’na mensup olarak Saruhan sancağı Manisa ve Marmara kazâlarında bir cemaat bulunmaktadır (Halaçoğlu, 2011: 1506). Ancak bu cemaatlerin ötesinde yöre halkında alınan bilgiye göre ısınmak için mangalın kullanıldığı dönemlerde köy halkının meşe odunlarını yakıp mangal kömürü elde ettikten sonra Akhisar’a gidip esnafa mangal kömürü satarak geçimlerini kömürcülükle sağladıkları için köye Kömürcü adı verilmiştir.

Mazıcı Sırtı < mazı+cı sırt+ı. Mazı kelimesi Derleme Sözlüğü’nde İzmir, Çanakkale, Çankırı, Çorum, Samsun, Amasya, Tokat, Ordu, Trabzon, Gümüşhane, Artvin, Kırşehir, Malatya, Sivas, Yozgat, Nevşehir, Kayseri, Niğde, Adana, İçel ve Muğla’da “kağnı ve arabalarda iki tekerleği birbirine bağlayan, kalın ağaç dingil” (DS, 1969: 3144), Afyonkarahisar Dinar’da “değirmen milinin geçtiği 50 cm. çapında, daire biçimindeki ağaç”, Afyonkarahisar, Isparta, Denizli, Aydın, Balıkesir, Sakarya, Çankırı, Elazığ, Malatya, Maraş, Hatay, Niğde, Konya, Adana, Mersin ve Antalya’da “meşe ağacı ve meyvesi” anlamındadır (DS, 1969: 3145). Mazı, “servigiller familyasından, yaprakları karşılıklı ya da çapraz pulsu ve kiremit dizilişli, sürgünleri şişkin, kozalakları dikdörtgenimsi veya konik, pulları ince ve bükülebilen, her pulda beş kadar tohum olan, yaprak dökmeyen çalı ya da ağaççıklardır” (Alkayış, 2007: 479-480). Yöre halkı eski dönemlerde bu sırtta ve yakınındaki aynı adı taşıyan tepede mazı ağaçlarının çok olduğunu ve kozalaklarının toplanarak satıldığını, bu işi yapana da Mazıcı adının verildiğini söylemektedir.

Mazıcı Tepesi < mazı+cı tepe+si. Mazı için bk. Mazıcı Sırtı.

Pekmezci Köyü < pekmez+ci köy+ü. Osmanlı dönemi arşiv belgelerinde

Pekmezli (Pekmezlü) adıyla Biga, Ankara, Teke, Hamîd, Menteşe, Aydın ve

Karahisâr-ı Sâhib sancaklarında Türkmân tâifesinden bir cemaat bulunmaktadır (Türkay, 1979: 626). Ancak bu cemaatin ötesinde yöre halkı, köyün alt tarafında yer alan toprağın yörede pekmez yapımında kullanıldığını, pekmez toprağı olarak bilinen bu toprağın köy civarında çok olması nedeniyle “pekmez yapanlar” anlamında köye

Pekmezci adının verildiğini ifade etmektedir.

Sağrakçı Köyü < sağrak+çı köy+ü 16. yüzyıl tapu tahrir defterlerinde

Sağrıkçı adıyla, Karkın Boyu’na mensup olarak Bazdarân Yörükleri taifesinden

Saruhan sancağı Gördüs kazâsında bir cemaat bulunmaktadır (Halaçoğlu, 2011: 1924). Ancak bu cemaatin ötesinde yöre halkından alınan bilgiye göre eski

110

dönemlerde, yörede ağacı oyarak tas, bardak, çanak gibi malzeme yapımı ile uğraşılması ve bu malzemelere de yörede sağrak adının verilmesi nedeniyle köye “sağrak yapanlar” manasında Sağrakçı adı verilmiştir. Sağrak, Derleme Sözlüğü’nde “ağaçtan yapılmış yağ kabı” anlamında, Tarama Sözlüğü’nde de “kadeh, bardak, sürahi, maşrapa, tas” anlamlarındadır (DS, 1978: 3514; Tar. S., 1983: 177).

Sepetciler Deresi < sepet+ci+ler dere+si. Yöre halkınca eski dönemlerde bu dere kenarında bulunan hayıt bitkilerinden sepet örüldüğü söylenmektedir. Derenin adını bu dere kenarında sepet ören kişilerden aldığı düşünülmektedir.

Tahtacılar Mahallesi < tahta+cı+lar mahalle+si. Osmanlı dönemi arşiv belgelerinde Tahtacı, Tahtacılar Perâkendesi adlarıyla Menteşe sancağı ve Aydın sancağı Soma kazâsında Türkmân Yörükânı taifesinden bir cemaat bulunmaktadır (Türkay, 1979: 708). Yine Osmanlı dönemi arşiv belgelerinde Tahtacı adıyla Teke, Menteşe ve Hüdâvendigâr sancaklarında Yörükân taifesinden bir aşiret bulunmaktadır (Türkay, 1979: 157). Ancak yöreden alınan bilgiye göre bu cemaat ve aşiretin ötesinde dağılmadan önce Muştullar köyüne bağlı olan bu mahallenin eski adı Gebeçınar mahallesidir. Günümüzde kimsenin yaşamadığı, metruk haldeki mahallede eski dönemlerde yaşayan mahalle halkının ağaç kesimi, kerestecilik ve tahtacılıkla geçimlerini sağlamaları nedeniyle mahalleye Tahtacılar mahallesi adı verilmiştir.

Terziler Deresi < terzi+ler dere+si. Urgancı Deresi < urgan+cı dere+si. Urgancının Sırtı < Urgancı+nın sırt+ı.